با مراجعه به وب سایت های رزرو آنلاین هتل، می توانید در مورد انواع غذاها و رستوران های ایران كه در زمینه تهیه غذاهای لوكس فعال هستند، اطلاعاتی بدست بیاورید.
مردمان دوبی به خاطر عشق و علاقه زیادی كه به این فلز دارند، خجالت زده نیستند؛ علاقه ای كه در خودروهای اسپورت طلایی و نصب و راه اندازی ماشین های دادستد و توزیع شمش های طلا خود را نشان داده است. آنگاه یك بازار معروف خیابانی فعال در زمینه دادوستد طلا نگاه همگان را به خود جلب می كند.
در منطقه ای كه نمادهای رفاه و ثروت قدیمی شده اند، شاید در معنای لغوی وجود یك بازار برای مصرف طلا خیلی تعجب برانگیز نباشد.
با این حال پاشیدن طلا بر روی همه چی و همه جا الزاماً خوشمزه و مطبوع نیست. در واقع طلا هنگام خوردن هیچ طعم خاصی ندارد. پس چرا آن را سِرو می نمایند و چرا مردم هم آن را با حرص و ولع میل می كنند؟
اتیینو هارو، دستیار اجرایی مدیر امور غذا و نوشیدنی برج العرب در این باره می گوید كه: “طلا هم معنی با لوكس و مجلل بودن می باشد، یعنی چیزی كه دارای سطحی از زوال و انحطاط است”.
این هتل سالانه حدود 700 گرم طلا – كه عمدتاً از ایتالیا و هند وارد می شود – را برای استفاده در غذاها و نوشیدنی ها بكار می برد.
به طور عمومی طلای قابل مصرف برخلاف طلاهای مورد استفاده در جواهرات، به شكل ورق، دانه و یا گرد طلا است. از نظر بیولوژیكی، بی جان (بی خاصیت) است و به همین دلیل مصرف آن ضرری ندارد – اگرچه هیچ طعمی ندارد.
از جمله آیتم هایی از منو كه در آنها طلا بكار رفته است، می توان به شكلات سفید مخلوط با طلا، یك فلفل پاش ویژه برای پاشیدن برف طلایی بر روی غذا یا نوشیدنی، قندهای طلایی برای چای های آبمیوه ای و یك اسپری دكوری از جنس طلای خالص اشاره كرد.
بنا به توضیحات هارو، غیر از اینكه به اشتراك گذاری تصویر هر كدام از این نوشیدنی ها در اینستاگرام ارزشمند است، به شكلی ویژه تهیه شده اند تا میهمانان بین المللی با تاریخ و چشم انداز دوبی آشنا شوند. نوشیدنی های تركیبی با نام هایی همانند “خام شیرین و سبك”، “شهر طلا” و “2020” به سه بخش تقسیم می شوند: دوبی باستان، دوبی جدید و دوبی در آینده: “طلا وسیله ای است كه به ما كمك می كند تا این داستان را بازگو نماییم، چرا كه حقیقتاً میراثی به جای مانده از تاریخ این شهر و به صورت كلی كشور امارات است”.
واضح است كه اشتهایی برای زرق و برق و تجملات در بین میهمانان برج العرب به چشم می خورد، به طوری كه هارو و اعضای تیم او اغلب بایستی تقاضاهایی جاه طلبانه را پاسخگو باشند.
به عنوان مثال، هر ماه یك میهمان معمولی از قبل سفارش یك كیك با پوشش طلا را ثبت كرده و آن را به شكلی كه خودش تعیین كرده، تحویل می گیرد. تیم هارو همچنین یك چیزكیك را به شكل نان شیرینی حلقه ای طلایی و بسیار بزرگی درست كرده اند و نیز یك منوی غذایی پنج بخشی طلایی را برای یك شركت تولید خودرو تهیه نموده اند.
یك سنت غنی
باربارا سانتیچ، استاد بازنشسته حوزه غذا و خوراك در دانشگاه آدلاید استرالیا می گوید: “در حالی كه امروزه طلا به عنوان وسیله ای برای به رخ كشاندن ثروت و رفاه، به غذاها اضافه می شود، اما در اروپای قرون وسطی این فلز برای خانواده های سلطنتی سِرو می شده است. در طی این دوره از تاریخ بشریت، طلا كاربردهای خاصی داشته است – این موضوع بیشتر شبیه به اعتقاد چینی ها در مورد خوش یمن بودن پرتقال است. مردمان آن دوران اعتقاد داشته اند كه چون طلا، نقره و دیگر سنگ های قیمتی در داخل خود دارای فضیلت هستند، اگر آن را همراه با سوپ یا آبگوشت بپزند، برخی از صفات حسنه وارد غذا می شوند. این مسئله كمی شعبده بازی به نظر رسیده و كلاً در باور مردمان بوده است: اگر شما فكر می كنید كه چیزی برای شما منجر به نتیجه ای خوب می شود، پس حتماً نتیجه برای شما خوب خواهد بود”.
سانتیچ ضمن اشاره به این موضوع كه امروزه طلا چیزی بر شایستگی های یك غذا اضافه نمی كند، عنوان می كند كه: “تمام این احساسات تنها مواردی انتزاعی و ذهنی می باشند”.
وی با اشاره به خرماها و شكلات هایی با پوشش طلا یا نقره، می گوید كه: “اگر طلا از روی احتیاط و در برخی موارد استفاده شود، می تواند خیلی خوب باشد. اما وقتی به همه غذاها اضافه می شود، این دیگر زیاده روی است”.
شاهكار تبلیغاتی طلایی
دوبی تنها شهر جهان نیست كه طلا را وارد وعده های غذایی خود نموده است. در حقیقت گران قیمت ترین پیتزای قابل تهیه در جهان، مربوط به رستوران اینداستری كیچن در شهر نیویورك واقع در ایالات متحده امریكا می باشد.
این پیتزای 2700 دلاری بایستی از 48 ساعت قبل سفارش داده شود و جگر چرب، دو نوع خاویار، قارچ و بیست و چهار هزار ورق طلا از مواد موجود در این پیتزا به شمار می روند.
نوبت به شاهكارهای تبلیغاتی بی باكانه می رسد. در سال 2012 یك كامیون حمل غذا در نیویورك تبلیغاتی در مورد یك ساندویچ 666 دلاری بر روی خود داشت – یك ساندویچ حاوی جگر چرب كه با خرچنگ، قارچ و خاویار پر گردیده و در یك ورق طلایی پیچانده شده است.
سامانتا وود، منتقد حوزه غذا و خوراك از دوبی بیان كرده است كه اولین بار شش سال قبل و زمانی كه خبر تولید كیك های طلایی گران قیمت به تیتر اول اخبار كشور امارات راه یافت، به وجود این فلز خوراكی پی برد.
یكی دیگر از منتقدین در این زمینه كه خود را دان د امیر اتی معرفی می كند، نظرات مشابهی را بیان نموده است: “دوبی احتمالاً بازاری درست و صحیح برای طلای خوراكی می باشد … تصور می كنم كه همبستگی خوبی بین خودرویی كه مردم مورد استفاده قرار می دهند با میزانی كه دوست دارند همراه غذایشان طلا نیز میل كنند، وجود دارد”.
اما هر دو منتقد موافق هستند كه طلای خوراكی به میزانی كه مردم فكر می كنند، رایج نیست.
وود در این باره معتقد است كه: “فكر می كنم دوبی از این مرحله گذار نموده و رستوران های این شهر تا حدی به بلوغ رسیده اند”.
