واژه aqueduct از واژه لاتین aqua به معنی آب و ducere به معنی هدایت کردن گرفته شده است. بنابراین قنات بهترین تعریف برای یک سازه مصنوعی مثل کانال، تونل یا حفره است که برای انتقال آب از یک منطقه دور به جاهای دیگر است.
قنات های اولیه توسط تمدن های باستانی ساخته شدند مانند قنات های بابل، آشور و مصر. این قنات های قدیمی بسیار ساده بودند همانند یک کانال باز که بین یک رودخانه و شهر حفر می شود. مشهورترین مهندسان بین تمام تمدن های باستان مهندسان رومی بودند. طی 500 سال رومی ها حدود 11 قنات قدیمی ساختند که آب مورد نیاز پایتخت آنها را تامین می کرد و تعداد دیگری نیز در سرتاسر امپراطوری خود ساختند. برای دیدن این قنات های شگفت انگیز رزرو هتل را از قبل به صورت آنلاین انجام دهید.
10-تمبوماچی
تمبوماچی که ملقب به حمام اینکاست (یکی از قبایل سرخ پوستی) یک مکان باستانی نزدیک به شهر کوسکو در پروست. این شهر شامل یک سری از قنات ها، کانال ها و آبشارهای باستانی است که از چشمه های آب گرم در همان نزدیکی سرچشمه می گیرند و از میان صخره های پلکانی عبور می کنند. به نظر می رسد که آب و شستشو در زندگی اینکاها بسیار مهم بوده و بسیاری از مکان های باستانی آنها در دره ساکرد دارای حمام و قنات به عنوان یک ویژگی مهم هستند. در تمبوماچی حمام کردن بخش بزرگی از زندگی را به خود اختصاص می داده و اکنون گمان می شود که این منطقه به عنوان اسپا در نظر گرفته می شده است.
9-پارک قنات 
در طول 500 سال (از سال 312 قبل از میلاد تا سال 226 میلادی) 11 قنات رومی ساخته شدند تا آب را از 92 کیلومتر دورتر به رم بیاورند. طول این سیستم آبراهه به 415 کیلومتر می رسید، اگرچه تنها حدود 48 کیلومتر آن از صخره ها تشکیل شده و بقیه آن از تونل های زیرزمینی ساخته شده بود. پارک قنات، 7 قنات باقی مانده از آن زمان را در خود جای داده است: ماریکو، آنیو نووس، تپولا، ماریانا، کلاودیو، لولیا و فلیس. در بین این ها آکوا کلاودیو از همه تاثیرگذارتر است. این قنات در حدود سال 52 میلادی ساخته شد و 28 متر ارتفاع دارد.
8- قنات کاساری
کاساری یک شهر بندری مهم بود که توسط پادشاه هیرود بزرگ بین سال های 23 تا 13 قبل از میلاد ساخته شد. قنات کاساری آب جاری را از چشمه ای که در 10 کیلومتری آن قرار داشت به شهر انتقال می داد. هیرود اولین قنات را هنگام تاسیس این شهر حفر کرد. رومی ها این قنات باستانی را در قرن دوم میلادی گسترش دادند. این قسمت به قنات قدیمی وصل شد و ظرفیت آن را دو برابر کرد. این قنات 1200 سال آب مورد نیاز منطقه را تامین کرد و در طول این سال ها چندین بار تعمیر شد.
7- قنات های نازکا 
قنات های نازکا در قرن سوم تا ششم میلادی توسط مردم این منطقه ساخته شد تا آب و هوای خشک و بیابانی آن بهبود یابد. آبی که در سفره های آبی جریان داشت به کانال های زیرزمینی ساخته دست انسان منتقل شد که استفاده از آن ها راحت تر بود. مسیرهای هم مرکز به سمت این کانال های زیرزمینی هدایت می شدند و برای دسترسی مستقیم به آب و نگهداری آب در کانال های زیرزمینی آماده می شدند. بومیان دره هنوز هم از این تونل ها، چاه ها و کانال ها استفاده می کنند و آنها را با عنوان puquios می شناسند. برخی از بهترین puquios های حفاظت شده در کانتالوک واقع شده اند.
6- قنات های همپی 
همپی پایتخت امپراطوری ویجایاناگار در قرن 14 بود که در هند کنونی واقع شده بود. در اطراف همپی بقایای کانال ها و قنات هایی وجود دارند که برای انتقال آب از رودخانه تانگابهادرا برای تامین آب منبع ها و حمام ها استفاده می شدند. آب درون معابد معمولا از طریق قنات های زیرزمینی تامین می شد. یکی از شاخه های اصلی این قنات، آب مورد نیاز یک مخزن پله کانی با عمق 7 متر را تامین می کرد. در واقع کشف این مخزن پله کانی به این علت بود که معلوم شد این شاخه از قنات به جایی ختم نمی شود. باستان شناسان زمین را در نقطه پایانی قنات حفر کردند و این مخزن را کشف کردند.
5- قنات معجزه ها
قنات معجزه ها یکی از سه قنات قدیمی رم باستان است که در مریدا که در اسپانیای امروزه قرار دارد، ساخته شد. این قنات در اصل آب را از یک دریاچه مصنوعی به شهر منتقل می کرد که این دریاچه نیز آب خود را از رودخانه آبرگاس در 5 کیلومتری جنوب غربی مریدا تامین می کرد. گمان می شود این قنات در طی قرن یکم میلادی ساخته شده است. در قرون بعد بومی های مریدا این قنات را به علت تحسین برانگیز بودنش قنات معجزه ها نامیدند.
4- قنات لس فررس
این قنات (که به پونت دل دیابل به معنی پل شیطان هم شناخته می شود) برای انتقال آب از فرانکلی در 15 کیلومتری جنوب شهر تارانگونا در اسپانیای امروزی حفر شد. تاریخ ساخت آن احتمالا به زمان آگوستوس، اولین حاکم امپراطوری رومی ها بازمی گردد. این قنات حداکثر 27 متر ارتفاع و 249 متر طول دارد. این قنات از 25 طاق فوقانی و 11 طاق زیرین تشکیل شده است.
3- قنات ولنز
قنات ولنز در سال 368 میلادی در طول سلطنت امپراطور رومی، ولنز که نامش را از آن گرفته، تکمیل شد. این قنات تنها یکی از نقاط انتهایی یک سیستم از کانال ها و آبراهه های قدیمی قسطنطنیه است (استانبول امروزی). این سیستم آبی سرانجام به طول کلی 250 کیلومتر رسید که طویل ترین سیستم در آن زمان به حساب می آمد. این قنات توسط چندین سلطان عثمانی حفظ شد و همچنان سیستم اصلی تامین آب قسطنطنیه در قرون وسطی نیز بوده است. بخش باقی مانده از این قنات 921 متر طول دارد، حدود 50 متر کمتر از قنات اصلی. بلوار آتاتورک از زیر طاق های این قنات می گذرد.
2- قنات سگوویا
احتمالا در حدود سال 50 میلادی ساخته شده است و یکی از بناهایی است که به خوبی از زمان رومی ها در اسپانیا به جای مانده است. این قنات قدیمی آب را از 16 کیلومتری از رودخانه فریو به شهر سگوویا انتقال می داد و از 24000 قطعه سنگ گرانیت عظیم و بدون استفاده از ملات ساخته شده است. بخشی که بالای زمین قرار دارد 728 متر طول دارد، شامل 165 طاق است و بیش از 9 متر ارتفاع دارد. این قنات مهمترین نماد شهر سگوویاست و در قرن بیستم نیز آب مورد نیاز شهر را تامین می کرده است.
1- پونت دو گارد
پونت دو گارد (به معنی پل گارد) یک قنات قدیمی در جنوب فرانسه است که توسط امپراطوری رومی ها ساخته شد. این قنات در اصل قسمتی از یک کانال 50 کیلومتری است که آب تازه مورد نیاز شهر رومی نایمز را تامین می کرده است. این قنات کاملا بدون استفاده از ملات ساخته شده است. سنگ های این قنات _ بعضی از آنها حدود 6 تن وزن داشتند _ با دقت بریده شده اند تا به خوبی کنار یکدیگر قرار بگیرند که این کار نیاز به ملات را از میان می برد. از زمان قرون وسطی تا قرن 18، این قنات به عنوان یک پل برای تسهیل رفت و آمد در طول رودخانه مورد استفاده بود. امروزه پونت دو گارد یکی از 5 جاذبه توریستی اصلی در فرانسه است که در سال 2001 حدود 1.4 میلیون نفر بازدید کننده داشته است.
