زوبلر اکنون شش پروژه ی اعلام نشده در دست دارد. اینها همه تنها یک سال پس از افتتاح هتل The Ned، که وی در در همکاری با نیک جونز به انجام رساند اتفاق خواهد افتاد، هتلی که خیلی سریع به مکانی با ارزش برای بازدید در لندن تبدیل شد. تنها در یک سال اخیر، دارایی های گروه Sydell از 1993 اتاق هتل به 5986 اتاق رسید. وی در حال نوشیدن قهوه در کافه ی هتل Freehand در نیویورک در مصاحبه می گوید: “اگر به آنچه انجام داده ایم نگاه کنید، از نظر تعداد مضامینی که مستقل هستند کاملا غیر معمول بنظر می آید که توانستیم همه ی اینها را در زمانی نسبتا کوتاه خلق کنیم.”
هتل The Ned اولین ملک با ریشه ای از نیویورک در خارج از آمریکا بود، اما اینکه چطور به سرانجام رسید خلاقیت زوبلر بود. این خلاقیت با یک مکان قدیمی و تاریخی و اغلب بزرگ اتفاق می افتد که معمولا دور از دید است. بطور مثال، هتل NoMad در نیویورک، یک ساختمان هنرهای زیبا مربوط به سال 1903 در ناحیه ای است که سابقا برای داشتن مغازه هایی که همه چیز از جواهرات ارزان قیمت تا کلاه گیس می فروخته اند، شناخته می شده است. یک بانک قدیمی طراحی شده توسط سِر ادوین لوتینز که به سال 1924 بر میگردد، اکنون محل هتل The Ned در لندن است. The Line در واشینگتون دی سی در محل یک کلیسای نئو کلاسیک قرن بیستم قرار گرفته است. وی می گوید:” ما به دنبال اجتماعاتی هستیم که چیز جالبی برای انجام دادن در آنها وجود دارد، بنابراین این پروژه تنها برای سوار شدن بر موج ساخت و ساز و ساختن هتلی دیگر نیست.” 
در آینده، زوبلر و شرکتش قصد دارند تیمی از طراحان داخلی تا صاحبان رستوران را بکار گیرند. او از خیلی ها کمک خواسته، از ژاک گارسیا طراح و معمار فرانسوی گرفته تا تیم نیرومند رابین استندفر و استفان آلِش از شرکت رومَن و ویلیامز که قبول کردند طراحی هتلی مدرن در میامی را به عهده بگیرند. همینطور شان نیب ، طراح و مشاور ساخت و ساز که پیش از کار برای ساخت هتل The Line در لس آنجلس و آستین، روی پروژه ی هیچ هتل دیگری کار نکرده بوده است. زوبلر می گوید:” ما بسیاری از افراد مستعد را گردهم آورده ایم و صحنه ای جهانی را پیش روی آنها قرار داده ایم.”
زوبلر 56 ساله که در Rockaway محله ی Queens نیویورک به دنیا آمده، پسر بزرگ از سه فرزند پدری وکیل مالیاتی و مادری معلم است. وی نام شرکت را از روی اسم مادر بزرگش، سیدِل وِیل، عتیقه فروشی که آندروی جوان را در مغازه اش به کار گرفته بود و اغلب در سفرهای اروپا برای خرید با خود می برد نامگذاری کرده است. زوبلر از وی به بخاطر کمک به گشودن چشمش بر روی طراحی و اشتیاق برای سفر ستایش می کند. در اوایل دهه ی بیست عمرش، وی در حراجی ها کار می کرد و سپس به عنوان دستیار مدیر در شرکت طراحی مد فرانسوی چارلز جوردن در میدان مدیسون مشغول بکار شد. در دهه ی 80، تقاضا برای کفش های پاشنه بلند این طراح فرانسوی بسیار بالا بود. او با محصولی مناسب در مکانی مناسب و زمانی مناسب قرار داشت. او به یاد می آورد که:” آن بهترین سال زندگی من بود، خیلی لذت بردم.” در 1984 به مدرسه ی حقوق رفت. وی می گوید:” همیشه می خواستم وارد کاری شوم و مدرک حقوقم را به این خاطر گرفتم که با کلمات بهتر از اعداد بودم.”
پس از فارغ التحصیلی از مدرسه حقوق بروکلین، زوبلر در شرکت های Cravath, Swaine ، Moore and Paul، Weiss Rifkindو Wharton & Garrison سر کار رفت، پیش از آنکه وارد شرکت حقوقی Greenberg Traurig شود. در حالی که در آنجا مشارکت داشت، وی با بَری استِرن لیخت آشنا شد و در نهایت رفت تا برای شرکت Starwood Hotels به عنوان نایب رئیس بخش مالکیت و توسعه در اولین روزهای گشایش هتل های زنجیره ای W فعالیت کند. زوبلر با نگاهی به گذشته، از استرن لیخت به عنوان “بزرگترین تاثیر، به عنوان یک معامله گر که دست نیافتنی و نابغه بود” یاد می کند. یکی از معامله هایی که زوبلر و استرن لیخت در نظر داشتند، خرید هتل های Standard آندره بالزاس بود. این هدف اجرا نشد اما زوبلر با بالزاس در تماس ماند و تبدیل به شریکی در این کمپانی شد. در طول سه سال آنها با یکدیگر فعالیت داشتند و شرکت دست به گسترش املاک متعددی از جمله هتل های The Raleigh و Standard، هر دو در میامی زد و موفق به ساخت هتل استاندارد در نیویورک نیز شد. زوبلر می گوید:” آندره در مورد فرهنگ رایج و طراحی و ساخت یک چشم انداز و پرورش آن بی نظیر بود. وی شدیدا مشتاق و با انگیزه و متمرکز بود و از طرف دیگر بسیار خجالتی و فروتن می نمود.”
در حالی که زوبلر تایید می کند که در ساختن “هتل های جذاب” تخصص دارد، اما خود را ” بدون اشتیاق به جذاب بودن” عنوان می کند. او ترجیح می دهد آخر هفته ها را در منزلش در هادسون وَلی در کنار همسرش و چهار سگ و سه گربه اش بگذراند. او لباسی ساده به تن می کند و به شوخی می گوید تنها وقتی به ملاقات مالکان املاک می رود، کت و شلوار می پوشد. تنها نشانه ی ثروت در پوشش او، ساعت عتیقه ی رولکس است.
جیم مورن، مدیر عامل و رئیس شرکت اقامتگاه های بین المللی MGM می گوید:” من با بسیاری از نوابغ طراحی ملاقات کرده ام، که توسعه یا مدیریت هتل را دست داشته اند. با خیلی از حقوق دانان و بانک داران و سرمایه داران خلاق آشنا شدم. اما پیش از آشنایی با آندرو زوبلر نمی دانستم که فرد مناسبی برای این کار هستم.” زوبلر موفق به مدیریت ساخت هتل هایی شد که جذابند اما برای همه ی طیف های سلیقه ای خیلی جذاب نیستند. اگر زمان اندکی را در لابی هتل های NoMad و Freehand بگذرانید، هیپی هایی با سبیل های دهه هفتادی می بینید و یا تجاری با کت و شلوار دوخته شده و کفش های گران قیمت و یا محلی هایی که پشت لپتاپشان در حال استفاده از وای فای رایگان قوز کرده اند. زوبلر در مورد بازار رقابتی می گوید:” بسیاری از افراد در تلاشند محصولشان را به عنوان چیزی که همه ی مردم خوششان بیاید تعریف کنند، و کسی از آن بدش نیاید. آنها تلاش می کنند و چیزی جهانی به وجود می آورند. ما سعی می کنیم چیزهایی خلق کنیم که دیدگاه خاصی ارائه دهند، با اینکه می دانیم بعضی افراد خوششان نخواهد آمد، اما کسانی که خوششان بیاید عاشقش می شوند و به نحوی تبلیغ کننده ی آن نیز می شوند.”
سرزمین موج های آبی مشهد
1403-07-09
