ویژگی های رفتاری ایل قشقایی

با توجه به اینکه پایتخت ایل قشقایی استان فارس است می توانید برای مشاهده ی ایل قشقایی فارس به این استان سفر کنید و با اقامت در هتل های شیراز یا هتل های اصفهان از تمام جاذبه هایش لذت ببرید. قبل از اقامت می توان با مراجعه به سایت ایران هتل آنلاین اکثر هتل های ایران را مشاهده و از هر لحاظ با هم مقایسه کرد و با خیال راحت بار سفر بست. در تصوير زير می توان عکس ایل قشقایی را مشاهده كرد.

معرفی کلی
ایل قشقایی یکی از بزرگترین اقوام قدیمی و شجاع ایرانی است. این ایل عشایری هستند که مدام در حال کوچ اند و همواره در دل سرسبز طبیعت چادر می زنند. ریشه ی اصلی قشقایی ها به اقوام ترک، کرد، لر و عرب باز می گردد اما بیشتر آنها ترک اند.

آداب و رسوم ایل قشقایی

ویژگی اول: شادی و شادمانی
قشقایی ها به شدت طرفدار جشن و سرور و شادی اند و از غم و غصه بیزارند. در ایل قشقایی رقص و شادی به صورت گروهی بر پا می شود. در این رقص همگی با در دست داشتن دستمال های رنگی و تکان دادن هماهنگ آنها به دور یک دایره ی بزرگ می چرخند و با لباس های محلی و زیبا و خوش طرح و رنگی که بر تن دارند منظره ای فوق العاده جذاب را شکل می دهند. رقص دیگری هم دارند که چوب بازی يا دَرْمَرو نام دارد. در این رقص مردان ایل به نوبت و به صورت دونفر دونفر با دو چوب که یکی کوتاه و دیگری بلند است می رقصند.

ویژگی دوم: نوشیدن چای و کشیدن قلیان

ویژگی سوم: توجه به خان
منظور از خان در بین قشقایی ها همان بزرگ ایل است که از عزت و احترام فراوانی برخوردار است. مردم قشقایی به شدت به خان علاقه دارند و تابع دستورات او هستند و هر بار که خانی دار فانی را وداع می گوید گویی اهالی ایل یکی از نزدیکان خود را از دست داده اند. اهالی برای هر خان مزاری بسیار زیبا تهیه کرده و هر سال قبل از اینکه به ییلاق کوچ کنند ابتدا به زیارت مزار خان خود می روند. تعدادی از آرامگاه های خان های ایل قشقایی به‌ویژه خان‌های طایفه کشکولی که به سبکی شبیه آرامگاه حافظ ساخته شده اند در دامنه شاهدای اردکان قرار دارند.

ویژگی چهارم: علاقه به موسیقی
قشقایی ها به شدت به موسیقی علاقه دارند به طوری که حتی خان ها هم از این قاعده مستثنی نیستند و معمولا با سه تار و ویولون هنرنمایی می کنند. بیشتر نواهایی که در بین قشقايي ها نواخته می شود شاد است اما گاهی اوقات مثلا به هنگام بروز مصیبت یا سالروز ان به نواختن نواهای غم انگیز هم می پردازند.

ویژگی پنجم: تلاش و استقامت

ویژگی های ظاهری

نحوه ی تشکیل ایل قشقایی

تاریخچه ی ایل قشقایی

وجه تسمیه قشقایی

لباس ایل قشقایی
پوشش اهالی ایل قشقایی واقعا جالب و دیدنی است. مخصوصا لباس زنان آنها که رنگین کمانی از رنگ هاست و خود نشان از علاقه به شادی و شادمانی دارد. چه مردان و چه زنان قشقایی از لباس های مخصوصی که نام های ویژه ای دارد استفاده می کنند. در ادامه به برخی از پوشاک اهالی ایل قشقایی اشاره می شود.

لباس مردان قشقایی
در قرن نوزدهم لباس مردان عادی ایل قشقایی شامل شلوارهای دمپا گشاد (تنبان)، پیراهن‌های بی ‌یقه (قیناق) و عبایی بلند (ارخالق) که با شالی محکم بسته می شد و قبای نمدی گرم (کپنک) و کلاه نمدی سیاه گرد (برک) بود. این در حالی بود که لباس خان های ایل که در شهر زندگی می کردند مانند لباس افراد مهم دربار قاجار شامل پیراهن بی‌یقه، عبای بلند و کلاه پوستی بلند بود. در این دوران تفنگ، چاقو، خنجر، شمشیر و چماق همواره برای زینت دادن به پوشش مردان ایل قشقایی استفاده می شد.
اوایل قرن بیستم لباس مردها شامل پیراهن بی‌یقه سفید، شلوار گشاد سیاه، قبایی که با کمربند بسته می‌شد و کلاه کوتاه و گرد نمدی و در برخی موارد ژاکت‌های پوستی و جلیقه‌های نمدی بود. کفششان هم گیوه (ملکی) بود. علاوه بر اینها چوقا که عبای نازکی بود به تن پوشی اطلاق می شد که مردها در زمان جشن‌ها، شکار و جنگ بر تن می کردند. برای زینت دادن به پوشش خود نیز قطار فشنگ می بستند. از روی شکل و نوع کمربند و نحوه ی بستن قطار فشنگ مردان طایف های مختلف قشقایی برای یکدیگر قابل شناسایی بودند.
از سال ۱۳۰۷ تا 1320 که رضاشاه پوشیدن لباس‌های محلی را منع کرد، مردان قشقایی مانند سایر مردم ایران مجبور به پوشیدن لباس‌های غربی شدند. پس از برکنار شدن رضاخان قشقایی‌ها باز لباس‌های محلی خودرا بر تن کردند اما دیگر جوقا نپوشیدند و ارخالق به لباس مهمانی تبدیل شد. در همین زمان ناصرخان قشقایی کلاه جدیدی به نام دوگوشی از جنس نمد به قشقایی‌ها معرفی کرد که خیلی زود توسط مردان قشقایی به عنوان نمادی از قدرت، خودمختاری و هویت بر سر گذاشته شد.

لباس زنان قشقایی
لباس زنان در قرن نوزدهم و بیستم مانند سایر عشایر جنوب غربی ایران بود، لباسی در طرح و رنگ های مختلف شامل دامن چند لایه (شلیته، تنبان)، تونیک (قیناق) با شکافی که در دو طرف داشت و ژاکت کوتاه (ارخالق) همراه با یک کلاه کوچک (کلاقچه) بر سر. بعد از سقوط رضاخان در سال ۱۳۲۰ تغییری که در لباس زنان قشقایی داده شد، وجود پیشانی بند ابریشمی (یاقلق، قالاق) بود که امروزه هم دور سرشان (روی چارقد) می پیچند. در بین زنان قشقایی جواهراتی مانند گردنبند، سنجاق چارقد، گوشواره و النگو ثروت خانوادگی را نشان می دهد. معمولا زنان طایفه های مختلف قشقایی با طرح و رنگ لباس و پیشانی بندشان شناخته می‌شوند. معمولا لباس بچه ها نیز مانند بزرگترهاست.

شغل مردم قشقایی
ایل قشقایی که از آنها به عنوان عشایر استان فارس هم یاد می شود حدودهفت و نیم میلیون هکتار یعنی تقریبا ۶۷درصد از عرصه‌های مرتعی استان را در اختیار دارند. مهم ترین کاری که در این مراتع انجام می دهند دام پروری است. آنها با انجام این پیشه، هر ساله هزاران تن گوشت قرمز، انواع فراورده‌های لبنی تازه، پشم گوسفند و موی بز تولید می کنند. با این حال به دام پروری اکتفا نکرده و با شهرت به صفت سخت کوشی به کشاورزی و باغداری هم می پردازند. از جمله محصولات کشاورزی و باغداری آن‌ها گندم، جو، برنج، حبوبات، سبزی، مرکبات و خرما است.

خانه های ایل قشقایی