نگاهی به دبی، فوق مدرن ترين شهر خاورميانه

در سال 1975 نفت دو سوم از تولید ناخالص داخلی دوبی را تشكیل می داد. از آن زمان به بعد وابستگی اقتصاد به طلای سیاه كاهش یافت. در حال حاضر این وابستگی تقریباً به صفر رسیده است. امارات از این موضوع آسیب ندیده و متضرر نشد. دوبی خود را به عنوان مركز تجارت،‌ گردشگری،‌ بانكداری و ساخت و ساز و املاك از نو خلق و بازسازی كرد. در این فرآیند اقتصاد كشور تبدیل به اولین اقتصاد موفق پس از دوران قطع وابستگی به نفت گردید.

اما همزمان این فرآیند دوبی را به شهری ناپایدار و مركزی چندین و چند تكه ای و متنوع از نظر فرهنگی نیز تبدیل نموده است.

اما قوانین سفت و سخت سكونت بدین معناست كه دوبی برای این مردم مكانی برای زندگی كردن است و نه خانه (وطن) آنها.
چنین تنوع افسار گسیخته ای شهر دوبی را با فاصله بسیار زیادی تبدیل به یكی از چند ملیتی ترین شهرهای كره زمین نموده است. جمعیت به طور مداوم و مستمر در این شهر جان دوباره می گیرد. این شهر بیشتر به لحاظ جریانی در نظر گرفته می شود تا ایستا و ذخیره ای. امواج خروج هندی ها و لبنانی ها، با ورود برمه ای ها، نپالی ها و مردمان كره شمالی جایگزین گردید و این یك پارادایم جدید بود.
یكی از مهندسین معماری دانشگاه امریكایی شارجه به نام جورج كاتودریتیس در این باره می گوید: “این شهر برای اینكه تبدیل به یك سكونتگاه گردد، متوقف گردیده و به جای آن به مكانی شایسته تبدیل شد.” عدم تعادل جمعیت شناختی این شهر به جنسیت مردم نیز راه پیدا كرده است. این شهر یكی از كلانشهرهای جهان است كه تعداد مردان در آن بسیار بیشتر از زنان می باشد، طبق محاسبات انجام گرفته توسط دولت محلی، 70 درصد جمعیت دوبی را مردان تشكیل می دهند. در مناطق و محله های فقیرنشین مانند ناحیه كارگری سوناپور، تقریباً هیچ زنی زندگی نمی كند.

البته بسیاری از مهاجران كسب و كارهای قانونی و مشروعی را آغاز نموده اند. هجوم مردمان كره شمالی، یكی از عجیب ترین و غیرعادی ترین مكان ها را به نام پیونگ یانگ اوكریوگوان را با خود به همراه آورده است، رستورانی كه در آن گارسون های زن خورشت هایی را در كاسه های سنگی سِرو نموده و پس از آن خدماتی را به مشتریان خود – شامل ساكنان كره جنوبی – ارائه نموده و در سالنی مخصوص صرف غذا و دیدن تئاتر به طور همزمان با تفریح هایی همانند موسیقی و نوعی رقص سنتی به نام كاراكوئه اوقات خوشی را برای آنها فراهم می آورند. با شناخت انواع فعالیت ها و اماكن تفریحی این شهر، هوشمندانه سفر كنید.
تمام این فعالیت ها به این دلیل امكانپذیر هستند كه دوبی شهری آزاد با جامعه ای باز است و از اینكه روابط دوستانه ای را با مناطق همسایه خود برقرار كرده و تقریباً میزبان همه مردم است، به خود افتخار می كند. تجار و گردشگران بدون نیاز به ویزا به این كشور وارد می شوند، كه برخی از آنها خیلی سریعتر از حالت عادی و با استفاده از سیستم تصویربرداری از عنبیه چشم مستقر در ورودیه های فرودگاه وارد این كشور می شوند.

در اینجا هم دوبی پا را فراتر گذاشته است. این شهر و همسایه های آن خود را در خط مقدم آسیب های آب و هوایی می بینند. افزایش دما در فصول تابستان شاید سكونت و زندگی در این كشور حوزه خلیج فارس را طی همین قرن با تهدید روبه رو كند.
غیر از افزایش سطح هشدارها، دوبی در حال كنترل گرما است. این شهر در حال ساخت كارخانه عظیم تولید انرژی تحت عنوان هسیان می باشد كه در منطقه خلیج فارس اولین كارخانه ای است كه دارای سوخت زغال سنگی است. این كارخانه جهشی تازه در بحث تولید و انتشار گاز كربن ایجاد كرده اما این تضمین را نیز می دهد كه ساكنان دوبی همچنان به عنوان یكی از اصلی ترین منتشر كنندگان گازهای سمی در جهان باقی خواهد ماند. با این همه، دوبی همیشه دوست دارد كه در هر كاری دارای رتبه اول باشد.