چرا مردان تایلندی پیش از ازدواج صومعه‌نشین می‌شوند

ورود به زندگی رهبانی
ابتدا لازم است تا بین راهبان منصوب‌شده و اعضای سوگندنخورده تمایز قائل شد. دسته دوم پسران جوانی هستند که در صومعه‌ها و معابد تایلند زندگی می‌کنند و زندگی خود را وقف پرداختن به آئین بودایی می‌کنند. اکثریت قریب به اتفاق راهبان تایلندی تنها به طور موقتی بین یک هفته تا 3 ماه این شیوه زندگی را تجربه می‌کنند.
صومعه‌نشینی کوتاه‌مدت تا حدودی منحصر به آئین بودایی تایلندی‌ست و در کشورهای دیگری که از این آئین پیروی می‌کنند رایج نیست. در گذشته به‌منظور پیشگیری از نسخ بودائیسم، شهروندان را به پیوستن به زندگی رهبانی تشویق می‌کردند اما امروزه هدف از پرورش این آئین در قلب و ذهن تایلندی‌ها تقویت سنت‌های غنی گذشته و اهمیت فرهنگی این آئین است.

برآورده کردن انتظارات همسر آینده
مردان تایلندی می‌توانند در هر مرحله‌ای از زندگی صومعه‌نشینی را تجربه کنند. هرچند انجام این کار قبل از ازدواج غالباً نشان‌دهنده این است که آن مرد شوهری فداکار و متفکر است و قادر است همسرش را در مسیر صحیح هدایت کند. حتی بعضی از زنان درخواست ازدواج مردی که زندگی رهبانی را تجربه نکرده است نمی‌پذیرند زیرا معتقدند یک مرد تنها با کسب چنین تجربه‌ای «پخته» می‌شود.
در تایلند والدین نقش مهمی را در انتخاب همسر برای فرزندانشان ایفا می‌کنند. معمولاً نظر خانواده دختر در مورد خواستگاری که تجربه زندگی رهبانی نداشته منفی‌ست. از نظر آنها تمایل نشان دادن به زندگی ساده و کسب اطلاعات بیشتر در مورد آئین بودایی چیزهای زیادی را در مورد شخصیت آن مرد نشان می‌دهد.

انجام این کار از روی عشق و علاقه؟
در طول دوران رهبانیت بسیاری از مردان با چالش‌هایی مواجه می‌شوند که نشان می‌دهد زندگی رهبانی می‌تواند تجربه‌ای شخصیت‌ساز و همینطور معنوی باشد.
اینکه آنها باید قبل از 5 صبح به‌منظور جمع‌آوری غذا بیدار می‌شدند و همچنین محدودیت‌های سخت‌گیرانه برنامه غذایی برای پاستر کار سختی بود(او تنها می‌توانست ساعت 7صبح و 11صبح غذا بخورد، اگرچه خوردن نوشیدنی در طول بعدازظهر مجاز بود). این تغییر شیوه زندگی و «به یک‌باره مانند یک راهب زندگی کردن» برای جو نیز کاملاً دشوار بود. او احساس می‌کرد باید طوری رفتار کند که گویی با آن شرایط سازگار است و این تغییر سریع در سبک زندگی برایش دشوار نیست.

ساده‌تر کردن تجرد
نشان دادن فداکاری تنها یکی از دلایل صومعه‌نشینی‌ست و دلایل معقول‌تری نیز برای این کار وجود دارد. راهبان بودایی باید مجرد باشند و به‌هیچ‌وجه هیچ زنی را لمس نکنند. در جامعه تایلند نیز راهبان نباید هیچ تماس فیزیکی‌ای با یک زن داشته باشند. اما اگر فرد متأهلی بخواهد راهب شود، سرکوب این احساسات و وسوسه‌های جنسی به مراتب دشوارتر خواهد بود و اینکه با همسر خود مانند یک فرد عادی، بدون هیچ علاقه‌ای رفتار کند به‌طور باورنکردنی‌ای برای هر دو طرف دشوار خواهد بود. به همین دلیل است که زندگی رهبانی پیش از ازدواج توصیه می‌شود.

تبدیل شدن به شهروندی نمونه
راهب شدن در جامعه تایلند معمولاً به‌عنوان یک مراسم سرنوشت‌ساز شناخته می‌شود و افرادی که این دوره را پشت سر گذاشته‌اند از اعتمادبه‌نفس بیشتری برخوردارند. تجربه صومعه‌نشینی، به‌دست آوردن احترام خانواده همسر آینده را به‌دنبال خواهد داشت و فرد در میان خانواده و محافل اجتماعی مقبول‌تر خواهد بود.
پاستر، تبدیل شدن به یک راهب را «مسئله‌ای فرهنگی» می‌داند که بیش از حد جدی گرفته شده است. او می‌گوید: «تایلندی‌ها معتقدند این کار آنها را به شخصیتی مهم تبدیل می‌کند».
جو که سن بیشتری دارد می‌گوید زمانی در مورد این سنت بسیار کنجکاو بوده و احساس می‌کرده که «باید آن را انجام دهد».

ابراز قدردانی از خانواده
امروزه بعضی از مردان جوان به ناچار و عمدتاً برای خشنود کردن والدینشان راهب می‌شوند. تجربه رهبانیت به خانواده‌ها ارزش می‌بخشد و پیامدهای خوبی برای آنها به‌دنبال دارد. بسیاری این کار را احترام به والدین می‌دانند: ادای تمکین، احترام، قدردانی و محبت به کسانی که آنها را پرورانده‌اند. بعضی از مردان نیز برای ادای احترام به خویشاوندان متوفی خود راهب می‌شوند. آنها معتقدند که با این کار می‌توان به ارواح منزلت بیشتری بخشید. نوم که پیرو آئین بودایی‌ست(ولی هرگز به چندین دلیل شخصی راهب نشده است)، معتقد است که باعث ناامیدی خانواده‌اش شده است.
برخی از تایلندی‌ها معتقدند ازدواج ارزشی که خانواده مرد به‌دست آورده است را کم می‌کند. وقتی ارتباطات قوی دیگر در زندگی او شکل می‌گیرند، آن ارزش ممکن است به‌جای اینکه به والدین او منتقل شود به همسر وی انتقال یابند. بنابراین شانس خوبی که می‌توانست به آنها برسد کم‌رنگ خواهد شد. صومعه‌نشینیِ پیش از ازدواج تضمین‌کننده عزتی‌ست که مرد می‌خواهد خانواده‌اش از آن بهره‌مند گردد.