این تحقیق، 31 مکان میراث جهانی در 29 کشور را که در برابر پدیده‌هایی از جمله گرمایش زمین، آب شدن یخ‌ها، بالاآمدن سطح آب دریا، تغییر شدید آب و هوا یا خشکی آسیب‌پذیر هستند، مورد بررسی قرار می‌دهد. با وبسایت رزرو هتل ایران هتل آنلاین همراه باشید.
موآیز (آدمک‌های سنگی) مشهور جزیره‌ی ایستر، کانال‌های ونیز یا مجموعه‌ی عظیم استونهنج چند نمونه از مکان‌های میراث جهانی هستند که اگر اقدامی «فوری و کارآمد» درمورد آن‌ها صورت نگیرد ممکن طی سالیان آتی از بین بروند.
ونیز (ایتالیا)
افزایش سطح دریا چند دهه است که تهدیدی برای «شهر کانال‌ها» به حساب می‌آید. این پدیده که به «آکوا آلتا» معروف است – افزایش تدریجی دوره‌ای موج – و در کنار آن سیل انبوه توریست‌ها، رفته‌رفته با سرعتی بیش از پیش ونیز را به شهر زیر آب بدل کرده و ساختمان‌های آن را با فرسایش از بین می‌ّبرند.
سطح آب در ونیز از اواخر قرن 19 تاکنون حدود 30 سانتی‌متر افزایش داشته. طبق گزارش موسسه‌ی اوشیانوگرافی در دانشگاه سن دیگو، اگر این روند وخیم‌تر شود طی 20 سال آتی زمین‌های آن‌جا را 80 میلیمتر بالاتر از سطح دریا به زیر آب فرو می‌برد.
استونهنج (انگلستان)
تغییر آب و هوا به مشهورترین بنای نئولیتیک واقع در انگلستان رحم نمی‌کند. تغییرات دما در زمستان پستاندارانی مانند موش کور و خرگوش‌ها را که قادر به تخریب بناهای سنگی عمودی هستند جذب آن منطقه می‌کند.
سازمان یونسکو UNESCO به این نکته اشاره می‌کند که شبه‌جزایر بریتانیا پیش از این متوجه این تغییر آب و هوای منطقه شده که «زمستان خشک‌تر و گرم‌تر» می‌شود. افزایش سطح دریا و توفان‌های سهمگین نیز می‌توانند بناهای نئولیتیک جزایر اورکنی در اسکاتلند را دستخوش تغییرات کنند.
جزیره‌ی ایستر (شیلی)
مجسمه‌های غول‌پیکر معروف به موآیز ممکن است تا مدتی دیگر نماد پارک ملی «راپا نوئی»، نام محلی جزیره‌ی ایستر، و همچنین یکی از مکان‌های میراث جهانی نباشد، زیرا که این بناهای سنگی توسط فرسایش ساحلی و سیل در خطر نابودی قرار دارند.
سازمان یونسکو هشدار می‌دهد که تاثیر تغییر آب و هوا تاکنون برای چهار ناحیه‌ی مهم جزیره در صنعت توریست ثبت شده‌اند: توناگاریکی، هانگا روآ، تاهای و آناکنا، که در «معرض خطر جدی» امواج قرار گرفته‌اند.
جزایر گالاپاگوس (اکوادور)
در سالیان اخیر افزایش سریع صنعت توریست، ورود گونه‌های خارجی و وحشی در منطقه و ماهیگیری غیر قانونی تهدیدات عمده برای گونه‌های طبیعی گوناگون در جزایر گالاپاگوس بوده‌اند.
کارتاژنا دو ایندیاس (کلمبیا)
بالاآمدن سطح آب دریا و در پی آن سیل‌های نواحی ساحلی، کارتاژنا دو ایندیاس، شهری تاریخی در کلمبیا که قوی‌ترین پایگاه نظامی در سراسر آمریکای لاتین را دارد، تهدید می‌کند.
سیل‌های متعدد تاکنون به برخی بناهای تاریخی شهر آسیب زده و توفان‌هایی که دائم شدیدتر می‌شوند ممکن است مناطق مجاور را نیز تخریب کنند. از این لحاظ طبق پیش‌بینی یونسکو، سطح آب دریا تا سال 2040 ممکن است 60 سانتی‌متر افزایش یابد.
دماغه‌ی گل و گیاه (آفریقای جنوبی)
زیبایی و حاصل‌خیزی فوق‌العاده و طبیعی، ناحیه‌ی دماغه‌ی گل و گیاه آفریقای جنوبی را در میان کشورهایی با بیشترین گونه‌های طبیعی گوناگون در سراسر جهان قرار می‌دهد، اما گرمایش زمین و کاهش باران خبر خوشی از آینده‌ی آن نمی‌دهند.
آتش‌سوزی معضلی دیگر برای اکوسیستم آفریقای جنوبی به شمار می‌رود. طبق گزارش یونسکو، آتش‌سوزی از دهه‌ی 90 به دلیل کاهش باران رو به افزایش بوده که در نتیجه‌ی آن شاهد نابودی گیاهان و کوچک‌تر شدن درختان بوده‌ایم.
مجسمه‌ی آزادی (ایالات متحده)
سطح آب دریا در شهرهای ساحلی اقیانوس اطلس در ایالات متحده چهار برابر دیگر مناطق کشور افزایش داشته. این روند رو به افزایش تهدید اصلی برای بزرگ‌ترین نماد شهر نیویورک به شمار می‌رود.
در اکتبر سال 2012، توفان سندی 75% جزیره‌ی الیس که مجسمه در آن قرار دارد را در آب فرو برد، قسمت پایینی مجسمه دست‌نخورده ماند اما تعمیر قسمت‌های آسیب‌دیده‌ی جزیره بیش از 60 میلیارد دلار هزینه برد.
