سعی کنید دلیل هر چیزی را بفهمید
بچه ها را در برنامه ریزی سفر شریک کنید
فضا بدهید
دوستش را هم ببرید
بتازگی همراه با پس 15 ساله ام از یک سفر بهاره دقیقه نودی به فلوریدا برگشته ام. رد کردن پیشنهاد اجاره ماشین برای سفر رفت، کار سختی بود. اگر راستش را بخواهید پسرم چندان مشتاق به این سفر نبود تا اینکه به او گفتم که چون فقط به یک بلیط هواپیمای یکطرفه نیاز دارم، تو می توانی سفری عالی به همراه یکی از دوستانت داشته باشی. پسرم شروع به پیام دادن کرد و ظرف 15 دقیقه یک همراهی برای خودش پیدا کرد.
در این سفر که دو نوجوان همراهم بودند، زمان آزاد بیشتری نسبت به سایر سفرهای خانوادگی داشتم. در واقع توانستم کل یک رمان را بخوانم (معمولا همیشه یک کتاب به همراه دارم ولی یادم نمی آید که قبلا وقتی برای انجام چنین کاری می داشتم). این همراهی به من اجازه داد تا به پسرم نسبت به آنچه که قبلا در سفرها عادت داشت، آزادی بیشتری بدهم. پسرم و دوستش می توانستند تا خودشان به ساحل بروند یا خودشان برگردند و زمانیکه من برای شام بیرون می رفتم، بازی ویدئویی بکنند، دو کاری که اگر فقط ما دو نفر با هم بودیم، چندان مایل به انجامشان نبودیم.
بیش از حد برنامه ریزی نکنید
حتی اگر برنامه ریزی خودت را داشته باشی، زندگی کار خودش را می کند. من این گفته را به سفر رفتن هم تعمیم می دهم و می گویم که زمانیکه به قانون اتفاقات غیرمنتظره و خوب (شانسی) اجازه بروز دهید، معجزات در سفر خودشان را نشان می دهند. بسیاری از خانواده ها کل روزشان را پر از کارهای مختلفی می کنند که باید انجام دهند، از معبد به موزه می روند و بعد خودشان را به تور می رسانند و سعی می کنند به همه ی این کارها نیز برسند. صادقانه، اگر من هم چنین برنامه ی روز به روز پشت سر همی داشته باشم، دیگر نمی خواهم به سفر بروم. من خیلی زود متوجه شدم که ترجیح می دهم تا یک جا را درست و حسابی ببینیم و بعد به بچه ها اجازه می دهم تا با فرهنگ جایی که در آن هستیم، ارتباط برقرار کنند.
در حالیکه من و همسرم سوپر مارکتهای 7-11 را به چشم جاذبه توریستی نگاه نمی کردیم ولی مجموعه ی مانگاها و اسباب بازی های کلکسیونی با تم تسوم تسوم این فروشگاهها، که اغلب با خرید یک لیموناد به طور رایگان داده می شدند، باعث خوشحالی فرزندانمان شدند. (اعتراف: اسباب بازی های تسوم تسوم مرا هم ذوق زده می کردند). ما زمان بیشتری از آنچه که فکرش را می کردیم در فروشگاههای ژاپن سپری کردیم ولی جاکلیدی تسوم تسوم پرنسس السایی که دخترم با خریدن نوشیدنی Pocari Sweat گرفت، حالا جز تزئینات درخت کریسمس ما شده است.
من قبلا داستان فرزندانم که در شیلی یک بازی :مبارزه خیابانی” نینتندو متعلق به دهه 1990 پیدا کردند را گفته بودم ولی دوباره در اینجا به آن داستان اشاره می کنم چون این عکس به من یادآوری می کند که آنچه برای کودکان جذاب است، ممکن است حتی در برنامه های شما هم نباشد. اگر ذوق داشته باشید و این لحظات را از دست ندهید، در پایان سفر همه خوشحال تر خواهند بود.
خانوادگی “Pokemon Go” بازی کنید
ممکن است به این پیشنهاد بخندید ولی به من اعتماد کنید: بازی “Pokemon Go” برای مسافرت ساخته شده است (بله، هرچند دیگر در رسانه ها هم به این بازی پرداخته نمی شود و در صدر اخبار نیست ولی همچنان جای خودش را دارد). فرودگاهها و جاذبه های توریستی خیلی زود به جذابیت این بازی پی بردند و جاهایی که در سفرها بیشترین بازدید را دارند، مملو از pokestops و باشگاهها هستند. سازندگان این بازی حتی پیشتر هم رفته اند و در برخی از نقاط جغرافیایی خاص، انواع خاصی از پوکمن رایج تر است: برای مثال، نوع پوکمن آبی در نزدیکی سواحل بیشتر است. برخی از پوکمن ها در اروپا و آسیا رایج ترند و این هم دلیل دیگریست تا در زمان سفر این بازی را انجام دهید.
تقسیم کنید و پیروز شوید
اگر دلیل سفر نکردن فرزندتان “وقت گذاندن با خواهر یا برادر اذیت کننده” است، می توانید مشکل را با سفرهای گهگاهی با هر کدام از فرزندتان (جداگانه) حل کنید. با چنین کاری نه تنها شرایط استرس زا را کم کی کنید بلکه رابطه تان را با هر فرزندتان، به طور جداگانه، تقویت می کنید. نویسنده بلاگ Mommy Points نیز طرفدار این روش است.
حتی آن فرزندتان نیز که با شما به سفر نمی آید نیز از این سفر بهره می برد و زمان بیشتری را با پدر یا مادرش که در خانه مانده است، سپری می کند. در آخرین سفری که با پسرم رفتم، دخترم زمان زیادی را با پدرش گذراند. پدرش حتی او را به مرکز خرید برده بود تا لباس های تابستانی بخرد.
اگر انعطاف پذیر باشید (و راههای کافی برای اجرایی کردنش داشته باشید)، خودتان و همسرتان به سفر بروید و فرزندانتان را در خانه بگذارید. بیایید صادق باشیم: بیشتر سفرهای مادربزرگها و پدربزرگها به خاطر فرزندان است و می توانید از توجه تمام و کمال آنها استفاده کنید و کمی به خودتان و همسرتان برسید.
سخن آخر
وقتی فرزندتان به شما می گوید که دیگر نمی خواهد به سفر برود، می تواند حس عدم پذیرش به شما بدهد. با این وجود، با گوش دادن، محل اقامت و کمی صبر و تحمل بیشتر، می توانید سفرهای خانوادگی را شبیه تعطیلات کنید نه مجازات.