برای برخی از مردم قهوه همان چیزی است كه از شركت تولید قهوه استارباكس خریداری می كنند تا بتوانند از احساس خواب آلودگی پشت میز كار جلوگیری به عمل آورند، اما برای بسیاری استفاده از قهوه روشی است برای ارتباط برقرار كردن با اشخاصی دیگر كه قرن ها با هم فاصله دارند. در زمان حضور در كافی شاپ های محلی و یا حتی در مواقعی كه مشغول گردش در اماكن كمتر شناخته شده هستید، اغلب این امكان فراهم است كه كورسویی از فرهنگ جهانی و تاریخ را در آن بیابید. بنابراین با آشنایی با فرهنگ كشورهای مختلف در زمینه تهیه انواع نوشیدنی ها به خصوص قهوه، می توانید با وبسایت رزرو هتل ایران هتل آنلاین هوشمندانه سفر كنید.
ایتالیایی ها به خاطر فرهنگ قهوه شان بسیار معروف هستند. به نظر آنها قهوه بایستی به صورت آرام و آهسته نوشیده شود، بنابراین كسانی كه عادت دارند در حال حركت قهوه بنوشند، مطلع باشند؛ در این كشور بسیاری از فروشگاه ها قهوه را در لیوان ها و فنجان های كاغذی ارائه نمی دهند. مردمان این كشور یك اسپرسو گرفته و به جای اینكه بر روی یك صندلی در كنار نزدیك ترین میز بنشینند، تمایل دارند كه آن را به صورت ایستاده در یك كافه بنوشند. همچنین در مورد شیر در قهوه، یك عقیده جالب و بسیار محكم نیز دارند – بعد از نهار نباید كاپوچینو، لاته و یا هر نوع نوشیدنی با تركیب شیر سفارش دهید – آنها قویاً جزء نوشیدنی های صبح هنگام هستند.
این كشور كه معمولاً به خاطر قهوه منطقه جاوه كه اتفاقاً شایستگی این نام را نیز داشته، معروف می باشد، تركیبی خوشمزه و مخصوص به خود از قهوه را دارا است. قهوه ویتنامی با عنوان كافه سوئادا، با دو قاشق غذاخوری كامل از شیر شیرین شده غلیظ همراه با قهوه بو داده كه از روی یك فیلتر آهنی خاص ریخته می شود، درست می شود. در نهایت زمانی كه آماده شد، به سرعت به داخل یك لیوان پر از یخ ریخته می شود و حالا آماده نوشیدن است! این رویه از زمانی كه قهوه برای اولین بار توسط فرانسوی ها در دهه 1800 در كشور ویتنام معرفی گردید، وجود داشته است. در این مدت، آنها از شیر غلیظ شده استفاده كرده اند، چرا كه دسترسی به شیر تازه شدیداً مشكل بوده و این نوع شیر كمیاب است.
در این كشور نهایتاً یك قهوه، یك اثر باقی مانده درمانی واقعی است. این نوشیدنی معروفِ بعد از شام، بسیاری از موارد مطلوب و مورد علاقه مردم را با هم تركیب و ادغام می نماید: قهوه داغ، نوشیدنی الكلی ایرلندی و خامه غلیظ (اگرچه در حال حاضر استفاده از نوع دیگری از خامه یعنی خامه پف كرده، معمول تر است). اگرچه این نوع قهوه در دهه چهل در دهكده كسلدرگ توسعه یافت، اما اولین بار توسط گردشگران امریكایی به وجود آمد، همان مردمی كه نمی توانستند آب و هوای سرد و بارانی كه اغلب اوقات در این بخش از جهان مشاهده می شود را تاب بیاورند.
همان امریكائی هایی كه نیازمند كمی گرما بودند، فكر می كردند كه قهوه برزیلی می نوشند، قهوه ای كه تركیبی از قهوه داغ، خامه و عرق نیشكر (یا براندی) بوده و كمی دارچین روی آن ریخته می شد. اگرچه از شنیدن این موضوع كه برزیل بزرگترین تولید كننده قهوه در جهان است، نباید خیلی متعجب و شگفت زده شد، اما این نكته را نیز بایستی دانست كه در این كشور روش های متعددی برای تهیه قهوه وجود دارد. كافه زینو یا خیلی آسان تر، كافه طرفداران بسیاری دارد به طوری كه مردم محلی پیشنهاد می كنند كه صبح، بعد از ظهر و یا حتی شب آن را بنوشید – چرا؟ (برخلاف باور بسیاری) به منظور كمك به خوابی بهتر! این قهوه شبیه به قهوه اسپرسو است، اگرچه به آب آن پیش از اضافه كردن قهوه، شكر افزوده می شود. قهوه یكی از اساسی ترین محصولات در برزیل است به طوری كه در فاصله بین سال های 1880 تا 1930 از آن با عنوان كافه كوم لیت (یعنی قهوه با شیر) در امور سیاسی برزیل یاد می شد – این كشور در حال حاضر نزدیك به 100 درصد قهوه جهان را تولید می كند.
فراپِس نوشیدنی كافئین دار مخصوص كشور یونان است، به طوری كه در این منطقه از جهان هدف اصلی قهوه، فراهم آوردن فرصتی برای استراحت در تابستان های بسیار گرم و بی حال كننده می باشد. تركیب اولیه این قهوه از دو قاشق قهوه فوری، شكر (یا طعم دهنده ای دیگر) و آب تشكیل می شود. سپس در یك هم زن، تا زمانی كه تبدیل به كف گردد، هم زده می شود. در نهایت، آب سرد و شیر خشك شده به آن اضافه می گردد. یكی از كاركنان شركت نستله در شهر سالونیك به طور اتفاقی و زمانی كه نتوانست برای قهوه صبح خود آب گرم بیابد، این قهوه را به این شكل درست كرد. امروزه این نوشیدنی به عنوان یكی از معروف ترین نوشیدنی های كشور یونان شناخته می شود.
