هزینه های اجباری مربوط به مجتمع تفریحی، كاركنان و نظافت اتاق (به همراه دیگر تفاوت ها و تنوع های ترسناك) جزء گسترده ترین و فعال ترین كلاه برداری های صنعت هتلداری در حال حاضر می باشند. مجرمان فعال در این صنعت بخشی از هزینه های واقعی را پنهان می كنند، مابقی هزینه هایی كه در آینده از مشتری خواهند گرفت را به عنوان نرخ پایه ای اتاق اطلاع رسانی می كنند، برچسبی باوركردنی را به هزینه های پنهان شده می چسبانند و پیش از ارائه خدمات، آن را به هزینه اصلی اضافه می نمایند. این رویه برای اولین بار در هاوائی و لاس وگاس آغاز گردید، اما همانند یك غده سرطانی در بخش عظیمی از ایالات متحده گسترش یافته است.
این رویه با اعطای مزیت هزینه ای آشكار به هتل های كلاهبردار در مقایسه با هتل های درستكار در زمینه مقایسه بخش به بخش هزینه ها به مشتریان آسیب می رساند. این مقوله در برخی از موارد به صورت “هزینه های پنهان” عمل می كند، اما در بخش های زیادی هتل ها آنها را در طول اقامت شما در آنجا افشا می نمایند. با این حال چون این مورد زیاد اتفاق می افتد، افشا كردن آن درمانی كافی به نظر نمی رسد: دادگاه وكلای عمومی و دادستان فلوردیدا یك كلاهبرداری مشابه را چند سال قبل با عبارت صحیح “ذاتاً فریبنده” توصیف نمود.
اداره حمل و نقل نیازمند همكاری با شركت هایی است كه در ارتباط با مشتریانی كه به خاطر ثبت نام آنها به عنوان رزرو بیش از حد نرمال اجازه ورود به پرواز را نداشته اند، خسارت های وارده به آنها را جبران نمایند. اما تا جائی كه بررسی نموده ایم، هتل هایی كه این كار را انجام می دهند (رزرو و ثبت نام بیش از حد نرمال) هیچ مراقبت مشابهی در هیچ سطحی از جمله فدرال، ایالتی و یا محلی ندارند. اگر با در دست داشتن تأییدیه مرتبط با رزرو اتاق وارد هتل شوید اما تمامی اتاق های هتل به فروش رفته باشند و نتوانند اتاقی را در اختیار شما قرار دهند، هتل قرارداد خود با شما را لغو كرده و شما احتمالاً می توانید یك راه حلی را از طریق قوانین مربوط به حوزه قراردادها بدست بیاورید. اما این كار باعث نمی شود كه شما برای آن شب اتاقی را بدست آورده باشید.
بسیاری از هتل های زنجیره ای همان اهداف شركت های بزرگ هواپیمائی را دنبال می كنند: آنها می خواهند كه شما را به عنوان یك مشتری “تحت مالكیت” خود داشته و به طور ویژه به دنبال این هستند كه مطمئن شوند شما از مسیرهای تعیین شده توسط آنها رزرو را انجام می دهید. منافع این رویه برای هتل ها به این شكل هستند: 1) آنها مجبور نیستند كه به شركت های رزرواسیون آنلاین پولی پرداخت نمایند و 2) آنها این شانس را دارند كه هزینه های دریافتی از شما را بالا برده و یا خدمات و محصولات دیگری را به شما بفروشند.
اینترنت وای فای به سرعت در حال نزدیك شدن به حالت عامل برهم زننده قراردادها می باشد: در صورتی كه هتل دارای اینترنت وای – فای داخل اتاق نباشد، بسیاری از مسافران تمایل خواهند داشت كه به هتل دیگری مراجعه نمایند. این به طور آشكار در مناطق تفریحی نیز صادق است، مناطقی كه ظاهراً تمركز اصلی بر روی لذت بردن از ساحل یا كوهستان محلی است. مشتریان به شكلی فزاینده انتظار دارند كه اینترنت وای – فای مانند نرخ تختخواب، تهویه و آب گرم در هزینه كلی اتاق گنجانده شده باشد.
به دلایلی عجیب تر بسیاری از هتل ها همچنان هزینه اینترنت وای- فای را جداگانه محاسبه می نمایند. و به دلایلی حقیقتاً عجیب، هتل های اعیانی و لوكس تر به احتمال زیاد هزینه های این نوع اینترنت را جداگانه محاسبه می نمایند. این احمقانه به نظر می رسد: در حالی كه مسافرخانه ال چیپو می تواند امكان ارائه اینترنت وای – فای را فراهم آورد، چرا هتل ریتز می بایستی روزانه هزینه ای معادل 15 تا 20 دلار را برای آن دریافت نماید؟
یك مشكل مرتبط و به همان اندازه ترسناك این است كه حتی اینترنت وای – فای پرهزینه در هتل های شیك و مجلل می تواند بسیار كم سرعت باشد. شما می توانید خودتان به لطف وجود وب سایت hotelwifitest.com این موضوع را بررسی نموده و تأیید نمایید. برخی از گران قیمت ترین هتل ها، پهنای باندهای به شدت پایینی را ارائه می نمایند.
هیچ شخصی در مركز شهر منهتن و یا در اطراف میدان اتحاد در سانفرانسیسكو، انتظار یك پاركینگ خودروی رایگان را ندارد. اما شما حتماً انتظار دسترسی به یكی پاركینگ رایگان در یك موقعیت فرعی شهری را كه در درون یك ناحیه پارك خودروی گسترده احاطه شده است را دارید. متأسفانه با این همه گاهی اوقات در هنگام مراجعه به این پاركینگ ها در مكان ها و موقعیت های غیرمنتظره با دریافت هزینه روبه رو می شوید، در مكان هایی كه حقیقتاً هتل نمی تواند آن ها را تغییر دهد.
آزاردهنده ترین شبی كه در عمرم در یك هتل تجربه كرده بودم، حضور در یك مجموعه چهار ستاره در فرودگاه اورلی در بیرون از شهر پاریس بود. اوایل فصل بهار و یكی از روزهای به شدت گرم بود. سیستم كنترل شرایط جوی هتل همچنان برای فصل زمستان تنظیم شده بود، این بدان معنا بود كه سیستم گرمایشی هنوز روشن بود و پنجره هایی كه امكان باز شدن برایشان فراهم نبوده و این باعث شده بود كه اتاق شبیه به یك اجاق گردد. مسئولین هتل نتوانستند كاری انجام دهند غیر از اینكه یك پنكه كوچك قابل حمل را به من بدهند؛ واضح است كه تبدیل وضعیت سیستم از گرمایشی به سرمایشی به یك یا دو روز زمان نیاز دارد.
عبارات هایی مانند “تنها چند قدم دورتر از ساحل” در یك بروشور یا توضیح آنلاین خیلی با معنی به نظر نمی رسد مگراینكه هتل به طور واضح مشخص كرده باشد كه دقیقاً چند قدم فاصله وجود دارد. به طور مشابه یك چشم انداز جزئی از اقیانوس در واقع زمانی می تواند جزئی باشد كه تنها راه نگاه كردن به دریا، بیرون بردن سرتان از پنجره و نگاه كردن به فضایی فراتر از یك اتوبان پرترافیك، مراكز خرید و باند فرودگاه است. و یك لنز دوربین با زاویه دید وسیع می تواند منظره ای بزرگ را برای دیدن فراهم آورد.
انعام ها و هزینه های متفرقه بسیار زیاد
وارد یك مسافرخانه معمولی بین ایالتی می شوید، سپس متصدی كلید اتاقی را به شما می دهد و اوقات خوشی را برایتان آرزو می نماید، و به سرعت شما را به دست فراموش می سپارد. اما در یك هتل مجلل، شما بعضی اوقات مجبور هستید كه به انواع مستخدمان و كارمندان پول (انعام) بدهید. چمدان های خود را به زحمت از فرودگاه و احتمالاً از فاصله ای نیم مایلی حمل می كنید، و در انتها كسی از شما 3 دلار طلب می كند تا آن چمدان ها را چند صد متر تا اتاق مربوط به شما جابجا نماید. آیا نیاز به تاكسی دارید؟ مسئول مربوط سوت مخصوصی را برای فراخوانی تاكسی می زند و شما بایستی چند دلار هم آنجا پرداخت نمایید.
آزاردهنده ترین جزء در بین تمام این حالت ها، جدیدترین گرایشی است كه در زمینه پرداخت انعام به كسانی كه اتاق شما را نظافت می نمایند و یا كارمندان دیگر برای خدماتی كه قبلاً در موقع محاسبه هزینه اتاق، در نظر گرفته شده اند، به وجود آمده است. این به آن معنا نیست كه نظافت چی ها نسبت به مسئولین هتل استحقاق دریافت پاداش و انعام بیشتری را دارند. اما حقیقت تلخ و ناراحت كننده این است كه امروزه تمام كارفرماها تلاش می كنند تا حق الزحمه پرداختی به كارمندان خود را از طریق تبدیل سیستم پاداش و دستمزد كامل به سیستم انعام محوركاهش دهند.
