شهرستان “طالقان” كه از توابع استان “البرز” و نزدیك به شهر “تهران” می باشد، یكی از عجیب ترین روستاهای جهان را در دل خود جای داده است. روستایی به نام “ایستا” كه سال هاست مورد توجه گردشگران قرار گرفته است. مردمی عجیب كه هنوز به طور كامل آن ها را نمی توان شناخت. اگر قصد بازدید از این روستا را دارید حتما از قبل با رزرو هتل در شهر “تهران” یا “طالقان” در یكی از هتل های شیك آن از جمله هتل كورش طالقان خیال خود را از محل اقامت خود راحت كرده و حتما به یاد داشته باشید كه برای بازدید از این روستا زنان و دختران خود را با خود همراه نكنید. 
این كه در روستای “ایستا” اجازه ورود به هیچ زنی نمی دهند یك شوخی نیست. روستای “ایستا” روستایی پر از عجایب است كه یكی از آن ها اجازه ورود ندادن به خانم ها می باشد. البته فقط خانم هایی كه از بیرون به این روستا بیایند محدود نیستند، بلكه زنان و دختران این روستا نیز اجازه خروج از خانه هایشان را ندارند. شاید در نگاه اول این اجبار نوعی بی عدالتی و ظلم به نظر بیاید ولی ظاهرا اهالی این روستا خود این موضوع را قبول كرده و هیچ مشكلی با این رسم و رسوم نداشته اند.
جمعیت این روستا شاید حدود 300 نفر باشد. روستایی كه اهالی آن ترك زبان هستند و اصالتا اجدادشان به آذربایجان “ایران” منصوب می باشند. مذهب این مردم “شیعه” ولی شاید برخی آداب و رسوم آن ها كمی با این مذهب تفاوت هایی داشته باشد كه آن را هم می توان به دلیل قطع ارتباط اهالی این روستا با دنیای بیرون دانست. همان طور كه گفته شد زنان از خارج این روستا اجازه ورود به آن را نداشته و فقط مرد ها هستند كه می توانند وارد این روستا بشوند. ولی این روستا عجایب دیگری نیز در دل خود جای داده است كه در ادامه بیشتر در مورد این روستا و تفكرات خاص آن ها صحبت می كنیم.
در زمان “مشروطیت” یكی از علمای دینی به نام آیت الله میرزا صادق مجتهد تبریزی یكی از مراجع وقت، بنا به شرایط موجود در زمان خویش فتوایی دال بر دوری از تجدد و دستاورد های آن اعلام داشت. مردمان این روستا شاید بتوان گفت پیروان این مرجع و فتای آن بوده و هستند. و به همین دلیل با گذشت یك قرن از آن فتوا همچنان نیز از تكنولوژی و هر چیزی كه از خارج روستا و در نقاط مختلف كشور و جهان پیرامون بوده است دوری كرده اند. یكی دیگر از عجایب این روستا همین سادگی و دوری از تكنولوژی می باشد.
با ورود به این روستا اولین چیزی كه نظر انسان را جلب می كند، سكوت و خلوتی آن می باشد. نبود خودرو در این روستا همان طور كه اشاره شد اولین چیزی است كه به چشم می آید. هیچ زن و دختری در این روستا به چشم نمی خورد. هیچ كس با كسی كاری ندارد و كمتر به دنبال بحث و دعوا و جدل هستند. تا جایی كه اگر كسی حتی زمین آن ها را بگیرد هیچ واكنشی نشان نمی دهند. در این روستا چیزی به عنوان جشن عروسی وجود ندارد، پس از فوت یكی از اهالی چیزی به عنوان مراسم عزاداری بین این روستاییان مرسوم نمی باشد. كمتر كسی را می توان یافت كه در طول عمر خود بیش از 2 یا سه بار از روستا خارج شده باشد البته نه همه اهالی، بلكه چند نفر در كل روستا شاید تا اخر عمر چند بار از روستا خارج شوند و آن هم برای تهیه مواد اولیه ای نظیر میخ و پارچه و مایحتاج ساخت وسایل خود.
از دیگر عجایب این روستا می توان به این موضوع اشاره كرد كه هیچ یك از اهالی این روستا از هیچگونه امكانات دولتی و رفاهی استفاده نمی كنند. حتی اغلب شناسنامه ندارند. استفاده از امكانات بیرونی را بدعت و كفر می دانند. مردم این روستا در صورت بیماری حتی اگر شخص بیمار نیازمند خون باشد برای زنده ماندن به آن اجازه دریافت خون از شخص دیگر را نمی دهند و این كار را گناه می دانند و زنده ماندن پس از دریافت خون دیگری را بی بركت می دانند. در آمد اصلی این مردمان از فروش زمین های اجداد خود در “تبریز” و همچنین فروش حیوانات خود همانند گاو و گوسفند می باشد.
اغلب مردم روستای “ایستا” كشاورز و دامدار هستند. غذاهای كاملا سنتی و محلی از جمله لبنیات از مهم ترین وعده های غذایی آن ها می باشد. گوشت حیوانات حلال گوشت نر را نیز گاهی مصرف می كنند. لباسی ساده كه تا روی زانو های مردان را می پوشاند لباس اغلب مردان این روستا می باشد. مردم این روستا به زیارت ائمه و همچنین به جای آوردن حج نمی روند و شاید دلیل آن اجبار به استفاده از تكنولوژی همانند خودرو می باشد. جالب است كه این روستائیان كه به ظاهر دست از دنیا كشیده اند همیشه در انتظار ظهور ولی عصر (عج) می باشند. و آغاز آخرالزمان را همزمان با مشروطیت می دانند. اهل نماز و روزه می باشند ولی تعیین اوقات نماز و روزه را طبق نظر خود و تشخیص خود می دانند. 
گاهی با سفر به همچین روستایی می توان پی برد كه هنوز هم می توان به سبك قدیم زندگی كرد. از اینترنت و تلویزیون و دیگر جراید می توان استفاده نكرد و زندگی آرامی داشت. البته اینكه این چنان تعصب و دوری كاری پسندیده است یا خیر، نیاز به بحث و جدل بسیار دارد ولی چیزی كه مشخص است سفر به چنین روستاهایی و آشنایی با این عجایب بسیار جذاب خواهد بود. برای سفر به این روستا سعی نكنید كه زنان خود را به این روستا ببرید كه اهانتی بر این مردمان می باشد. جالب است بدانیم كه كمتر دیده شده در بین این مردم بحث و جدالی بر سر دنیا و مال دنیا پیش آید كه نشان از فرهنگ و اعتقاد راسخ آن ها می باشد.
