یون تزای لی و جوآن چن از آن زوج هایی هستند که هر یک جملات دیگری را به پایان می رساند، انگشتانشان را در انگشت یکدیگر گره زده و بسیار دوست داشتنی به نظر می رسند. اما ادای عبارت ساده «دوستت دارم» برای لی به اندازه نامزدش چن آسان به زبان آورده نمی شود. حتی با فکر به زبان آوردن این عبارت نیز صورت او به شدت سرخ می شود و باعث می شود که احساس خجالت زدگی یا تاسف خوردن شود که در زبان تایوانی از آن با عنوان «بوهویسوه» (buhaoyisi) یاد می شود.
به میدان مین زبانشناختی زبان تایوانی خوش آمدید، جایی که به زبان آوردن عبارت ساده «بوهویسوه» می تواند جعبه اسرارآمیزی از ادب و نزاکت عمیق را به روی شما باز کند. این واژه از 4 کاراکتر ساخته شده که معنای ساده آن «معنای بد» یا «احساس بد» بوده و می تواند در موقعیت های مختلف به عنوان یک واژه ساده و دم دستی مورد استفاده قرار گیرد؛ از یک واژه ساده برای جلب توجه گارسن در یک رستوران تا اظهار پوزش عمیق از رییس تا عبارتی که هنگام تلاش تان برای اظهار و اعتراف به عشق مانند یک احساس فلج کننده سرتاپای شما را در بر می گیرد.
«بوهویسوه» اغلب چنان سریع و در غالب مصوت هایی پشت سر هم به زبان آورده می شود که برای یک گوش ناآشنا بسیار نامفهوم جلوه می کند و برخلاف واژه « Entschuldigung » در زبان آلمانی که به معنای «ببخشید» است، ترجمه واژه «بوهویسوه» کار آسانی نیست. واژه «متاسفم» یا «ببخشید» بسیار محدوتر از آن است که بتواند تمام جنبه های گسترده اخلاقی و اجتماعی این واژه تایوانی را پوشش دهد زیرا «بوهویسوه» می تواند یک احساس، یک هیجان، یک قانون رفتاری یا یک سیستم کامل از افکار باشد که در فرهنگ تایوانی رخنه کرده است.
برای یک خارجی و غریبه ای که با این واژه آشنایی ندارد، شاید تایوان پایتخت معذرت خواهی جهان باشد، ملتی که دوست دارد دائماً تقاضای بخشش داشته باشد اما در واقع فرهنگ « بوهویسوه » چیزهای زیادی در مورد لایه مخفی ادب، نزاکت و خجالتی بودن فرهنگ مردمان این منطقه از آسیا فاش می کند. دهه ها تحت استعمار ژاپن قرار داشتن و آموزه ای اخلاقی کنفسیوس، نقش زیادی در شکل دادن به فرهنگ عذرخواهی مداوم و عمیق امروزی مردمان این کشور داشته است. خین هوان لی، زبانشناس اجتماعی و استاد بازنشسته دانشگاه ملی تایوان می گوید که اگر چه ریشه این واژه یا عبارت ترکیبی در زبان تایوانی مشخص نیست اما او و دیگر زبانشناسان بر این باورند که این مقوله تا حدود زیادی محصول مفهوم هارمونی در اعتقادات کنفسیوس است که هزار سال در این منطقه قدمت داشته و بر برقراری و تداوم ارتباطات بین شخصی به جای ارتباطات فردی تاکید داشته است. حفظ ارتباط و هماهنگی اجتماعی به هر قیمتی، هنوز هم سنگ بنای فرهنگ اخلاقی در تایوان است: اینکه جامعه بزرگ تر یا قبیله را ارجح تر از خودتان، از شخص قرار دهید و این کلید برقراری هارمونی در جامعه محسوب می شود.
علاوه بر این، بخشی از فرهنگی «بوهویسوه» در تایوان به مقدار زیادی تحت تاثیر فرهنگ عذرخواهی ژاپنی ها بوده که هر دو فرهنگی عمیق را به اشتراک می گذارند. روی هم رفته به عنوان یک عادت اجتماعی، به زبان آوردن واژه «بوهویسوه» باعث می شود که رویارویی ها بالا نگیرند. لی در این باره می گوید: «فرهنگ سنتی تایوان این است که بیشتر ملایم رفتار کرده و به دیگران فکر کنید، سعی کنید روابط محترمانه و مودبانه ای با دیگران داشته باشید».
لی همچنین می گوید که این فرهنگ منحصر به تایوان است و در دیگر مناطق جهان که به زبان چینی صحبت می کنند دیده نمی شود. اگر چه در خیابان های سراسر تایوان واژه «بوهویسوه» را بارها و بارها می شنوید اما احتمال این که همین واژه را در چین یا مالزی بشنوید بسیار کم است، جاهایی که تاکید کمتری بر روی فرهنگ مودب بودن دارند. تایوان همواره یکی از بالاترین جایگاه ها را در میان کشورهای با فرهنگ دوستانه و مودبانه به خود اختصاص می دهد. در حدود 90 درصد از خارجیانی که در تایوان زندگی می کنند نمرات بالایی را در زمینه مهمانپذیری به مردم تایوان می دهند در حالی که این نمره در مورد کشورهای غربی تنها 65 درصد است.
بر اساس تحقیقی که بر اساس پاسخ های بیش از 12.500 فرد خارجی از سراسر نقاط جهان صورت گرفته، بیش از یک سوم آن ها گفته اند که در نظر دارند برای همیشه در این جزیره اقیانوس آرام بمانند. راز جلب توجه مردم از سراسر جهان به این جزیره سرسبز و استوایی دوست داشتنی تنها مهربان بودن مردمان آن است. با این وجود به باور یک داروساز 25 ساله به نام جیرو یو که در شهر بندری کائوسیونگ زندگی می کند، این گفتمان ساده و دوست داشتنی مبنی بر اینکه تایوان در زمینه مهربانی رتبه اول را در جهان دارد می تواند نادرست باشد یا دستکم تصویری تمام نما از واقعیت ماجرا نباشد. کوچک کردن همواره خود و معذرتخواهی دائمی برای کوچک ترین اتفاقات، اشتباهات و خطاها و گاهی تنها حضور داشتن صرف، می تواند در اکثر موارد به جای کمک کردن، آسیب زننده و ناراحت کننده باشد. و خنده دار تر اینکه اجازه گرفتن همیشگی برای انجام یک کار، سخن گفتن، آمدن یا رفتن بیش از هر کسی دیگری می تواند برای خود شخص دردسرساز و آزار دهنده باشد.
به همین دلیل است که در تایوان فرهنگ رویارویی و درگیری نکوهش می شود. تایوان کشوری است که مردم آن نهایت تلاش خود را برای اجتناب از درگیری و حفظ تعادل و هارمونی به هر قیمتی انجام می دهند و هیچ گزینه دیگری غیر از این نخواهید داشت، البته اگر بخواهید ظاهر و تصویر خود را در برابر چشمان دیگران حفظ کنید. در طرف دیگر ماجرا کسانی که برخلاف این رویه رفتار کرده و به اصطلاح تصویر و ظاهر خود را حفظ نکنند اعتبار و جایگاه اجتماعی نداشته یا آن را از دست خواهند داد. اگر نمی توانید این فرهنگ تایوانی را دنبال کنید بهتر است با تایوانی ها وارد درگیری نشوید زیرا آن ها برای حفظ ظاهر خود هر کاری می کنند.
ون هوی چن، استاد انفورماتیک دانشگاه مینگ چوان که پدیده جزیره ارواح را بررسی می کند می گوید که در مقیاس جهانی، هویت تایوانی ها همواره مورد کج فهمی قرار می گیرد. او بر این باور است که اغلب تایوان را گروگانی بین چین و ایالات متحده تلقی می کنند که قدرت و اعتبار دیپلماتیک یک کشور به رسمیت شناخته شده را ندارد. وی بر این باور است که فرهنگ معذرتخواهی و مودب بودن تایوان فایده ای برای این کشور نداشته و ممکن است به انفعال جامعه در برابر خواسته های بیرونی منجر شود.
البته این نظر همه مردم تایوان نیست و افرادی مانند لی، فرهنگ معذرتخواهی مداوم در این کشور را از فاکتورهای مهم برای برقرار ماندن صلح در کشور می دانند و اگر این فرهنگ از بین برود، قرن ها سنت و فرهنگ این مردمان نیز از بین خواهد رفت. لی در این باره چنین می گوید: «اگر جامعه این مفاهیم را حفظ کرده و به صورت روزانه این عبارات را بیان کند، جامعه بسیار مودب، بسیار اخلقای و بسیار محافظه کار خواهد بود. در غیر این صورت، جامعه بی ادب، بی اخلاق و بسیار تهاجمی خواهد بود. فرهنگ تایوان باید از لحاظ اخلاق و هارمونی در شرایط خوبی حفظ شود». در پایان جمله اش نیز لی واژه «بوهویسوه» را به زبان می آورد و به صحبت هایش پایان می دهد.
