جاذبه های کمتر شناخته شده ی آلمان

با از بین رفتن بازمانده های دوران نازی، آلمان با وجود بقایای جنگ سرد و شگفتی های طبیعت، پکیج کاملی از مناظر خارق العاده و بدایع فرهنگی است که در گوشه و کنار این کشور و جاهای غیرمنتظره، پراکنده شده-اند.
در حالیکه بیشتر گردشگران جذب نقاط گردشگری مشهوری مثل دیوار برلین قلعه باواریا می شوند، تعداد زیادی شگفتی طبیعی و تاریخی در مناطقی کمتر شناخته شده رها شده اند و اگر شما مایل به دیدن آنها هستید باید از جاده های قدیمی عبور کنید تا آنها را پیدا کنید.
در این مقاله برخی از مناطق کمتر شناخته شده آلمان معرفی می شوند تا شما با وبسایت رزرو هتل ایران هتل آنلاین هوشمندانه سفر کنید: از زاغه های مهمات و سنگرهای مرموز گرفته تا جزیره های آرام و حتی کلونی های کوچک روسی ها.

تویفلزبرگ یا “کوهستان شیطان” که در جنگل گرونوالد برلین غربی پنهان شده است، تپه ای ترسناک است که قسمت های زیادی از گذشته فراموش نشدنی آلمان درخودش جای داده است. اینجا تا اواخر دهه 1930 زمینی باتلاقی خالی بود تا اینکه در همان زمان، حزب نازی این زمین را گرفتند تا آکادمی نظامی ممتازی بسازند (پروژه ای که بعدا با شدت گرفتن جنگ، به حال خود رها شد).
بعد از جنگ، روزانه تعداد زیادی کامیون، بقایای ویرانه های شهرها را به محل این ساختمان نیمه کاره می آوردند و تخلیه می کردند و این بقایای مخروبه باعث به وجود آمدن تپه ای شدند که حالا در حدود 100 متر ارتفاع دارد.
اما این پایان تویفلزبرگ نبود. در دهه 1950، نیروهای متفقین به این نتیجه رسیدند که این تپه مصنوعی محل مناسبی برای جاسوسی مخفی است و به همین دلیل، یک ایستگاه جاسوسی در این کوهستان برپا کردند که تقریبا تا سال های بعد دست نخورده و سالم باقی ماند.
تویفلزبرگ این روزها تبدیل به یک کلونی هنری شده است گردشگران با پرداخت 8 یورو می توانند در این محوطه بچرخند تا باقیمانده ی دیوارهای این مخروبه این تاریخی را مشاهده کنند.

ایگلز نست (آشیانه عقاب)

بنایی که به عنوان هدیه برای هیتلر ساخته شد.
آشیانه عقاب بر بالای قله کوه های منطقه باواریای آلپ، بخش مغشوشی از تاریخ است که در محیطی خارق العاده قرار گرفته است. اینجا که زمانی خلوتگاه و چایخانه نازی ها بود، توسط مارتین بورمن، منشی شخصی هیتلر، در سال 1937 شروع به ساخت کرد تا به عنوان هدیه به آدولف هیتلر داده شود.
با این وجود، بر اساس شواهد تاریخی، هیتلر از بلندی و ارتفاع نفرت داشته است و مدت زمان کمی را در این مخفی گاه نفیس سپری کرده است. گفته می شود که اوا براون، همدم بلند مدت هیتلر، بیشتر اوقات از اینجا استفاده می کرده است.

فروتنی مثال زدنی هلیگولند در این روزها. به خاطر محل قرارگیریش در دریای شمال، اینجا گذشته ای جذاب دارد.
این مجمع الجزایر کوچک آلمانی یکی از مقاصدیست که با وجود مناظر جالب، امکان پرنده نگری و سایر فعالیت های آرامش بخش، اغلب نادیده گرفته می شود. اما به همان اندازه ای که این جزیره کوچک این روزها متواضع و فروتن به نظر می رسد، به خاطر محل قرارگیریش در دریای شمال، گذشته ای جذاب دارد.
این جزیره که در طول تاریخ تحت حاکمیت دانمارکی ها، بریتانیایی ها و آلمان ها بوده، در طول جنگ جهانی اول به عنوان لنگرگاه نیروی دریایی آلمان مورد استفاده قرار می گرفته است.
بعدا نازی ها سنگرهای بتنی و تونل هایی در مدخل جزیره ساختند و پایگاه زیردریایی بزرگی در جزیره اصلی احداث کردند. ساکنین جزیره برای در امان ماندن از بمباران های سنگین نیروهای بریتانیایی، به داخل زیرزمین ها رفتند اما اینجا در پایان جنگ تخلیه شد.
هلیگلوند بعدا تبدیل به محل تست بمب های بریتانیایی ها تبدیل شد که در برابر بزرگترین انفجار غیرهسته ای دنیا مقاومت کرد.
در حقیقت، آلمان دوباره مالکیت این جزیره را به دست گرفت و بسیاری از سکنه اصلی، خانه های خودشان را دوباره در اینجا ساختند. چندین سنگر و محوطه تاریخی مربوط به جنگ جهانی دوم هنوز باز هستند و گردشگران می توانند از آنها بازدید کنند و همچنین، از مناظر طبیعی این ناحیه نیز لذت ببرند.

قبرستان یهودی های هیلگیر سند

هیلگیر سند یک محوطه زیارتی است که پذیرای گردشگرانی از سراسر دنیاست. هیلیگیر سند (شن های مقدس) با سنگ قبرهای باستانی که حدودا به سال 1058 هستند، اغلب به عنوان قدیمی ترین قبرستان یهودی ها در اروپا از آن یاد می شود.
بیش از 2500 قبر، یادآور خاطرات یک جامعه ی یهودی که در طول قرنها در شهر قرون وسطایی ورمر در نزدیکی رود راین و در آلمان غربی، زندگی می کردند است.
چندین روشن فکر مانند رابی مری روتنبرگ، شاعر و متفکر، و رابی ناتان بن ایساک، مورخ، در اینجا مدفون هستند.
اما بارزترین ویژگی این فضای کوچک، انعطاف پذیری اینجاست. این محل خاکسپاری در طول رژیم نازی و هولوکاست، دست نخورده باقی ماند و امروزه، تبدیل به محوطه ای زیارتی شده که پذیرای گردشگران یهودی از سراسر جهان است.

امروزه الکساندروکا یکی از مجموعه های میراث فرهنگی یونسکو است.
بعد از مرگ سزار السکاندر اول روسیه در سال 1825، فردریک ویلیا سوم، شاه پروس، این کلونی کوچک را به یادبود دوستی دیرینه این دو حاکم، در در ناحیه پوتسدام ساخت.
این دهکده کوچک که در سال 1827 ساختش به اتمام رسید، از 13 خانه چوبی ظریف تشکیل شده است که در واقع، به اعضای باقی مانده گروه سرود سربازان روسی داده شدند. طراحی هر خانه به تقلید از معماری روسی آن زمان انجام شده است.
این کلونی امروزه بخشی از محوطه ای میراث فرهنگی یونسکو است و یکی از خانه ها تبدیل به موزه شده که چندین اثر هنری متعلق به خانواده های روسی که در این خانه ها زندگی می کردند، در آن نگه داری می شود.

موزه ایستگاه مرزی پروبشتسلا

پروبشتسلا زمانی ایستگاه قطار مرزی میان آلمان شرقی و غربی بوده است.
بین سال های 1949 تا 1990، بیش از 20 میلیون نفر از این ایستگاه قطار که در مابین برلین و مونیخ واقع شده است، عبور کرده اند. افسران آلمان شرقی در اینجا پاسپورت ها را چک می کردند و تصمیم می گرفتند که چه کسی می تواند از مرز عبور کند، و در بسیاری اوقات، چه کسی باید دستگیر شود.
امروزه، این ایستگاه هنوز فعالیت می کند ولی در عین حال، حدود 8 سال پیش بخشی از آن تبدیل به موزه شد.
اگر گردشگران از قبل تماس بگیرند و 4 یورو بپردازند، می توانند وارد اتاق نمایشی شوند که حاوی اسناد و کلیپ هایی صوتی از تلاش های موفق یا شکست خورده افراد برای عبور از مرز آلمان غربی است. در همان نزدیکی، جاذبه های دیگری نظیر برج محافظتی جمهوری دموکراتیک آلمان، نیز وجود دارد که نمونه ای از چگونه کنترل کردن آلمان شرقی در آن روزهاست.

کشتی شکسته های بلانکنز

ساحل بلانکنز شاهدی بر فجایع دریانوردی اینجاست. هامبورگ به عنوان بزرگترین شهر بندری آلمان، به سنت های دریانوردیش مشهور است. ولی سفرهای به سرانجام نرسیده نیز بخشی از تاریخ این ناحیه هستند.
یکی از جاهایی که گردشگران می توانند شاهد فجایع دریانوردی باشند، ساحل بلانکنز است که در غرب بندر مرکزی هامبورگ واقع شده است.
بقایای کشتی دودکشدار قدیمی فنلاندی که در دهه 1920 در دریا آتش گرفت، هنوز هم از ساحل قابل مشاهده است. یک قایق نجات این کشتی در حال سوختن را به سمت رود الب کشید و همانجا گذاشت. این کشتی همچنان در فاصله 300 متری فانوس دریایی بلانکنز وجود دارد. در همان نزدیکی، چندین تکه از زیردریایی های جنگ جهانی دوم و بخشی از قایق قدیمی که در همین نزدیکی در سال 1975 غرق شد، قرار گرفته اند. همچنین، در حال جزر دریا، دسترسی به اینجا آسان است.

غار پریان سالفلد

غار سالفلد در آلمان، مجموعه ای رنگی از استالاکتیت ها و استالاگمیت هاست. در افسانه ها گفته می شود که در قرن 16 یک پری جادویی در داخل این معادن نمک در شهر ترنگیای سالفلد ظاهر شده است و این بازدید سحرانگیز، دلیل نامیدن این غار به این اسم است.
این غارها به عنوان رنگارنگ ترین مجموعه استالاکتیت ها و استالاگمیت های روی زمین در کتاب رکوردهای جهانی گینس به ثبت رسیده است و از زمان بازگشایی اش در سال 1914، همه می توانند تا 26 متر به عمق زمین سفر کنند و از این زیبایی های رنگارنگ لذت ببرند.
اگرچه این دنیای سنگ های آبریزی جاذبه اصلی اینجاست ولی اگر به غارهای سافلد سفر کنید می توانید به نمایشگاه تعاملی بروید که سنت های استخراج معدن را از زمان قرون وسطی به این سو و همچنین، دلیل علمی تشکیل این ساختارهای سنگی ظریف که از مواد معدنی تشکیل شده اند را توضیح می دهد.

دهکده المپیک هیتلر

این دهکده المپیک برای پذیرایی از 4000 ورزشکار طراحی شده بود. بعد از اینکه میزبانی بازی های المپیک تابستانی 1936 به آلمان رسید، آدولف هیتلر دستور ساخت یک دهکده المپیک نفیس را در وسترمارک داد که تنها نیم ساعت تا برلین فاصله داشت.
او در نظر داشت تا یک استادیوم 120000 نفری، محل های سکونت هنری برای 4000 ورزشکار و سایر تسهیلات فاخر ایجاد کند تا قدرت حزب نازی را به همه نشان دهد، اگرچه سیاست های تیره و یهودستیزانه این حزب، از قبل شروع به تخریب این کشور کرده بود.
زمانی که جنگ شروع شد، این امکانات نفیس تبدیل به بیمارستان و اورژانس شدند و در پایان جنگ، شوروی این مکان ها را تبدیل به خوابگاه های نظامی کردند. در واقع، این دهکده که قرار بود نشان دهنده ی رونق و شکوفایی باشد، به حال خود رها شد و رو به زوال گذاشت.

ریگرونسبانکر

این پناه گاههای زیرزمینی دولتی حدود 10 سال پیش به عنوان موزه برای عموم بازگشایی شد.
ریگرونسبانکر (پناه گاههای زیرزمینی دولتی) یکی از سری ترین ساختمان های تاریخ آلمان بود تا اینکه حدد 10 سال پیش به عنوان موزه بازگشایی شد. امروزه، هر کس که مشتاق دانستن درباره ی این محل 3000 نفری است (که برای محافظت از دولت آلمان از حمله اتمی حین جنگ سرد ساخته شده بود)، می تواند یک تور 1.5 رزرو کند تا در میان تونل های پر پیچ و خم اینجا که در شهر ارتال در نزدیکی شهر غربی بن واقع شده است، گردش کنند.

کرامربراک

کرامربراک طولانی ترین پل پیاده رویی دنیاست.
ارفورت که در ناحیه مرکزی تورینگیا واقع شده است، به بازارچه ها زیبا و معماری قرون وسطایی اش شهرت دارد.
این شهر محل قرارگیری کرامربراک یا همان پل تاجران نیز هست که بر روی رود گرا قرار گرفته است. این پل اول از چوب ساخته شد و بعدا در سال 1325 با سنگ بازسازی شد. دهانه کوچک پل کاملا با خانه های کوچک و زیبای چوبی هماهنگی دارد و این پل را تبدیل به طولانی ترین پل مسکونی (پیاده رو) دنیا کرده است.

آبشار رثباخ

آبشار خارق العاده رثباخ با قایق سواری قابل دسترسی است.
آبشارهای جذاب تریبرگ، که در اعماق جنگل سیاه پنهان شده اند، اغلب به عنوان بلندترین آبشارهای آلمان معرفی می شوند.
با این وجود، چنین ادعایی کاملا درست نیست. در حقیقتف، آبشار رثباخ با ارتفاعی حدود 470 متر، بلندترین آبشار آلمان است ولی نمی تواند همیشه این عنوان را در اختیار داشته باشد چرا که در منطقه کنیگس باواریا پنهان شده است.
خوشبختانه، دیدن آبشار رثباخ در سال های اخیر راحت تر شده است. گردشگران می توانند از مرکز گردشگری کنیگس سوار قایق شوند و در نزدیکی منطقه سالت پیدا شوند تا به آبشارها نزدیکتر شوند. این آبشارها در فصل تابستان در زیباترین حالت خود هستند.