یورواستار از زیر تپه ای ساخته شده از سنگ آهن از خیابان پانکراس عبور می کند و از طریق تونل به سمت حومه کنت حرکت می کند به همین دلیل احساس راحتی در مورد مسیر قطار از لندن به اروپا وجود دارد.
از سهولت رسیدن به بهترین ایستگاه راه آهن انگلستان فقط 30 دقیقه قبل از حرکت تا رسیدن به قلب پاریس، بروکسل یا آمستردام بدون نیاز به کلنجار رفتن سر بار و وسایل، سفر به شمال اروپا به وسیله راه آهن مقوله ای بی دردسر و روزانه شده است.
به همین ترتیب، استفاده از قطار لشاتل و عبور از مسیر یوروتونل و طی کردن مسیر ۳۵ دقیقه ای به کاله بسیار سریع تر و معمول تر از استفاده از کشتی و عبور از کانال انگلیس می باشد.
شاهکار مهندسی که این امکان را به وجود آورده است، تونل اروپا، 25 سال پیش افتتاح شد. ملکه الیزابت دوم و سپس فرانسوا میتران، رئیس جمهور فرانسه، روبان افتتاح این پروژه را در تاریخ ششم ماه می سال 1994 در حضور سرویس های مخصوص در فولک استون و کاله بریدند..
یک قرن پس از آن، این تونل نه تنها به یک پیوند فیزیکی حیاتی بین انگلیس و سرزمین اصلی اروپا تبدیل شده است، بلکه در دوران برکسیت یک نماد بسیار سمبولیک نیز بوده است.
مارک اسمیت، بنیانگذار وب سایت راه آهن مسافرتی “مرد در صندلی 61” می گوید: “این تونل سفر از طریق راه آهن بین المللی را دوباره به بازی برمی گرداند..”
“این راه آهن درک از بروکسل و پاریس را از مقصد هایی که رفتن به آنها تنها از طریق یک فرودگاه مانند ویتنام و استرالیا میسر بود را به مکان هایی که بسیار در دسترس و نزدیک هستند مانند منچستر یا لیدز، تغییر داد.
طبق آمار اقتصادی تونل کانال در گزارش بریتانیا از سال ۲۰۱۸حدود 4.5 میلیون توریست انگلستان هر ساله از تونل کانال استفاده می کنند و با 1.6 میلیون کامیون کالاهایی را مابین انگلیس و قاره رد و بدل می کنند و در سال حدود 140 میلیارد دلار به اقتصادهای بریتانیا و اروپایی کمک می کنند.
ترس از حمله
خود تونل بیش از 180 سال قبل در سال ۱۹۸۸ هنگامی که کارگران بریتانیایی و فرانسوی شروع به کندن زمین کردند و به سمت یکدیگر حفر تونل انجام دادند ، مطرح شد. آلبرت متیو فلیفر، مهندس فرانسوی ابتدا یک لینک زیرزمینی بین انگلیس و فرانسه را در سال 1802 پیشنهاد داد که به ایجاد یک جزیره مصنوعی در کانال انگلیسی برای قطارها منجر می شد. این جزیره برای تغییر اسب کالسکه هایی بود که نیاز به تعویض داشتند.
این مفهوم در طول قرن نوزدهم سرو صدای خود را پشت سر گذاشت، مهندسان حتی قبل از اینکه طرح ها در سال 1882 رها شوند، حفر تونل ها را از متوقف کردند، به طوری که سیاستمداران بریتانیا از این ترس داشتند که این تونل ها امنیت کشور را به خطر بیاندازد.
شش سال طول کشید تا 13،000 کارگر ساخت تونل 31.4 مایلی را راه اندازی کنند، 23.5 مایل از این تونل زیر آب قرار دارد و این طولانی ترین نوع آن در جهان می باشد. این نوع مهندسی و این تعداد نیروی انسانی قطعا ارزان نیست. در سال 1994 هزینه های آن در حدود 4.65 میلیارد پوند (حدود 7.2 میلیارد دلار) تخمین زده شد که 80 درصد بیشتر از آنچه بود که در ابتدا برنامه ریزی شده بود.
از حفر این تونل به شدت خرابی به بار آمده بود که تیم بزرگی برای حفاظت از طبیعت، از طرف انگلستان ایجاد شد. در ساخت این تونل 4.9 میلیون متر مکعب گچ استفاده شده است که این مقدار گچ استفاده شده با مقدار گچی که برای ساخت کلیسای معروف سفید دوور استفاده شده است برابری می کند..
در جریان باز شدن تونل کانال توسط یکی از انجمن های مهندسان عمران آمریکا، این تونل همراه با ساختمان امپریالیستی و برج سی ان تورنتو ، جزو یکی از هفت عجایب دنیای مدرن بشمار می رفت.
علیرغم هزینۀ بسیار زیاد، تونل با استقبال مسافران زیادی مواجه شد. اد بارتولومو، مدیر اجرایی در موزه ملی موزیک در بریتانیا در نیویورک، گفت: “این تونل در تغییر نگرش عموم نسبت به راه آهن نقش بسزایی داشته است، که برای سال های بسیار زیادی حائز اهمیت بوده است و موجب احیای راه آهن رنسانس در سراسر انگلستان شده است. “
مارک اسمیت موافق است، و معتقد است که محبوبیت در حال وقوع خط راه آهن از انگلستان به اروپا، صحبت از ناسازگاری گسترده تر مردم از سفر هوایی و پرواز دارد..
او می گوید: “مسافران اکنون به سایت من می آیند.” “وقتی از آنها می پرسم که چرا راه آهن را به جای سفر هوایی ترجیح میدهند فورا دو دلیل را مطرح میکنند: آنها از تجربه های بد سفر با ایرلاین و هواپیما را بازگو میکند یا هم که می خواهند رد پای کربن خود را در محیط زیست کاهش دهند.
طبق گفته یورواستار، سفر از لندن به پاریس بوسیله راه آهن، انتشار گازهای گلخانه ای را به میزان 90٪ کمتر از معادل آن از طریق سفر هوایی می کند..
شروع آهسته
با این حال تجربه اولیه مسافران آن زمان، از لذت تجربه سرعت بالا توسط مسافران امروزی حذف شده است. تونل طرف فرانسه با استفاده از خطوط با سرعت بالا به پاریس عمل می کرد،در حالی که سفر به داخل و خارج از لندن خیلی آرامتر انجام می شد. برای شروع، خدمات به جای ترمینال فعلی در خیابان پانکراس از واترلو، فقط در جنوب تامز اجرا میشد.
اد بارتولومو می گوید: “بریتانیا مجبور بود از خطوط موجود استفاده کند که از طریق یکی از سیستم های رفت و آمد پربار و کارآمد در جهان به کار گرفته می شد.” “این بدان معنا بود که برای 13 سال اول عملیات، قطارهای مسافربری به ایستگاه واترلو بر روی یک سیستم الکتریکی پر سرعت انجام می شد و خنده دار بود که قطارهای یورواستار که سرعت ۳۰۰ کیلومتر بر ساعت داشتند می بایست از ایستگاه اشفورد جنوبی با سرعتی آهسته رفت و آمد می کردند.
تجربه، رک و پوست کنده، شرم آور بود. زمان سفر برنامه ریزی شده دو ساعت و 50 دقیقه طول می کشید. اما زمانی که قطارها در پشت سرویس خدمات متوقف بودند زمان را چندبرابر می کرد و این تفاوت بین زیرساخت های راه آهن در انگلستان و سرزمین اصلی اروپا بشمار می رفت.
رویکرد فرانسوی ها به تامین مالی، مدیریت و برنامه ریزی دولتی بسیار متفاوت بود و رویکرد بسیار جسورانه تری نسبت به طرح های گران نشان داد.
با تکمیل تونل، خدمات یورواستار از واترلو به سنت پانکراس، مجددا توسعه یافت و زمان سفر به پاریس به کمتر از دو ساعت و 15 دقیقه تغییر کرد.
ایستگاه به روز شده، که در حال حاضر یکی از بزرگترین ساختمان های ویکتوریا در لندن می باشد، در مقایسه با تجربیاتی که در فرودگاه ها یافت شده است، به عنوان یکی از پر رونق ترین پیشنهاد های سفر ریلی قاره ای تبدیل شده است.
این ایستگاه در مقابل حریف کنونی خود ایستگاه گره دو نورد در پاریس قرار دارد، این در حالی است که پذیرش و امکانات مسافرتی در بدترین حالت با بیشترین ضعف و کمبود با کمترین میزان راحتی نسبت به رقیب لندنی خود می باشد.
یکی دیگر از جنبه های مهم تبدیل مسیر به سنت پانکراس: خود قطار بود.
قطارهای امروزی به مراتب مدرن تر از نمونه های اولیه می باشند، جایی که عدم دسترسی به اینترنت مشکلات اساسی برای ارتباط مابین مشتریان تجاری لندن و سرزمین اصلی اروپا ایجاد کرد.
گسترش افق ها
در حالی که خدمات اولیه یورواستار از طریق تونل کانال به پاریس و بروکسل ارایه شد، در سال های اخیر، مقصد های جدیدتری به این لیست اضافه شده است. مسیرهای فصلی در تابستان به جنوب فرانسه می رسند و آلپ فرانسه در زمستان به شدت محبوب هستند، زیرا توانایی رزرو بیش از 100 مقصد در اروپا و انگلیس را دارد. این به این معنی است که امکان استفاده از تونل کانال برای اتصال به شبکه گسترده تر راه آهن میسر شده است.
یورواستار گفت: “دولت ها متعهد به نهایی شدن توافق نامه ای شده اند که اجازه می دهد تا ما تا پایان سال جاری مسیر مستقل بازگشتی را افتتاح کنیم.” “هنگامی که ما این قابلیت را داریم، مطمئن هستیم که اشتهای رو به رشد در میان مشتریان را برای مسافرت های سریع و پایدار راه آهن افزایش می دهیم.
گفته می شود که در ماه ژوئن 2018 طرح های مربوط به خدمات به فرانکفورت از طریق کلن، که توسط شرکت آلمان راه اندازی شده بود، با تغییرات در “محیط اقتصادی” متوقف شد، و پیشنهاد می شود که هر مسیر جدیدتری در آینده قابل پیش بینی باشد.
برکسیت با مهلت جدید خود در ۳۱ اکتبر نیز ممکن است سهمی در تصمیم گیری دی بی داشته باشد. یورواستار به سی ان ان گفته است که برنامه های موجود را حتی در صورت عدم توافق بین انگلیس و اتحادیه اروپا حفظ می کند.
داستانی موفق؟
اد بارتولومو می گوید: “تونل کانال یک موفقیت سیاسی، دیپلماتیک، مالی و فنی است.” اکنون به شدت در اقتصادهای بریتانیا، ایرلند و اروپای قاره تاثیر گذاشته است.
مارک اسمیت موافق است “این قطعا وعده لندن به پاریس و بروکسل را عملی کرده است. اکنون طبق دستورالعمل سفر با قطار معقول و سفر هوایی عجیب و غریب به نظر می رسد، اما ظرفیت زیادی بقی مانده است. یاربری ظرفیت بالقوه خود را برآورده نمی کند و ظرفیت زیادی برای مسافرین قطار باقی مانده است.
از رشته حوادثی که کانال تونل را در سرفصل های غلط سر زبان ها انداخته است می توان به زندانی شدن 1000 مسافر شبانه در قطار یورواستار در فوریه 1996 به علت مشکلات الکترونیکی و آتش سوزی و… اشاره کرد..
در سراسر زندگی خود، تونل در برابر مهاجران آفریقا، خاورمیانه و… که تلاش کرده اند از آن به عنوان راهی برای عبور از کانال به طور غیرقانونی و ورود به انگلیس استفاده کنند مقاومت کرده است. یورو تونل اعلام کرده است در سال ۲۰۱۶ بیش از ۲۰۰۰۰ پرونده مهاجرتی داشته است.
چنین حوادثی برای این تونل نادیده گرفته شده است.
