سفرنامه تنگه واشی فیروزکوه

تنگه واشی فیروزکوهسال ها قبل از اینکه تهران ردای پایتختی را بر تن کند و روز به روز شلوغ تر و بزرگتر شود، این ییلاقات اطراف تهران همانند تنگه واشی بود که نام آن را پرآوازه می کرد. تابستان که با آن گرمای طاقت فرسا فرا می رسید، ییلاق ها با آب وهوایی مطبوع، آغوش باز کرده و پناه می دادند یا اینکه همین تنگه ی واشی در بهار مکانی پرطرفدار برای گردشگران بود و هنوز هم پرطرفدار و هیجان انگیز است، تنگه فیروزکوه یا همان تنگه واشی است. اگر هنوز تنگه واشی که یکی از جاهای دیدنی فیروزکوه است را زیر گوش پایتخت ندیده اید، دستتان را به ما بدهید تا جایی در پیچ وخم های فیروزکوه یک سفر هیجان انگیز را تجربه کنیم. اگر هم در حال برنامه ریزی هستید و مشتاقید وضعیت تنگه ی واشی را بدانید یا حتی تنگه واشی در بهار چه شکل و شمایلی دارد، با ما همسفر شوید. تنگه واشی در زمستان اگرچه آنقدرها قابل دسترسی نیست اما اگر صبر کنید با گرم شدن نور خورشید راه تنگه نیز باز می شود. اگر قصد رزرو هتل در هر یک از هتل های ایران را داشتید سری به ایران هتل آنلاین بزنید.

آفتاب زده و نزده خودمان را به جاده شماره 79 می سپاریم که سال های سال است تهران را به قائم شهر می رساند. جاده ای که بر خلاف هراز پرپیچ وخم، تقریبا صاف و مستقیم است و آن را به نام جاده فیروزکوه می شناسیم. هر چه به فیروزکوه نزدیکتر می شویم جاده زیباتر و سرسبزتر می شود. چه از سمت پایتخت عازم فیروزکوه شوید و چه از هر شهر و دیار دیگری، اگر حواستان شش دانگ به جاده باشد تابلویی را در یکی دو کیلومتری شهر فیروزکوه خواهید دید که شما را به سمت تنگ واشی فیروزکوه راهنمایی می کند. از جاده 79 جدا می شویم و ادامه مسیر را در همین جاده فرعی و خاکی به پیش می رویم. جاده خاکی ما را بعد از نه الی ده کیلومتری به یک روستا می رساند.

اگر خرید جامانده ای داشته باشید سری به فروشگاه کوچک روستا بزنید و اگر کوله بارتان را کامل بسته اید بهتر است روستا را ترک کنیم. حالا که قصدمان طبیعت گردی است می توانید مسیر سه الی چهار کیلومتری روستا تا تنگه واشي فیروزکوه را پیاده گز کنید. انبوه مزارع گندم و باغات میوه در کنار سرسبزی حیرت انگیز دشت های منطقه و جاده ای که آرام در دل دشت ها پیچ وتاب خورده به اندازه کافی لذت بخش و وسوسه برانگیز است.

اگر در ساعات اولیه صبح که هنوز زور آفتاب نچربیده راهی مسیر شوید، خنکای هوای مطلوب منطقه هم مزید بر علت می شود تا از این به بعد را پیاده گز کنید. اما اگر عجله دارید و ترجیح می دهید زمان بیشتری را در تنگه صرف کنید می توانید مسیر روستا تا پارکینگ اختصاصی تنگه را با ماشین طی کنید و بعد با خیال راحت و با هزینه اندک پارک کنید و کوله بارتان بردارید و عازم تنگه شوید. به خاطر داشته باشید که در روزهای شلوغ و پرتردد دیگر نمی توانید با وسیله نقلیه خودتان روستا را ترک کنید، باید دلتان را به دریا زده سوار وانت های اهالی روستا و یا موتورهایشان شوید!

مسیر سبز و زیبای روستا تا تنگه واشی در آغوش دشت ها و ردیف درخت های دوردست حال خوب این سفر را چند برابرمی کند به پارکینگ که می رسیم دیگر باید باقی مسیر را تا ورودی تنگه پیاده طی کنیم.

بیشتر بخوانید:

اینجا هم بساط دستفروش ها داغ داغ است به خصوص اگر روز تعطیل و یا آخر هفته ای گرم و نفس گیر باشد. چند فروشگاه هم در مسیر به چشم می خورد.

رودخانه ای پر سروصدا شالاپ شلوپ کنان از میانه دشت در کنار جاده سر می خورد و با شیطنت توجهتان را به کوه ها و صخره هایی که کمی بالاتر دیده می شوند جلب می کند. در کنار رودخانه ای که رو به پایین سر می خورد حرکت کرده و هر لحظه بیشتر ابهت صخره هایی که گویی پیشانی هایشان را به هم تکیه دادند به چشم مان می آید.

عکس تنگه واشی فیروزکوه

راستش را بخواهید همین که به ورودی تنگه واشی رسیدیم، من به یاد دزدان دریایی کارائیب افتادم! زمانی که قرار بود ناخدا و افرادش با کشتی وارد شکاف بین دو کوه بلند بالا شوند و هیچ کس نمی داست چه جادویی در انتظار آن هاست، با این تفاوت که ما با پای پیاده عازم این شکاف زیبا و وسوسه برانگیز شده بودیم.

به گفته دوستان اگر در روزهای تعطیل به ورودی تنگه واشی برسید آنقدر ازدحام جمعیت اینجا زیاد است که باید دقایقی را در صف به انتظار بایستید تا نوبت به شما برسد. همین که پا در شکاف ورودی تنگه واشی می گذارید سرمای آب تا مغز استخوانتان نفوذ می کند و یک لحظه خشکتان می زند و یک هین بلند می کشید. حالا که تا زانو در آبی خنک و برنده فرو رفته اید، امیدوارم کفش مناسبی به پا کرده باشید و باید بگویم اینجا تنگه واشی است، ایستگاه اول تنگه واشی گردی در فیروزکوه.

حتما شما هم فی الفور به ادامه مسیر نگاه کرده اید و آنچه در این شکاف باریک سه الی چهار متری پیداست باقی مسیر را هم باید در آب طی کنید، آن هم با این دما. البته این خنکای آب در گرمای گاه نفس گیر بیرون نعمتی است که حالا حالاها گیر نمی آید. خورشید بانو زیاد در کار این تنگه واشی سرک نمی کشد و سربه سر این صخره های بلند بالا نمی گذارد. همین دوری خورشید بانو سبب خنکی آب تا این حد شده است. اینجا از تماس با انوار گرم خورشید در پناه صخره ها در امانید. سنگ های کف رودخانه پاهایتان را که حالا شاید به سبب سرد بودن آب کمی گزگز می کنند ماساژ می هند و هی بالا و پایین می کنند. سنگ های بزرگ و کوچک در کنار دیواره صخره ها جاخوش کرده اند و هر از چند گاهی مثل یک تکیه گاه صبورانه با دادتان می رسند.

هوایی مطبوع و آبی که سردی اش حالا عادی تر به نظر می آید و رودخانه ای زیبا که زودتر از شما مسیر را رفته و حالا بازمی گردد تنگه واشی را تبدیل به معجونی دلپذیر کرده است که خنکایش عجیب به دل می نشیند. راه رفتن در بستر رودخانه ای خنک اگر با ازدحام جمعیت همراه باشد و هر از چند گاهی شما را مجبور به ایستادن کند هم لذت بخش تر است و گاهی هم آزار دهنده. لذت آب بازی هم که در ذات رودخانه نهفته است و کوچک و بزرگ سرش نمی شود. گاهی مسیر به اندازه عبور یک نفر باریک می شود و آب بالا می آید و گاه زور رودخانه چربیده و سه چهار متری پهنا به هم می زند و بالطبع سطح آبش پایین می آید. آب رودخانه در فصل تابستان به پایین ترین حد ممکن می رسد اما در فصول پربارش گاهی آنقدر بالا می آید که عبور از تنگه واشی را غیر ممکن می کند. اگر طاقت سرمای آب را ندارید می توانید روی قاطر محلی ها هم حساب کنید و با پرداخت هزینه مسیر را بر روی قاطر طی کنید، اما مطمئن باشید لذت وافری را از دست خواهید داد!

در میانه های تنگه واشی ناگهان چشمتان به یک سنگ برجسته می افتد که لبخند بر لبانتان می نشاند. کمی که نزدیکتر می شوید صحنه یک شکارگاه در برابر چشمانتان پدیدار می شود که بسیار زیبا و ظریف است و البته به لطف برخی از طبیعت گردان آراسته به انواع هنر نمایی اسپرهای رنگی! این سنگ برجسته اما 185 سالی قدمت دارد و یادگار فتحعلی شاه قاجار است. حتما می پرسید که فتحعلی شاه اینجا چکار می کرده است!

شاهان قاجار علاقه وافری به ییلاقات اطراف تهران داشتند و در این میان فتحعلی شاه قاجار در سه نقطه از تهران سه سنگ برجسته برجای گذاشته که همگی در نقاط خوش آب وهوای تهران قرار دارند. فتحعلی شاه به تقلید از سنگ برجسته نقش رستم، سنگ برجسته ای را بر روی صخره های تنگه واشی ایجاد کرده است که محتوایش شکار فرزندان شاه قاجار است. ظرافت موجود در این نقش برجسته قاب گرفته و ترکیب انواع حیوانات و سواران قجری واقعا زیباست. تابلویی سنگی زیبا و با ارزش که امیدواریم بیشتر از این ها به فکرش باشیم.

مسیر تنگه واشی را ادامه می دهیم تا 250 متر طول تنگه واشی را در بستر رودخانه طی کنیم. با خروج از تنگه واشی زلف های خورشید دوباره خودشان را به سر و صورتمان می کوبند و گرمای دلچسبشان را بعد از سرمای آب به جانمان می ریزند. حالا دیگر این گرما واقعا لذت بخش است. چشم مان که به نور عادت میکند، دشتی وسیع و بی نهایت سرسبز و زیبا، آراسته به گل هایی رنگارنگ که رودخانه ای سلانه سلانه از میانش عبور می کند، ظاهر می شود.

چند آلاچیق و سایه بان و قهوه خانه ای هم همان جا کنار خروجی تنگه واشی جاگیر شده اند. نوشیدن یک نوشیدنی داغ و دلچسب بعد از این پیاده روی و دراز کشیدن زیر نور خورشید لذت این دشت را چندین برابر می کند. اگر احساس گرسنگی می کنید مثل خیلی های دیگر که بساط ناهارشان را اینجا علم می کنند بساط کنید و کمی انرژی بگیرید. آوازه دوغ های خوش طعم و منحصربفرد جلیزجند هم اگر به گوشتان رسیده است که حتما آن را امتحان کنید و طعمش را با آن عطر و بوی خاص به خاطر بسپارید. دشت یک و اندی کیلومتر طول دارد و جان می دهد برای پیاده روی.

این دشت در انتها اما باز هم به یک تنگه می خورد که سا نامیده می شود. قرار گرفتن بین دو تنگه “سا” و “واشی” سبب شده تا این بهشت نقلی و کوچک به نام دشت ساواشی شهره یابد. دشت را با استراحتی کوتاه طی می کنیم و خرامان خرامان در آغوش دشت خودمان را به ورودی تنگه سا می رسانیم.

این بار ورودی عریض تر است و انوار خورشی گاهی در میانه تنگه واشی سرک می کشد. رودخانه هنوز هم جریان دارد اما اینجا زورش چربیده و عریض تر است انگار. خود شکاف تنگه هم یکی دو متری از تنگه پایینی جادارتر است. آب اینجا آرام تر و سربه راه تر جریان دارد اما تکه سنگ ها بزرگترند و همین رسیدن دست خورشید سبب شده تا روی سنگ ها و تنه صخره های بلند رد سبزی و سرزندگی هم پیدا شود. حالا خنکی آب با نور خورشید آمیخته شده و زیر آسمان یکدست و پیچ وخم های تنگ سا آنقدر دلچسب است که دلتان نمی خواهد این مسیر تمام شود.

اینجا لذت آب بازی هم چند برابر است. فقط مراقب صخره های کوچک و بزرگ باشید که به سلامتی مسیر را طی کنید. اینجا مسیر دو سه برابری طولانی تر است و به هشتصد متر هم می رسد. به انتهای تنگه که نزدیک می شوید صدای آبی که انگار خود را به در و دیوار می کوبد به گوش می رسد و هیجان را چند برابر می کند. بازهم کم کم دست خورشید بانو کوتاه می شود و حجم آب هم بالا می رود. پیچ آخر را که پشت سر بگذارید چشمتان به جمال یک آبشار زیبا روشن می شود.

آبشار تنگه ساواشی ایستگاه آخر این تنگه نوردی خنک و هیجان انگیز است. رفتن زیر آبشار و دست و پنجه نرم کردن با شدت و برودتش آنقدر لذت بخش است که خیلی ها امتحانش می کنند. پاشیدن آب به روی همسفرها و صدای داد و فریادشان از خنکی آبی که بر تنشان نشسته بر لذت این سفر می افزاید. کمی اگر هوشیار باشید و چشم بچرخانید مسیری را می بینید که شما را به پشت آبشار می رساند. دیدن آبشار از آن پشت هم لذت دیگری دارد که گاهی قابل توصیف نیست. زمان اینجا اما زودتر سپری می شود و آب بازی حساب انرژی مان را تخلیه می کند. لابه لای این صخره ها زیر آسمانی یکدست آب در کنار آبشاری که بی دریغ فرو می ریزد آنقدر زمان به خوشی و خرمی سپری می شود که حسابی از دستمان در می رود.

حالا که وقت بازگشت رسیده خیلی ها مسیر آمده را از تنگه واشی فیروزکوه باز می گردند تا در دشت ساعاتی را به استراحت و صرف غذا بپردازند. برخی اما خسته از یک طبیعت گردی چند کیلومتری، بازهم سوار وانت نیسان های محلی ها می شوند که از مسیر پیچ و واپیچی که خودشان بلدند شما را به روستا می رسانند.

تابستان بهشت تنگه واشی فیروزکوه است، سطح آب معقول است و سردی اش قابل تحمل. اواخر بهار و روزهای آغازین پاییز هم شاید بتوانید به آب بزنید. زمستان، اما تنگه گردی کار هر کسی نیست. سطح بالای آبی سرکش و سرمایی غیر قابل تحمل سبب می شود تا تنگه حتی برای محلی ها هم غیر قابل دسترس باشد.

عازم تنگه اگر شدید حتما کفش مناسب به پا داشته باشید و هوای همسفرهایتان را داشته باشید. خاطرتان باشد مسیر برای پیاده روی کودکان و کهنسالان آنقدرها هم مناسب نیست و گاهی خطرناک هم هست. اما تنگه واشی فیروزکوه چند سالی است که به سبب حضور گردشگران به زیور زباله های جور واجور آراسته شده و الحق و الانصاف دل شکسته است.

همانطور که در این مقاله خواندید این آبشار 15 متری از پر طرفدار ترین جاذبه های طبیعی تهران است. تنگه واشی فیروز کوه با وجود آب و هوای بی نظیر و بعد از طی کردن چند قدمی شما را متحیر خواهد کرد.بی دلیل نیست که طبیعت بکر تنگه واشی فیروز کوه دوستداران بسیاری دارد. نه تنها طبیعت بکر بلکه آثار باستانی هم از دیدنی های این تنگه می باشد. بازدید از کتیبه ی 185 ساله را به هیچ عنوان فراموش نکنید.