سفر در ماه رمضان
بنابر نظر تمام مراجع تقلید مسافرت در ماه مبارک رمضان اشکالی ندارد اما اگر به قصد سفری حرام و یا برای فرار از روزه داری صورت بگیرد مکروه است. برخی از علما هم سفر کردن به هر دلیلی در ماه مبارک رمضان تا قبل از پایان شب بیست و سوم را مکروه می دانند به جز سفری که به قصد زیارت حج تمتع و یا عمره مفرده باشد، یا سفری که برای استقبال از برادر مومن صورت بگیرد و یا سفری که از سر خوف مال و جان باشد و یا در زمره سفرهای ضروری قرار بگیرد. اهل سنت روزه مسافر را در هر حالتی صحیح می دانند اما شیعیان برای روزه مسافر شرایط خاصی قائلند که عبارت است از:
اگر شغل کسی توام با مسافرت کردن باشد همانند رانندگان بین شهری و یا خلبانان، باید روزه اش را تمام و کمال بگیرد.
اگر کسی نداند که روزه مسافر باطل است و در بین راه متوجه شود روزه اش باطل است اما اگر تا اذان مغرب متوجه این امر نشود روزه اش صحیح است. ولی اگر این امر را فراموش کرده باشد که روزه مسافر باطل است بنابر احتیاط روزه باطل است و باید قضای آن را بجا آورد.
اگر محل کار کسی در شهری به غیر از محل زندگی اش واقع شده باشد و نمازش را به طور کامل به جای می آورد باید روزه اش را نیز به طور کامل به جای بیاورد.
اگر کسی قصد دارد تا ده روز تمام را در مقصد مسافرت خود بماند باید روزه اش را به طور کامل به جای بیاورد.
کوچ نشینان یا کسانی که از محل زندگی ثابتی برخوردار نیستند نیز باید روزه خود را به طور کامل ادا کنند.
اگر کسی برای امر حرامی سفر کند باید روزه اش را به طور کامل به جای بیاورد.
شرایط باطل شدن روزه مسافر
در فقه اسلامی مسافر به فردی تلقی می شود که هشت فرسخ از وطن خود فاصله بگیرد و یا چهار فرسخ راه از وطن خود دور شده و چهار فرسخ را باز گردد، در این صورت این فرد در زمره مسافرین شرعی قرار می گیرد. هشت فرسخ معادل با 43 تا 45 کیلومتر است. مسافر از همان ابتدای سفر باید تصمیم به پیمودن مسافت هشت فرسخ را در ذهن داشته باشد.
اگر مسافر شرعی قبل از ظهر وطن خودش را ترک کند در اینصورت روزه وی باطل شده و باید افطار نماید. افطار باید پس از حد ترخص صورت بگیرد یعنی جایی که هیچ نشانی از شهر نبیند و صدای اذان نیز به گوشش نرسد. اگر قبل از حد ترخص روزه خود را افطار نماید علاوه بر به جا آوردن قضای روزه باید کفاره نیز پرداخت نماید.
اگر مسافر بعداظهر به مقصد خودش که قصد اقامت ده روزه دارد و یا به موطن خودش برسد روزه اش باطل است.
اگر بعداظهر به مقصد مورد نظر در سفر که قصد اقامت ده روزه دارد برسد اما نماز ظهرش در مکانی اقامه شده که نماز کامل نبوده است، روزه اش باطل است.
در یک قاعده کلی در صورت شکسته بودن نمازهای واجب(دو رکعتی شدن نمازهای چهار رکعتی) روزه باید ترک شود.
شرایط باطل نشدن روزه مسافر
اگر مسافر در بعدازظهر ماه مبارک رمضان اقدام به سفر نماید روزه اش صحیح است.
اگر مسافر پیش از ظهر به وطن خودش و یا به مقصدی برسد که قصد اقامت ده روزه در آن را دارد باز گردد و عملی که روزه را باطل گرداند انجام نداده باشد باید روزه آن روز را به جا بیاورد و روزه اش صحیح است.
در صورت توقف ده روزه در یک محل در طول سفر روزه صحیح است.
روزه بر چه کسانی واجب نیست
افرادی که به دلیل کهولت سن و ضعف بدنی قادر به روزه داری نیستند و دچار مشقت می شوند.
بیماران خاص که روزه گرفتن برایشان خطرآفرین است.
زنان باردار که روزه داری برای آنان و فرزندشان خطرآفرین باشد.
زنان شیرده که دچار کمبود شیر شده و به مشقت می افتند.
کفاره روزه
اگر کسی از سر عمد روزه خود را باطل نماید باید کفاره پرداخت کند. پرداخت کفاره در دو دسته قرار می گیرد:
کسی که بدون عذر و از سر عمد روزه اش را باطل کرده باشد باید علاوه بر به جای آوردن روزه قضا باید 60 مد طعام به 60 مستمند بدهد و در صورتی که توان اینکار را نداشته باشد باید به ازای هر روز 60 روز روزه بگیرد.
اغلب مراجع احکام یکسانی برای روزه مسافر و شرایط صحیح و یا باطل بودن روزه مسافر دارند اما برخی مراجع نیز در برخی جزئیات نظرات متفاوتی دارند. برای آگاهی از این جزئیات می توانید سری به وب سایت هر یک از این مراجع بزرگوار بزنید.
در هر فصل و زمانی از سال که قصد سفر داشته باشید می توانید روی ایران هتل آنلاین حساب کنید. رزرو آنلاین هتل های ایران از هتل های پایتخت گرفته تا دورترین شهرهای ایران تنها با چند کلیک ساده در ایران هتل مهیاست. رزرو صد در صد آنلاین در کنار تضمین کمترین قیمت و نظرات نیم میلیون مسافر واقعی هتل ها تنها بخشی از مزایای رزرو آنلاین هتل از ایران هتل آنلاین است.
اى كسانى كه ايمان آوردهايد روزه بر شما مقرر شده است همان گونه كه بر كسانى كه پيش از شما [بودند] مقرر شده بود، باشد كه پرهيزگارى كنيد. این آیه شریفه مربوط به سوره بقره است. آیه ای که به وضوح بیان می کند که روزه گرفتن تنها مختص مسلمانان و پیروان اسلام نیست و در تمام طول تاریخ برای تمامی امت های یکتاپرست واجب بوده است. روزه گرفتن مختص ادیان ابراهیمی هم نیست و حتی پیروان آیین هایی همانند بودا نیز گاهی اقدام به روزه گرفتن می کنند.
