طراحی ریوکان‌ها منعکس‌کننده زیبایی‌های ژاپن است و تلویزیون و دیگر تجهیزات مدرن به‌ندرت در آنها به چشم می‌خورد(هر چند اگر کار واجبی داشته باشید اینترنت وای‌فای معمولاً در دسترس است).
مهمانان حتی لباس‌های عادی خود را در طول اقامت در ریوکان از تن در می‌آورند و یوکاتاهایی(کیمونوهای نخی و سبک) که مهمان‌خانه در اختیار آنها قرار می‌دهد را به تن می‌کنند و هنگام صرف غذا، در حمام و حتی در گردش شهری هم لباس، جوراب و کفش‌های چوبی مخصوص می‌پوشند.
حمامی که به آن اشاره شد: دهکده‌های ریوکان اغلب دست‌نخورده‌اند و اطراف خانه‌های ساخته‌شده از چوب و کاغذ آنجا پر از چشمه‌های آب گرمی‌ست که از دل کوه‌های آتشفشانی ژاپن بیرون می‌آیند. این چشمه‌ها که به اونسن معروفند، هزاران سال است که به‌خاطر خواص درمانی مورد توجه قرار گرفته‌اند. این خواص می‌توانند فیزیکی باشند- بعضی آبها برای آرتروز خوب هستند و بعضی برای پوست- ولی به‌طور کلی شناور شدن در هر چشمه آب گرمی آرامش‌بخش است.
تنها سر وصدا در سکوت این ریوکان‌ها، صدای خش‌خش کیمونو و صدای پاهایتان روی تاتامی‌های نرم است که باعث می‌شود استرس را به طور کلی از یاد ببرید. هوشمندانه سفر کنید و با 6 ریوکان فوق‌العاده در ژاپن آشنا شوید:
لَمپ نو یادو
این ریوکان در خلیجی صخره‌ای در شبه جزیره پِنینسولا در جزیره اصلی هونشو واقع شده و بیش از 4 قرن است که میزبان گردشگرانی‌ست که به‌دنبال آرامش و تنهایی هستند.
در اسپای این اقامتگاه خدماتی نظیر طلادرمانی ارائه می‌شود. همچنین ریلکس کردن در استخر آبی و بزرگی که در چشمه آب گرم کوچکی در دل صخره‌های سیاه ساخته شده است حس عجیبی خواهد داشت.
لمپ نو یادو در خلیج تویاما واقع شده و اکولوژی دریایی منحصربه‌فرد آن در سراسر ژاپن مشهور است. اگر در فصل بهار به آنجا سفر کنید شاید وعده غذایی لذت‌بخش شما شامل شیرو اِبی(میگوی سفید) و هوتارو ایکا(ماهی مرکب شب‌تاب) که این خلیج به داشتن آنها معروف است، شود. از استراحت در اونسن‌ها گرفته تا نوشیدن ساکی(نوشابه ی الکلی ژاپنی که از تخمیر برنج به دست می آید)، خوردن غذاهای دریایی و یا تماشای برخورد امواج به صخره‌های آتشفشانی، هر یک جذابیت خاص خود را دارند.
بنیا موکایو که در باغی پوشیده از خزه و افرای ژاپنی و درخت خرمالو قرار گرفته، آرام‌ترین اقامتگاه در کاگا(ناحیه‌ای کوهستانی بین شهر کیوتو و کانازاوا) در نزدیکی یا بر روی چشمه‌های آب گرم طبیعی‌ست و بیشتر اوقات مسافران می‌توانند با پرداخت هزینه به آنجا بروند.
نام موکایو برگرفته از مفهوم «نیستی» است که ژوآنگ ژو، فیلسوف چینی آن را مطرح کرده است. در اینجا با استفاده از جنبه آرامش‌بخش بودن این مفهوم، از وسایل محدود ولی زیبا استفاده شده است.
مویوکا به‌دلیل نزدیکی به چشمه آب گرم یاماشیرو که در قرن دهم به‌خاطر خواص درمانی‌اش محبوب شد، گردشگران را به استراحتی مطلق در اونسن دعوت می‌کند.
رفاقت مالکِ مویوکا با کِنیا هارا، طراح گرافیک ژاپنی و کارگردان هنری برند موجی به این معنی‌ست که این اقامتگاه یکی از خیره‌کننده‌ترین نقاط ژاپن است.
هارا تعدادی از آثار هنری خود را به این ریوکان اهدا کرد(از جمله تسوکوبای شگفت‌انگیز، تجسمی جدید و مدرن از روشویی‌های معمولی در ورودی مکان مقدس بودایی در طبقه اول).
مهمانان می‌توانند از آثار هنری موجود در این ریوکان لذت ببرند یا از کتابخانه آنجا کتاب طراحی قرض بگیرند. اما به خاطر داشته باشید: بخشی از تجربه اقامت در یک ریوکان واقعی، به گفته طراح آنجا، لذت بردن از احساس استراحت مطلق است.
این ریوکان که درون جنگل انبوهی در سرازیری تپه‌ای در غرب کیوتو در نزدیکی دریای ژاپن واقع شده، هزارتویی از اتاق‌های چوبی و کاغذی‌ست که با باغ‌های اختصاصیِ مملو از کاج‌های ژاپنی، استخرهای صخره‌ای پر از ماهی‌های کپور و گیاهان گل‌دار فصلی احاطه شده است.
نیشیمورایا نگین انگشتری کینوساکی اونسن است، شهری که از قرن هشتم مردم را به‌خاطر داشتن آب‌هایی شفادهنده به سوی خود می‌کشاند. ساختمان‌های نیشیمورایا به شکل زیبایی در اطراف کانالی که دو طرف آن پر از درخت است و در فصل بهار پر از گل می‌شود، قرار گرفته‌اند.
حمام‌های عمومی بی‌نظیر نیشیمورایا متعلق به سال 1854 هستند و از چوب طلایی‌‌رنگ در ساخت آنها استفاده شده است.
یکی از سرگرمی‌هایی که در بازدید از کینوساکی وجود دارد، پیوستن به دیگر مسافرانِ اونسنی‌ست که از یک حمام عمومی به حمام عمومی دیگر می‌روند. کینوساکی 7 اونسن عمومیِ تاریخی دارد و به گفته محلی‌ها هر یک مخصوص یک روز هفته هستند. مهمانان نیشیمورایا می‌توانند با دریافت یک بلیط دیجیتال با نام یومِپا به‌صورت رایگان به همه حمام‌های عمومی بروند.
با گردشی در شهر متوجه خواهید شد که همه یوکوتا به تن دارند، گِتا(نوعی صندل سنتی چوبی) پایشان است و چهره‌های آرام و شادی دارند، گویی از زندگی خود رضایت کامل دارند.
محوطه کایوتئی از بالای کوه تا رودخانه‌ای خروشان در پایین دره یاماناکا اونسن امتداد دارد. تمامی پنجره‌های این ریوکان مشرف به کوه هستند و این بدان معناست که در طول اقامتتان اگر مایل نباشید هیچ ساختمانی را نخواهید دید.
هر 10 اتاق کایوتئی به شکلی بی عیب و نقص با لوازم عتیقه‌ای که توسط خانواده مالک این ریوکان نسل اندر نسل جمع‌آوری شده تزئین شده‌اند. دکور این اتاق‌ها برای انعکاس وضع هوا با هر فصل تغییر می‌کند. گیاهان موجود در آتریوم (حیاط محافظت‌شده و یا یک باغ زمستانی در یک ساختمان) با هر فصل عوض می‌شوند و اغلب با لوازمی مانند پرده‌های نقاشی‌شده، ماسک‌های عتیقه فستیوال‌ها و ظروف سفالین فوق‌العاده‌ای که در آن منطقه مشهورند تزئین می‌شود.
کایسِکی‌های(یکی از سبک‌های آشپزی ژاپنی) فصلی مهم‌ترین بخش اقامت در کایوتئی هستند. کارکنان آشپزخانه هر روز خطر می‌کنند و برای چیدن سبزیجات، گیاهان و ریشه‌های محلی و تازه به کوه می‌روند. غذاها مانند یک اثر هنری با دقت فراوان آماده می‌شوند، بنابراین احتمالاً چند عکس برای صفحه اینستاگرا‌م‌تان از آنها خواهید گرفت.
اگر بدانید که سرآشپزها برای به‌دست آوردن سبزیجات و ریشه‌های مورد نیازشان گاهی لازم است با گرازهای وحشی نیز رقابت کنند ارزش این غذا حتی برایتان بیشتر نیز خواهد شد. حیوانات در آن محوطه آزادانه می‌گردند و گاهی اوقات درحالی‌که مهمانان در حال لذت بردن از صبحانه‌شان هستند، از استخر طبیعی زیر بالکن اتاق غذاخوری آب می‌نوشند. شام را نیز می‌توانید در اتاق‌تان یا در اتاق‌های غذاخوری اختصاصی محوطه صرف کنید.
بهترین هتل‌های ژاپن معمولاً یا بسیار سنتی هستند و از چوب، کاغذ و لاک چینی(انگم که از برخی درختان بومی چین و ژاپن به دست می آید) ساخته شده‌اند و یا بسیار مدرن هستند و به‌جز رنگ سفید، سیاه و خاکستری از رنگ دیگری در آنها استفاده نشده است.
اوتوزور در ناحیه کوهستانی خیره‌کننده یاماگوچی در جزیره هونشو واقع شده و در دکور آن تنها از هنر سنتی و یا مدرن استفاده نشده است بلکه المان‌های جذاب سنتی و مدرن به‌گونه‌ای در طراحی اوتوزور با هم ترکیب شده‌اند که آن را به ریوکانی گرم و بسیار آرامش‌بخش تبدیل کرده است.
مهمانان می‌توانند به‌محض ورود در مراسم سنتی چای ماچا(نوشیدنی اصیل ژاپنی) که در چای‌خانه‌ای ژاپنی برگزار می‌شود شرکت کنند. برای روشن کردن مسیر سرپوشیده‌ای که به این چای‌خانه منتهی می‌شود از فانوس‌های بزرگی استفاده شده است.
در کشور پرجمعیت ژاپن به‌ندرت دامنه کوهی را بدون خانه، هتل یا سکوی تماشا مشاهده می‌کنید. از باغ آبی که در حیاط محصور اوتوزور قرار دارد، چشم‌انداز دو کوه سبزرنگی که از پشت ساختمان دیده می‌شوند حس دورافتادگی‌ای را در شما به‌وجود می‌آورد که شاید در هیچ کجای ژاپن تجربه نکنید. با نوشیدن اولین جرعه چای گرمی که برای استقبال برایتان می‌آورند، فوراً احساس آرمش خواهید کرد.
کیوتو یکی از زیباترین شهرهای دنیاست. این شهر در لحظات آخر از بمباران اتمی جنگ جهانی دوم در امان ماند(بمب مرد چاق یا فَت مَن به‌جای کیوتو روی شهر ناکازاکی افتاد) و در حال حاضر این شهر یکی از بهترین نمونه‌های معماری سنتی ژاپن است. در کیوتو ریوکان‌های بسیاری وجود دارند ولی مهمان‌نوازی در هیراگیا آن را در صدر این لیست قرار می‌دهد. به‌نظر می‌رسد کارکنان این ریوکان ذهن‌خوانی بلدند: آنها لحظه‌ای پیش از اینکه بخواهید سؤالتان را مطرح کنید حاضر می‌شوند ولی اگر بخواهید به آرامی در مسیر سنگ‌فرش باغ قرن نوزدهمی قدم بزنید فوراً شما را تنها خواهند گذاشت.
نام هیراگیا برگرفته از تفکر مقدسی‌ست که معتقدند خوش‌شانسی می‌آورد و استفاده از این مضمون در سراسر محوطه به چشم می‌خورد. مالکین و کارکنان این ریوکان به تزئینات ظریفی که در هر 28 اتاق آن به‌کار رفته و میراث تاریخی این اقامتگاه است افتخار می‌کنند.
این ریوکان در میان اشخاص برجسته ژاپنی نیز محبوب است و بسیاری از آنان در مورد آن نوشته‌اند. شاید شما نیز پس از اقامت در این ریوکان ترغیب شوید در مورد آن دست به قلم ببرید.
