این غذا از لاروهای گونه ای از مورچه های سمی تهیه می شود که تخم های خود را در اعماق در کنار ریشه ی گیاهان آگوا یا گوجه فرنگی می گذارند ( پس جمع کردن آنها کار آسان و شوخی برداری نیست). این لاروها سازگاری شبیه به پنیر خامه ای دارند و مزه ی عجیبی دارند و معمولا بصورت پرشده در تاکو یا بصورت املت سرو می شوند.
نام این غذا در اصطلاح ژاپنی به معنی ” بچه های سفید ” است ولی در اصل کیسه های اسپرم ماهی بادکنکی، قلابچه ماهی یا ماهی کاد است. ظاهر این غذا شبیه به حبابهای سفید لزج مانند یا مغز کوچک شده انسان است و طعم شیرینی همچون فرنی دارد.
در بازارهای ژاپن هیچ وقت هیچ یکی از قسمتهای ماهی تن دور ریخته نمی شود؛ حتی چشمهای این ماهی از سر جدا شده و به قیمت ارزانی در بازارها بفروش می رسد. برای پخت این چشم ها می توان آنها را جوشاند، بخار داد و با سس سویا یا سیر چاشنی دار کرد.
این تخم اردکهای بارور شده با جنین اندکی رشد یافته در درونش بصورت زنده آب پز شده و سپس با جدا کردن قسمتی از پوسته با چاشنی های نمک، چیلی و سرکه سرو می شود. باید سوراخی در پوسته ایجاد کنید و مایع خوشمزه درون آن را بخورید و سپس مابقی مواد باقیمانده در تخم را از پرها و استخوانها گرفته تا تمامی دیگر مخلفات درون تخم را بجوید و بخورید. نوش جان!
اندک افرادی رتیل را به چشم یک وعده غذایی می بینند، پس جای تعجبی نیست که این نوع عنکبوتها برای اولین بار مورد توجه کامبوجی هایی قرار گرفت که زیر سلطه رژیم خمرهای سرخ گرفتار قحطی و گرسنگی شدند. عجیب است که این غذا در حال حاضر بسیار محبوب شده و در سرتاسر این کشور بعنوان استیکی کاملا سرخ شده در روغن بفروش می رسد. ظاهرا مزه این رتیلها اندکی شبیه به مزه خرچنگ است.
یکی از غیرمعمول ترین سوپهای جهان Gaeng Kai Mot Daeng است؛ در تهیه این غذا از تخم های مورچه، جنین های کوچک مورچه های سفید و تعدادی بچه مورچه برای بیشتر کردن طعم ترش آن استفاده می شود. اگر بتوانید این غذا را بخورید طعم آن نسبتا تند و تیز و کمی شبیه به طعم میگوست.
بینی دقیقا یک انتخاب خوب و مناسب بعنوان یک غذا نیست ولی کانادایی های ماجراجو دست از این تجربه هم برنداشتند؛ تجربه خوردن خوراک بینی. بینی ها با پیاز و ادویجات مختلف جوشانده شده ، موهای آن خارج ومجددا جوشانده می شوند؛ سپس بریده شده و بصورت آبگوشت سرو می شوند.
این سوپ سلامت بخش کره ای از پیاز بهاره، گیاه قاصدک، انواع ادویجات و یک مواد اولیه بدنام دیگر تهیه می شود: گوشت سگ. ممکن است ذکر نام این غذا در این لیست چندان خوشایند شما نباشد ولی این غذا هنوز هم در میان نسلهای قدیمی محبوبیت خود را حفظ کرده و مزه اش بهتر از بوی آن است.
هزل ذرت قارچی است که هسته های معمولی ذرت را به زایده های تومورمانند پوشیده در هاگهای آبی-سیاه تبدیل می کند. از نظر بیشتر مردم این چوب ذرتهای بیمار باید دور انداخته شوند ولی از نظر مکزیکی ها این ذرتها مواد اولیه خاصی در آشپزی بشمار می روند. مکزیکی ها این ذرتها را huitlacoche (پس مانده خفته) می نامند و از حالت چوبی و طعم قارچ مانند آن لذت می برند.
یک لیوان شیر اسب تخمیر شده میل دارید؟ در مغولستان این یک تعارف معمولی نیست. آنها با استفاده از شیر مادیان نوشیدنی بنام airag تهیه می کنند. شیر دوشیده شده کناری گذاشته می شود تا ترش و حباب دار شود. این نوشیدنی از قدیم در فنجانهای کاسه مانند سرو می شد و طبق رسم و رسوم باقی مانده نوشیدنی باید مجددا درون ظرف اصلی ریخته شود.
Casu marzu ساردینیا یا همان ” پنیر کف زده شده” از پنیر Pecorino تهیه می شود که به معنای واقعی کف زده و خراب شده است. لاروهای مگس پنیر(piophila casei) به پنیر Pecorino اضافه می شوند؛ این مگس ها درون پنیر لانه سازی کرده و تخم می گذارند و چربیها را هضم می کنند. در نتیجه خوراک تند و تیزی بدست می آید که می توانید آن را همراه کرم درون آن و یا بدون آنها صرف کنید.
یکی از غذاهای سنتی اینویتی ها muktuk است؛ این غذا از پوست و چربی یخ زده وال تهیه شده و بصورت خام و یا ترشی افتاده شده صرف می شود. این غذا شبیه به کلوچه های شیرین چندلایه است؛ لایه های آن عبارتند از: پوست( با طعمی شبیه به طعم فندق)، چربی ( جویدنی) و لایه محافظ بین آن ( که جویدنی تر است). اگر دندان مصنوعی دارید فکر خوردن این غذا به سرتان نزند.
چطور افراد راضی به خوردن این غذا شده اند هنوز هم یک راز باقی مانده است. روش تهیه این غذا: نخست دل و روده ماهی را از درون شکم آن خالی کرده و سرش را جدا می کنیم، سپس آن را در گودالی کم عمق قرار داده و روی آن را با سنگ و شن می پوشانیم و 2 تا سه ماه بحال خود می گذاریم. پس از این مدت آن را بصورت نواری برش داده و چندماه دیگر نیز می گذاریم خشک شود. به کسانی که برای اولین بارمی خواهد این غذا را بخورند توصیه می کنیم نخست بینی خود را بگیرند و سعی نکنند از ماسک یا دهان بند استفاده کنند.
اگر تخم فاسدی پیدا کنید آن را می خورید؟ برخی افراد در چین باستان این کار را می کردند؛ داستان آنها نسل به نسل ادامه یافت و در حال حاضر به رسمی معمول تبدیل شده است. تخم ها ( معروف به تخم های صد ساله یا pidan) ماهها زیر خاکستر، نمک و خاک رس گذاشته می شدند و در این مدت زرده ها سبز پررنگ شده و بوی بد سولفور از آن بلند می شود.
بسیاری از افراد گوشت را همراه چربی آن صرف می کنند ولی اوکراینی ها یک گام فراتر رفته و تنها خود چربی را می خورند. این چربی ها معمولا ورقه ای و سپس دودی شده و در سلولهای خنک سالها نگه داشته می شوند و پس از سالها برشهای نازکی از آن همراه با نان چاودار خورده می شود. اوکراینی ها به این خوراک بسیار علاقه دارند تا جاییکه جشنی هم برای آن به راه انداخته اند.
پایی تهیه شده از ماهی که در جشن تام بوکک( 23 دسامبر) سرو می شود. این غذا بومی روستای کورنیشی موس هول در انگلیس است. بر طبق افسانه ها تام بوکک دریانوردی متعلق به قرن شانزدهم میلادی بود؛ این قهرمان افسانه ای در عصر اول دسامبر در هوایی طوفانی به دریا رفت و در 23 همین ماه با صید بسیاری بزرگی به خانه برگشت؛ این صید بقدری بزرگ بود که توانست تمامی ساکنین گرسنه روستا را سیر کند.
