بهترین کیک های شهر بوداپست

شاید بتوان گفت جایی بهتر از بوداپست برای گذراندن یک بعد از ظهر در کافه ای با خوردن یک کیک یا حتی تعداد بیشتر وجود ندارد. کیک های بوداپست با ترکیب تاثیرات فرهنگی، تاریخی و سنت های مختلف، تنوع لذیذی از کلوچه ها، تارت ها و شیرینی جات را عرضه می کنند. گئورگی اوجلاکی، یکی از راهنمایان تور غذای مجارستان می گوید کیک های مجاری تاثیر گرفته و برآمده از سنت های محلی هستند و البته از رسوم دیگر کشورهای اروپایی نیز مایه گرفته اند.
عثمانی هایی که در قرون 16 و 17 بر مجارستان حکمرانی می کردند، طعم های شرقی را به این شهر آوردند. بعد از آن، مهاجران آلمانی، فرانسوی، بلژیکی، اتریشی و رومانیایی فرهنگ های آشپزی خود را به همراه آوردند.
اوجلاکی می گوید: اولین فروشگاه کیک در مجارستان در دهه ی 1720، 35 سال پس از استقلال از ترک ها افتتاح شد.”
از قرن 19، فرهنگ کیک یکی از بخش های اصلی زندگی در مجارستان بوده و روش آشپزی مجاری با کلوچه ها و شیرینی ها از مدل های روزانه و ساده تا مدل های ویژه آمیخته شد.

نام اشترودل اغلب با کشور اتریش پیوند دارد، اما البته که اتریش و مجارستان زمانی تحت امپراتوری گسترده ی اتریش-مجار، متحد بوده اند.
در کافه ی دنج Retesbolt Anno 1926، اشترودل مخصوص سرو می شود.
رِتِس که نام مجاری اشترودل است، از کلمه ی مجاری “réteges” می آید که به معنای لایه لایه است.
سه مدل اشترودل زردآلو، دانه ی خشخاش و کوارک که نوعی پنیر محلی است، سرو می شود.
اوجلاکی می گوید: “این خوراکی سنتی و اصیلی است، در طی 200 سال گذشته با دستور، طعم و کیفیت یکسان تهیه شده است.”
در مجارستان بیشتر دسرها و شیرینی جات به صورت سرد خورده می شوند. اشترودل گرم آمریکایی با خامه یا کاستارد را فراموش کنید، این اشترودل بی همتاست.
مدل زردآلوی آن طعم شیرین سبکی دارد که با خمیر نازکی تزئین شده است.
اشترودل دانه¬ی خشخاش ترکیبی راضی کننده دارد و به میراث اشترودل در این کشور باز می گردد زیرا دانه ی خشخاش جزو مواد اولیه ی محبوب مجارستان است.
شاید جذاب ترین آنها کوارک باشد، که با مقداری خامه همراه است و خوش طعم و راضی کننده است.

رایگو جانکسی

چه اتفاقی می افتد وقتی شکلات نرم اسفنجی، مربای زردآلوی شیرین، موس شکلاتی نرم و ذره ای عشق را با هم ترکیب کنید؟ به دستور پختی برای رایگو جانکسی خواهید رسید که کیکی خوشمزه است که نامش را از ویولونیستی کولی به همین نام گرفته، کسی که با بدنامی به همراه شاهزاده دی کارامان چیمای که بعدا همسرش شد گریخت.
این کیک را بهتر است با تزئینات جذابش بخورید، در حالی که در حال رویاپردازی درباره¬ی ماجراجویی هایتان هستید.
می توانید آن را در Hauer Cukrászda کافه ی بزرگ بوداپست، جایی که مجارها برای خوردن شیرینی در طول قرن اخیر گردهم می آمده اند بخورید. به جز شیرینی های سنتی، قنادهای ماهر این کافه با شیرینی جات و دیگر مواد اولیه نیز خوراکی درست می کنند.
فضای داخلی آن بزرگ و گسترده است. اوجلاکی می گوید: “در ابتدا تنها یک اتاق در خیابان اصلی بوده، و هرچه محبوب تر می شده، توسعه پیدا می کرده است، آنها مکان های متعدد دیگری را خریدند و به همین دلیل بطور نامنظم در کل شهر موجود است.”

کیک خامه

این دسر بهشتی بطور فریب آمیزی ساده است: خمیر ورقه ای تردی را به همراه شهد کاستارد وانیلی در نظر بگیرید.
اوجلاکی آن را اینطور توصیف می کند: “کمی شبیه شیرینی ناپلئونی و لایه لایه است. اما بجای داشتن چند لایه و افزودنی بین آنها، تنها یک لایه و یک افزودنی دارد، سپس لایه ای دیگر و افزودنی های روی آن.”
کافه های متفاوت در بوداپست مدل های تقریبا متفاوتی از کیک خامه ای دارند. همچنین می توانید دسرهای مشابهی را در سرتاسر اروپا بیابید.

فلودنی

بوداپست جامعه ی بزرگی از یهودیان دارد و غذاهای کلاسیک یهودی در فرهنگ بزرگ آشپزی بوداپست جا دارند.
فلودنی کیک سنتی مجاری یهودی است که عاشقان شیرینی مسافر بوداپست حتما باید امتحان کنند.
در کافه نو، راچل راج یکی از مشهورترین کیک پز های بوداپست، به سرعت در حال درست کردن مدلی از فلودنی است، یک شیرینی پنج لایه محتوی افزودنی های پر ملات: دانه ی خشخاش، سیب، گردو و مربای آلو.
راج حتی یک رکورد گینس برای بزرگترین کیک فلودنی تابحال ساخته شده را دارد، که 1600 قطعه ی آن در فستیوال سیجِت بوداپست در سال 2012 سرو شد.
اولجاکی شرح می دهد که هر لایه از فلودنی معنایی نمادین دارد. “دانه ی خشخاش نشان رونق و شکوفایی، سیب نشان تمامیت و گردو شبیه سلامتی است. و غیر از اینها مربای آلو است، نپرسید نشانگر چیست، فقط خوشمزه است!”
فلودنی اغلب طی جشن پوریم یهودی خورده می شود.

کورتوس کالاکس

خیابان های بوداپست پر از دکه های غذا هستند که رول های شیرینی را روی آتش گرم می کنند. خمیرهای پیچ پیچی قبل از اینکه شکر و دارچین روی آنها پاشیده شود به تدریج طلایی رنگ می شوند.
این صحنه ای اغوا کننده برای عاشقان کیک است که از گاز زدن به این شیرینی ها پشیمان نخواهند شد. کورتوس کالاکس از بیرون واقعا ترد و در داخل لذیذ و پف کرده است.
این کیک که در اصل برای عروسی ها و دیگر مراسم خاص تهیه می شد، بعنوان کیک تنوری به یک آداب و رسم تبدیل شد و اکنون در گوشه و کنار خیابان ها در اروپای مرکزی یافت می شود (در جمهوری چک به اسم تِردِلنیک شناخته می شود).
خوردن کورتوس کالاکس گرم در هوای سرد واقعا خاص و دلپذیر است.

اِستِرهازی

تارتی که نام خود را از یک خانواده ی اشرافی گرفته، تجملی و همچنین بسیار خوشمزه است.
این خوراکی لایه لایه ی لذیذ که در بوداپست در اواخر قرن 19 درست شده، حاوی کرم کره ی گردو و شکلات است که با لعاب فوندانت تزئین شده است.
اولجاکی می گوید: “این کیک که با خامه ی هم زده و فوندانت پر شده، می تواند در طعم ها و رنگ های مختلف باشد، لیموئی، شکلاتی و …”
این یکی دیگر از کیک هایی است که در یکی از کافه های معروف بوداپست سرو می شود. می توان سری به سنترال کافه زد، جایی که طرفداران کیک ها می توانند تصور کنند زمان خود را با بزرگان ادبیات شهر در اوایل قرن 20 می گذرانند. یا نیویورک کافه که با سلیقه طراحی شده و زرق و برق میانه ی قرن پیشین را در خود دارد.
استرهازی همچنین در کافه بزرگ گِرباد موجود است، با چلچراغ های خیره کننده و فضای داخلی چوبی و مرمری، که در میدان وُروسمارتی بوداپست واقع است.

این تارت یکی دیگر از کیک های لایه ای کلاسیک مجاری است، صفحه های کرم کره ی شکلات و پف های اسفنجی که با لعاب کارامل تزئین شده است.
این کیک زاییده ی فکر آشپز مجاری جوزف سی.دابوس بود و به همین جهت نام وی را گرفته است. دابوس می خواست شیرینی تهیه کند که زمان ماندگاری بیشتری داشته باشد، از همین رو تزئین کارامل روی شیرینی به جلوگیری از خشک شدن نابهنگام کیک کمک می کند.
پس از نمایش آن در نمایشگاه ملی بوداپست در سال 1885، کیک معروف شد و به عنوان یک خوراکی شیک در کل اروپا باقی ماند.
این کیک تعادل ایده آلی بین ظرافت و فاسد شدن است. اگر می توانید در برابر خوردن یک قطعه ی دیگر از آن مقاومت کنید.