مقامات محلی صنعت گردشگری آگرا، شهری که تاج محل در آن واقع است، می گویند که این مجموعه هر ماهه در شب هایی که ماه کامل است (بدر یا فول مون)، به جز در ماه رمضان، به اضافه دو شب منتهی و بعد از ماه کامل که به عبارتی پنج شب در هر ماه می شود، باز خواهد بود.
در حال حاضر، تاج محل هر روزه از طلوع آفتاب تا غروب به جز جمعه ها باز است.
این کار جدید، فرصت های بیشتری برای گردشگران فراهم می آورد تا از تاج محل، مجموعه ای که در سال 1983 به لیست میراث جهانی یونسکو اضافه شد، بازدید کنند.
در صورتیکه تاج محل در این شب های خاص باز باشد، می تواند پذیرای بازدیدکنندگان بیشتری باشد و همچنین، بازدیدکنندگان شانس دیدن جنبه ی متفاوتی از تاج محل را دارند (در زیر نور ماه به دیدن مرمرهای سفید بروند).
تاج محل در قرن 17 به دستور امپراطور مغول، شاه جهان، ساخته شد و به عنوان یکی از جذابترین جاذبه های جهان شناخته می شود و به تنهایی بالاترین میزان بازدید گردشگر در کل هندوستان را داراست.
این اولین باری نیست که تغییراتی به منظور مراقبت از تاج محل در برابر گردشگری بیش از اندازه صورت گرفته است.
در دسامبر 2018، قیمت بلیط ها از 50 روپیه (70 سنت) به 250 رویپه (3.5 دلار) برای شهروندان هندی و به 1100 روپیه (13.5 دلار) به اضافه 200 روپیه (2.75 دلار) برای دیدن آرامگاه اصلی برای خارجی ها، افزایش یافت.
همچنین، محدودیت سه ساعته برای بازدید گردشگران اعمال شده است تا شلوغی جمعیت را کنترل کنند.
شگفت انگیزترین مکان های دیدنی هندوستان
زیباترین مکان های هندوستان: پارک ملی دره گل ها، اوتاراکند: این دره که در سال 1931 توسط یک کوهنورد کشف شد، در میان کوههای مرتفع هیمالیایی واقع شده است و رشته کوه زنسکار را نیز در پس زمینه دارد و یکی از مجموعه های میراث جهانی یونسکو است. در ماههای گرمتر سال این دره پر از شکوفه و گل می شود. بهترین زمان بازدید از این دره از ماه ژوئیه تا اکتبر است.
هاوا محل، جیپور، راجستان: هاوا محل یا قصر بادها که در سال 1799 برای گسترش قصر شهر پادشاهی جیپور ساخته شد، در اصل برای این طراحی شده بود تا زنان دربار بتوانند بدون اینکه دیده شوند، خیابان را ببینند.
دره نوبرا، لداخ:
یکی از خارق العاده ترین مناطق هند، لداخ است که سرزمین کوههای مرتفع و دره های عمیق است. رود شیوک از وسط دره نوبرا که در شمالی ترین قسمت لداخ است، عبور می کند.
چاه پله ای آدالجا، آدالجا، احمدآباد: چاه پله ای آدالجا که نمونه ای از معماری و طراحی هندو اسلامی است، چاه پله ای پنج طبقه است که قدمتش به سال 1499 بازمی گردد. دیوارها با جزئیات و نقوشی مانند گلها و پرندگان و صحنه های اساطیری حجاری شده اند. 
آگاتی، لکشادویپ: جزیره کوچک آگاتی که در فاصله ی 460 کیلومتری از ساحل کوچی قرار دارد، بخشی از لکشادویپ (کوچکترین بخش فدرال تحت نظر دولت مرکزی هندوستان) است. شنهای سفید، صخره های مرجانی مختلف و آبهای فیروزه ای اینجا را تبدیل به ساحلی عالی برای گذراندن تعطیلات آخر هفته کرده است، اگرچه گردشگران برای ورود به اینجا نیاز به مجوزی مخصوص دارند.
دریاچه دال، سرینگر: حتما از دریاچه دال که به “جواهر تاج” کشمیر هند معروف است و در سرینگر واقع است، دیدن کنید. بهترین راه دیدن دریاچه که با باغ هایی زیبا و کوههایی برف گیر احاطه شده است، سوار شدن بر شیکاراهای چوبی سنتی (نسخه سرینگری قایق های ونیزی) است.
تل های شنی سم، جیسلمیر، راجستان: تل های شنی سم که در حومه جیسلمیر واقع شده اندريال یکی از قابل دسترس ترین بخش های بیابان عظیم تار (یا صحرای هندوستان) هستند. شترسواری در ساعت های طلایی (طلوع یا غروب خورشید) بهترین مناظر و تجربه را برای شما به همراه دارد.
کانیاکوماری، تامیل نادو: کانیاکوماری زیبا و خوش منظره (که قبلا به کیپ کومرین شناخته می شد)، بر لبه خشکی اصلی هندوستان در جنوبی ترین نقطه آن قرار دارد. بنای یادبود سنگی Vivekananda که در آنسوی ساحل و در جزیره ی سنگی کوچکی قرار دارد و متعلق به Swami Vivekananda، قدیسی مقدس، است در همین منطقه واقع شده است.
مونار، کرالا: مونار که به تپه های توپ مانند و مزارع چای شناخته می شود، منطقه ای تپه ای و آرام در جنوب کرالای هندوستان است. قله آنامودی، مرتفع ترین قله در جنوب هندوستان، و بزرگترین جمعیت Nilgiri Tahr، گونه ای در معرض انقراض از گوسفندان، در این منطقه قرار دارند. 
تاج محل، آگرا، اوترا پرادش: هیچ لیستی از مکان های زیبای هندوستان بدون وجود تاج محل کامل نیست. این آرامگاه ساخته شده از مرمر عاجی رنگ در سده 1600 و به دستور امپراطور مغول، شاه جهان، برای گرامیداشت یاد سومین همسرش، ممتاز محل، که همینجا در کنار شاه جهان دفن شده، ساخته شده است.
شخاواتی، راجستان: برخی از بهترین هاولی ها (عمارت های میراثی که به زیبایی و زیاد تزئین شده اند) که به خوبی حفظ و نگهداری شده اند را در ناحیه شخاواتی راجستان پیدا خواهید کرد. دکوراسیون داخلی و نمای بیرونی هاولی ها که برای به رخ کشیدن ثروت افراد ساخته می شدند، پوشیده از دیوارپوشهای نفیس و رنگارنگی هستند که نمایشگر چیزهای مختلفی هستند (از خاطرات سفر صاحب ملک گرفته تا اساطیر محلی).
چدار ترک، لداخ: چدار ترک که به وحشی ترین هایک دنیا مشهور است، مسیری است که توسط رود یخ زده زانسکار تشکیل شده است و در زمستان، روستای جداافتاده ی زانسکار را به له، پایتخت منطقه لداخ، وصل می کند. این مسیر خطرناک با مناظری بدیع احاطه شده است، از آبشارهای یخ زده گرفته تا تندآبهای نیمه یخ زده و غارها.
مقبره همایون، دهلی نو: این مقبره که در سال 1993 به عنوان مجموعه میراث جهانی شناخته شد، آرامگاه ابدی امپراطور مغول قرن شانزده، همایون، بوده است. اینجا اولین مقبره باغ هندوستان بوده است و الهام بخش ساخت سایر آرامگاههای بزرگ در کشور نظیر تاج محل بوده است.
باغ سنگی، چاندیگار: باغ سنگی چاندیگار که در ابتدا به عنوان یک پروژه ی سری توسط هنرمند خودآموخته ی هندی، نک چاند سینی، شروع شد، حالا تبدیل یک پارک 40 جریبی پهناور شده است که گردشگران را از تمام نقاط جهان به اینجا می کشاند. این پارک که در یک دوره 18 ساله ساخته شده است، با مجسمه هایی که از پسماندهای شهری و صنعتی ساخته شده اند، تزئین شده است.
همپل، کاماتاکا: خرابه های آخرین پایتخت امپراطوری بزرگ Hindu Vijayanagara امروزه تبدیل به جاذبه گردشگری خارق العاده ای شده است. همپل در سال 1986 به عنوان مجموعه میراث جهانی یونسکو شناخته شد و بیش از 1600 مورد در این مجموعه باقی مانده است: برج و باروها، معابد، مجموعه های پادشاهی و تالارهای ستوندار.
صومعه باگوس، لداخ: صومعه باگوس با نمای بیرونی گلی آجری فروتنانه اش به اندازه سایر صومعه های له محبوب نیست. ولی کسانیکه به اینجا بروند با دیوارپوشهای رنگارنگی که از قرن 16 باقی مانده اند و یک بت مسی 14 متری از میتریای بودا دیدن خواهند کرد. اینجا قدیمی ترین بازمانده ی سازه های مذهبی از این نوع است.
پارک میراثی قطب شاهی، حیدرآباد: این مجموعه زیبای یادبودها، آرامگاه خانواده ترسناک قطب شاهی است، خانواده ای که برای 169 سال در قرنهای 16 و 17، حاکم پادشاهی گلکنده در جنوب هندوستان در منطقه حیدرآباد بوده اند.
قلعه سرخ، دهلی نو: قلعه سرخ دهلی نو که یک مجموعه میراث جهانی یونسکو است، منزل اصلی امپراطوران مغول تبار برای نزدیک به 200 سال بوده است. اینجا که یکی از محبوبترین جاذبه های گردشگری شهر است، دارای چندین موزه است.
سونداربانس، بنگال غربی: سوندارباس که مجموعه میراث جهانی یونسکوست، بزرگترین جنگل مانگرو جهان است و در دلتایی در دهانه ی رود گنگ واقع شده است.
چاند بائوری، ابهانری، راجستان: چاند بائوری با 3500 پله و طراحی هندسی بی نقص، یکی از زیباترین چاه پله های هند است. این مکان 1200 ساله هر روزه برای چند ساعت به روی ساکنین محلی باز است.
بارا امامبارا (حسینیه آصفی)، لکهو، اوتارا پرادش: حسینیه آصفی یک اعجاز در معماری است. اینجا با سیستم آجرهای در هم فرو رونده ساخته شده است (بدون استفاده از هیچ گونه تیر حمال و ستونی). تالار قوسی اینجا یکی از بزرگترینها در دنیاست که هیچ ستونی از سقفش حمایت نمی کند. بالای این مکان نمادین، مناظر پانورامیکی از شهر قابل مشاهده است.
هرماندیر صاحب، ارمیتسار، پنجاب: هرماندیر صاحب یک مجموعه ی مقدس برای سیک هاست که شامل “معبد طلایی” است و در میان یک دریاچه بزرگ واقع شده است. انعکاس گنبد پوشیده از طلای آن در آب تمیز ارمیت ساروار (استخرشهد) سوسو می زند و به کسانیکه از درب شمالی وارد می شوند، خوشامد می گوید.
پنگونگ، لداخ: بازدید از پنگوگ سو کار آسانی نیست (باید از له سوار ماشین شوید و پنج ساعت در ماشین باشید و برای ورود هم به مجوز نیاز دارید). ولی دیدن مناظر خازق العاد ی این دریاچه آبی که در پایین کوههای هیمالیا قرار دارد، ارزش این سفر را دارد. این دریاچه 134 کیلومتر وسعت دارد و در ارتفاع 4350 متری واقع شده است و مرزی طبیعی مابین چین و هند محسوب می شود.
پایانه چاتراپاتی شیواجی، بمبئی: ترمینال چاتراپاتی شیواجی یک مجموعه میراث جهانی یونسکوست و ایستگاه اصلی راه آهن بمبئی است. اینجا برای اولین بار در سال 1888 افتتاح شد و نمونه ای عالی از سبک معماری نئوگوتیک ویکتوریایی است.
جودپور، راجستان: خانه های آبی جودپور و قلعه ی باشکوه مهرانگار (در پس زمینه) این شهر آبی راجستان را تبدیل به یکی از اینستاگرامی ترین مکانهای هندوستان کرده است.
پارک ملی بندهاوگار، مدهایا پرادش: این منطقه حفاظت شده حیوانات در مدهایا پرادش بیش از 100 کیلومتر مربع وسعت دارد و مامنی برای بیش از 50 ببر است. پارک از ماه اکتبر تا ژوئن بار است ولی بهترین زمان برای دیدن ببرها از ماه آوریل تا ژوئن است.
شاخابه های کرالا، کرالا: شاخابه های کرالا از دریاچه ها، کانال ها و رودخانه هایی که از ساحل دریا می آیند، نشات می گیرد. خانه های قایقی سنتی راهی عالی برای دیدن نحوه زندگی مردم محلی است.
شیملا، هیماچال پرادش: شیملا ک پایتخت تابستانه سابق بریتانیایی های هند است در کمرکش کوههای هیمالیا واقع شده است. با وجود چنین مناظری، تعجبی ندارد که چرا امروزه اینجا به عنوان مقصدی پرطرفدار برای تعطیلات باقی مانده است.
اوداگاماندالام، تامیل نادو: این شهر که به اختصار اوتی نیز نامیده می شود، دسترسی آسانی به تپه های Nilgiri دارد، تپه هایی که پوشیده از مزارع قهوه و چای هستند. یکی از بهترین راهها برای سفر و تجربه ی این منطقه، سفر با قطار است. خط آهن کوهستانی شگفت انگیز نیلجیری، اوتی و متوپالایام را به یکدیگر متصل می کند.
