بهترين سواحل با آب های خروشان در هاوايی

برای اینكه اشتیاق خود را برای حضور در آب های خروشان منطقه نشان دهید، نیازی نیست كه شبیه به موج سوار معروف یعنی آقای كِلی اسلاتر باشید تا سفر به تپه های دریایی واقع در منطقه بانزای پایپلاین و قدم گذاشتن بر روی موج های خروشان آن را تجربه نمایید.
در حقیقت، برای افراد غیرحرفه ای ایستادن در ساحل شنی و تماشای موج های غول آسای اقیانوسی از كنار پارك ساحلی اوكای بسیار بسیار كم خطرتر به نظر می رسد.
پایپلاین كه در ساحل شمالی اوآهو قرار دارد، یكی از معروف ترین مناطق از نظر پدیده شكست موج برای موج سواران است، موج های فوق العاده استوانه ای شكل این منطقه شرایط مناسبی را برای بسیاری از موج سواران حرفه ای فراهم آورده و به یكی از مناطق اصلی برای حضور این دسته از ورزشكاران تبدیل گردیده است و البته زندگی افراد غیرحرفه ای را هم به خطر انداخته است. به بیانی بسیار ساده، یكی از ترسناك ترین مناظر طبیعت در این بخش از جهان می باشد.

همانند بسیاری از مناطق دیگر هاوایی، این جاذبه توریستی نیز زیبایی طبیعی خود را به صورت تصادفی بدست آورده است. هیچ علامتی بزرگ چشمك زنی در این منطقه وجود ندارد، فقط یك پاركینگ برای خودرو ، یك حمام كوچك، تعدادی مرغ دریایی وحشی كه بر فراز منطقه به پرواز در می آیند و یك مسیر منتهی به ساحلی با وسعت 2/1 هكتار بخش هایی از این پارك ساحلی می باشند.
یكی از بزرگان موج سواری حرفه ای، شوان تامسون در مورد پارك پایپلاین می گوید: “به نظر من این موج است كه در حقیقت مقیاسی برای اندازه گیری میزان اشتیاق یك موج سوار است.” و شما قطعاً با دیدن مناظر این منطقه با نظر وی موافق خواهید بود.
در واقع امواج متعدد و مختلفی در این منطقه وجود دارند كه توسط سه تپه دریایی متوالی ایجاد می گردند: تپه نزدیك تر به ساحل، موج چپ شكن پایپلاین را خلق می كند (یعنی به سمت راست زاویه دید كسی كه در ساحل ایستاده)، و امواج پشت سری (كه به سمت راست حركت می كنند). تپه دوم و تپه سوم نیز می توانند امواج بزرگتری را نیز ایجاد نمایند.
پس از اینكه از تماشای عجائب مربوط به امواج سیر شدید (و یا در صورتی که در روز مسابقات به آنجا سفر کرده باشید، از دیدن رقابت موج سواران سیر شدید)، از مسیر باریكی در همان نزدیكی ها می توانید حركت نمایید، اما طوری كه همچنان بتوانید اقیانوس را نیز تماشا نمایید.
مسیر پیاده روی اوكای پیلباكس هایك دقیقاً آن طرف خیابان پایپلاین و از پاركینگ مدرسه ابتدایی سانست آغاز می گردد. وارد مسیر خودروها شده و برای اینکه بتوانید تابلوی راهنمای ابتدای مسیر مربوطه را ببینید، به سمت چپ خود توجه داشته باشید.
از اینجا وارد یك ناحیه جنگلی می شوید كه دارای شیب تندی است اما نگران نباشید – مسیر تا 10/8 یك مایل مسافت دارد. در امتداد مسیر در كنار تعدادی آشیانه بتنی پشت سر هم توقف خواهید كرد، آشیانه هایی قدیمی مربوط به بازرسی های نظامی بر روی دامنه كوه كه رو به گستردگی های مسحوركننده ساحل شمالی واقع شده اند.

در انتهای یك خیابان علامت گذاری نشده در بخش شمالی كائوآی در منطقه ای دورتر نسبت به جاده كالیهیوای، می توانید یك مسیر چوبی منتهی به ساحلی مخفی را پیدا كنید.
اسم آن كمی گمراه كننده است،‌ طوریكه از روی خودروهای بخش كوچك پاركینگ می توانید آن را ببینید، اما كائوپیا هنوز هم به اندازه كافی دورتر از منطقه پرازدحام قرار دارد به صورتی كه فضای نسبتاً زیادی مخصوص به خود خواهید داشت.
حوله خود را برداشته و كمی از روی منطقه شیب دار كوهستان حركت نمایید؛‌ با توجه به صدای امواج كوبنده می توانید مقصد خود را مسیریابی نمایید.
مسیر خط كشی شده با نوعی چوب به نام چوب درخت آهن، به ساحلی پهن و وسیع همراه با صخره های ناهموار در سمت راست آن ختم می شود. در زمانیكه امواج پایین هستند، می توانید از كنار آنها و به سمت پایین ساحل حركت كنید – اگر روی سراشیبی تندتری قرار گرفته اید، ناحیه برهنه تر دیگری نیز وجود دارد – اما اطمینان حاصل نمایید كه موج ها را می شناسید،‌ چرا كه در ابتدا با امواج روبه رو می گردید.

در داستان ها آمده است كه مارك تواین در زمان بازدید از هاوایی در سال 1866، این شگفتی طبیعی را با عنوان گراند كانیون اقیانوس آرام نام گذاری نموده است. این ممكن است داستانی غیر واقعی به نظر برسد، اما این نام طبیعی به نظر می رسد: وایمی كانیون در عمق 2500 فوتی، با وسعتی 5/2 مایلی و طولی معادل 13 مایل در حقیقت بسیار هیجان انگیز است، و پس از یك روز كامل كوهنوردی، پس از بالا رفتن از قله می توانید منظره ای بی نظیر را از آن بالا تماشا نمایید.
مسیر كانیون دورتر از جاده هالمانو،‌ شما را حدود 2 مایل به سمت صخره ای گسترده هدایت می كند، جائیكه می توانید راهی را دنبال كنید كه شبیه به مسیری بدون انتها به سمت آبشار وایپو می باشد. در اینجا مسافران پوتین ها را از پای در می آورند و وارد آب های زلال منطقه می گردند،‌ منطقه ای كه آبشاری كوچك در پشت زمینه آن جریان دارد.
در اینجا می توانید استراحتی كرده و برای بازگشت آماده شوید، چرا كه مسیر بازگشت نیز سربالایی بوده و شیب تند دارد.

به اینجا بیایید تا شن های مشكی رنگ و لاك پشت های دریایی را از نزدیك تماشا كنید. در منطقه پونالو، پاهای خود را در وارد ساحل زغال چوب كرده و لاك پشت های هونو ایا را از نزدیک تماشا كنید كه خیلی خیلی آرام به سمت درون آب حركت می كنند و یا در استخرها عمیقاً سر خود را از آب بیرون می آورند. مشكلی برای غواصی و شنا وجود ندارد مگر اینكه شرایط و موقعیت های خطرناك تعیین شده باشند.
از عرض ساحل عبور کنید تا به بخشی که مسیر 175 مایلی به سمت آلاکاهاکی باستانی در آن قرار دارد برسید، مسیری شیب دار و سرسبز که به بقایای یک معبد به نام کانه اله اله هیو می رسد که به اعتقاد باستان شناسان قدمت آن به بیش از 1500 سال پیش بازمی گردد. از یک تخته سنگ عظیم مسطح که بنا به گفته ها مکانی برای قربانی انسان ها بوده، برای نشان دادن محل ورود استفاده می گردیده است (هم اکنون این سنگ در موزه اسقف هونولولو در معرض دیده عموم قرار گرفته است).
اما همچنان می توانید به ادامه راه از مسیر مزبور که از میان دیوارها، معابد و نشانگرهای بی شمار باستانی می گذرد، بپردازید. فقط فراموش نکنید که رفتاری محترمانه از خود نشان دهید، در مسیر بمانید و هرگز به چیزی دست نزده و یا جابجا نکنید. در بخشی از مسیر که به منطقه ای حصارکشی شده می رسید، به خاطر داشته باشید که قدم در نقطه ای کاملاً طبیعی و محافظت شده گذاشته اید.