آبشار آنجل ونزوئلا، فرشته ای در سرزمین گمشده

صدایی مهیب به گوش می رسد که چشم ها را هشیارتر می کند تا سر از کارش دربیاورند. جنگل ها فشرده اند و درخت ها طوری در هم فرو رفته اند که گویی قصد دل کندن از یکدیگر را ندارند و در دوطرف رودخانه با کنجکاوی شما را بدرقه می کنند. کوه ها شما را به یاد افسانه ها می اندازند و سرشان را بالای ابرها پنهان کرده اند اما هر چه بیشتر زل می زنید شکل و شمایلشان عجیب تر به نظر می رسد. اینجا هیچ چیز شبیه آن چه که قبلا دیده اید نیست، گویی به دوران دایناسورها بازگشته اید و هر آن ممکن است یکی از آن ها را به چشم ببینید. مثل سفرهای تن تن و میلو هر آن منتظر حادثه ای پیش بینی نشده! اما به غایت هیجان انگیز.

بین هیجان و کنجکاوی و ترس دست و پا می زنید که کم کم آن همه هیاهو رخ می نماید و طغیان رودخانه از بلندای یک کوه عجیب و غریب، بلندترین آبشار زمین را پدید می آورد. آنچنان که تا مدت ها دیگر هیچ آبشاری به چشمتان نمی آید. گویی از قلب آسمان خود را به زمین می کوبد و جنگل ها از هیبت و عظمتش اینچنین در هم فرو رفته اند. آنجل در یک کلام حیرت انگیز است. این بار دستتان را به ما بدهید تا به قصد یک طبیعت گردی بی نقص، غوغای طبیعت و قدرت خالق را با روح و جانتان ببینید و تا ابد خاطره این روز را به خاطر داشته باشید. اگر قصد رزرو هتل در تهران شلوغ و پرغوغا و یا رزرو هتل در کیش خوش آب و هوای این روزها و یا هر نقطه دیگری از ایران عزیز را داشتید، حتما سری به ما بزنید.

ایستگاه اول: ونزوئلا
به کشور زیبایی های بی حدو حصر خوش آمده اید. سرزمینی خارق العاده در محاصره کوه های پررمز و راز آند افسانه ای، جنگل های اساطیری و ناشناخته آمازون، دریای پرماجرای کاراییب، رودخانه های بی شمار و صخره های و دشت های بی نظیر که در آمریکای جنوبی جا خوش کرده و درست مثل سرزمین های افسانه ای که از پس ابرها و با گذر از کوه های بلند و گاه عجیب ظاهر می شوند، عجیب و غریب به نظر می آید! آنقدر عجیب که جستجوگران بسیاری را از سراسر زمین به سوی خود جذب می کند. کشوری وسیع که استعمار اسپانیا تاثیرش را کاملا بر آن گذاشته و زبان رسمی این کشور را اسپانیایی کرده است، گرچه اکنون سال ها از آن روزها گذشته و ونزوئلا تبدیل به یک کشور مستقل شده است.

ونزوئلا را چند سالی است که با نام جمهوری بولیواری ونزوئلا می شناسیم که یادآور نام قهرمان نام آور آمریکای جنوبی، سیمون بولیوار نیز هست. طبیعت ونزوئلا یکی از بکرترین و تحسین برانگیزترین جاذبه های روی کره زمین است. از میان تمام زیبایی های ونزوئلا یک آبشار چشم مان را گرفته و از آن سوی کره زمین ما را برای دیدن خودش بی قرار کرده است. قول می دهم شما هم همانند کریستف کلمب وقتی چشمتان به زیبایی های ونزوئلا بیافتد این سرزمین را جادوی زیبایی خواهید نامید.

ایستگاه دوم: پارک ملی کانایما
3 میلیون هکتار! چیزی برابر وسعت کشور بلژیک. پارک ملی کانایما در جنوب شرقی ونزوئلا در ایالت بولیوار قرار دارد و در وسعت انبوه خود طبیعتی سحرانگیز، بکر و گاه دست نیافتنی را در بر گرفته است. سفر به کانایما معادل سفر به آن سوی تاریخ است به چیزی در حدود 1500 تا 2000 میلیارد سال پیش! سفری به فلات مشهور گویان که جزو قدیمی ترین سازه های روی زمین است. این قدمت هیجان انگیز کانایما را به خودی خود جذاب می کند اما شاید داستان جالب تر شود اگر بدانید این سرزمین سال ها محل زندگی قبایل سرخپوستی بوده که در اعماق جنگل زندگی می کردند. کوه های خاص با شکل و شمایلی عجیب و غیر معمول، جنگل های بارانی وسیع و فشرده، رودخانه ها و آبشارهای غران و مردم بومی که هنوز هم در کانایما افسانه ای زندگی می کنند، در کنار گیاهان گوشت خوار، حیوانات غول پیکر و گونه های نادر و ابرهای پرشور این سرزمین را دلربا و هیجان انگیز کرده اند. چیزی قریب به 70 درصد انرژی برق مصرفی ونزوئلا از آب های کانایما و رودخانه های درنده و پرآبش تامین می شوند. گورکن های زره پوش غول پیکر، عقاب هارپی، یوزپلنگ نادر آمریکایی، مورچه خوارهای غول پیکر در کنار سمورهای دریایی خاص از ساکنین جذاب کانایما هستند که در کنار آن ها 300 گونه نادر گیاهی هم دیده می شود و جنگل های ونزوئلا را تبدیل به زمردهایی با ارزش بر پهنای زمین کرده است.

کانایما در مرز برزیل، گویان و ونزوئلا قرار گرفته و چیزی در حدود 1400 کیلومتر از کاراکاس پایتخت فاصله دارد. می توانید از مسیرهای متفاوتی خود را به کانایما برسانید اما اگر از ونزوئلا قصد حرکت دارید باید با هواپیماهای کوچک چند نفره از شهر سیداد بولیوار یا سانتا النا خود را به این پارک ملی برسانید. اقامت گاه های بوم گردی خاص و زیبایی در این پارک ملی تعبیه شده است و گشت و گذار در آن تنها با حضور محلی ها و یا یک تورلیدر متبحر امکان پذیر است. نخستین ایستگاه در این پارک ملی سرسبز دریاچه کانایماست که با شکل و شمایل خاصش در مسیر خود چندین آبشار را نیز پدید آورده است. چند رودخانه هم خود را به این دریاچه می رسانند و در مسیر اتصالشان چند آبشار استثنایی ایجاد شده است. اگر به دنبال یک تجربه رویایی و فوق العاده هیجان انگیز هستید خود را به پشت آبشارها برسانید.

ایستگاه سوم: گران سابانا
منطقه ای وسیع در دل پارک ملی کانایما که به دلیل کوه ها و صخره های خاصش شهره است. تپوی نام کوه ها و صخره های این منطقه است که همانند دیواره های عمودی هستند که سر به فلک کشیده اند. این کوه ها در انتها به جای نوک تیز خود به سطحی صاف و وسیع می رسند که بیشتر به یک میز می ماند و به اصطلاح Table-Mountain نامیده می شوند. تپوی ها توسط جنگل های بارانی در دامنه پوشانده شده اند و سر اغلب آن ها بالای ابرهاست. در انتها بر روی سطح صاف و صیقلی برخی از آن ها هم جنگل های خاص و فشرده ای شکل گرفته که اغلب بارانی است و گونه هایی خاص و استثنایی همانند گیاهان گوشت خوار در آن ها دیده می شوند. تپوی ها در زبان محلی گاه به خاطر شکل و شمایل خاصشان خانه ارواح و گاه لانه شیطان نامیده می شوند و اطراف آن ها پر از قصه ها و افسانه هایی است که هر کدام به شکلی حضور این تپوی ها را توجیه می کنند. برای آغاز سفر در گران سابانا خودمان را به رودخانه کارائو می رسانیم.

کانوها قایق های نام آشنا این منطقه هستند که همیشه خدا پر از توریست های ماجراجو و عکاس های تیزبین و کنجکاو هستند. کانو در جریان رودخانه شروع به حرکت کرده و هر آن با آبشارهای کوچک و جنگل هایی که تا آخرین حد ممکن به هم فشره شده اند و از دامان تپوی ها تا لب آب سر خورده اند غافلگیرتان می کند.

ابرها یکی پس از دیگری از بالای سرتان حرکت می کنند و تپوی ها را افسانه ای تر می کنند. آب رودخانه در فصول مختلف متفاوت است. در فصول بارش غرنده و پرآب و در فصل های کم بارش گاهی کم آب. آنقدر کم آب که گاهی به جای سوار شدن بر قایق باید قایقتان را به دوش کشیده و در آب جاری حرکت کنید تا دوباره به قسمت های پرآب برسید و سواری تان را ادامه دهید.

خانه های بومیان و اقامت گاه های بوم گردی گاهی در میان درخت ها به چشمتان می خورد که حسابی وسوسه برانگیز است. کم کم بعد از چند ساعت قایق سواری علاوه بر صدای رودخانه و منظره تپوی ها یک صدای دیگر هم در قلب طبیعت غوغا می کند. صدای کوبشی که با دیدن هیبت عامل آن دهانتان به حیرت باز خواهد ماند. آنچه می بینید کم از معجزه ندارد. آبشاری که بالاتر از ابرها از فراز یک تپوی فرو می ریزد و در میان جنگل های بارانی گم می شود.

باید از قایق ها پیاده شوید و تا رسیدن به این جادوی طبیعت از میان جنگل های بارانی دقایقی را پیاده طی کنید.

دیدن جنگل های بارانی و انبوه با درختان خاص و استثنایی و سربفلک کشیده که گاه اجازه عبور نور خورشید را نمی دهند و ریشه هایی که بیرون زده اند. اینجا اصلا شبیه جنگل هایی که قبلا دیده اید نیست. کم کم صدای آبشار نزدیک و نزدیک تر می شود و تا دقایقی دیگر این آنجل است که با شکوه تمام و هیبتی گاه ترس آور مثل یک اعجاز در جریان است.

ملاقات آنجل، ایستگاه آخر
آنجل، آنخل یا سالتو آنجل نام آبشاری است که با ارتفاع 979 متری و سقوط آزاد هشتصد و اندی خود لقب بلندترین آبشار جهان را داراست. این ارتفاع بلند بالا در دل یک تپوی خاص آنقدر هیجان انگیز است که صدای هیاهوی هر بیننده ای را از دیدن چنین معجزه ای بلند می کند. اگر هوا ابری نباشد شما شانس این را خواهید داشت که آنجل را تمام قد ببینید و از دیدن این همه زیبایی کیف کنید. گرچه انتهای آبشار قطعا دیده نمی شود.

اگر موسم کم بارش را برای سفر برگزیده باشید آنجل یک باریکه آب است اما اگر در فصول پربارش آنجا را ببینید آنجل آنقدر پرآب و شورانگیز است که شاید نتوانید به آن نزدیک شوید. در فصول پرآب آنجل از آن بالا بالاها خود را به زمین می کوبد و هر قطره آب به هزاران ذره تقسیم می شود و تا چند متر آن طرف تر پرواز می کند. این هزار تکه شدن قطرات آب در همراهی با انوار خورشید رنگین کمان هایی را خلق می کند که در سایر نقاط زمین به ندرت خواهید دید. رنگین کمان هایی که همانند روبنده ای حریر بر ناز و کرشمه آنجل می افزایند. پایین آنجل حوضچه ای شکل گرفته که اگر شانس بیاورید می توانید تنی به آب زده و از نزدیک آنجل را لمس کنید.

ابرها که پایین می آیند و دورتادور آنجل را فرا می گیرند مرموز بودن جلوه بارز آنجل می شود. و دیدن آنجل در میان پوششی از ابرها با آن صدای مهیب کمی هم ترسناک به نظر می آید. شاید باورش سخت باشد اما آنجل 19 برابر بلندتر از نیاگاراست. اگر هوس کرده اید سر از کار آنجل در بیاورید و به بالای بلندی بروید گزینه های مختلفی پیش روی شماست.

بهترین روش استفاده از تورهای هوایی است. پرواز بر فراز آویان تپوی، همان تپوی بلندی که آنجل از آن فرود می آید لذتی وصف ناپذیر دارد. اما اگر طالب هیجانید می توانید به ماجراجویان فوق العاده ای بپیوندید که با انواع و اقسام ابزارهای صخره نوردی خود را از دیواره عمودی آویان بالا می کشند تا به بالای آن برسند.
گاهی برخی افراد پا را فراتر گذاشته و دیوانه وار به کسب لذت می پردازند. بند بازی بر فراز آنجل تنها مخصوص عشاق ماجراجویی است و هیچ کس منکر احساس منحصربفرد آن بالا نیست.
آب آبشار در پایین دست در قالب یک رودخانه از میان جنگل های انبوه و خاص جاری می شود و در نهایت به رودخانه اورینوکو می پیوندد.
دل کندن از آنجل استثنایی و طبیعت خارق العاده گران سابانا سخت است. اگر تمایل دارید شبی را در نزدیکی آبشار یا در میان جنگل های انبوه سپری کنید اقامتگاه هایی که در قالب کمپ، اغلب توسط محلی ها اداره می شود محل مناسبی است که لذت یک شب به یادماندنی در یک طبیعت منحصربفرد را نصیبتان می کند. اما چه کسی این جادوی خارق العاده را کشف کرد و اصلا چطور خود را به این مکان عجیب و غریب رساند؟

کشف آنجل
در یک غروب دلنواز چیزی در حدود هشتاد و پنج سال پیش، در یک کافه در پاناما جیمی آنجل خلبان نیروی هوایی در جنگ جهانی اول، با یک زمین شناس و مکتشف آشنا شد. مک کراکن که ردپایی از طلا را در اعماق جنگل های ونزوئلا یافته بود از این خلبان کارکشته خواست تا او را به سرزمینی ناشناخته ببرد که دسترسی به آن آنقدرها هم آسان نبود. سفر آغاز شد و مک کراکن توانست تکه سنگی بزرگ از رگه های طلا را بیابد. این محموله آنقدر سنگین بود که آنجل را نگران وضعیت پرواز کرده بود. هواپیما برخواست در حالی که به سختی می توانست تعادل خود را حفظ کند و رسما در میان زمین و آسمان تلو تلو می خورد.

با هر سختی که بود خلبان جیمی آنجل، مک کراکن را به کاراکاس رساند و توانست قسط دوم خود را هم دریافت کند. مک کراکن هیچ گاه آدرس نقشه های گنج را به آنجل نداد اما او تمام مسیر پرواز را کم و بیش به خاطر داشت و همچنین چیزی در میان انبوه جنگل های خفته در مه نظرش را جلب کرده بود. بنابراین او دوباره به آن سرزمین بکر و ناشناخته بازگشت اما هرگز طلایی نیافت در عوض به هنگام پرواز بر فراز کوه های مسطح و عمودی ناگهان چشمش به جواهری افتاد که هرگز ندیده بود. آبشاری خروشان که انگار از آسمان به زمین می ریخت. این کشف آنقدر حیرت انگیز بود که جیمی آنجل چند سال بعد به همراه همسرش برای بازدید دوباره از آن آبشار جادویی عازم جنگل های ونزوئلا شد.

هواپیمای آنجل و همسرش اما دچار سانحه شد و مرد ماجراجو به همراه همسرش دو هفته تمام پیاده روی کردند تا زنده بمانند. این اتفاقات سبب شد تا نظرهای بسیاری جذب این ناحیه کمتر شناخته شده شود. آبشار کشف شد و به احترام کاشف شجاع و کنجکاو آن آنجل نام گرفت. هواپیما هم سال ها بعد به موزه ونزوئلا منتقل شد تا این داستان همواره بر سر زبان ها باقی بماند.
حالا که آنجل را دیده اید و خودتان را به تپوی ها رسانده اید باید بگویم اگر به دنبال هیجانی متفاوت هستید حتما به دیدن بلندترین تپوی این منطقه و جهان بروید. رورایما هیجان انگیزترین تپوی تمام دنیاست و کشفش لذتی وصف ناپذیر!