خانه استخوانی بارسلونا اسپانیا

انسان از قدرت های فراوانی برخوردار است. از جمله این قدرت ها قدرت تخیل است. قدرتی که اگر توسط هنرمندی مانند یک معمار به کار گرفته شود آثاری را خلق می کند که به حقیقت چشمان بینندگان خود را نوازش می دهد. از جمله این آثار زیبا بنایی به نام خانه استخوانی واقع در شهر بارسلونا، کشور اسپانیا، قاره اروپاست. این بنا که علاوه بر هنر معماری، مجسمه سازی را هم شامل می شود نگینی زیبا بر انگشتری بارسلوناست.

این بنا علاوه بر زیبایی و چشم نوازی، بسیار مقاوم و مستحکم ساخته شده به طوری که بعد از گذشت صد سال از عمر خود همچنان پابرجاست و امروزه به موزه ی هنرهای معاصر بارسلونا مبدل گشته است. این بنا در بارسلونا به دو دلیل مشهور شده است. دلیل اول ذوق و خلاقیت فراوانی است که معمار زبردستش در ساخت آن به کار برده، دلیل دوم درخواست آقای بالتو به عنوان اولین خریدار خانه از معمار گائودی مبنی بر ساخت بنایی منحصر به فرد بوده که تا آن زمان نظیری نداشته است و در نهایت همین طور هم شده است.

در هر شهر و دیاری از ایران که زندگی می کنید پیشنهاد می شود برای رفتن به اسپانیا و دیدن از خانه استخوانی آن ابتدا به پایتخت سفر کنید و چند روزی را در یکی از هتل های شیک و دوست داشتنی تهران بگذرانید. برای رزرو هتل در تهران نیز می توانید به سایت ایران هتل آنلاین مراجعه کرده و لیست تمام هتل های تهران را ببینید. این سایت علاوه بر هتل های تهران لیست هتل های ایران را در مقابل چشمان شما نمایش می دهد تا هر یک را که می خواهید بررسی و در صورت تمایل و نیاز رزرو فرمایید و از سفر خود با خیال راحت لذت ببرید.

معرفی کلی
خانه استخوانی بارسلونا ساختمانی چند طبقه با مساحتی در حدود ۵۰۰۰ متر مربع است که در یکی از خیابان های اصلی بارسلونا به نام کاسا بالتو واقع شده است. نمای بیرونی این خانه با کاشی های فیروزه ای رنگ تزئین شده است و تماشای آن به انسان ارامش می دهد. این خانه تعداد زیادی بالکن دارد که گویی هر یک در پشت نقابی که بر چشمانی زده شده است قرار گرفته اند. پشت بام خانه استخوانی بارسلونا شبیه ستون فقرات اژدهایی است که کوژ پشت است. رنگ پشت بام نیز فیروزه ای است و طوری انتخاب شده است که با نمای بیرونی بنا تا حد زیادی همخوانی دارد. اینها تنها گوشه ای از زیبایی های نمای بیرونی بناست و توصیف تمام و کمال آن واقعا در سخن نمی گنجد.

قطعا داخل یک همچین ساختمانی با نمایی به این زیبایی دیدنی است. در ورود به خانه استخوانی اولین چیزی که به چشم می اید شیشه های رنگی به کار رفته در ساخت پنجره هاست که هنگام تابش نور خورشید به آنها نمایشی از نور و رنگ را به عرصه ی اجرا می گذارند. در اینجاست که پیشنهاد می شود سرتان را به سمت بالا بچرخانید و نگاهی به سقف خانه بیندازید تا گچ بری هایی را که در آن آیینه های آبی رنگ در میان بریدگی هایش جای گرفته تمام وجودتان را به وجد بیاورد. بدین ترتیب همین طور که در ساختمان قدم می زنید همواره از دیدن مهارت و خلاقیت بی حد و حساب گائودی معمار این بنای بی نظیر، شگفت زده می شوید که یک انسان تا چه حد می تواند در دنیای خیالات سیر کند و صحنه های ظاهر شده در مقابل چشمان خود را به این زیبایی در قالب یک ساختمان که بتوان به آن وارد شد به نمایش بگذارد!

گائودی یکی از بزرگ ترین معماران بارسلوناست که شهرت او در قرن بیستم به اوج خود رسیده است. این معمار کاربلد علاوه بر خانه استخوانی بناهایی ساخته است که همگی مشهور و بسیار پرطرفدارند. سه مورد از مشخصه های اصلی بناهای ساخته شده توسط او توجه به نور، رنگ و مجسمه سازی است؛ مشخصه هایی که تقریبا در تمام سازه های او به طرز جالبی به کار برده شده است. از جمله بناهای معروف او که در قرن نوزدهم توسط وی ساخته شده است Elcapricho و Casa Viens است که ترکیب زیبای نور و رنگ و توجه به همخوانی و همکاری این دو ویژگی در ظرافت بخشیدن به این بناها کاملا واضح و روشن است. وی در ساخت بناهای خود رنگ ها را به شکلی انتخاب کرده که سازه هایش در هر ساعت از روز چهره ی جدیدی به خود می گیرند چرا که در هر ساعت از روز خورشید از زاویه ای به داخل بنا می تابد و در قسمتهای متقاوتی از بنا سایه ایجاد می کند، به این ترتیب بنا به طرز عجیبی تغییر رنگ می دهد و از بازدیدکنندگان خود دلربایی می کند.

تاریخچه
خانه استخوانی در ابتدا تنها یک بنای ساده بوده، این خانه در سال ۱۸۷۷ توسط آنتونی گائودی ساخته شده و تا پایان قرن نوزدهم هیچ ویژگی منحصربه فردی نداشته است؛ تا این که آقای بالتو در سال ۱۹۰۰ که در آن زمان در شرف ازدواج بوده خانه را خریداری می کند؛ همسرش از او می خواهد خانه را به قصری زیبا تبدیل کند، وی نیز از گائودی درخواست می کند تا خانه را بازسازی و آن را به شاهکاری از معماری معاصر تبدیل کند. گائودی نیز این کار را در کمال ذوق و سلیقه انجام می دهد. گائودی بازسازی خانه را در سال ۱۹۰۴ شروع کرد. تغییراتی که انجام داد اضافه کردن یک طبقه جدید به بنا و اعمال تزییناتی با استفاده از نور و رنگ در خانه بود. بعد از مرگ اقای بالتو این خانه تا سال ۱۹۴۰ توسط همسر وی و تا سال ۱۹۵۴ توسط فرزندان او نگهداری شد. در سال ۱۹۷۰ اولین تعمیر خانه انجام شد و در سال ۱۹۸۳ بالکن ها به شکل امروزی در آمدند. تا زمانی که خانواده اقای بالتو در این خانه ساکن بودند، آن جا تنها استفاده مسکونی داشت اما بعد از مرگ آقای بالتو بعد از چند بار خرید و فروش خانه در نهایت در سال ۱۹۹۵ به ساختمانی تجاری تبدیل شد چرا که هم در منطقه مرکزی شهر واقع شده بود و هم ظاهری جالب و زیبا داشت.

جادوی رنگ ها در خانه استخوانی
زمانی که ذهن انسان پرواز می کند گاهی متوقف می شود اما در یک چنین بنایی این احساس به آدمی دست می دهد که ذهن معمار گائودی حتی یک لحظه هم متوقف نشده و همواره در دنیای تخیل سیر کرده و نتیجه پرواز ذهن او این بنای بی نظیر بوده است. نمای بیرونی خانه استخوانی الهام گرفته از رنگ آبی سطح دریاست. گائودی با به کار بردن ترکیبی از رنگ های آبی و سبز در این بنا تلاش کرده آرامشی را که با مشاهده ی دریا حاصل می شود به بینندگان بنا منتقل کند و به جرات می توان گفت که موفق هم شده است. وی به قدری به جزئیات کار توجه داشته که در نمای بیرونی بنا امواج ضعیفی از دریا دیده می شود که کار را واقعی تر جلوه می دهد. از طرفی گائودی این مورد را هم مد نظر قرار داده که با برخورد نور خورشید بر روی رنگ ها، نمایی هفت رنگ روی شیشه ها منعکس شود و تصاویر زیبایی را پدید آورد. با اینکه رنگ مدیترانه ای در اکثر رنگ آمیزی های نمای بیرونی غالب است اما تنوع رنگی به کار رفته دل هر بیننده ای را شاد می کند و حسی از شادابی و شور و نشاط را به وی ارزانی می دارد. هر گوشه از این بنا پیغامی را به بینندگان منتقل می کند؛ مثلا رنگ سبز که همواره نماد بهار است حس روییدن مجدد را در ذهن می سازد.

جادوی نور در خانه ی استخوانی
گائودی به قدری در کار خود ماهر و متخصص بوده که نوسازی خانه استخوانی را بدون داشتن الگوی قبلی طراحی کرده است. جالب است بدانید زاوبه تابش نور در تمام این بنا روی ۴۵ درجه تنظیم شده است، زیرا اگر نور افقی یا عمودی می تابید تاثیر منفی بر روی رنگ های دیوارها می گذاشت. علاوه بر این بازی با نور در فضای داخلی ساختمان و سایه روشن هایی که از رنگ های مختلف در ساعات مختلف روز نمایش داده می شود از نکات جالب توجه این بنا می باشد. با تمام اینها می توان استفاده از نور برای بازی با سایه ها و عدم توجه به کاربردی بودن تابش آن را یک نقطه ضعف برای خانه استخوانی مطرح کرد با این حال شاید مطرح کردن این مورد به عنوان یک نقطه ضعف دور از انصاف باشد چرا که هیچ عامل مصنوعی در طول روز در روشنایی خانه دخالت ندارد و این تنها نور تابش خورشید است که فضای داخلی خانه را روشن می کند.

معماری خانه استخوانی
خانه استخوانی نمونه جالبی از به کارگیری هنر روز است. با ورود به این بنا از همان ابتدا متوجه استفاده از خطوط بیضی شکل به جای خطوط صاف و مستقیم در دیوارها و سقف ها می شوید. در این بنا به جای کاشی های صحیح و سالم و یک شکل از کاشی های شکسته برای تزیین دیوار ها استفاد ه شده است که جذابیت بنا را بیشتر می کند. سقف این بنا به صورت قوسی شکل و پشت بام آن مانند یک اژدهای کوژ پشت است. همه اینها دلیلی بر دوری گائودی از به کار بردن خطوط صاف در ساخت خانه استخوانی بارسلوناست.

قسمت های مختلف خانه استخوانی
قسمت اول: انبار
انبار این خانه یکی از غیر معمول ترین فضاهای آن است. در گذشته این انبار محل نگهداری مواد غذایی و مکانی برای شست و شوی رخت های ساکنان خانه بوده است. در اصطلاح معماری ساخت این انبار به صورت مدیترانه ای است زیرا دیوارهای آن ساده و سفید است و تزیینات خاصی در آن به کار برده نشده است.

قسمت دوم: طبقه اصلی
این طبقه توسط دو ستونی که در آن تعبیه شده استوار است. در این طبقه پنجره های باریکی وجود دارد که دارای کریستال های شیشه ای است که به زیبایی هرچه تمام تر رنگ آمیزی شده است. در این طبقه موزه ای با مساحتی بیش از ۷۰۰ متر مربع وجود دارد که بازدید عموم از آن آزاد است. ورودی این طبقه از ورودی کل بنا جداست. در این طبقه یک شومینه که طراحی ویژه ای دارد جلوه نمایی می کند. علاوه بر این اتاق مطالعه آقای بالتو هم در این طبقه وجود دارد که بازدید از آن می تواند جالب باشد.

قسمت سوم: بخش مرکزی
بخشی مرکزی یکی از فضاهای آرامش بخش بناست. این بخش ارامش خود را مدیون کاشی های آبی رنگ به کار رفته در آن است که مانند دریاچه ای زیبا و ارام است. علاوه بر این گچ بری های رنگی و آمیخته با شیشه هم بر زیبایی مکان می افزاید. هنگامی که گائودی و دستیارش در حال باز سازی کلیسای جامع پالما بوده اند این مکان محل اقامت آنها بوده است. این بنا در سال ۲۰۰۲ برای بازدید عموم بازگشایی شده و در سال ۲۰۰۵ به عنوان میراث جهانی یونسکو ثبت گردیده است.

قسمت چهارم: پشت بام
پشت بام خانه استخوانی یکی از جالب ترین قسمت های این بناست .از جمله نکات جالب آن دودکش های عجیب و غریب و دندانه هایی است که بر روی لبه های این دودکش ها قرار دارد و بسیار به اژدها می ماند. نمای بیرونی پشت بام با استفاده از یک نوع کاشی خاص تزیین شده است. رنگ این کاشی ها از سمت راست تقریبا سبز است و هر چه به مرکز نزدیک تر می شود به بنفش و آبی می ماند.

نحوه دسترسی
برای بازدید از این خانه می توان سوار بر مترو و یا تاکسی شد. چنانچه بخواهید با مترو بروید بایستی بعد از سوار شدن بر خط ۳ یعنی خط سبز رنگ، در ایستگاه Passeig de Gràcia پیاده شوید، توجه داشته باشید که از خروجی Calle Aragó-Rambla Catalunya بیرون بیایید، بعد از خارج شدن از ایستگاه مترو حدود ۳۰ دقیقه طول می کشد تا به خانه استخوانی بارسلونا برسید.حال چنانچه مایل باشید می توانید برای رفتن به این خانه زیبا از تاکسی هم استفاده کنید. امکان بازدید از این مکان هر روز از ساعت ۹ صبح تا ۹ شب فراهم است. هرینه ورودی به ازای هر نفر نیز ۲3 یورو و آدرس دقیق آن اسپانیا، بارسلونا، منطقه پسیج گراسیاست.