10 جاذبه گردشگری برتر و تماشایی در کشور بولیوی

کشور بولیوی یکی از دور افتاده ترین مقصد های توریستی جهان به شمار می رود. این کشور در مرکز آمریکای جنوبی واقع شده و مرز مشترکی با دریا ندارد. گفتنی است که بولیوی مرتفع‌ ترین مکان در جهان می باشد و قسمت های زیادی از خاک این سرزمین با گذر زمان دست نخورده باقی مانده است. در میان تمام کشور های قاره آمریکا، بولیوی تنها کشوری است که بیشترین جمعیت بومی در آن زندگی می کنند. بولیوی ترکیب متنوعی از تجربیات فرهنگی چند قومیتی، چشم انداز های طبیعی پرشکوه و با عظمتی به گردشگران عرضه می کند و گردشگرانی که ماجراجویی را دوست دارند، بهترین گزینه را انتخاب کرده اند. گردشگران می توانند در لوکس ترین هتل های بولیوی مانند کپاکابانا، که در ساحل دریاچه تیتیکاکا واقع شده است و یا در استراحتگاه های موجود در ناحیه گسترده ی نمک در ییونی، اقامت کنند. با سفر و بازدید از برترین جاذبه های توریستی بولیوی در طول زندگی، تجربه ای پربار و با ارزشی به دست خواهید آورد. کشور بولیوی هتل های خوبی نظیر هتل های ایران دارد که گردشگران می توانند با رزرو آنلاین سفر خوشی در دورافتاده ترین نقطه ی جهان تجربه نمایند.

پارک ملی مدیدی از آند تا حوضه ی بالادست رودخانه آمازون امتداد دارد. این پارک ملی در زمینی بیش از 700 مایل مربع گسترده شده است و در طبیعت این پارک بیشترین نوع از گونه های گياهان و جانداران جهان زندگی می کنند. گردشگران شاید بتوانند یک جگوار را در حال فرار ببینند، یا یک سمور بزرگ آبی یا میمون های از نژاد تی تی، که این گونه از میمون ها در هیچ جای دیگر دنیا وجود ندارد، را از نزدیک تماشا کنند. از میان 9 هزار گونه ی پرندگان در سرتاسر جهان، می توان گفت که 11 درصد از انواع این حیوانات در پارک ملی مدیدی زندگی می کنند.

این ناحیه از شش حومه تبلیغی تشکیل شده است که توسط تعدادی کشیش یسوعیون در طی قرون 17 و 18 میلادی ساخته شد. ماموریت های تبلیغ دین توسط یسوعیون در پاراگوئه و آرژانتین اوضاع خوبی نداشت اما در بولیوی توانسته بودند تاثیرگذار باشند و نیروی فرهنگی پر انرژی راه بیاندازند. فیلم رابرت دنیرو در سال 1986 به نام “ماموریت” در فضای مرزی شهر کار شده است. گردشگران در طول یک تور طولانی مدت می توانند همزمان از این شش حومه تبلیغی بازدید نمایند و امکانات اقامتی در هر شش حومه فراهم می باشد. حومه ی سن خوزه د چی کویتوس بزرگ ترین و معروف ترین حومه در میان بخش های دیگر به شمار می رود. گفتنی است که هر شش حومه تبلیغ یسوعیون، نمونه ی بسیار زیبایی از معماری باستانی اسپانیا محسوب می شوند.

جاده یونگاس در میان دره و کوه قرار دارد و جاده مرگ نامیده می شود و خطرناک‌ ترین جاده جهان به شمار می رود. این جاده پایتخت بولیوی، لاپاز را به منطقه جنگل های آمازون در شمال کشور متصل می‌ کند. این جاده ی بزرگ ترین سراشیبی دنیا را دارد، افرادی که از این مسیر عبور می کنند از شهر لاپاز می بایستی 15 هزار فوت را صعود کنند و تا رسیدن به شهر کورویکو 4 هزار فوت را نزولی طی کنند. افرادی که با استفاده از وسیله های نقلیه از این مسیر عبور می کنند در شرایط خطر و بحران قرار دارند اما این اوضاع موجب ترس گردشگران ماجراجو، کوهنوردان و دوچرخه سواران کوهستانی نمی شود و این جاده به یک جاذبه ی گردشگری پر ماجرا تبدیل شده است و گردشگران حدود 40 مایل را به سمت پایین تپه ها دوچرخه سواری می کنند.

منطقه ملی حفاظت شده ی ادواردو آواروا در ناحیه ی مرزی جنوب غربی بولیوی واقع شده است که برای حفاظت از ویکونیا یا شتر بی کوهان بلند امریکایی و گیاه یاریتا ساخته شده بود. همچنین طبیعت عجیب و غیر معمول سیاره ی زمین در این ناحیه ی حفاظت شده به چشم می خورد. دشت های وسیع از نمک سفید درخشان و رنگین کمان های زیبا بر فراز دریاچه های لیپاز، مکان مناسبی برای حفاظت از گونه های کمیاب و در معرض انقراض آمریکای جنوبی می باشند و دسته های بزرگ فلامینگو ها را می توانید در میان این گونه های نادر مشاهده کنید. گردشگرانی که به دنبال ماجراجویی می باشند بهتر است سفر به این ناحیه ی حفاظت شده را فراموش نکنند و با بازدید از آن سفری به سوی یک سیاره ی دیگر را تجربه نمایند.

تپه ریکو که کوه غنی نیز نامیده می ‌شود مانند برجی بر فراز شهر پوتوسی سایه افکنده است. روزگاری این کوه مرکز استخراج نقره بوده است، به همین خاطر کشورگشایان اسپانیایی را به سوی خود کشیده بود. گفتنی است که شهر پوتوسی مرتفع ترین شهر جهان محسوب می شود. گردشگران با سفر به سوی تپه ریکو عمق تاثیر استعمارگری را بر روی مردم بومی این ناحیه مشاهده خواهند کرد. نقره مدت هاست که تمام شده و امروزه قلع از این کوهستان استخراج می شود. گردشگران می توانند با تور هایی از این معادن قدیمی بازدید کنند، همچنین از موزه ای قدیمی که روزگاری سکه های سلطنتی را ضرب می کرد بهتر است که دیدن کنند. شهر پوتوسی به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

شهر سوکره پایتخت رسمی بولیوی است و به شهر چهار نام معروف می باشد، نام های دیگر این شهر معروف چارکاز، لاپلاتا و چوکیساکا می باشد. شهر سوکره در دهه ی 1500 میلادی توسط مستعمره نشینان اسپانیایی احداث شد. گردشگران هنگام بازدید از این شهر می توانند زندگی اشرافی اسپانیایی را در قرن 16 میلادی، از نزدیک مشاهده کنند. شهر سوکره جاذبه های گردشگری و بنا های تاریخی بیشماری دارد که بهتر است بازدید از این آثار را فراموش نکنید. کتابخانه ملی بولیوی که در آن اسناد مربوط به قرن 15 میلادی نگهداری می شود، نمونه ای از ساختمان های تاریخی شهر می باشد همچنین ساختمان موزه کازا دی لیبرتاد که در آن سیمون بولیوار قانون اساسی بولیوی را نوشت، یکی از مهم ترین و باشکوه ترین بنا های تاریخی شهر است که نماد استقلال کشور بولیوی نیز به شمار می رود. با بازدید از این موزه می توانید گالری های زیادی را تماشا کنید.

هر ساله شهر اورورو، قبل از مراسم چهارشنبه خاکستری، میزبان کارناوال مذهبی و کاتولیک اورورو است. این جشن یکی از مهم ترین رویداد های فرهنگی و مردمی در سراسر آمریکای جنوبی به شمار می رود. در این جشنواره بیش از 28 هزار نفر با حرکات موزون رقص های سنتی و محلی را اجرا می کنند. حدود 10 هزار نوازنده موسیقی رقاص ها را همراهی می کنند. بر خلاف کارناوال مشهور ریو که هر سال با یک موضوع جدید برگزار می شود، کارناوال مذهبی اورورو همواره با رقص محلی یا رقص شیطانی شروع می شود. گفته می شود که این سنت هنری به تمدن اولیه کلمبیایی آمریکا تعلق دارد.

دریاچه تیتیکاکا یکی از زیبا ترین دریاچه های جهان است که بین کشورهای بولیوی و پرو واقع شده است. این دریاچه بزرگ ترین دریاچه در آمریکای جنوبی می باشد. طبق نظر کارشناسان مردمانی از تمدن قدیمی اینکا ها و دیگر افراد بومی در این ناحیه زندگی می کردند. ویرانه ‌های شهر باستانی تیاهواناکو در نزدیکی ساحل جنوب شرقی دریاچه تیتیکاکا قرار دارد و گفته می شود که امپراتوری اینکا در این ناحیه شکل گرفته بود. دریاچه تیتیکاکا مقصد گردشگری محبوبی برای گذراندن تعطیلات می باشد. سواحل ناحیه ی کوپاکابانا یکی از معروف ‌ترین و زیبا ترین مقصد های گردشگری برای توریست ها و مردم محلی به شمار می رود.

شهر تیاهواناکو در نزدیکی ساحل جنوب شرقی دریاچه تیتیکاکا در بولیوی واقع شده است، این شهر با عظمت و باستانی به امپراتوری اینکا تعلق داشته است. این شهر در طول قرون 7 و 9 میلادی به یک جامعه ی شهری رشد و گسترش یافت و به یک قدرت بزرگ منطقه ای در قسمت جنوب رشته کوه های آند تبدیل شد. در ارتفاعات این شهر حدود 15 هزار تا 30 هزار جمعیت زندگی می کردند، این آمار با کنده کاری بخش های کوچکی به دست آمده است که نشان دهنده ی بزرگ ترین و شگرف ترین دستاورد معماری در دوره ی اینکا ها در جنوب آمریکا است. امروزه این شهر باستانی یکی از محبوب ترین و معروف ترین مقصد های گردشگری جهان و کشور بولیوی به شمار می رود.