پس از خوردن دسر، سرآشپز دِلو برای گفتگویی کوتاه حاضر می شود. صحبت مختصری انجام شد، اما نمی شد نگفت که دو مورد از غذاهای داخل منوی تست رستوران او، یعنی جگر مرغابی و تارتار گوشت گاو به جز منوی او، در بین آیتم های موزه ی جدید غذاهای زننده ی مالمو نیز حضور دارند.
موزه ی ذکر شده تنها به فاصله ی 10 دقیقه پیاده روی از رستوران Sture واقع است و سال پیش تنها به عنوان موزه ای موقتی افتتاح شد، اما آنچنان پر طرفدار شد که برای سال 2019 نیز تمدید گردید. نمونه ی دیگری از آن نیز در لس آنجلس افتتاح شده است.
این موزه ی سوئدی در محلی قرار دارد که پیش از این کشتارگاهی بوده که بعدا به باشگاهی شبانه با تِمی صنعتی تبدیل شده، پیش از آنکه کاملا تخلیه شود و نهایتا برای کاربرد جدید تغییر شکل دهد. مدیر موزه آندریا آرِنس به شوخی می گوید انگار همیشه چیزی زننده در این مکان برپا بوده است.
پیش از رسیدن شاید تصور کنید ایده ی اصلی آن شاید معادلی غذایی از نمایش چیزهای عجیب و غریب باشد. البته که از میان 82 مورد نمایش داده شده بعضی از آنها در این دسته بندی قرار می گیرند. پنیر کپک زده ی ساردینی نوعی پنیر ایتالیایی است به همراه کرم های پنیر زنده ای که در داخل پنیر در جنب و جوش هستند، نوشیدنی موش که به رنگ سرخ تیره است، با تعدادی نوزاد موش که هنوز بدون مو و کور هستند و در کف ظرف به شکلی خوفناک قرار گرفته اند.
نمایشگاه هایی مثل این منجر به اتهاماتی مانند خشونت علیه حیوانات از طرف افرادی شود که احتمالا آنقدر وحشت کرده یا صبور نیستند یا نادان اند که تحمل تماشای بقیه ی نمایشگاه را ندارند. جدای از اسمش و جدا از این که مردم وقتی در این مکان هستند چقدر می خندند و چقدر می آموزند، موزه ی غذاهای زننده در حقیقت به طرز هوشمندانه ای در باطن موزه ی سنجش دوام آوردن است.
آندریاس می گوید:” ما واقعا می خواستیم راهی بیابیم تا مردم به اینجا بیایند، اما نمی شد اینجا فقط موزه ای برای دوام آوردن باشد، اگر این کار را انجام می دادیم مثل این بود که فقط در حال موعظه کردن هستیم. به جای آن ما می خواستیم که مردم بیایند و لذت ببرند، اما همچنین چیزی بیاموزند بدون اینکه بخواهیم به زور برنامه یا دستوری را پیاده کنیم.”
لیست اولیه ای از 300 آیتم احتمالی در نهایت به 80 آیتم رسید. تقریبا هر هفته پیشنهاداتی از بازدیدکنندگان می رسد، اما مدیر موزه از فهرست کنونی کاملا راضی است. این فهرست طوری طراحی شده که چالش برانگیز باشد. آرنز می گوید: “ما می خواهیم هر کسی که به اینجا می آید و چیزی را در حال نمایش می بیند با خود بگوید این مورد نباید اینجا باشد. وقتی افراد چیزی را می بینند که خود اغلب آن را می خورند، امیدوارانه فکر می کنند که خب اگر برای من عادی است، پس برای همه همینطور است. هر یک از مواردی که در موزه داریم غذا یا خوراکی رایجی است که در سرتاسر جهان خورده می شود.”
موارد زیادی هستند که به دلیل محبوب بودن در بعضی مناطق، ممکن است کمی توهین آمیز بنظر بیایند. مثلا برای اسکاتلندی ها دیدن هاگیس (پودينگ دل وجگر و پياز و ادويه) باعث می شود دلشان بخواهد آن را از جای خود در بیاورند و شعری آرامش بخش از شاعر معروفشان رابرت بِرنز در وصف آن بخوانند.
در حالی که گهگاه اسکاتلندی ها در مورد بودن این غذای ملی شان گله دارند، آندریاس می گوید که بازدیدکنندگانی که معمولا گله و شکایت دارند استرالیایی ها هستند. آنها بودن ویچِتی گِراب ( حشره ی بید) بر روی دیوار را بر نمی تابند و بعضی بخاطر بودن ماسک استیکس (نوعی خمیر خوردنی استرالیایی) گله دارند اما حضور وِجمایت (مربایی به رنگ قهوه ای تیره تهیه شده از ته مانده های عصاره ی خمیر ترش به همراه سبزیجات و ادویه ی مخصوص) یک مشکل همیشگی برای آنهاست.
آندریاس می گوید: “آنها واقعا از دیدنش ناراحت می شوند. شنیده ام بعضی افراد در برنامه های صبحگاهی حاضر شده و به این که ما آن را در اینجا داریم اعتراض کرده اند. امیدوارم تا حدی صحبت هایشان به شوخی بوده باشد.”
در ابتدای موزه، تفاوت طبقه بندی های زننده بودن تشریح می شود، بعضی از آنها از نظر مضمونشان و بعضی از نظر ظاهری زننده اند. بعضی دیگر ممکن است به خاطر بو یا طعمشان حال به هم زن باشند. جدا از اینها، آن هایی هستند که مثل ترکیب بزرگ گوشت گاو و خوک، بسیار غیر منطقی بنظر می آیند و بسیار تخریب کننده برای ما و سیاره مان، که حس زنندگی تنها واکنش معقول برای آنها بنظر می آید.
زننده بودن شاید ملایم ترین واژه برای توصیف لِگاواژ باشد، به زور خوراندن غذا به مرغابی تا جگرشان بیش از حد چاق شود، ویدئویی از این موضوع در موزه نمایش داده می شود. (با دیدن آن، اگر در رستوران Sture جگر مرغابی برایتان سرو شود، حقیقتا از آن لذت نمی برید چون چیزی که دیده اید شما را مصمم می کند که از خوردن آن در آینده پیشگیری کنید.)
پس از گردش و تماشای کل موزه، می توانید به سمت پیشخوان آندریاس بروید، جایی که وی نمونه ای از 10 مورد از غذاهای موجود در موزه را قرار داده است. پشت سرش تخته سیاهی است که روی آن مشخص شده آخرین بار چه زمانی یک نفر پس از امتحان کردن آیتم های این منوی عجیب و غریب حال تهوع به وی دست داده است.
این لیست با حشرات خشک شده آغاز می شود، که آنقدر خالی از مزه هستند که شاید کمی عادی و معمولی بنظر برسند. پس از آن خاویار سوئدی پر ادویه و قطعه ای باریک از میوه ی دوریان است. هر دو کاملا خوشمزه بنظر می آیند. پس از آن تخم های صد ساله است (ترشی تخم پرندگان و خاک رس، خاکستر، نمک، کلسیم اکسید و غلاف برنج که برای مدت طولانی نگهداری می شود) که بخاری تند و ظاهری فاسد دارد. آندریاس با نا امیدی می گوید: “پدر و پسری بعد از امتحان اینها تقریبا حالت تهوع گرفتند. روی زانو افتاده بودند و نزدیک بالا آوردن بودند اما خودشان را نگه داشتند.”
پس از آن تعدادی از پنیرها هستند که تحمل آنها از قبلی ها هم سخت تر است. بهترین آنها، اگر بتوان گفت بهترین، سو کالو ساردو نام دارد. زننده بودن باز هم به علت شیوه ی تهیه است: به یک بزغاله اجازه داده می شود پیش از ذبح شدن از شیر مادر بنوشد، سپس معده اش جدا می شود و شیر تازه در داخل معده پرورش داده می شود.
در انتهای این منوی عجیب، موارد کمی شدت می گیرد، مثلا غذایی بدنام به نام هارکال، که گوشت کوسه ی فاسد از گرین لند است. استشمام بوی آن مانند این است که همزمان با مشت به صورتتان بکوبند و گاز اشک آور به سمتتان بزنند، اما خوشبختانه مقدار آن آنقدر کم است که بتوانید بدون مشکل خاصی آن را ببلعید.
آیتم آخر شاید بدترین چیزی باشد که احتمال حال تهوع را با آن داشته باشید، که نوعی توفوی بدبو و تلخ است. آندریاس می گوید: “این یکی دیگر بدترین چیزی است که پیدا کردم.” شاید با فکر کردن به آن تا دو روز بعد به شما حالت تهوع دست بدهد.
ماهی ترش surstromming که نوعی شاه ماهی کنسرو شده ی پرورده برای مدت طولانی است، آن چنان تند و قوی است که در هنگام باز شدن، گازش در می رود. این مورد تا حدی تند است که قوانین سوئد باز کردن کنسرو آن را در فضای بسته ممنوع کرده است. حکایتی در مورد صاحبخانه ای وجود دارد که مستاجری را بخاطر خوردن این غذا در داخل آپارتمان اجاره ای کتک زده و بیرون انداخته است. مستاجر در حال برنده شدن در دادگاه بوده که وکیل مدافع یک قوطی از این ماهی را باز کرده و در آن لحظه قاضی پرونده را مختومه اعلام کرده و ماهی را از دادگاه بیرون انداخته است. از بین هر 30 نفری که در موزه بالا می آورند، بیش از نیمی از آنها به خاطر این غذای احمقانه است.
نکاتی که در مورد موزه باید بدانید
این موزه از چهارشنبه تا یک شنبه باز است و تنها چند قدم از ایستگاه قطار فاصله دارد. رزرو هتل را می توانید در نزدیکی ایستگاه انجام دهید. منوی تست در انتهای موزه اختیاری است، و در صورتی که حس حال تهوع داشته باشید، کیسه استفراغ به شما داده می شود.
برای خوردن غذایی که در جهت مخالف غذاهای موزه باشد و فاصله ی آن هم به موزه نزدیک باشد، به رستوران Sture بروید. جایگزینی برای جگر مرغابی نیز در صورتی که پس از بازدید از موزه به آنجا می روید وجود دارد.
پس از پرواز به کپنهاگ، مسیر کوتاهی با قطار به سمت پل معروف مالمو شما را به این موزه می رساند.
