در واقع، اسمیت 14 سال است كه ستون ها، بلاگ ها و كتاب هایی در مورد این موضوع جذاب می نویسد، مانند بخش پرفروش نیویورك تایمز به نام “محرمانه های اتاق (كاكپیت) خلبان”.
اسمیت به ما گفته: “وقتی مردم شروع به پرسیدن سوالاتشان در این زمینه می كنند، آیا درست است كه … پاسخ من تقریباً همیشه به این صورت است: خیر، كاملاً نادرست است! … این سوالات زمینه ساز شروع فعالیت نویسندگی من در این حوزه بودند.”
با رزرو هتل سنگسر سمنان در فصل زمستان، می توانید سری به مكان های دیدنی این شهر بزنید و از زیبایی های این مكان ها لذت ببرید.
هواپیما خودش پرواز می كند، مگه نه؟ پاسخ: واقعاً نه
یكی از اصلی ترین سوالاتی كه برای اسمیت آزاردهنده است، این اعتقاد اشتباه است كه حتی مسافران فصلی (گاهگاهی) هم به نظر می رسند كه از این موضوع به شدت می ترسند: اینكه وقتی یك هواپیما روی حالت اُتو پایلوت تنظیم می شود، خود هواپیما، پرواز را ادامه می دهد، مانند برخی از خودروهای عظیم الجثه گوگل كه در آسمان به پرواز در می آیند.
اسمیت با حالت متعصبانه ای می گوید: “نمی دانم این ایده از كجا آمده است، شاید خلبانان دیگر، خودشان جزء بدترین دشمنان ما در این زمینه باشند، چرا كه بسیاری از خلبانان به شدت شیفته فناوری هستند كه به كار می بریم، و شاید چیزهایی مثل این بگویند كه ما كلیدهایی را فشار می دهیم و هواپیما خودش به پرواز در می آید. البته از برخی جهات این موضوع صحیح است، اما مردم آن را خیلی جدی می گیرند.”
رزرو هتل های اردبیل در ماه های پیش رو می تواند لحظات خاطره انگیزی را در سفر به این شهر برای شما رقم بزند، چرا كه پیست اسكی آلوارس در سرعین جزء مكان هایی است كه در این فصل از سال طرفداران بسیاری را به خود جذب می نماید.
یكی از حرف های مشتركی كه زیاد می شنوم، این است كه نه تنها هواپیماها خودشان به صورت اتوماتیك پرواز می كنند، بلكه حتی خودشان هم فرود می آیند، موضوعی كه اسمیت به شدت تكذیب می كند و این نكته را می گوید كه تقریباً همه فرودهایی كه در آن شركت داشته، كاملاً دستی انجام می گیرد.
وی می گوید: “عمل فرودآمدن اتوماتیك وجود دارد، اما شاید در طول یك سال، چند مرتبه این اتفاق بیافتد. حتی با وجود تمام تجهیزات اتوماتیكی كه كار می كنند، هنوز هم این خلبان است كه هواپیما را به پرواز در می آورد. الزاماً در تمام طول پرواز، دست های شما بر روی فرمان قرار ندارد، اما سیستم اتوماتیك فقط آنچه شما به آن می گویید را انجام می دهد، و شما باید آنچه نیاز است، زمان، مكان و چگونگی انجام آن را به این سیستم بگویید. روشی كه من آن را توضیح می دهم، به این شكل است كه تقریباً شش یا هفت راه مختلف وجود دارد كه می توانم بسته به شرایط، دستور بلند شدن یا فرود آمدن را از طریق سیستم اتوماتیك (اُتو پایلوت) اجرا نمایم. خلبان باید همه آنها را شناسایی نماید، و سپس اجرا كند، تغییرات لازم را اعمال نماید و …” .
اسمیت یك بار یك هواپیمای كارگو را بر روی اقیانوس آتلانتیك با سیستم اُتوپایلوت به پرواز درآورده است، وی توضیح داد كه: “كار كردن با آن آسان بود، اما اینكه دست های شما به مدت هشت ساعت بر روی فرمان كنترل باشد، یك چالش قطعی است.”
تكان های هواپیما، طبیعی است
وی در ادامه می گوید: “زمانی كه برای اولین بار در مورد پرواز به نوشتن پرداختم، از دیدن كسانی كه از مواجه با هوای اصطلاحاً ناهموار ترسیده بوده اند، مات و مبهوت شدم، چرا كه این مسئله از نظر ما مسئله ای معمولی و طبیعی به شمار می رود. این حرف را به حساب تحقیر یا بی تفاوتی نگذارید، اما این حقیقت وجود دارد كه همه ساله تعداد مشخصی از مردم در مواجهه با تكان های هواپیما، مجروح و مصدوم می شوند. اما معمولاً این بدان دلیل است كه در زمانی كه می بایست، كمربندهای خود را نبسته اند.”
بنابراین اسمیت مثل من از مواجه شدن با آنچه من آن را حفره های هوایی می نامم، نمی ترسد، اما وقتی در مورد اینكه چه چیزی یك خلبان را می تواند بترساند، فكر می كردم، وی گفت كه در مورد چگونگی تغییر توربولانس (تلاطم های هوایی) نگرانی هایی دارد.
آیا خلبانان حوصله شان سر می رود؟
صندلی كنار پنجره یا كنار راهرو؟
“یك شخص بسیار علاقه مند به سفر هوایی، همیشه دوست دارد صندلی كنار پنجره را بردارد، چون دوست دارند كه مدام این نكته برایشان یادآوری شود كه در این ماشین هوایی عجیب بر فراز آسمان ها در حال پرواز هستند. طی سالیان متمادی چیزهای جذابی را در آن ارتفاع می بینید، و اینكه از كجا شروع كنم، كمی سخت است. پرواز بر فراز صحرای بزرگ افریقا، تماشای یخچال های طبیعی در اقیانوس اطلس، حركت روی شهر استانبول، نگاه كردن به اهرام ثلاثه از آسمان، پرواز بر فراز غرب امریكا، مشاهده شفق شمالی… .”
كتاب اسمیت یك لیستی از بهترین چیزهایی كه می توان از آسمان دید را در بر دارد، البته با تأكید بر اینكه وی همچنان علاقه دارد كه سیاره زمین را از ارتفاع بسیار بالا ببیند. اما وی به این نكته هم اشاره دارد كه خلبانان از چشم اندازی منحصربفرد برای برخی از مناظر دلهره آور بر روی زمین برخوردار هستند، مثلاً جنگل های بارانی در حال نابودی، آتش سوزی های بسیار آشكار و دود و آلودگی های روی شهرها.
خلبانان، مسافران آسان گیر و اذیت نكنی هستند
وقتی خلبانان روی صندلی های خالی هواپیما می نشینند، احتمالاً فكر می كنیم كه آیا در مورد هر اتفاقی كه می افتد، قضاوت می كنند، یا نه، و اینكه اگر خلبانی به عنوان مسافر در هواپیما حضور داشته باشد، چگونه است؟
اسمیت با خنده می گوید: “دقیقاً شبیه پرواز همانند یك مسافر معمولی است، در این گونه موارد هرگز به عنوان یك خلبان رفتار نمی كنیم، با تمرینات ویژه خلبانی، آشنایی كامل داریم كه چگونه عصبی و استرس زده نشویم. اما همیشه شرایط مناسب نیست، چیزهایی كه در زمینه سفرهای هوایی باعث آزار من می شوند، همان مسائلی هستند كه یك مسافر معمولی را آزار می دهد.”
برخلاف شما، خلبانان از كادر امنیت فرودگاه تأثیرپذیری خاصی ندارند
اسمیت درباره آنچه ما را به بخش امنیت فرودگاه نزدیك می كند، می گوید: “سیستمی كه با آن روبه رو شده ایم، در برخی موارد به حدی غیر منطقی است كه باعث می شود به خرد جمعی شك نمایم. قسمتی از آن خوب است و درست كار می كند، اما بخش زیادی از آن غیرمنطقی بوده و باعث فشار روانی می گردد. بخش هایی كه كار می كنند، بخش هایی هستند كه ما نمی بینیم؛ كاركنان پشت پرده هم به همین شكل هستند. اینها همان پیچ و مهره های امنیت فرودگاه قلمداد می گردند. كسانی كه در تالار مركزی فرودگاه مشغول فعالیت هستند، داستان دیگری دارند. منظور من این نیست كه بخش امنیت فرودگاهی چیز بدی است؛ البته كه نیست. اما چیزهایی كه با آنها روبه رو شده ایم، شگفت انگیز هستند. و اگر آنها این مقدار عظیم از پول و زمان را تلف نمی كردند، بخشودنی می بود. امنیت در حال حاضر تبدیل به خسته كننده ترین و عصبانی كننده ترین بخش پرواز شده است و نیازی هم نیست به این شكل باشد.”
می توانید به آسانی هواپیما را سُر دهید
پرواز 1549، پس از برخورد به دسته ای غاز در حال پرواز، هر دو موتور خود را از دست داد و بدون صدمات جدی به داخل رود هادسون سقوط كرد، بسیاری از مردم فكر كردند كه می توان چنین كار مشابهی را تحت هر شرایطی انجام داد.
اسمیت در این باره اینچنین توضیح می دهد: “حتی بزرگترین هواپیماها هم به آسانی سر می خورند. در واقع میزان سُر خوردن، در بعضی از هواپیماهای بزرگتر بهتر از نوع كوچكتر انجام می گیرد. اما بسیاری از مردم به عنوان یك مسافر به این مسئله پی نمی برند كه در تمام طول مسیر این كار انجام می شود، فرود آمدن ها اغلب در آنچه ما “رانش بیكار” می نامیم انجام می گیرد، و این یعنی موتورها هنوز كار می كنند، اما هیچ نیروی رانشی تولید نمی كنند. آنها نیروی الكتریسیته و هوا و هر چیز دیگری تولید می كنند؛ اما فقط سُر می خورند. اگر در آن نقطه موتورها كاملاً خاموش شوند، همه جا تاریك شده و هیچ كدام از سیستم های داخلی نیرویی برای كار نخواهند داشت، اما هواپیما به همان شكل سُر می خورد. و این موضوع تقریباً در هر پروازی اتفاق می افتد؛ همیشه نقاطی هستند كه شما در آن، در شرایط رانش بیكار قرار دارید.” پس می توان به جای گفتن پرواز خوبی داشته باشید، می توانیم بگوییم خوب سر بخورید!
