اردبیل یکی از بزرگترین شهرهای ایران و مرکز استان اردبیل است. این شهر باستانی در میان کوه های(باغرو) تالش و سبلان قرار گرفته است و از سردترین شهرهای ایران به شمار می رود. نام اردبیل اولین بار در حدود 5000 هزار سال قبل به عنوان شهری به نام آرتا بر روی لوحه های گلی سومریان حک شده است. این شهر دارای یک پیشینه ی کهن است و با توجه به گفته های مورخین اردبیل یک واژه ی اوستایی است که از واژه ی آرتا به معنی مقدس و ویل به معنای شهر تشکیل شده است. این شهر حداقل از هزاره ی ششم قبل از میلاد مسکونی بوده است و از کانون های فرهنگ مگالی تیک یا سنگ افراشتی بوده است. بر اساس آثار بدست آمده از حفاری ها، وجود حیات در عصر مفرغ و عصر آهن در آن به اثبات رسیده است.
اردبیل در طول تاریخ فراز و نشیب های زیادی را پشت سر گذاشته است و سال ها محل گذر کاروان های تجاری و نظامی بوده و همین موضوع زمینه ی احداث کاروانسراها را در آن فراهم کرده است. با این وجود آن چه باعث شهرت بیشتر این شهر شده است، ظهور سر سلسه ی صفویان شیخ صفی الدین اردبیل در این شهر است، او که از این شهر برخاسته بود توانست یک حکومت دینی و مذهبی را در این شهر پایه ریزی کرده و به شهر اردبیل جایگاه سیاسی اجتماعی ویژه ای ببخشد، به طوری که این شهر در آن دوره به دارالامان شهرت پیدا کرد. جاهای دیدنی اردبیل نام این شهر را در فهرست پربازدید ترین مناطق گردشگری ایران قرار داده است. جاذبه های طبیعی آن در فصولی از سال بی نظیرند و با وجود چشمه های آب معدنی، آبشارها و دریاچه های زیبا این شهر چیزی از زیبایی کم ندارد.
از مهم ترین آثار تاریخی آن می توان به آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی اشاره کرد. اما آثار تاریخی دیگری نیز در آن وجود دارند که با معماری اصیل و زیبای ایرانی توجه گردشگران را به خود جلب می کنند. با ما همراه باشید تا با یکی از این آثار آشنا شویم. ایران هتل آنلاین در این سفر همراه شماست. شما می توانید با رزرو آنلاین هتل های اردبیل آسوده خاطر و هوشمندانه سفر کنید. ایران هتل با رزرو آنلاین هتل سبلان اردبیل بهترین ها را برای شما آرزو می کند.
پل آغلاغان نیر
سبک معماری دوره ی صفوی و آجرهای قرمز به کار رفته در آن جلوه ی خاصی به آن بخشیده و آن را به یک اثر به یادماندنی مبدل کرده است. در ساختن این پل از اصول مهندسی و معماری به خوبی بهره گرفته شده و استقامت پل در طی سالیان سال نشانگر این مطلب است. شیوه ی طراحی و قوس های به کار رفته در آن، نشانه ی مهارت، چیره دستی و دقت معماران ایرانی بوده که در کنار زیبایی بنا به استحکام آن نیز بی توجه نبوده اند. این پل 38 متر طول، 5 متر پهنا و 5.5 متر بلندا دارد.
پايه‌های پل تا ارتفاع 1/40 سانتی متری از سنگ های تراشیده و سنگ قبر تشکیل شده ولی پيكره اصلی پل با آجر ساخته شده است. پل دارای چهار دهانه ی آجری با قوس های مربع شکل(شمشیری) و نيز سه دهانه ی كوچكتر روی پايه ی خود است كه موج شکن های پل را تشکیل می دهند. این پل دو قسمت شهر را به هم متصل می کند و در گذشته عبور و مرور مسافران تبریز به اردبیل از روی آن انجام می گرفت ولی امروزه پل دیگری کنار آن ساخته شده است و از این پل که چند سال پیش مورد بازسازی و مرمت قرار گرفت به عنوان یک اثر ملی حفاظت می شود. پل آغلاغان نیر در سال 1378 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است و بهترین زمان دیدن آن فصل بهار می باشد، زمانی که زمین در اوج دلبری است و مناظر دل انگیز اردبیل با سخاوتمندی زیبایی های خود را به عرصه ی نمایش می گذارند.
وجه تسمیه ی این پل به پل قرمز (قرمیزی کورپی) به علت آجرهای قرمزی است که در آن استفاده شده است، با توجه به شواهد آغلاغان نیر خواهر خوانده ای به نام پلدختر یا قیز کورپیسی دارد، که هر چند از لحاظ مسافتی در فاصله ی دورتری قرار گرفته است، اما دارای عناصر مشابهی است که آن ها را خواهر خوانده ی هم کرده است. این عناصر عبارتند از:
استفاده از مصالح یکسان در بدنه ی هر دو پل: هر دو پل از آجرهای قرمز ساخته شده اند با این تفاوت که آجرهای به کار رفته در پلدختر کمی قرمزتر هستند.
بام سنگ فرش شده: روزگاری بام هر دو پل سنگ فرش بوده است، اما سنگ فرش های قیرمیزکورپیسی به مرور از بین رفته است.
شباهت بسیار شاخص این دو پل: طاق های نسبتا بزرگ هلالی شکل قرمیزی کورپی که بر روی رودخانه آغلاغان احداث شده، شباهت زیادی به سه طاق بزرگ هلالی شکل قیزکورپیسی دارد و مهم تر از همه این که هردو پل زمانی شاهراه ارتباطی عالم شرق و غرب بوده اند. پلدختر(قیزکورپیسی) در سال 1310 در فهرست آثار ملی ثبت شد و آغلاغان نیر(قرمیزی کورپی) در سال 1378 به ثبت رسیده است.
