لباس عشایر بختیاری نسبتاً متنوع می باشد، بطوریكه برای شرایط آب و هوایی متفاوتی كه ممكن است در زمان های مهاجرت (ییلاق – قشلاق) با آن روبه رو شوند، تطبیق پذیر است. مردان از لباس كوتاه، شلوار گشاد كه روی مچ پا سفت می شود و كلاه های پشمی استفاده می نمایند. دامن های چین دار رنگارنگ به همراه جلیقه متناسب با آن، انواع رایج لباس برای زنان است. روسری های بلند آنها با زیورآلات یا طراحی های دست دوز، تزئین شده اند.
ایل قشقائی با ریشه ای ترك زبان، یكی دیگر از قبائل عشایری در ایران می باشند. زنان این ایل به واسطه دامن های چین دار رنگارنگ و بزرگ و روسری های بلند بسته شده در زیر چانه، شناخته می شوند كه تعدادی مو از كنار روسری بر روی صورتشان قرار می گیرد. كلاه های دایره ای شكل مردانشان از پشم گوسفند تولید می شوند كه مختص این ایل است.
استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرق ایران با كشورهای پاكستان و افغانستان مرز مشترك داشته، و به این دلیل لباس های سنتی مردمان این منطقه شبیه به شلوار كامیز مرسوم در این كشورهای همسایه است. زنان همراه با شلوار و لباس های رنگارنگ تزئین شده تا زانو، خود را آراسته به دستبند و گردنبند طلا و سنجاق سینه و شال بلندی كه اغلب سر و شانه هایشان را می پوشاند، می كنند. شلوارهای بلند، پیراهن های گشاد و یك كلاه عمامه مانند، لباس مرسوم برای مردان است.
آواهای زمینی، لباس مردان و زنان تركمن را تحت نفوذ و تسلط خود قرار داده اند. زنان كه معمولاً لباس های بلند و گشاد می پوشند، بخشی از صورت خود را با پارچه ای آویزان شده از زیر بینی پنهان می كنند. كلاه های پشمی، كه به منظور محافظت در مقابل سرما استفاده می شود، برجسته ترین بخش از لباس مردان این قوم می باشد.
كردها در زمینه لباس سبك های متنوعی دارند، بطوریكه این موضوع به واسطه اقامتگاه آنها در مناطق مختلف انعكاس می یابد. هم مردان و هم زنان متمایل به پوشیدن لباس های گشاد هستند كه در ناحیه كمر نوعی كمربند عریض بر روی آن بسته می شود. مردان كت هایی مطابق با شلوارشان می پوشند و زنان روسری های خود را با انواع سكه ها و جواهرات آویزان تزئین می نمایند.
زنان لُر برخلاف مردانشان كه علاقه مند به استفاده از رنگ های طبیعی در لباس های گشادی كه به تن می كنند هستند، مایل به بكارگیری رنگهای روشن و زنانه و همچنین خطوط راه راه بر روی آستین های شلوار هستند. جلیقه، آستین های لباس بلند پوشیده شده بر روی شلوار را نمایان می كند. پس از پیچاندن روسری دور سر، گردن و شانه ها، قسمتی بلند به صورت آویزان بر روی پشت باقی می ماند.
دامن های بلند رنگارنگ با راه راه افقی در پایین آن، كه به همراه پیراهن های بلند و جلیقه های متناسب با آن پوشیده می شوند، ویژگی متمایزكننده لباس سنتی گیلكی در استان شمالی ایران، یعنی گیلان می باشد. مردان این قوم با كمربند عریض كتانی بر روی كمرشان شناسایی می گردند.
مازندرانی
دامن های سنتی دیگر استان شمالی ایران یعنی مازندران، كه با شلواری در زیر آنها پوشیده می شوند، نسبت به دیگر مناطق كشور، به كوتاه تر بودن و گشادتر بودن معروف هستند. پیراهن های كتانی و شلوارهای صیادی با جوراب و یا چكمه تا زیر زانو، جزء لباس های رایج برای مردان این منطقه است.
