تارت تخم مرغی ماکائو؛ شیرینی ساده ای که یک شهر را شیفته خود ساخت

لیز توماس، که فعال در عرصه گردشگری و سفر بوده و از سال ها قبل در ماکائو ساکن است، می گوید: «در آن زمان تنها تارت کاستاردی که در شیرینی فروشی های محلی به فروش می رسید یک تارت با پوسته نازک بود که از هنگ کنگ وارد می شد و تحت تاثیر تارت کاستارد انگلیسی قرار داشت و البته خیلی هم خوشمزه نبودند». همچنین هتل «Hyatt Regency» نیز در بوفه خود نوع دیگری از این تارت را به مشتریانش عرضه می داشت که نسخه ای از شیرینی لیسبونی موسوم به «pastel de Belem» بود، تارتی تخم مرغی که از آرد ذرت درست شده و ترکیبات مغز آن ساده و کم بود.

نتیجه دستورالعمل خاص استو یک ترکیب هیبریدی پرتغالی-انگلیسی بود که کاستارد آن بیشتر شبیه نسخه انگلیسی بود، با قالب های سبک و لایه لایه و کاراملی که روی شیرینی قرار می گرفت و بدین ترتیب در این زمینه به تارت های «pastel de nata» که گفته می شود توسط راهبان قرن هجدهم میلادی در صومعه «Jeronimos Monastery» در شهرستان «بلیم» (Belém) در لیسبون اختراع شده است وفادار مانده بود. ایلین می گوید: « به یاد دارم که در سال 1988 در حال قدم زدن در خیابان آکسفورد در کنار اندرو بودم که از کنار یک شیرینی پزی رد شدیم و او با انگشت به مغازه اشاره کرد و گفت این همان چیزی است که من می خواهم در مغازه شیرینی پزی ام درست کنم. داخل رفتیم تا آن ها را امتحان کنیم و او گفت اوه وحشتناک هستند و بعد گفت که مال من بسیار بهتر از این خواهند بود».

آدری استو، دختر اندرو، با هیجان و شادی از پدرش یاد می کند و از روزهایی که کنار پدرش در یک شیرینی پزی کوچک کار می کرد را به یاد می آورد. آن شیرینی پزی دارای 3 اجاق گاز بوده و پشت آپارتمان سابق خانواده قرار داشت. او می گوید: «پدرم و تعدادی از خانم ها را می دیدی که در حال برش دادن، فشار دادن، پختن و فروش تارت همه در یک مکان بودند». از بعضی از جهات او شخصیتی قابل پیش بینی داشت: او هر روز همان لباس های همیشگی را می پوشید با کفش های سفید «Reebok » تی شرت سفید چینی و شلوار جین یا شلوار کوتاه. اما همزمان او شخصیتی غیر قابل پیش بینی داشت.با انرژی بی پایان یک بچه و شوخ طبیعی بهترین کمدین های بریتانیایی، استو هر چیزی را برای ساخت تارت جدید خود امتحان می کرد. او یک چهره شناخته شده در ماکائو بود و در روز خاکسپاری اش بسیاری از مردم محلی حضور یافته بودند، از رقصنده های ماکائویی گرفته تا راهبه ها و همسایگان. اکنون 10 سال از مرگ اندرو می گذرد اما تقریباً هیچ چیزی در شیرینی پزی خانوادگی او تغییر نکرده است. تصویری از او با تی شرت سفید همیشگی و لبخندی که به لب داشت هنوز هم در سر در شیرینی پزی اصلی خانواده استو به مشتریان گرسنه خوشامد می گوید.