اگر غذایی وجود داشته باشد که بتوان آن را آمریکایی یا نماد آمریکایی ها نامید این عنوان بدون شک به هات داگ خواهد رسید. امروزه این فرانکفورترهای پیچیده شده در نان در هر مسابقه ورزشی فروخته شده، در هر حیاط خانه ای به شکل باربکیو کباب شده و در دکه های کنار جاده در سراسر ایالات متحده به مشتریان عرضه می شود. در واقع شکل گیری نماد غذاهای آمریکایی به دوران اتحاد دوباره این کشور در سال 1860 و پس از شکل گرفتن هویت متحد کشور پس از سال ها جنگ داخلی باز می گردد. با وجود اینکه اکنون این ساندویچ های سوسیسی پرادویه را می توانید در سراسر خاک ایالات متحده بیابید اما خانه نمادین هات داگ در یک پیاده رو با کف چوبی در کانی آیلند در نیویورک است.
در شرایطی که شهر در موج گرما غرق شده و به یک دیگ جوشان تبدیل شده است در یکی از پیاده روهای شهر شاهد تجمع گروهی از افراد زیر یک تابلوی بلند و سفید در کنار خیابان هستیم که روی آن نوشته شده: «Nathan’s Famous» و در ادامه یک متن تبلیغاتی بدین شرح آمده است: «این اورجینال است: مشهورترین فرانکفورتر جهان از سال 1916 تاکنون». با این وجود، چند بلوک پایین تر نیز تابلوی دیگری را روی در ورودی یک مغازه کوچک می بینیم که روی آن چنین نوشته شده است: «فلتمن ها از کانی آیلند: هات داگ اورجینال- 1867».
تا آن لحظه فکر می کردم که هات داگ هایی کانی آیلند از آغاز تا پایان با هات داگ های ناتان عجین شده است که نام آن تا جایی که آمریکایی ها به یاد دارند با نام پارک سرگرمی کنار ساحل در کانی آیلند همراه بوده است. اما در حالی که برند ناتان خود را برند اورجینال هات داگ می داند اما مشخص شده که اآن ها حتی اولین شرکت که در پیاده رو چوبی هات داگ را داخل نان های مخصوص قرار داده و می فروخته نبوده است. به گفته مایکل کویین، اهل بروکلین و تاریخ نگار ساکن کانی آیلند، یک مهاجر آلمانی به نام چارلز ال فلتمن، چندین قرن پیش از افتتاح مغازه ناتان ها، در این پیاده رو شلوغ هات داگ می فروخت.
فلتمن در سال 1856 به ایالات متحده آمد. مانند بسیاری از آلمانی های مهاجر، او با خود سوسیس های فرانکفورتر و علاقه به آن ها که در زادگاهش رایج بود را به محل زندگی جدیدش آورد. او که یک نانوا و آشپز باتجربه بود، نانوایی بروکلین را در سال 1865 افتتاح کرد و با تهیه نان و کیک برای کسب و کارهای مختلف کانی آیلند از یک طرف و فروش صدف از طرف دیگر توانست درآمد قابل توجهی داشته و زندگی خوبی برای خود و خانواده اش رقم بزند. با افتتاح راه آهن کانی آیلند و بروکلین، افراد بسیاری بیشتری در اواخر دهه 1860 از منهتن به کنار ساحل این منطقه می آمدند و بدین ترتیب مشتریان خواستار دریافت غذاهای گرم به جای صدف های سرد شدند. بدین ترتیب در سال 1867، فلتمن با چرخسازی که دکه کوچک او را ساخته بود تماس گرفته و از او خواست که تغییراتی در این دکه او ایجاد نماید. بدین ترتیب بود که یک منقل آتشی زغالی برای پخت سوسیس و یک جعبه گرم برای گرم کردن نان به این دکه کوچک اضافه شد.
تابستان آن سال، در حالی که مردم آمریکا در حال بازیافتن اتحاد و آرامش خود پس از سال ها جنگ داخلی ویرانگر بودند، فلتمن دکه چرخدار خود را در ساحل شنی کانی آیلند اینطرف و آنطرف برده و بیش از 4.000 ساندویچ هات داگ مخصوص خود با نام «هات داگ قرمز کانی آیلند» را در نان های بلند معروفش به فروش رساند. همین نان که نمونه ای تغییر یافته از فرانکفورترهایی که در آلمان وجود داشت بود، باعث شد که خوردن هات داگ در ساحل آسان شود. هنوز واژه «هات داگ» در آن دوران ابداع نشده بود اما نمونه آمریکایی فلتمن از غذای مخصوص آلمانی ها با یک آیتم خوراکی پرطرفدار و موفق تبدیل شد.
در سال 1871، فلتمن یک ساختمان کوچک را در کنار ساحل کانی آیلند اجاره کرده و رستورانی به نام «Feltman’s Ocean Pavilion» در آن افتتاح نمود. همراه با موفقیت این رستوران، توسعه کسب و کار نیز صورت گرفت و با شروع قرن جدید، دکه کوچک فلتمن به یک امپراطوری بزرگ تبدیل شده بود که کل یک محله را در بر می گرفت که ترکیبی از 9 رستوران، دو چرخ و فلک، یک سالن رقص، یک سالن سینما در فضای باز، هتل، باغ، حمام، پاویلیون و یک اقامتگاه ویژه به سبک آلمانی بود که حتی رییس جمهور ایالات متحده نیز از آن دیدن کرد.
بدین ترتیب فلتمن حتی توانست رییس پارک سرگرمی و خط آهن کانی آیلند را متقاعد ساخت که طول ساعات کار پارک و راه آهن را افزایش دهد طوری که مشتریان و مسافران بتوانند شام را در نیز در رستوران های او میل کنند. در دوران اوجش، رستوران فلتمن روزانه تا 40.000 هات داگ مخصوص تولید و به فروش می رساند و این جدای از غذاهای دریایی بود که در اختیار مشتریان قرار می گرفت. فلتمن در سال 1910 به عنوان یک مرد بسیار ثروتمند درگذشت. شرکت او که مدیریتش را پسران فلتمن، چارلز و آلفرد، بر عهده داشتند بیش از 1.000 کارمند داشت و در دهه 1920، فلتمن بزرگ ترین رستوران جهان شناخته می شد.
در بحبوحه محبوبیت و رواج هات داگ های رستوران فلتمن در اوایل قرن بیستم، خانواده او یک مهاجر لهستانی به نام ناتان هندورکر را استخدام کردند که وظیفه او برش دادن رول های سوسیس بود. به گفته لوید هندورکر (نوه ناتان هندورکر) او گاهی اوقات برای صرفه جویی در هزینه های زندگی اش روی کف رستوران فلتمن ها می خوابید تا اینکه دو نفر از دوستانش او را تشویق کردند که رستوران خودش را افتتاح کند. سپس در سال 1916، با گرفتن 300 دلار وام و دستورالعمل غذایی خانوادگی همسرش، هندورکر رستوران خود را تنها چند بلوک دورتر از رستوران فلتمن ها افتتاح کرد. او می دانست برای اینکه در رقابت با فلتمن ها شانسی داشته باشد باید هات داگی تولید کند که مورد علاقه توده مردم باشد، بدین ترتیب هات داگ هایی خود را با قیمت 5 سنت به فروش می رساند در حالی که قیمت هات داگ های فلتمن ها به 10 سنت رسیده بود.
بعد از دورانی سخت در رکود بزرگ اقتصادی و سپس جنگ جهانی دوم، خانواده فلتمن ها بالاخره در دهه 1940 کسب و کار خود را به فروش رساندند. مالکان جدید تلاش زیادی برای حفظ کسب و کاری کردند که روزگاری میلیون ها مشتری داشت تا اینکه در سال 1954 درهای خود را بستند. برای اولین بار در بیش از نیم قرن، رستوران ناتان تنها جایی در پیاده رو چوبی کانی آیلند بود که هات داگ می فروخت و مشتریان هات داگ های بزرگ تر و آبدارتر فلتمن ها، گرسنه می ماندند.
کویین که آن زمان هنوز به دنیا نیامده و نتوانسته مزه هات داگ های اورجینال فلتمن را پیش از تعطیل شدن بچشد، در این باره می گوید: «پدربزرگم یکی از مشتریان وفادار فلتمن در دوران رکود بود. پدربزرگم می گفت که او کیفیت کلی و بالای هات داگ فلتمن را به ناتان ترجیح می داد». تعریف و تمجیدهای پدربزرگ کویین از هات داگ های فلتمن به قدری شورانگیز بوده که ناتان در بزرگسالی تصمیم گرفته تجربه پدربزرگش را بازسازی نماید.
کویین و دو برادرش در جنوب بروکلین بزرگ شده اند و کانی آیلند محل بازی و سرگرمی همیشگی آن ها در دوران کودکی بوده است. در کودکی، کویین این رویا را داشت که با برداران و خواهرانش یک کسب و کار خانوادگی راه بیندازد اما پس از آنکه برادرش جیمی در ماجرای حملات یازده سپتامبر در مرکز تجارت جهانی کشته شد، او و برادرش جو تصمیم گرفتند که برای ادای احترام به برادر متوفی خود برند فلتمن را زنده کنند. خوشبختانه پدر بزرگ کویین دوستی نزدیکی با یکی از کارمندان سابق رستوران فلتمن ها داشت و او دستور العمل تهیه فرانکفورترهای اورجینال فلتمن را در اختیار کویین قرار داد. چند سال بعد، کویین توانست برند فلتمن را خریداری کرده و در سال 2015 یک دکه بسیار کوچک در داخل سینمای ایست ویلج در کانی آیلند راه بیندازد. او در نهایت توانست رستوران فلتمن را در همان جایی که فلتمن بزرگ رستوران خود را افتتاح کرده بود دوباره بازگشایی کند، اتفاقی که در ماه می 2017 رخ داد.
کویین با استفاده از بهترین و باکیفیت ترین گوشت گوساله و مقادیر درست از ادویه و بدون هیچ افزودنی شیمیایی نوعی هات داگ تولید می کند که همانطور که خودش گفته بود در عمل نیز خوشمزه است. او برای تندی هات داگ خود کمی کلم ترش آلمانی و کمی خردل به این ترکیب اضافه می کند که دستورالعمل مخصوص به خود اوست. این ترکیب جدید چنان خوشمزه و پرطرفدار بوده که روزنامه دیلی میل آن را یکی از بهترین هات داگ های کنونی در ایالات متحده دانسته است. در منوی رستوران جدید فلتمن تنها یک غذا وجود دارد و آن هات داگ است، اما احتمالاً خوشمزه ترین هات داگی است که در طول عمر خود خورده اید. امروزه هات داگ های فلتمن در بیش از 1.500 فروشگاه بزرگ از نیویورک تا کالیفرنیا عرضه شده و به تازگی نیز توانست رکورد بزرگ ترین هات داگ گینس را به خود اختصاص دهد.
اما رستوران ناتان ها چه؟ کسب و کار هندورکرها پیشرفت کرده و با استفاده از دستورالعمل غذایی مادربزرگ همسرش، بنیان یک امپراطوری بین المللی شکل گرفت که محصولات آن اکنون در بیش از 55.000 فروشگاه و رستوران در بیش از 10 کشور جهان به فروش می رسد. امروزه مسابقه خوردن هات داگ در 4 جولای هر سال در محل اصلی این رستوران در کانی آیلند برگزار می شود، مسابقه ای که از سال 1972 تاکنون هر ساله برگزار شده است و از بسیاری از شبکه های تلویزیونی پخش می شود. اگر چه نام هات داگ ناتان و درآمد سالانه خالص 40 میلیونی آن بسیار فراتر از هات داگ فلتمن است اما این بدان معنا نیست که کیفیت و محبوبیت هات داگ فلتمن کمتر باشد. به گفته تاکرو کوبایاشی، برنده مسابقات هات داگ خوردن که 6 بار متوالی برنده مسابقات هات داگ خوری ناتان شده است، مزه هات داگ هایی فلتمن بسیار بهتر است.
