گذر از پل تیمجان
یک سوی البرز را سرزمین هایی فرا گرفته اند که تنها دغدغه شان آب است و هزار روش هوشمندانه را در طول تاریخ به کار گرفته اند تا حیاتشان را حفظ کنند اما سویی دیگر جایی که البرز مبهوت رقص امواج خزر است سرزمین هایی قرار دارند که سرسبزی و آبادانی از سر و کولشان بالا می رود و باران گاهی خیال بند آمدن ندارد و جنگل ها آنچنان در اعماق فرورفته اند که گویی انتهایی برایشان متصور نیست. گیلان از آن دست سرزمین هایی است که همه ما را به یاد جنگل های زیبا و باران های گاه و بیگاه می اندازد. سرزمینی زیبا که در اعماق جنگل هایش گاهی سر و کله یک روستای زیبا پیدا می شود که از قضا در میان جادوی طبیعت دستی هم بر تاریخ دارند. نام گیلان علاوه بر باران و آبادانی با تاریخ هم گره خورده و از دیرباز مهد تمدن های گوناگون بوده است. در میان سرزمین شالیزارها و شهرها و روستاهای چشم نواز این بار راهی شرقی ترین شهر در پهنه این استان زیبا می شویم.
رودسر مقصدی نام آشنا و بسیار چشم نواز است که با طبیعت جادویی اش همیشه خدا پرطرفدار و پرتردد است اما رودسر را به سمت غربی ترین نقطه اش پشت سر می گذاریم و جایی نزدیک املش در مرز بین این دو همسایه خودمان را به روستایی آرام و البته کمتر شناخته شده ای میرسانیم که چیزی در حدود 500 سال پیش شهری پرغوغا و محل عبور و مرور کاروانیان بسیار بوده است. تمیجان روستایی زیبا در محاصره درختان، باغ های مرکبات و شالیزارهای وسیع است که خانه هایش هر کدام جایی در میان جنگل سربرآورده و آرامشی عجیب سر تا پایش را فرا گرفته است. همانند تمام روستاهای گیلان تمیجان هم پر از طراوت زندگی است و رودخانه ای پرخروش نیز از نزدیکی آن عبور می کند که برخی آن را تمیجان و برخی دیگر کهنه گوراب می نامند.
رودخانه، پر از غوغای اردک هاست که سر و گوششان می جنبد و هی سر به سر یکدیگر می گذارند. شاید باورش سخت باش اما روزگاری این روستای زیبا شهری آباد و پررونق بود که حتی یک مرکز ضرب سکه نیز در آن قرار داشت. روزگاری که رودسر هوسم و نام داشت و تمیجان هم مرکز منطقه رانکوه بود. تمیجان در زمان سلاطین کیایی شهری آباد و بسیار مهم بود اما با سقوط سلسله کیایی، غارت های متعدد، وقوع زلزله ای ویرانگر و همچنین عوض شدن مرکزیت رانکوه رو به فراموشی می رود و برای همیشه با روزهای رونقش وداع می کند. علاوه بر مرکز ضرب سکه هوسم که حالا تنها بقایایی از آن باقی مانده است یک مسجد تاریخی هم در این روستا قرار دارد که متاسفانه در طول سالیان دراز آنقدر مورد مرمت و تغییر قرار گرفته که حالا سر و شکلش کاملا امروزی است. روبروی مسجد تمیجان جاذبه ای قرار دارد که دلیل اصلی ما برای سفر به تمیجان است. بر روی رودخانه کهنه گوراب پلی زیبا قرار دارد که هجوم گیاهان پایه هایش را سبز کرده اند و رودخانه آرام و سر به زیر از لابه لای پایه هایش عبور می کند.
پلی که ماموریت اتصال سرزمین های این سو و آن سوی رودخانه را برعهده داشته و سالیان درازی محل عبور و مرور کاروانیان بوده است. پلی زیبا به رنگ سرخ که از جنس آجر بوده و بر پایه های سنگی استوار است. بر روی زمان ساخت دقیق این پل اختلافاتی وجود دارد اما تنها چیزی که مسلم است این است که پل بالغ بر 400 سال قدمت دارد!
شاید باورش سخت باشد اما این پل زیبا که تنها از سنگ های کف رودخانه، آجر و ملات ساروج ساخته شده است قرن هاست زیر باد و باران و سیلاب های گاه و بی گاه و زلزله ها دوام آورده و هنوز هم آدم ها را به هم می رساند. برخی معتقدند پادشاه مقتدر کیایی که میرزا علی کیایی نام داشته پایه های پل را برپا کرده است و پل بعدها مورد مرمت و بازسازی قرار گرفته است اما برخی دیگر معتقدند که پل در زمان شاه عباس کبیر و در دوره صفوی بنیان گذاری شده است که البته نظریه دوم مقبول تر است چرا که شکل و شمایل معماری پل و طاق های جناغی آن نشان از معماری دوره صفوی دارد.
شاه عباس که طرح های بزرگ توسعه و رونق تجارت و آبادانی راه ها و کاروانسراها را در سر داشت به بهزاد بیگ حاکم گیلان دستور می دهد که وی هر چه سریعتر مسیر اردبیل، آستارا و مازندران را که در مسیر قدیمی جاده معروف ابریشم و راه مواصلاتی ایران به سرزمین های دور بود را بسازد و کاروانسراها، جاده ها و پل های مورد نیاز را بنا کند. تمیجان هم به واسطه قرار گرفتن در مسیر این جاده پرآوازه در سال 990 ه.ق صاحب پلی زیبا می شود. اگر به ریشه یابی نام تمیجان بپردازیم باز هم به پرتردد بودن این مسیر می رسیم چرا که به نظر می رسد جان آجر تمیجان همان گان زبان پهلوی است که به مرور تغییر شکل یافته و به معنای پایگاه و یا محل استقرار پیشه ای خاص است. تیم نیز به معنای کاروانسراست بنابراین تیمجان به مکانی می گویند که محل فرود آمدن کاروان ها بوده است. بنابراین این روستای کوچک روزگاری محل عبور و مرور کاروان های فراوان بوده و بسیاری از ان ها از روی پل استراتژیک تیمجان عبور کرده اند.
اگر نگاهی به پل بیاندازید بر روی پیکره سرخ و خشتی آن چندین دهانه با اندازه های متفاوت و طاق هایی که در اصطلاح معماری ایرانی جناغی نامیده می شوند خواهید دید که ارتفاع بلندترینشان از سطح رودخانه به چیزی در حدود 6 متر و 20 سانتی متر می رسد. پل 60 متری طول داشته و عرض آن در بیشترین حالت 5 متر است و در حدود بالاترین قسمتش 6 متر و 40 سانتی متر از کف رودخانه بلندتر است . عرشه پل حالت کمانی داشته و از ورودی تا میانه پل با شیبی ملایم ارتفاع پل بالاتر می رود. کف آن نیز به زیبایی تمام با همان سنگ های کف رودخانه سنگ فرش شده است.
در دو طرف پل دو دیواره کوتاه نیم متری که به اصطلاح جان پناه نامیده می شود، ساخته شده است تا از افتادن آدم ها و یا حیوانات عبور کننده از روی پل به داخل رودخانه جلوگیری کند. ورودی پل ها درست روبروی مسجد جامع تمیجان قرار گرفته است و اگر از روبرو نگاهی به پل بیاندازید بر شگفتی تان افزوده می شود.
طاق یا دهنه میانی پل از همه بزرگتر است و دهلیزی دو طبقه در کنار آن جای گرفته است. این دهانه 11 متر و سی سانت طول دارد. سه دهانه نیز در دو طرف آن قرار گرفته اند که به مراتب کوچکترند و اندازه هر یک از آن ها نیز با یکدیگر متفاوت است. این دهانه ها علاوه بر عبور دادن آب رودخانه سبب سبک تر و مستحکم تر شدن پل نیز می شدند.
اگر به پل نزدیک شوید در دو طرف طاقی که درست در وسط پل قرار گرفته است دو حفره با طاق های مدور می بینید. با نگاهی دقیق تر متوجه می شوید که این حفره ها در واقع اتاق هایی کوچک هستند که بر پایه پل تعبیه شده اند و در دو سوی اتاق دو پنجره به دو سمت رودخانه قرار گرفته است. دو اتاق دیگر نیز در میان طاق های کوچکتر تعبیه شده است و در مجموع این پل 4 اتاق دارد. اگر می پرسید چرا باید در دل یک پل چنین اتاق های هوشمندانه ای طراحی می شده است پاسخ در همان پرتردد بودن این پل تاریخی و زیبا است. این اتاق ها مخصوص کاروان ها و افرادی بوده که قصد عبور داشته و به هر دلیلی قصد داشتند تا ساعاتی را در این مکان سپری کنند.
بر جای جای پل تزئینات ساده آجری به چشم می خورد که ذوق سازندگانش را به رخ می کشد. پل تمیجان قدیمی ترین و زیباترین پل خشتی گیلان است و تا دوره قاجار همچنان پرتردد بوده است. اما حال و روز این پل خشتی بعد از گذر 400 و اندی سال از زمان ساخته شدنش آنقدرها هم خوب نیست. ماسه برداری غیر اصولی حاشیه رودخانه، رویش گیاهان و ریشه زدن درختان در منطقه پربارش تیمجان به جان پل، سیلاب های متعدد در طول زمان، ریختن سنگ های چند صد ساله پایه پل و عبور وسایل نقلیه مختلف در طول سالیان دراز سبب شده تا زنگ های هشدار به صدا دربیاید و حواسمان بیشتر به این یادگار ارزشمند تاریخی باشد.
تیمجان، رودسر و لنگرود یکی از زیباترین مناطق استان گیلان هستند که حتما باید سری به آن ها بزنید. تیمجان اگرچه رونق سابق را ندارد اما نان خوش عطر و خوشمزه تیمجانی با آرد برنج در سرتاسر خطه گیلان شناخته شده و پرآوازه است و حتما باید طعمش را امتحان کنید و البته می توانید از طبیعت دلربایش نهایت نیز استفاده را ببرید.
اگر قصد اقامت و رزرو هتل های رودسر زیبا را داشتید می توانید با مراجعه به ایران هتل آنلاین کار رزروتان را تنها در چند دقیقه آن هم با چند کلیک ساده انجام دهید و از تخفیف و تضمین کمترین قیمت نیز بهره ببرید. پیشنهاد این باره ما هتل پدیدار خزر رودسر است اما اگر شما به فکر سایر گزینه ها هستید فقط کافی است سری به آی هو بزنید و لیست کامل اقامت گاه های رودسر را با جزئیات کامل و به روز ببینید.