آتشكده آدریان

شهر “تهران” قرن هاست كه در هیاهوی كار و سیاست و حكومت بوده و می باشد. پایتختی كه در این زمانه بعد از شنیدن نامش اولین چیزی كه به یاد ما می آید، شلوغی و ترافیك می باشد. البته گردشگران اغلب می دانند كه “تهران” دنیایی از زیبایی و طبیعت و تاریخ و فرهنگ است. كافیست با سفر چند روزه ای به آن و رزرو هتل های تهران و گذشتن از كوچه پس كوچه های شهر قدیم تا جنگل های لویزان، دماوند، دربند و دركه آن كه هر كدام دنیایی از زیبایی را به همراه دارند مدتی را به تهران گردی بپردازیم. در كشور “ایران” به دلیل فرهنگ بالا و پیشینه تاریخی و باستانی عمیق، از همان زمان های قدیم تاكنون ادیان و فرهنگ های بسیاری در كنار هم زندگی كرده و ذره ای اختلاف میان آن ها نبوده است.

شاید تا كنون به این فكر كرده باشیم كه آیا در تهران آتشكده ای هست؟ یا اینكه آتشكده آدریان تهران كجاست؟ اگر در مركز تهران و در شلوغی خیابان های آن به سمت خیابان جمهوری و خیابان میرزا كوچك خان بریم، با قدم زدن در خیابان سنگ فرش شده به خانه ای قدیمی كه چشم رهگذران را به خود مجذوب می كند می رسیم. دیواری تا نیمه سنگ كاری شده و آجرهایی سوخته كه نشان از قدمت بالای این بنا می دهد. پنجره های قدیمی و كنگره ای در نمای بیرونی ساختمان نوید از خانه ای عجیب و زیبا را در داخل می دهد. در سمت چپ درب ورودی خانه لوحی نظر بینندگان را به خود جذب می كند كه بر روی آن مشخصه این بنا را به صورت كلی توضیح می دهد. آتشكده آدریان تهران آدرس بسیار ساده ای دارد. اگر از بازاریان و كسبه تهران و افراد قدیمی سراغ این آتشكده را بگیریم به راحتی آن را به ما نشان می دهند.

این آتشكده كه به همت اشخاصی همچون “ارباب كیخسرو شاهرخ” كه ریاست انجمن وقت زرتشتیان را بر عهده داشت و همچنین “بهرام جی بیكاجی” نماینده پارسیان هندوستان ساخته و راه اندازی شد. در حال حاضر نیز مدیریت این آتشكده بر عهده انجمن زرتشتیان “تهران” می باشد. مراسم های آغاز سال نو و آغاز زندگی زناشویی و همچنین برخی مراسمات آئینی زرتشتیان در این آتشكده و نیایشگاه برگزار می گردد.

با ورود به حیاط این آتشكده حوضی بزرگ و زیبا در میان حیاط خود نمایی می كند. در مقابل بنایی سفید رنگ كه از جنس سنگ مرمر ساخته شده است با ظرافت و نمایی زیبا جلوه می كند. ساختمانی بلند با 8 ستون زیبا كه در ایوان قرار گرفته اند. اگر چرخی به اطراف این ساختمان بزنیم 16 گوی زیبا را در 4 طرف بنا می بینیم. دو پنجره باریك و كشیده در روبرو و دری از جنس چوب كه جلوه ای ویژه به این بنا داده است.

با ورود به داخل بنا با سالن بزرگی كه گرداگرد آن را صندلی هایی چیده اند و محل نیایش و راز و نیاز زرتشتیان به حساب می آید روبرو می شویم به این سالن اتاق “نیایش” هم گفته می شود. سقف بلند و گچ بری های یك دست سفید با خطوط طلایی عظمت و جلوه خاصی به این مكان داده است. در سمتی از این سالن زیبا و بزرگ كتیبه ای كه شرح حال و تاریخچه ساخت این محل را در آن توضیح داده است نصب شده است. اغلب دورتا دور این سالن افرادی با كتاب های اوستایی كه در دست دارند مشغول عبادت و راز نیاز هستند.

در روبرو و در میانه سالن اتاقی حدود 20 متری قرار دارد، اتاقی كه در آن آتش نگهداری می شود و ورود به آن نیز به جز موبدان ممنوع می باشد. در این اتاق كوچك و زیبا كه از یك طرف به سوی حیاط پشت راه دارد آتشدانی بزرگ از جنس مس قرار دارد كه به آن “آفرینگان” گویند. آتش و كنده ای در میان این ظرف قرار دارد كه نشان از شعله داشتن و زنده بودن آتش است. صندوق هایی در پشت اتاق به چشم می خورد كه هر كدام مربوط به كمك به قشر خاصی می باشد.

اتاق هایی معروف به “یشت” در سمت غربی این بنا وجود دارد. اناق هایی كه در آن دو میز كه بر روی آن ها تصاویر درگذشتگان به چشم می خورد قرار دارد. موبدان طی مراسمی دعا و اوستا خوانده و بین مردم آجیلی به نام “لرك” پخش می كنند. در این مكان نماز های مخصوصی خوانده می شود و راز و نیاز و اوستا خوانی از كارهای رایج در این مكان می باشد.

جالب است بدانیم كه زرتشتیان همیشه به سوی نور نماز می خوانند. روزها به سمت خورشید و شب ها به سمت ماه. نور نشانه روشنایی می باشد. درون معبد به سمت آتشدان به نماز می نشینند ولی خارج از آن به سمت اولین نور. در حیاط و كناره ایوان اغلب میوه هایی را آماده مصرف می توانید ببینید كه برای نماز گزاران آماده شده است. پوشش درون معبد آداب خواصی دارد، مردها كلاهی سفید بر سر می گزارند و زن ها روسری سفید می پوشند. در بدو ورود كفش ها را كنده و هركز با لباس نا مناسب وارد محوطه نمی شوند.

این بنای زیبا بسیار اتاق ها محل های دیگری را در خود جای داده است كه فقط با دیدن از نزدیك و پرسه زدن در آن می توان به زیبایی هرچه تمام آن پی برد. آشپزخانه ای بزرگ برای پخی نذری ها و خیرات در یك طرف و اتاق هایی برای استراحت موبدان در طرف دیگر كه برخی از آن ها نیز به بیرون از ساختمان راه دارند.