جشنواره پاراچیکو به سبک مکزیکی ها

انسان موجودی است که همواره به شادی و شادابی علاقه دارد و همیشه به دنبال راهی می گردد که در زندگی شاد و خرسند باشد یا حداقل چند صباحی از زندگی را به شادی سپری کند. این طرز فکر به هیچ ملت خاصی از اهالی کره زمین تعلق ندارد بلکه طرز فکر تمامی افراد بشر بوده و هست. یکی از راه های شاد شدن برگزاری جشن است. جشن ها ممکن است دلایل مختلفی داشته باشند اما همواره مورد علاقه و استقبال افراد مختلف تاریخ بوده و هستند. برخی از جشن ها بسیار قدیمی اند و تاریخچه آنها به زمان های بسیار دور می رسد. برخی از جشن ها جنبه ی مذهبی داشته و بنابر اعتقادات پیشینیان ما انجام شده اند. در واقع جشن ها یکی از میراث های باارزشی هستند که گذشتگان برای امروزی ها از خود به یادگار گذاشته اند تا خیلی از ایین و رسوم و فرهنگ و رفتار و شیوه ی اندیشیدن و خصایص خود را به نسل های بعد معرفی کنند.

خیلی از جشن هایی که هنوز هم برگزار می شود طرفداران بسیاری دارد و از دید عده ی زیادی جالب توجه به نظر می رسد. در این میان برخی از جشن ها هستند که شهرت جهانی پیدا می کنند و برای تمام افراد دنیا شناخته شده می شوند. از جمله این جشن ها جشن نوروز ما ایرانی هاست که ثابت شده هر ساله عده ی کثیری از توریست های خارجی در ایام نوروز به ایران سفر می کنند تا با آداب و رسوم ما ایرانی ها اشنا شوند و از سفر خود لذت بیشتری ببرند.

افراد بشر در نقاط مختلف دنیا با اینکه همگی موجودی با نام مشترک انسان هستند اما ویژگی های اخلاقی و رفتاری و زبان و حتی ظاهری متفاوت از یکدیگر دارند و به شکلی متفاوت در مورد زندگی فکر می کنند. جشن ها مراسماتی هستند که سعی دارند برگزارکنندگان خود را از جنبه های مختلف به دیگران بشناسانند. سفر کردن به نقاط مختلف دنیا و دیدن از مراسمات متنوع انواع کشورها این امکان را برای مسافران فراهم می سازد که از نزدیک با سبک زندگی و سایر مشخصات اهالی یک جامعه آشنا شوند. از جمله بهترین این مراسمات جشن هاست چون معمولا شامل رقص و پایکوپی و سرو غذاها و خوراکی های خوشمزه سنتی است و به همین خاطر حال و هوای خوبی دارد و باعث می شود مسافران در فضایی شاد و مفرح قرار بگیرند. از جمله جشن هایی که قدمتی دیرینه دارد جشنی به نام جشنواره پاراچیکوست که به سبک مکزیکی ها انجام می شود. جشنی بسیار شاد و مفرح که در آن مردم لباس هایی جالب بر تن می کنند و به خیابان ها می روند و به سرور و شادی می پردازند. در ادامه بیشتر با این جشن یا جشنواره آشنا می شویم.

تهران پایتخت ایران شهری توریستی است که جاهای دیدنی فراوانی دارد. از جمله آنها می توان به کاخ سعداباد، پارک ارم، پل طبیعت و خیلی جاهای دیدنی دیگری که دست به دست هم داده اند تا شما را وسوسه کنند که چنانچه به تهران سفر کردید چند روزی را در این شهر بمانید. برای اقامت در تهران می توان به سایت ایران هتل آنلاین مراجعه کرد. تنها با نوشتن نام تهران در کادر تعبیه شده در این وب سایت کاربرپسند و پرطرفدار می توان لیستی از محبوب ترین هتل های تهران را مشاهده کرد و آنها را از هر لحاظ با هم مقایسه کرد و در نهایت هتل مورد نظر خود را برگزید و تنها با چند کلیک ساده به رزرو هتل در تهران پرداخت و علاوه بر گرفتن تخفیفات خوب و قابل توجه بابت جای خواب و استراحت در سفر اسوده خاطر بود. وب سایت ایران هتل آنلاین علاوه بر هتل های تهران می تواند به شما در رزرو هر یک از هتل های ایران کمک کند و امکان انتخاب هتل مناسب در سفر به هر یک از شهرهای ایران را میسر سازد تا بهترین خاطره از رزرو هتل در سفر در ذهنتان شکل گیرد.

معرفی کلی
مکزیک با جمعیت تقریبی 120 میلیون نفر کشوری محبوب در آمریکای شمالی است. پایتخت آن مکزیکوسیتی و واحد پولش پزو می باشد. این کشور کشوری توریستی است که هر ساله عده ی زیادی را به سمت خود می کشاند. گردشگران بیشتر برای دیدن از جاذبه های طبیعی و جشنواره هایی که آداب و رسوم سنتی مکزیکی ها را نشان می دهد به مکزیک سفر می کنند. اکثر این جشنواره ها در دنیا معروف است و گردشگران سعی می کنند در زمان برگزاری جشنواره مورد علاقه خود به این کشور سفر کنند. مردم مکزیک افرادی شاد و خوش اخلاق و خونگرم هستند و موسیقی در بین آنها از اهمیت زیادی برخوردار است لذا گردشگران می توانند از موسیقی در این کشور بسیار لذت ببرند.

یکی از جشنواره های معروف مکزیک جشنی به نام پاراچیکو است که در ان مردم ماسک به صورت می زنند و در خیابان دور هم جمع می شوند و شادی می کنند و می رقصند. این جشن به طور سالانه در کشور مکزیک، ایالت چیاپاس و شهر چیپادکورزو برگزار می شود. هدف از برگزاری آن فقط رقص و پایکوبی و شادی نیست بلکه پاراچیکو از جنبه های مختلفی مانند بررسی مذهب، موسیقی و غذاهای محلی نیز بسیار مورد توجه و اهمیت است. برگزاری این جشن دلایل مختلفی دارد. از جمله ی این دلایل برگزاری مراسم بزرگداشت دو قدیس مکزیکی به نام های آنتونی آبوت و سباستین است. از دیگر دلایل برگزاری جشن پاراچیکو به داستان پسری از خانواده ای ثروتمند برمی گردد که دچار یک بیماری می شود که پزشکان از درمان آن عاجز می مانند. وی به دست یک پزشک محلی به طور کامل درمان می شود. خانواده ی پسر که از درمان او بسیار شاد و خرسند می شوند جشنی در شهر برگزار و همه را دعوت می کنند و چندین روز به پایکوبی و شادی و سرور می پردازند. پاراچیکو در لغت به معنای «برای پسر» است .جشن زیبا و جذاب پاراچیکو که به مدت چند روز چهره ی شهر را به کلی تغییر می دهد هر ساله در تاریخ چهارم تا بیست و دوم ژانویه برگزار می شود. برخی معتقدند جشن پاراچیکو در دیگر فرهنگ های آمریکای لاتین و حتی در اروپا نیز ریشه دارد.

در این جشن مردان شهر، لباس زنان را به تن می کنند و ماسک هایی از جنس چوب به شکل چهره مردانه به صورت می زنند. منظور آنها از این کار تشکر و قدردانی از مادر پسر مداوا شده از برگزاری جشن پاراچیکو است. در این جشن همه افراد شهر از کوچک گرفته تا بزرگ، از زن گرفته تا مرد همه و همه دعوت دارند که شرکت کنند و به شادی و خوشی بپردازند. این جشن در ۱۶ نوامبر ۲۰۱۰ در لیست میراث فرهنگی و معنوی یونسکو به ثبت رسید.

فلسفه و داستان برگزاری جشن
بنا بر داستانی که جریان آن به سال ۱۷۱۱ میلادی برمی گردد در زمان استعمار مکزیک به دست اسپانیایی ها، دونا ماریا د انگولا که یک زن ثروتمند اسپانیایی بوده به دنبال دارویی برای درمان بیماری پسرش به این شهر می رسد. مردم شهر او را به یک پزشک محلی به نام کوراندرو معرفی می کنند. پزشک درمان را در رفتن به دریاچه ای کوچک در نزدیکی شهر و وارد شدن پسر همراه مادرش به درون آب می داند. از طرفی از مردم شهر می خواهد تا برای شاد کردن پسر لباس های رنگی بپوشند و ماسک بصورت بزنند و برای او برقصند. به همین دلیل نام این جشن را پاراچیکو یعنی «برای پسر» می گذارند. بعد از این جریان پسر مداوا می شود و مادر او برای تشکر از اهالی جشن بزرگی برپا و همه را دعوت می کند.

روز قبل از جشن
همان طور که اشاره شد جشن پاراچیکو چند روزی به طول می انجامد. روز قبل از جشن همه مردم مشغول کار و زندگی روزمره خود هستند اما خوشحالند از اینکه قرار است فردا اولین روز از جشن در سال جاری باشد. این روند عادی زندگی تا ظهر ادامه دارد تا اینکه بعد از ظهر می شود و شهر کم کم شلوغ می گردد و چهره عادی و روزمره آن تغییر می کند. صدای موسیقی که ترکیبی از سازهای محلی مانند فلوت و طبل های کوچک است از گوشه و کنار شهر برمی خیزد و فرا رسیدن جشن پاراچیکو را ندا می دهد. مردان شهر لباس های رنگی مخصوص جشن را به دست گرفته یا بر تن کرده و با به همراه داشتن ماسک هایی چوبی که چهره هایی جالب بر رویشان نقش بسته است راه می روند و با هم صحبت می کنند. جنس ماسک ها از چوب سدار و نقاشی روی آن ها بوسیله ی روغنی که از یک حشره به نام aje تهیه می شود براق می گردد.

مورد بعدی غذاهای خوشمزه ای است که عطر و بوی خاصی به جشن می دهد و لذت از آن را دوچندان می کند. در واقع روز قبل از جشن زنان به فکر درست کردن غذاهای تند و خوشمزه مکزیکی می افتند و برای تهیه آن تدارک می بینند و خرید می کنند. مانند هر جشن دیگری سهم خوشحالی کودکان بیش از دیگران است، ایشان بسیار پر جنب و جوش همراه با بزرگ ترهای خود به خیابان ها می روند و در تدارک جشن کمک می کنند. جوان ترها به دیوار خانه ها و مغازه ها و سایر اماکن پارچه های رنگی وصل می کنند و در حالی که زیر لب شعرهای شاد مکزیکی می خوانند چهره شهر را شاداب می سازند. هوا که تاریک شود شهر خلوت می شود چون همه به خانه هایشان می روند تا برای فردا که اولین روز جشن است به قدر کافی استراحت کنند تا با انرژی و توانی مضاعف در جشن حضور یابند.

مقررات جشن
از جمله قانون و مقرراتی که در این جشن باید رعایت شود اینکه تا جایی که امکان دارد همه باید شرکت کنند. دوم اینکه ماسک هایی که مردان و کودکان به صورت می زنند باید از جنس چوب و روی آن چهره هایی با چشم هایی به رنگ روشن مانند چشم اروپایی ها و پوستی سفید نقش بسته باشد. مردان باستی علاوه بر لباس های رنگی بلند کلاه هایی گرد و طلایی بر سر بگذارند تا بیشتر به زنان شبیه شوند. از دیگر رسم و رسومات این جشن اینکه افراد باید جغجغه هایی بدست بگیرند که به هنگام رقصیدن و آواز خواندن آن ها را تکان دهند تا صداشان درآید. بعد از رقص و پایکوبی نوبت به خوردن و نوشیدن است. غذاهایی در این جشن سرو می شود که خوشمزه اما تندند و جالب اینکه رنگ این غذاها به لباس های بر تن رفته بسیار شبیه است .نوشیدنی های این جشن تقریبا همگی گیاهی اند. از جمله نکات حائز اهمیت این جشن وجود پلیس و ماموران امنیتی است که در زمان برگزاری جشن مراقب اوضاع و امنیت شرکت کنندگان هستند.

روز جشن
جشن پاراچیکو از همان ابتدای روز شروع می شود و در ظهر هنگام به اوج خود می رسد. در ظهر خیابان های شهر پر از مردانی می شود که لباس های رنگی بر تن کرده و ماسک های چوبی به صورت زده و در حال رقص و پایکوبی اند. اینان به آرامی در شهر حرکت می کنند و نوازندگان موسیقی های سنتی در اطرافشان همراهیشان خواهند کرد. صدای ساز و آواز تمام شهر را پر می کند و جنب و جوش زیادی در شهر دیده می شود. زنان در کناری می ایستند و دست زنان و خندان شاهد برگزاری مراسم توسط مردان می باشند. کودکان نیز لباسی مانند مردان به تن می کنند و در کنار آنها می رقصند. در این میان برخی از زنان با پوشیدن لباس های محلی و انجام رقص های بومی حضور فعال تری نسبت به سایر زنها دارند. این اقدامات تا هنگام غروب طول می کشد تا اینکه کم کم به پایان می رسد. با رسیدن غروب و تاریک شدن هوا همه به سمت میدان اصلی شهر یا چادرهای بزرگی که موقتا برای جشن ساخته شده می روند و گرد میزهایی که موجود است می نشینند و با گوش دادن به صدای ساز و آواز نوازندگان غذا و نوشیدنی میل می کنند. بعد از صرف شام هر کس به خانه خود می رود تا روز بعد برای ادامه ی جشن برخیزد.