طراحی هوشمندانه سالن استراحت در فرودگاه ها

تصور كنید كه از لابه لای جمعیت كثیری گذشته و به قسمت دریافت كارت پرواز رسیدید و سپس از فرآیند استرس آور بازرسی عبور كرده اید. نهایتاً محل استراحت را كه چراغ های ورودی آن از دور چشمك می زنند، از دور می بینید: و این یعنی، به سالن استراحت رسیده اید.
برای كسانی كه خوش شانس بوده و در كلاس بیزینس مسافرت نمایند، سالن استراحت فرودگاه جزئی جدایی ناپذیر از تجربه سفرشان خواهد بود. یك فضای دلباز با انواع و اقسام غذاها و نوشیدنی ها، مجله هایی برای مطالعه و صندلی هایی مناسب برای خوابیدن، كار كردن و استراحت نمودن. سالن های استراحت فرودگاهی در سال 2019 با پریزهایی در تمام راهروها و پیچ های سالن، اتاق های آرایش مو و اسپا مجهز گردیده اند – به شكلی كه هر آنچه پیش از سوار شدن به هواپیما برای رسیدن به مقصد نهایی، مورد نیاز شما باشد را در اختیارتان می گذارد.
و … درست در همینجاست كه علم زیبایی شناسی وارد می شود. اغلب مواقع سالن های استراحت نسبت به هتلی كه در آن اقامت خواهید كرد، بسیار زیباتر و شیك تر هستند — به طراحی های ساده و موثر، آثار هنری مدرن و قابل توجه و بالكن های بیرونی بزرگ فكر نموده و با وبسایت رزرو هتل ایران هتل آنلاین هوشمندانه سفر كنید.
دیوید لیولا كه یك مهندس معمار است، بیش از 20 سال است كه در شركت جنسلر كه یك شركت معماری چند رشته ای است، در زمینه طراحی فضاهایی با مضمون صنعت هوانوردی فعالیت دارد.
حوزه فعالیت او كه در سطح بین المللی است، از سالن استراحت تكنولوژیكی شركت هواپیمائی زلاندنو در فرودگاه بین المللی سیدنی گرفته تا سالن استراحت شركت هواپیمائی كوپا در فرودگاه بین المللی ال دورادو در كلمبیا، متغیر می باشد.

خب، كار طراحی یك سالن استراحت در فرودگاه را از كجا آغاز می كنید؟
لیولا در مصاحبه ای به وب سایت سی. ان. ان. تراول می گوید كه: “حقیقتاً كار طراحی از خود شركت هواپیمائی آغاز می گردد. هر شركت هواپیمائی با شركت های دیگر متفاوت است”.
اولین سالنی كه این طراح بر روی آن كار كرده است، به اوایل دهه 2000 میلادی باز می گردد – سالن وان ورلد الاینس در فرودگاه بین المللی لس آنجلس در ایالات متحده امریكا.
او خاطرات آن زمان را به این شكل بازگو می كند: “در آن زمان با شركت های كانتاس، كاثای پاسفیك و بریتیش ایرویز كار می كردم، چرا كه همه آنها علاقه وافر به این مبحث داشتند. بنابراین می توانید تصور كنید كه سه نقطه نظر متفاوت زمانی كه با یكدیگر كار می كنند، چه شرایطی را ایجاد می نماید”.
این مهندس معمار از آن زمان با یك شبكه از شركت های هواپیمائی به نام استار الاینس كه شركت هواپیمائی ایر نیوزلند، شركت هواپیمائی سنگاپور و ایالات متحده را در بر دارد، به شكل وسیعی كار كرده است.
وی همچنین سالن هایی را برای برخی از شركت های هواپیمائی به صورت تكی طراحی نموده است. وی در این باره می گوید: “كار طراحی با بررسی برند آنها آغاز می گردد – آیا این طراحی كار جدیدی است و یا آنها می خواهند كه در سالنی موجود به كار خود ادامه دهند؟ و موضوع دیگری كه اخیراً با آن مواجه شده ایم این بوده است كه – آیا احساس تعلق به مكان وجود دارد؟”
هر شركت هواپیمائی یك روش زیبایی شناسی متفاوت داشته و در نتیجه هر كدام احساس مخصوص به خود را در آغوش می گیرند.

شركت های هواپیمائی دیگر می خواهند كه سالن هایشان روحی از مقصد سفر (پیش از ترك آنجا) را در خود داشته باشد – لیولا در پروژه سالن شركت هواپیمائی كوپا در كلمبیا مشاركت داشت و معتقد است كه گل سرسبد پروژه های پاناما به شكلی بود كه فضای محیط، رنگ و بویی از امریكای لاتین را منعكس می نمود. وی معتقد است كه سالن استراحت مكانی با اهمیت است، چرا كه معمولاً آخرین خاطره یك مسافر از كشوری كه در آن بوده است در همین جا شكل می گیرد.
اگر شما مسئول اجرائی سفر خاصی هستید، احتمالاً غیر از اتاق های كنفرانس و رستوران های هتل چیز بیشتری از كشور مقصد ندیده اید. بنابراین سالن استراحت می تواند احساس تعلق به مكان را در شما ایجاد كند.
به عقیده لیولا، خاطراتی وجود دارند كه سالن استراحت می تواند آنها را ایجاد و فراخوانی نماید، خاطرات هیجان انگیزی كه تبدیل به بخش هیجان انگیزتر دیگری از سفر می گردد، چرا كه هر شركت هواپیمائی چیز متفاوتی برای ارائه دارد.

لیولا گام اول در طراحی را تولید یك پلان اصلی می داند و می گوید كه محاسبه و كار كردن روی تعداد صندلی های مورد نیاز برای قرارگیری در بحث طراحی، جزئی از همین مرحله است.
معمولی ترین كاربری كه از سالن استراحت استفاده می نماید، یك مسافر بیزینس كلاس می باشد كه عموماً یا به تنهایی سفر می كند یا با همكاران دیگر خود.
اما مسئولینِ سالن های استراحت تمایل دارند كه به خانواده ها و زوج ها نیز ارائه خدمت نمایند – این مكان بایستی برای همه صندلی داشته باشد.
بنا به نظرات لیولا، در سراسر سالن، چه شركت ها از فضای كمی استفاده كنند و چه دارای سالن بزرگی باشند، تمایل دارند كه حداكثر تعداد ممكن را در حداكثر فضای ممكن جای دهند.

افزایش تراكم در عین جلوگیری از شلوغی و ازدحام بیش از اندازه – و تخصیص فضا برای نگهداری چمدان ها و تسهیلات دیگر – همیشه یك چالش بوده است، اما لیولا معتقد است كه اكثر مواقع توانسته اند از عهده آن بربیایند.
وی همچنین این نكته را برجسته كرده كه یك سالن استراحت در فرودگاه نسبت به مثلاً یك رستوران یا هتل، از حجم گردش كار و رفت و آمدهای بالایی برخوردار است.
سالن های اینچنینی بیش از هر جای دیگری نیازمند مبلمان بادوام هستند.

یكی از مورد درخواست ترین جوانب مسافرت در سطح فرست كلاس فكر كردن در مورد یك بوفه (كافه) نامحدود، امكان انتخاب نوشیدنی های زیاد و حتی – در برخی از سالن های استراحت – غذاخوری عالی است.
لیولا در این باره می گوید: “طیف این گونه امكانات به شكل وسیعی از یك بوفه استاندراد گرفته تا یك تجربه عالی – مانند شركت اتحاد جِی. اِف. كِی – كه در آن شما از یك منوی كامل در یك فضای غذاخوری اختصاصی برخوردار هستید، متغیر می باشد”.
به باور لیولا، هدف، ارائه گزینه هایی جذاب در زمینه غذاخوری می باشد، به طوریكه مسافران بسیار زودتر از زمان پرواز به آنجا می آیند تا زمانی كافی برای لذت بردن از وعده غذایی خود قبل از پرواز داشته باشند.
در سالن استراحت گروه استار الاینس در فرودگاه لس آنجلس (LAX) می توانید از نوشیدنی پیش از پرواز خود در یك بالكن فوق العاده لذت ببرید: “این بالكن در بخش بیرونی سالن قرار دارد و با داشتن چشم اندازی رو به تپه های هالیوود، همزمان می توانید هواپیماهای در حال پرواز را نیز تماشا كنید”.
فضای بیرونی – و یا حداقل پنجره های بسیار بزرگ با چشم اندازی فوق العاده رو به محل نشست و برخاست هواپیماها – یكی از رویكردها و گرایش های بزرگ در مرحله طراحی این دسته از سالن ها می باشد.
در سالن گروه استار الاینس در فرودگاه شهر لس آنجلس، آتشدان ها و آبنماها و نیز چشم اندازهای حیرت انگیزی وجود دارند.

لیولا در این باره می گوید كه: “بسیاری از سالن های استراحت معمولاً دارای مشتریان ویژه ای هستند – خصوصاً مسافران بیزینس كلاسی كه سفرهای متعددی از طریق شركت هواپیمائی خاصی انجام می دهند؛ بنابراین هدف، ارائه خدمات در بالاترین سطح ممكن است”.
و در صورتی كه بخت با شما یاری كند و یك امتیاز بگیرید، شركت هواپیمائی به دنبال ارائه برخی از خدمات شگفت انگیز برای شما خواهد بود تا نظر شما را به خود جلب كرده و شما را به نحوی وادار كند تا در مسافرت بعدی نیز از طریق همین شركت مسافرت خود را انجام دهید.
البته این فعالیت ها همیشه كاری حیرت آور نیستند و كار كردن در یك فرودگاه فعال، می تواند شما را با برخی از چالش های لجستیكی (تداركاتی) مواجه سازد.

شغل لیولا ایجاب می كند كه در نقاط مختلف جهان در حال فعالیت باشد – و به این ترتیب وی همیشه تلاش می كند تا در سالن های استراحت دیگری كه خود او نقشی در طراحی آنها نداشته است، اقامت كرده و تجربه های جدیدتری كسب نماید.
وی در این باره از سالن های كاثای پاسفیك در هنگ كنگ و سالن گالری های بریتیش ایرویز در هثرو ترمینال 5 به عنوان نمونه های خاص و برجسته نام می برد.
سالن وینگ دارای كابین های اختصاصی برای مسافران فرست كلاس می باشد كه دارای حمام های بزرگ و امكانات دوش است.
از لحاظ رویكردهای آتی، لیولا معتقد است كه استفاده از رسانه ها در سالن های استراحت مسئله ای است كه دائماً در حال تكامل می باشد: “انواع تلویزیون ها در دسترس شما هستند و شما می توانید از یك تلویزیون به صورت انفرادی و با گوشی استفاده نمایید”.
تیم همراهی كننده او نیز دسترسی پیشرفته به سالن (ورود) از طریق فناوری تشخیص چهره را مد نظر قرار داده اند تا آن را جایگزین فرآیند اسكن كارت پرواز و مدارك مشابه برای ورود به این مكان نمایند.
یكی از اهداف اصلی، ادامه تبدیل سالن ها به مكانی است كه احساس دور شدن از محوطه های شلوغ فرودگاه را در مسافران ایجاد كرده و در عین حال حس و روح صنعت هوانوردی در فضا حفظ گردد.
وی در پایان می گوید: “در فرودگاه، پناهگاه هایی برای فرار از شلوغی ها وجود دارند”.