7 مورد از خطرناک ترین و ترسناک ترین جاده ها در سراسر جهان

همانطور که رابرت فراست، شاعر معروف آمریکایی، می گفت: جاده ای که کمتر به آن سفر شده باشد همواره جذاب ترین گزینه برای سفر خواهد بود. این جاده ها ممکن است در سردترین نقاط جهان باشند یا جاده ای که از یک تونل باریک می گذرد. با این وجود جذاب ترین جاده ها معمولاً آن جاده هایی هستند که عبور از آن ها چالش برانگیز و خطرناک است. وبسایت ایران هتل که یکی از پرترافیک ترین وبسایت های فعال در حوزه رزرو آنلاین بهترین هتل های ایران است در ادامه این مطلب شما را با خطرناک ترین و ترسناک ترین جاده ها در سراسر جهان که برای عبور از آن ها باید کمی دیوانه باشید آشنا خواهد کرد.

جاده موسوم به «جاده ملی شماره 5» (National Road 5) که از شمال تا جنوب کشور ماداگاسکار کشیده شده و شهرهای ماروانتسترا و سوانیرانا-ایونگو در ساحل شرقی این کشور را به یکدیگر متصل می کند. نکته جالب برای کسانی که می خواهند از این جاده عبور کنند این است که باید هم یک راننده بسیار ماهر همراه خود داشته باشید و هم یک مکانیک. اگر از رانندگی روی آسفالت و بتون خسته شده اید، رانندگی در جاده ای که «بدترین جاده جهان» لقب گرفته تنها راه برای تغییر عقیده شما خواهد بود. عبور از این جاده 200 کیلومتری که بخش هایی از آن شنی، بخش هایی سنگلاخی و قسمت هایی از آن شامل پل هایی قدیمی و در حال ریزش است نزدیک به 24 ساعت طول خواهد کشید. این کار در طول فصل بارش که از دسامبر تا مارس است نیز بسیار سخت تر و چالش برانگیزتر از قبل می شود زیرا در این فصل دیگر خبری از تعمیرات نیست و بخش هایی از جاده مذکور غیرقابل عبور می شوند. اما بخش زیادی از جاده ملی شماره 5 از میان شن های سفید ساحلی می گذرد که نماهای خیره کننده ای از جنگل های پر از درختان خرما و اقیانوس هند را در اختیار مسافران قرار می دهد.

واژه «روتانگ» (Rohtang ) در زبان هندی به معنای «پشته ای از اجساد» است که به خاطر وجود گل و لای روان مرگبار موجود در یک جاده ترسناک در ارتفاع 4.000 متری شرق کوهستان هیمالایا به آن اطلاق می شود. هوای این منطقه از هند بسیار غیرقابل پیش بینی بوده و طوفان های برفی و بهمن های ناگهانی در آن رخ می دهد که بر ترسناکی جاده روتانگ می افزاید. ویتولد چارب، یک مهندس ساکن واشنگتن که در سال 2011 با موتورسیکلت از این جاده عبور کرده درباره تجربه خود می گوید: «هر فصل، کارگران جاده برای پیدا کردن مسیر قبلی از GPS استفاده کرده و سپس شروع به باز کردن جاده از طریق حفاری می کنند». بعد از باز شدن جاده، روتانگ تنها از ماه می تا نوامبر قابل عبور است اگر چه هر لحظه ممکن است با بارش برف غیرقابل عبور شود و برای مثال، در سال 2010 نزدیک به 300 گردشگر خارجی در این جاده گرفتار شدند. یک تونل 8 کیلومتری در پایین این جاده ساخته شده تا گزینه ایمن تری برای گذرگاه روتانگ باشد اما مسیر اصلی که دره های کولو، لاهول و سپیتی در شمالی ترین نقطه هند را به هم متصل می سازد با مناظر کوهستانی خیره کننده، دره های عمیق متعدد و بزهای کوهی اش گردشگران خارجی را مسحور می کند.

جاده ترانسفاگاراسان (Transfăgărășan Road) در رومانی که در میان عاشقان رانندگی ماجراجویانه یک نام شناخته شده است، به خاطر 90 کیلومتر جاده پیچ در پیچ و فراز و فرودهای دراماتیکش، لقب «بهترین جاده جهان» را دریافت کرده است. این جاده که دومین جاده طولانی کشور است در ابتدا به عنوان یک جاده برای اهداف نظامی در دهه 1970 ساخته شد و دو کوه بلند در جنوب رشته کوه کاراپتیان (مولدووینو و نگویو) را به هم متصل می کند که باعث شده این جاده در ارتفاع 2.034 متری قرار بگیرد. رضوان بابا، از مردم محلی منطقه می گوید: «اگر دنده عوض کردن در هر سه یا چهار دقیقه یکبار را دوست داشته باشید از این جاده لذت خواهید برد». جالب اینکه تاکنون کسی نتوانسته در این پیچ های تند از سرعت 40 کیلومتر بالاتر برود، حتی دیوانه ترین رانندگان.

کارل لوگان که یک افسر پلیس اهل پرث، استرالیا، است هشدار می دهد که بزرگراه 684 مایلی آیر (Eyre Highway) در جنوب استرالیا در نگاه اول «هموار و خسته کننده» به نظر می رسد اما ماجراجویی ها و چالش های بسیاری را برای رانندگان رقم می زند، به ویژه به خاطر حیواناتی مانند کانگورو، شتر و شترمرغ که به صورت ناگهانی در برابر خودرو مسافران ظاهر می شوند. خطرناک ترین زمان برای عبور از این جاده که بین شهرهای نورسمن و کدونا واقع شده، هنگام غروب و سپیده دم است زیرا در این ساعات از شبانه روز، حیات وحش منطقه بیش از هر زمان دیگری از جاده عبور می کنند. اما کسانی که در طول شب از این جاده عبور کنند از تاریکی شب و ستاره هایی که می درخشند نهایت لذت را خواهند برد.

عبور از بزرگراه پریثوی (Prithvi Highway) که با طول 174 کیلومتر بین کاتماندو و پوخارا قرار داشته و از کنار کوه آناپورنا (دهمین قله بلند دنیا) و منطقه حفاظت شده ای به همین نام می گذرد، هزینه ای بسیار گزاف دارد. ژانت فولی، یک زن اهل لاس وگاس که تجربه عبور از این بزرگراه را داشته می گوید: «علاوه بر مناظر زیبای هیمالایا، خودروهایی را خواهید دید که در شکاف های رودخانه افتاده اند». بزرگره پریثوی از کنار برخی از مهم ترین مکان های مقدس مذهبی نپال نیز می گذرد که از میان آن ها می توان به معبد ماناکامانا اشاره کرد. به گفته فولی، یک بار عبور از این جاده ارزش خطراتش را دارد اما بعید است برای دومین بار خود را به عبور از آن راضی کنید.

مردم محلی منطقه از بزرگراه کولیما (Kolyma Highway) یا جاده M56 با عنوان «Trassa» به معنای جاده یاد می کنند زیرا در این منطقه یخ زده و دورافتاده در شرق سیبری این تنها جاده بزرگی است که وجود دارد. یکی دیگر از القاب این جاده «جاده استخوان ها» است که از گذشته تراژیک آن سخن می گوید: این جاده توسط صدها هزار زندانی سیاسی که در دوران حکومت رژیم استالین از دهه 1930 تا 1950 به گولاگ (کمپ های سیبری که محل زندگی و کار اجباری زندانیان سیاسی در شوروی سابق بود) های سیبری فرستاده شده بودند ساخته شده است. هزاران زندانی به دلیل اینکه به اندازه کافی کار نمی کردند توسط نگهبانان کشته شدند و بسیاری دیگر نیز به دلیل شرایط سخت گولاگ، گرسنگی و سرما جانشان را از دست دادند. سرما در این منطقه چنان مرگبار است که دمای هوا گاهی به 70 درجه زیر صفر می رسد و به همین دلیل کولیما سردترین سکونتگاه روی کره زمین به شمار می آید. بسیاری از زندانیانی که جانشان را هنگام ساخت این جاده از دست دادند، در زیر این جاده دفن شده اند. بعد از این که این جاده برای دهه ها تعمیر و بازسازی نشد، در سال 2004، ایوان مک گرگور و یک مجری مشهور تلویزیونی به نام چارلی بورمن با موتورسیکلت از این جاده عبور کرده و برنام ای تلویزیونی از آن با عنوان «Long Way Round» ساختند. بزرگراه کولیما از سال 2008 به جاده ای محبوب در میان موتورسیکلت سواران عاشق هیجان و ماجراجویی تبدیل شد. امروزه، این جاده 2.031 کیلومتری هنوز هم سردترین جاده جهان شناخته می شود و حتی در ماه های جولای و آگوست نیز شاهد بارش برف بر روی آن هستیم. جالب این که کمتر کسی توانسته از این جاده دوردست و یخ زده عبور کند و با گذشته تراژیک آن آشنا شود.