به دنیای زیر آب و زیستگاه حیوانات آب شیرین سفر کنید

آب شیرین کمتر از سه درصد از آب های زمین را تشکیل می دهد ولی خانه ی تقریبا نیمی از تمام گونه های ماهی ها است.
اگرچه محیط های آب شیرین٬ مثل نهرها و رودخانه ها٬ دارای بیش از ۱۰۰۰۰ گونه ماهی های مختلف است ولی ممکن است ما هیچوقت شانس دیدن این گونه های اسرارامیز را بخاطر کاهش جمعیتشان نداشته باشیم. در حال حاضر بیش از ۲۰ درصد از گونه های شناخته شده٬ در معرض خطر قرار دارند یا قبلا منقرض شده اند. به همین دلیل است که دیوید هراسیمچک فقط برای سرگرمی از ماهی ها عکس نمی اندازد؛ او یک عکاس حرفه ای است که خود را وقف بالا بردن آگاهی و دانستن قدر محیط های آب های شیرین و حیاط وحش درون آن کرده است تا به همه ثابت کند که می بایست هوشمندانه سفر کنید. با وبسایت رزرو آنلاین هتل ایران هتل آنلاین همراه باشید.

Tennessee در هنگام زادو ولد٬ رنگ های پر جنب و جوش از خود تولید می کنند. از آن ها به عنوان گونه های رو به انقراض نام برده می شود و در برخی جاها نیز به طور کلی منقرض شده اند.
او می گوید : این زندگی در حال ناپدید شدن است و هیچ کس حتی نمی داند که آن وجود دارد.
هراسیمچک عکاس و فیلمبردار Freshwaters Illustrated٬ یک شرکت غیرانتفاعی است که به دنبال آموزش عمومی درباره ی اکوسیستم های آب شیرین و الهام بخشیدن به مردم برای محافظت از آن ها است. برای تقریبا یک دهه٬ او با این شرکت کار کرده است تا سیر زندگی در نهرها و رودخانه های آمریکای شمالی را از کوه های Colorado تا جنگل ملی El Yinque در پورتوریکو را به ثبت برساند. این محیط ها نه تنها زیستگاه های متعددی برای گیاهان و حیوانات آبزی هستند٬ بلکه آن ها از یک شبکه ی حیات وحش زمینی نیز پشتیبانی می کنند٬ از پرندگان که در مناطق ساحلی زندگی می کنند یا توقفگاه های حیوانات مهاجری مثل سگ های آبی که از رودخانه ها برای سفر کردن استفاده می کنند گرفته تا شکارچیانی که موجودات رودخانه ای را می خورند.
رودخانه ها همچنین منبع اولیه ی آب آشامیدنی برای انسان هستند. آن ها سیل را کنترل می کنند؛ آن ها محصولات کشاورزی را آبیاری می کنند؛ از آن ها برای انرژی آبی استفاده می شود. علارقم نقش کلیدی که برای زندگی هم انسان و هم طبیعت دارند٬ اغلب نادیده گرفته می شوند.
هراسیمچک می گوید: مردم درباره ی دلقک ماهی که در صخره های مرجانی زندگی می کنند بیشتر از یک ماهی کپور که با فصله ی ۱۰ دقیقه ای از محل زندگی آن ها وجود دارد٬ می دانند. شما اساسا افراد را با یک دنیای کاملا جدید آشنا می کنید اما این دنیایی است که بارها در حیاط خلوت خودشان وجود داشته است.

بعضی از مکان هایی که هراسیمچک عکاسی کرده است٬ مثل Appalachia ی جنوبی٬ برخی از اکوسیستم های آب شیرین در جهان را در اختیار دارد. این منطقه حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ گونه ی مختلف از ماهی های بومی دارد.
Appalachia ی جنوبی٬ همچنین خانه ای برای دوزیستان مورد علاقه ی هراسیمچک است: سمندر آبی٬ یک سمندر بومی آبزی بزرگ آمریکای شمالی. او می گوید که اگر شما صمیمانه در اطراف این سمندرها که طولشان دو فوت می باشد بمانید٬ آن ها در نهایت با شما ارتباط برقرار می کنند و شما را در جهان خودشان می پذیرند. این همان چیزی است که او ثبت کرده بود٬ ممکن است او تنها عکاسی باشد که توانسته عکسی از یک سمندر آبی که قصد خوردن یک مار را دارد را ثبت کرده باشد که به همین علت او جایزه ی عکاسی سال حیات وحش را از موزه ی تاریخ طبیعی لندن دریافت کرده است. این صحنه غیر منتظره بود٬ به طوری که سمندر آبی تمایل به شکار طعمه های کوچک تر دارد. وقتی که مار در اطراف سر سمندر قرار گرفت٬ سمندر سعی کرد با گاز گرفتن٬ موقعیت خود را عوض کند و به مار دریایی دریای شمال شانس فرار کردن را داد.

این سمندر غول پیکر٬ به عنوان سمندرآبی شناخته می شود٬ امیدوار است که مار دریای شمال را به عنوان غذای بعدی خود بخورد. هراسیمچک می گوید: این عکس ممکن است اولین تلاش سمندرآبی برای خوردن یک مار باشد.

در هر زمستان٬ سمندهای آبی که پوست خشنی دارند٬ از همان حوضچه ای که در Willamette River واقع شده است٬ از هم جدا می شوند. هشت سال و هزاران عکس بعدی٬ در نهایت هراسیمچک یک تصویر کامل از سمند آبی را گرفت.

سگ ماهی دماغ دراز٬ یک ماهی قدیمی است که از دوران ما قبل تاریخ تغییر نکرده اند. سگ ماهی ماده٬ که برای تخم ریزی آماده است٬ توسط گروهی از سگ ماهی های نر که امیدوار هستند تا او را بارور کنند تعقیب می شود. – همه ی ۳۰۰۰۰ تای آن ها.

از درون لنز ٬ او شاهد بسیاری از رفتارهای نادر است. مثل ماهی های کپور درخشان و و تنسی داس که در هنگام تخم ریزی رنگین می شوند. او شاهد یک رودخانه بود که روزها به دنبال سنگ ها مناسب برای ساخت یک پرورشگاه بود. وی در میان سگ ماهی دماغ دراز٬ ماهی اجدادی شنا می کرد که شباهت زیادی به دایناسورهای زیر آب داشتند و یک ماده و ۳۰۰۰۰ سگ ماهی نر دماغ دراز که برخی از آن ها به دوربین او برخورد می کردند را می دید. این برای او هشت سال و هزاران تلاش برای ثبت درست سمندرهای آبی سخت پوست که در رودخانه ی Willmatte یOregon واقع است٬ طول کشید.

پس از بارش باران بهاری٬ هزاران ماهی بوفالو از محور اصلی رودخانه ی تنسی به سمت نهرهای کوچک تر مهاجرت می کنند. در طول چند روز٬ پس از رسیدن ماهی های بوفالو٬ در نهرها تخم ریزی می کنند. بیشتر گونه های ماهی ها٬ از جمله بوفالوها٬ برای مسیریابی مسیرهای مهاجرتشان به آب های بدون سد نیاز دارند.

در باران
شرایط آب و هوایی می توانند به طور قابل توجهی بر روی اینکه چقدر طول بکشد تا به آن لحظه ی مورد نظر برای عکاسی برسید٬ تاثیر می گذارد. بیشتر گونه های آب شیرین٬ در فصل بهار و زمستان در محیط های مرتفع تخم ریزی می کنند. پس هراسیمچک می تواند وقتی که مشغول به عکاسی است٬ به آسانی هشت تا ده ساعت را در آب های بسیار سرد بگذراند.

او می گوید٬ او می تواند سرما را در لباس خشک خود تحمل کند ولی وقتی باران می آید٬ عکاسی به پایان می رسد. در دنیای عکاسی آب های شیرین٬ بارندگی هم دوست است و هم دشمن. به عنوان مثال٬ باران ماهی قزل آلا را جذب می کند٬ زیرا به آن ها کمک می کند تا در بالا دست حرکت کنند. اما همچنین آب را به یک دره ی تاریک تبدیل می کند. این بار باران نیست که موج ایجاد می کند٬ بلکه آلودگی است که به وسیله ی طوفان به آب می ریزد.

اگرچه مارماهی با دهان باز ممکن است وحشتناک به نظر برسد ولی حمله به انسان ها برای او جذاب نیست. آن ها می توانند با استفاده از بدن و عضلات قدرتمند خود٬ ۴۰ فوت از آبشار بالا بروند و بر روی لبه های بالاتر با مکش دهان حرکت می کنند. این مورد درواقع درحال مکیدن دوربین هراسیمچک بوده است.
هراسیمچک می گوید: وقتی این آب را می بینید که شبیه شیر شکلاتی است که از درون یک نهر می آید٬ این حس را به شما دست می دهد که چه حیواناتی در این آب خفه می شوند. EPA در واقع رسوب را بیشترین آلودگی رودخانه ها و دریاچه ها می نامد- حدود یک سوم از آن فرسایش طبیعی است اما اکثریت از فرسایشی است که توسط فعالیت های انسانی مثل ساخت و ساز٬ شتاب گرفته اند. با وجود طاقت فرسا بودن کار٬ او همچنان اصرار بر انجام آن دارد. چون یک روز٬ ثبت کردن این حیوانات ممکن است دیگر ممکن نباشد. سدها باعث سخت شدن مسیرهای مهاجرت این گونه ها می شوند و مشکلاتی مثل رسوب گذاری و آلودگی زیستگاه آن ها را از بین می برد.

ماهی قزل آلا ی نر شمالی٬ بال های پروانه ای خود را به نشانه ی آماده بودن برای مسابقه ی تخم ریزی تکان می دهد. بزرگترین قزل آلای نر در نهایت مخالفان کوچکتر خود را شکست می دهد و به قزل آلای ماده دسترسی پیدا می کند.
این فقط یک مشکل برای زندگی آبزی نیست. این پرچم قرمز برای انسان هاست. حیواناتی مثل سمندر آبی فشارسنجی برای سلامت آب رودخانه هستند. حضور آن ها نشانه ی خوبی است که آب تمیز و قابل آشامیدن است. اما سمندرهای آبی و چند گونه ی دیگر همانطور که در عکس های هراسیمچک نمایان است٬ شروع به ناپدید شدن کرده اند. با این وجود٬ او امیدوار است که تصاویرش مردم را آموزش دهد و آن ها به مراقبت کردن تشویق کند.
هراسیمچک می گوید: بسیاری از این گونه ها میلیون ها سال در اطراف بوده اند و تنها در صد سال گذشته از بین رفته اند.