*شگرد ها و تکنیک های حافظ جان
*اطلاعات پزشکی و سلامت مهم خود را بر روی تلفن همراه خود به نمایش بگذارید.
*مقداری پول در کفش خود ذخیره کنید.
یکی از تاکتیک های کهن و بسیار ملموس برای حل مشکلات و یا جلوگیری از آن ها پنهان کردن یک صد دلاری و یا مقادیر مشابه آن در کفشتان است. در اواخر دهه ی 80 میلادی و زمانی که در کوهستان های آلپ در سفر بودم و ماشین های خودپرداز ، ماشین خرید بلیط قطار و دسترسی به پول نقد به غیر از برداشت مستقیم از بانک امکان نداشت ، به یاد دارم هنگامی که صبح روز یکشنبه از خواب برخاستم و به منطقه عبور از مرز رسیدم لازم بود که برای استفاده از خدمات راه آهن آن کشور بلیط تهیّه کنم. در آن جا متوجّه شدم که به میزان کافی پول برای خرید بلیط در جیب ها و کیف پول خود نداشتم و مسئولان آن جا کارت اعتباری قبول نمی کردند. فردای آن روز پرواز داشتم و مأمور مرزی با من همدردی نمی کرد. به مشکل بزرگی برخورده بودم امّا روز قبل از شروع سفر که تقریباً 18 روز پیش می شد به بانک نزدیکی از خانه خود رفتم و 100 دلار برداشت کردم و در خارج بانک در کفش خود قرار دادم. اگر من این کار را نمی کردم این سوی مرز ، بدون جایی برای ماندن ، بدون پول و دوست و آشنایی می ماندم و نمی توانستم به مسافرت خود ادامه دهم. با این اسکناس 100 دلاری هزینه قطار را پرداخت کردم و روز بعد خود را به نزدیک ترین بانک رساندم.
*اشیاء با ارزش خود را با هم سفر خود تقسیم کنید.
اگر با دوست خود سفر می کنید ، بهتر است که فقط یک نفر از شما تمام پاسپورت ها ، کارت های اعتباری ، پول و کلید هتل را با خود حمل نکند زیرا؛ شما هرگز نمی خواهید که آن شخص با گم کردن این لوازم و یا با به سرقت رفتن آن ها ، تمام مدارک خود را از دست بدهید و هیچیک از ابزار مقابله با مشکلات خود را همراه نداشته باشید.
اگر که به تنهایی سفر می کنید ، هر دو کلیدی را که هتل به شما ارائه می کند تحویل بگیرید و یکی را در کیف پول خود و دیگری را در جیب دیگری و یا در کیف کمری خود بگذارید. پول و کارت های بانکی خود را نیز به همین شکل تقسیم کنید و مقداری را در دسترس خود و بقیه آن را در صندوق خود در هتل و یا در کیف کمری خود پنهان کنید. با انجام این کار ، در هنگام سرقت به نظر می رسد که شما همه چیز را به آن ها تحویل داده اید و اگر خدا بخواهد می گذارند بروید و جان و نصف دیگری از مال خود را نجات می دهید.
*شماره های اضطراری را در تلفن خود ذخیره کنید.
با اینکه شماره اضطراری در آمریکا 911 می باشد ، در بسیاری از دیگر کشور ها این شماره کاربردی ندارد. وزارت امور خارجه آمریکا فایل PDF پر کاربردی را که شماره های اضطراری تمام کشور ها در آن است در سایت خود قرار داده است. به این نکته توجّه کنید که در بعضی کشور ها شماره اورژانس ، آتشنشانی و پلیس آن ها با هم تفاوت دارد پس حتماً به یاد داشته باشید که تمام آن ها را ذخیره کنید. در بعضی مواقع تماس با 911 کار درستی نمی باشد بنابراین سعی کنید شماره های نیروی انتظامی منطقه و نزدیک ترین سفارت خانه کشور خود را نیز بیابید و ذخیره کنید. شهروندان آمریکا نیز شاید بخواهند در برنامه “دستورکار ثبت نام مسافران هوشمند” یا (STEP) شرکت کنند تا در مواقع اورژانسی سفارت خانه با آن ها تماس بگیرد.
بسته به نوع گوشی همراه خود ممکن است برنامه خودکاری برای برقراری تماس های اضطراری وجود داشته باشد. اگر گوشی شما سیستم عامل ios 11 داشته باشد می توانید با فشردن دکمه کناری به همراه یکی از دکمه های تنظیم صدا ( برای گوشی های آیفون X و آیفون 8 و +8) و یا با 5 بارفشردن دکمه کناری به طور مداوم ( برای گوشی های آیفون 7 به قبل ) به برنامه SOS emergency دسترسی پیدا کنید.
*بین طبقه سوم و ششم ساکن شوید
احتمالاً شما اتاق هتل خود را با توجه به سرویس ها و منظره آن از پنجره انتخاب می کنید ولی باید به امنیت خود نیز توجّه کنید. خانم سارا شلیشتر در کتاب “نکاتی در باب امنیت در هتل ها” نوشته است: “تا جایی که می توانید سکونت در طبقه همکف را قبول نکنید. بسیاری از کارشناسان امنیتی سکونت در طبقه های سوم تا ششم را پیشنهاد می کنند. به این دلیل که به اندازه کافی بالا هستند تا وارد شدن به آن ها با هدف سرقت سخت و دشوار باشد و به میزان مناسبی پایین هستند تا نردبان های مخصوص مأموران آتشنشانی به آن ها برسد.”
*نگذارید میزان بنزین داخل باک شما پایین بیاید.
*در مواقعی که احساس ناامنی می کنید بهتر است صرفه جویی نکنید.
*با استفاده از اپ نقشه مسیر تاکسی ها و ماشین های اجاره ای که سوار می شوید را کنترل کنید.
تحت نظر داشتن مسیر در زمانی که سوار ماشین ناآشنایی می شوید از گم شدن شما و یا رسیدن به منطقه ای نا امن و خطرناک جلوگیری می کند. اگر احساس خطر می کنید با شماره های اورژانسی تماس بگیرید و اگر می توانید از ماشین خارج شوید. ترجیحاً در جایی پیاده شوید که شلوغ باشد و بتوانید از بقیه کمک بگیرید.
*محل سکونت شب اوّل خود را از قبل ثبت و رزرو کنید.
در طول این سال ها ، بارها بدون داشتن برنامه ای برای تعیین محل سکونت خود وارد شهرهای گوناگونی شده ام. بعضی مواقع اوضاع مساعد پیش می رفت و بعضی مواقع نه. باید این نکته را نیز با شما درمیان بگذارم که دور زدن در شهری غریب با تمام بارها و چمدان های همراه اصلاً خوشایند نیست و حتّی ممکن است شما را تبدیل به هدفی برای سرقت کند. حتّی اگر گران تر از چیزی که فکر می کنید درآمد ، رزرو آنلاین هتل خود را هرچه زودتر انجام دهید.
*آلرژی های خود را مدیریت کنید.
اگر شما آلرژی خطرناکی دارید که ممکن است سلامت شما را به خطر بندازد ، حتماً طریقه گفتن و هجی کردن آن را به زبان کشوری که به آن سفر می کنید یاد بگیرید. هم چنین بهتر است به دنبال راهی برای تبلیغ و به اطلاع عموم رساندن مشکل خود باشید. یکی از این راه ها می تواند بستن دستبند سلامتی باشد. یک روش دیگر می تواند به همراه داشتن کارت “آلرژی غذایی” باشد. این کارت را می توانید از سایت Select Wisely تهیّه کنید.
*خانواده و دوستان خود را از حال خود با خبر کنید.
امروزه مطلع کردن خانواده و دوستانتان از وضعیت خود و محلّی که در آن هستید آسان تر از همیشه است و داشتن کسی در خانه که بداند شما کجا هستید ، در وضعیت اضطراری بسیار مفید است. چند پیامک کوچک و یا ایمیل به نزدیکانتان بزنید و شهر و هتلی را که در آن ساکن هستید و جاذبه دیدنی که قصد بازدید آن را دارید به آن ها اطلاع دهید تا اگر زمانی اتفاقی افتاد ، آن ها بتوانند شما را پیدا کنند. چندین برنامه برای تلفن های هوشمند وجود دارند که می توانند در این مواقع به شما کمک کنند. یکی از انتخاب های شما اپلیکیشن Red Panic Button است که این قابلیت را دارد که به صورت خودکار به کسی که شما تعیین می کنید ایمیل و پیامک اورژانسی بفرستد. یکی دیگر از این برنامه ها Trusted Contact است که به خانواده و آشنایان شما این اجازه را می دهد که محّل عبور و مرور شما را کنترل و دنبال کنند.
