کلکسیون شخصی هنری ” پگی گوگنهایم ” در خانه ی پیشین او، قصر ” ونیر دی لئونی، Venier dei Leoni “، در کنار ” کانال بزرگ ” نگهداری می شود. با اینکه بیشتر موزه های فوق العاده ی هنری ایتالیا، با آثار استادان قرون وسطی و رنسانس پر شده اند، این موزه ی شخصی بیشتر بر روی هنر اروپا و آمریکا از نیمه ی اول قرن بیستم تمرکز داشته است. این ساختمان کوتاه، با فضای دلباز و دیوار های داخلی سفید رنگش مکان بسیار مناسبی را برای این آثار دراماتیک و بعضاً جسورانه از سبک های ” کیوبیست، Cubist “، ” فیوچریست، Futurist “، ” اکسپرسیونیسم انتزاعی، Abstract Expressionist “، ” سورئالیست، Surrealist ” و دیگر مکتب های آوانگارد نقاشی و مجسمه سازی، فراهم کرده است.
” هم سرایان راهب، The Monks’ Choir ” یکی از برترین و برجسته ترین نمونه کار های چوب ” مارکو کوتسی، Marco Cozzi ” به شمار می رود و کنده کاری هایی از فرشتگان و چشم انداز های ونیز بر روی آن طراحی شده است. محراب کلیسا هم جایگاه ” مقبره ی دو کنت، the tomb of two Doges ” اثر ” آنتونیو ریتسو، Antonio Rizzo ” می باشد. بر روی مذبح اصلی کلیسا هم ” آسونتا، Assunta ” اثر ” تیتیان ” قرار دارد، که در بین سال های 1516 و 1518 نقاشی شده است .
آرامگاه ” تیتیان ” در ردیف صندلی های جنوبی، هدیه ی فردیناند اول پادشاه اتریش می باشد، که در زمان حکومت او بر لمباردی – ونتو به این کلیسا اهدا شده است. از دست دادن منظره ی مقبره ی مثلثی شکل ساخته شده توسط شاگردان مجسمه ساز معروف ” آنتونیو کانووا، Antonio Canova ” که در ریف های شمالی قرار دارد و هم چنین مجسمه ی بزرگ اهدایی به ” تیتیان ” در طرف مقابل آن هم کار بسیار مشکلی است !
این موزه ی حاضر در کنار کانال، با نام ” آکادمیا ” هم شناخته می شود و مهم ترین و کامل ترین کلکسیون نقاشی های ونیزی قرن پانزدهم تا هجدهم در جهان را در خود جای داده است. بیشتر آثار این موزه از کلیسا ها و صومعه های بسته شده و از قصر های خانواده های اشرافی جمع آوری شده است و هم اکنون در صومعه ی ” سانتا ماریا دلا کاریتا، Santa Maria della Carità ” برای نمایش به عموم مردم آماده می باشد. بعضی از گالری های موجود، که نقاشی های ونیزی گوتیک در آن ها نگهداری می شود، سقف هایی با طلا کاری های بسیار زیبا و پر جزئیات قرن پانزدهمی دارند. مجموعه ی آثار بر اساس زمان دسته بندی شده اند، به همین دلیل نه تنها شما می توانید پیشرفت ها و تغییرات سبک ها را از نزدیک ببینید، بلکه می توانید حتی آن ها را با دیگر هنرمندان دوره ی خود مقایسه کنید .
از نقاشی های برجسته ی قرن های پانزدهم و شانزدهم موجود در این کلکسیون می توان به کار های زیر اشاره کرد :
همان طور که ” کا د اورو ” این فرصت را به ما می داد، که به قرون وسطی نیم نگاهی بیاندازیم، ” پالاتزو رتزونیکو ” هم تصویر زنده ای از زندگی در دوران های ” باروک، Baroque ” و ” روکوکو، Rococo ” در قرن هجدهم را به ما نشان می دهد. طراحی این قصر و شروع ساخت آن به دست استاد معماری ” باروک ” ونیز یعنی ” بالتازار لونگهنا، Baldassare Longhena ” کلید خورد و بعد از یک قرن و در سال 1750 میلادی به دست ” جیورجیو مازاری، Giorgio Massari ” به پایان رسید. مبلمان و وسایل و هم چنین کلکسیون دکوراسیون داخلی ابریشمین، جزئیات ریز کارانه ی همه چیز و پرده های نقش دار دانمارکی، این شاهکار را تکمیل می کنند .
شهر ونیز در قرن هفتم و برای اولین بار در این جزیره پایه گذاری شد و تا قرن دوازدهم به یک شهر پیشرفته ی بازرگانی تبدیل شده بود. در میان تمام قصر ها، کلیسا ها، بندر گاه ها و اسکله های آن، تنها دو کلیسا و چند خانه باقی مانده است، که در سراسر جزیره پراکنده می باشند. از روی کلیسای جامع بزرگ شهر، که در سال 639 میلادی به ” سانتا ماریا آسونتا، Santa Maria Assunta ” اهدا شده است، می توانید به اهمیت بالای ” تورچلو ” پی ببرید. از این کلیسای عظیم به عنوان بهترین نمونه ی معماری ونیزی – رومی یاد می شود. در سال های 834 و 1008 بازسازی شده است. ایوان و تاج این کلیسا هم در قرن نهم به آن اضافه شدند. ساخت بیشتر فضای این بنا به قرن یازدهم باز می گردد. موزائیک های به کار رفته در طراحی داخلی آن هم بسیار زیبا و شگفت انگیز می باشند .
قدیمی ترین در میان آن ها، محراب سمت راست داخل کلیسا است، که فرشتگان یک مدال بزرگ قرن یازدهمی بندگان خدا را با طراحی الهام گرفته از روم باستان به نمایش گذاشته است. پدران کلیسا یعنی ؛ ” گرگوری ، Gregory “، ” مارتین، Martin “، ” امبروس، Ambrose ” و ” آگوستین، Augustine “، به همراه ” عیسی مسیح در میان دو فرشته ی مقرب، Christ in Majesty between two Archangels ” بعد ها اضافه شدند. موزائیک های قرن دوازدهمی در تاج اصلی کلیسا و ” پاکدامن و کودک، Virgin and Child ” در بالای حاشیه های دوازده حواریونی که دور تا دورشان را گل فرا گرفته است، دارای یک پیش زمینه ی طلا هستند .
این ساحل 12 کیلومتری شنی، تالاب ونیز را از دریای ” آدریاتیک، Adriatic ” جدا می کند و اولین ساحل تفریحی در اروپا به حساب می آمده است. این ساحل زیبا در دوران اوج خود، تقریباً اواخر قرن بیستم، محل استراحت خانواده های اشرافی و افراد مشهور دوران بوده است. امروزه، هتل های بزرگ آن هم چنان در حال کار هستند و صاحب این ساحل بسیار جذاب می باشند، اما شما هم اکنون می توانید با یک پرداخت کوچک ساحل را با دیگر مهمانان سهیم شوید. ساحل های عمومی در شمال جزیره و در نزدیکی ” سن نیکولو، San Nicolo ” قرار دارند، که جایگاه مجسمه ی ” سنت نیکولاس، St. Nicholas ” می باشد. بعد از درگیری های بین ونیز و ” باری، Bari ” درباره ی صاحب شدن این مجسمه، یک متخصص آناتومی این نکته را اثبات کرد، که هردو شهر به یک اندازه از آن سهم می برند. نیمی از اسکلت، به علاوه ی جمجمه، در ” باری ” قرار دارد و نیمه ی دیگر در ” لیدو “. صومعه های حاضر در این مکان بسیار دوست داشتنی هستند و در داخل کلیسا نقاشی هایی از ” پالمای بزرگ، Palma The Elder ” و ” پالمای جوان، Palma The Younger ” وجود دارد .
انبار مهمات و لنگر گاه کشتی های جمهوری ونیز، تا اواخر قرن هفدهم، یکی از بزرگ ترین و شلوغ ترین های نوع خود به حساب می آمده اند. بعد از پیدایش آن در سال 1104 میلادی، به سرعت گسترش داده شد. تا جایی که در دوران اوج خود، بیش از 16000 کارگر را استخدام کرده بود. این محل تحت مراقب بسیار شدیدی بود تا رمز و راز های روش ساخت کشتی در یک روز آن ها بر ملا نشود. این انبار بزرگ فقط از دو راه قابل دسترسی بوده است. یکی از خشکی و یکی از دریا. این امنیت و مراقبت جمهوری آن قدر سختگیرانه بوده است، که این رمز و راز های کشتی سازی تا سال 1550 میلادی پنهان مانده اند. در جلوی دروازه ی راه زمینی آن یک طاق بزرگ و با ابهت به سبک رنسانس وجود داشته است، که توسط شیر هایی که بعد از فتح ” پلوپونیس، Peloponnese ” یونان، در قرن هفدهم به تاراج برده شده بودند، محافظت می شده است. شیر سمت چپ که بزرگ تر هم بوده است بر بالای دروازه ی ” پیرائوس، Piraeus ” نگهبانی می داده است، در حالی که شیر سمت راست بر جاده ی متصل کننده ی شهر های آتن و ” الئوسیس، Eleusis ” دیدبانی می کرده است .
در کنار لنگر گاه کشتی ها موزه ی تاریخ نیرو های دریایی قرار دارد، که مجموعه ی عظیمی از غنیمت های جنگی نبرد های جمهوری را، در کنار کلکسیون های حیرت برانگیز نقاشی های اهدایی کشیده شده بر روی پنل های چوبی برای تقدیر از ناجیان دریایی، برای بازدید مردم به نمایش گذاشته است. این تصویر های جذاب برای جلوه های طبیعی، که به تصویر کشیده اند با ارزش و جالب به نظر می رسند و بخاطر ظرافت های هنری شناخته نمی شوند. مدل ها و مصنوعات مربوط به ساخت کشتی، انواع کشتی های مواج در دوران های گوناگونی که ونیز قدرت دریایی به حساب می آمده است و سنگر های نظامی جمهوری در سراسر دریای ” آدریاتیک ” می باشند. یکی از برجسته ترین اشیاء حاضر، یک مدل بزرگ از کشتی افسانه ای استان ” بوچینتورو، Bucintoro “، که گالری رسمی و فاخر کنت به شمار می رفته است، می باشد .