اگر دلتان هوای سفر به یک شهر اروپایی با کوچه هایی پیچ درپیچ، خیابان های سنگ فرش، خانه های رنگی، سقف های سرخ و نارنجی، کلیساهای کوچک و بزرگ، درختان سرسبز و انبوه بناهای تاریخی کرده و یا هوس سفر به سواحل استثنایی مالدیو با آب های شفاف، شن های طلایی،درختان نخل و نارگیل در کنار رستوران ها و کافه های ساحلی و شب های روشن را کرده اید بهتراست کمی دست نگهدارید و کمی از مقاصد معمول فاصله بگیرید. در گوشه شمال غربی هندوستان ایالتی قرار دارد که تمام تصوراتتان از هند را برهم می زند و شما در شهری با معماری باروک با سواحل طلایی غافلگیر می کند. شاید یکی از موهبت های سفر همین باشد، کشف سرزمین های تازه یا کشف یک سرزمین از نو، اینکه در دل مقاصد معمول گاه مقصدی غیرمتعارف را پیداکنیم به اندازه کشف یک سرزمین تازه هیجان انگیز است. گوا همان سرزمینی است که باید بار و بندیل تان را ببندید و از نو کشفش کنید. قصد سفربه هرجای ایران عزیز را داشتید حتما سری به
ایران هتل آنلاین بزنید. رزرو آنلاین اغلب
هتل های ایران تنها با چند کلیک ساده در آی هو میسراست.
گوا سرزمین شن، آفتاب و ادویه
در میان ایالت های رنگارنگ هند، گوا کوچکترین ایالت این سرزمین وسیع است. سرزمینی در مجاورت دریای عرب با سواحلی طولانی که با درختان نخل و نارگیل آنچنان آراسته شده که چشم هر بیننده ای را می نوازد. گوا را می توان بندری وسیع نامید که با آب وهوای گرمسیری و دلچسب و طبیعت وحشی و بکرش خیلی ها را مسحور خود می کند. گوا سرزمینی است که وقتی استعمارگرهای پیر پرتغالی دماغه امیدنیک را دور زده و کشفش کردند با دیدن مزارع وسیع ادویه اش وسوسه شده، آن را به تصرف خودشان درآوردند. این سرزمین جادویی بیش از 400 سال را در استعمار پرتغال و اندکی هم بریتانیا سپری کرده است و اگر سری به شهرها و روستاهایش بزنید از اینکه در هند شاهد یک شهر کوچک اروپایی و قدیمی هستید شگفت زده خواهیدشد. گوا معجونی از فرهنگ های عربی، هندی و پرتغالی است و هنوز هم خیلی از ریش سفیدهایش پرتغالی را عین زبان مادری شان خوب و روان صحبت می کنند. ردپای پرتغالی ها در کلیساهای کاتولیک گوا نیز به خوبی پیداست و حجم بالای مسیحیان این دیار در مقایسه با سایر ایالت های هند نیز به وضوح هویداست. اما معابد هندوها و مساجد مسلمانان هم پای دیگر عبادتگاه های این ایالت کوچک و پر زرق وبرق است که تنوع عجیب و غریبش را به رخ می کشد. خانه های خوش آب ورنگ و خیابان های متفاوت گوا را تبدیل به تمیزترین و زیباترین ایالت هندوستان نیز کرده است. گوا از دو بخش جنوبی و شمالی تشکیل شده و در هر دو بخشش سواحلی آفتابگیر و مجلل را در خود جای داده است. سواحلی با تفریحات هیجان انگیز که در شمال گوا شلوغ و پرهیجان و در جنوبش آرام و دنج است و هر سلیقه ای را به سمت وسوی خود جذب می کند.
بیشتر بخوانید:
پانجی
پانجی یا پانجیم مرکز ایالت گواست. شهری که در ابتدا روستایی کوچک در مجاورت رودخانه Mandovi بود و بعدها به عنوان مرکز ایالت انتخاب شد. حضور چند قرنی پرتغالی ها در این شهر سبب شده تا با گشت وگذاری در این شهر ساحلی بیشتر به یاد شهرهای اروپایی بیافتید. شهری با خانه های رنگی و سرشار از معماری اروپایی که با معماری سنتی هند آمیخته شده است. پانجی شهری با سواحل و رستوران های متعدد است که حرکت بی وقفه کشتی های کروز ساحلش را حسابی پرشور کرده است. بازارها، غرفه های فروش غذا در خیابان و تفریحات شبانه نیز از دیگر مختصات شهر پانجی است. اما بدون شک یکی از جذابیت های این شهر زیبا و ساحلی محله لاتین Fontainhas است. محله ای که شما را به یاد شهرهای کوچک اروپایی می اندازد آن هم با خانه هایی زیبا که بالکن های زرد، سبز و آبی اش در کنار پشت بام های سرخ رنگش بسیار دیدنی است. این محله تاریخی به داشتن خیابان های باریک و پیچ درپیچ نیز شهره است. این محله پر از کافه ها و گالری های هنری نیز هست و قدم زدن در آن بخشی از جاذبه های مرکز ایالت گواست. اما پانجیم علاوه بر سواحل، رستوران ها، باغ های سرسبز و محلات تاریخی و قدیمی اش شهری پر از کلیسا، مسجد و معابد مختلف نیز هست که تنوع فرهنگی و مذهبی این شهر را به وضوح نمایان می سازد. کلیسای سنت سباستین، باغ شهرداری، کاخ عادل شاه، معبد Mahalaxmi، مسجد Jama Masjid، ساحل زیبای Miramar در کنار موسسه هنری Kala Academy از جاذبه های دیدنی این شهر دوستداشتنی است.
گوای قدیمی
قبل از اینکه پانجی تبدیل به شهری پررونق شود و پرتغالی ها آن را به یک شهر اروپایی تمام عیار مبدل کنند مرکز ایالت گوا همین شهر گوای قدیمی بود که حالا Velha Goa نامیده می شود و در بخش شمالی گوا و 10 کیلومتری بانچی قرار گرفته است. این شهر را باجیپور سلطان در قرن 15 میلادی بنیان نهاد. این شهر در زمان حکومت پرتغالی ها در فاصله بین قرون 16 تا 18 میلادی نیز به عنوان پایتخت پرتغالی ها محسوب می شد. با شیوع طاعون در قرن 18 میلادی شهر رونق خودش را از دست می دهد و کم کم بانچی رونق می گیرد و گوای نو نام می گیرد. گوای قدیمی هنوز هم پر از بناهای تاریخی چشم نواز است که یادگاری از حضور پرتغالی هاست. باسیلیکای Bom Jesus که مقبره سنت فرانسیس نیز در آن قرار گرفته است یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری این شهر است. سنت فرانسیس زاویر نخستین مبلغ آئین مسیحیت در گوا بود که پس از مرگش به گوا منتقل شده و جسد مومیایی شده اش در یک تابوت شیشه ای در همین باسیلیکا به نمایش گذاشته شده است. کلیسا و صومعه کوچک سنت Cajetan که در سال 1655 میلادی ساخته شده است، کلیسای جامع گوا که در سال 1562 میلادی به دستور پادشاه پرتغال ساخته شده و با 76 متر طول و 55 متر عرض بزرگترین کلیسا در تمام آسیا به حساب می آید و ساختنش بیش از نود سال به طول انجامیده است، کلیسای سنت فرانسیس آرسسی و کلیسای Our Lady of the Rosary که به نظر می رسد در سال 1544 میلادی ساخته شده و نخستین کلیسای این شهر به حساب می آید، موزه باستان شناسی گوا که برخی از مجسمه های معابد گوا در آن به نمایش درآمده در کنار موزه هنرهای مسیحی از دیگر جاذبه های دیدنی گوای قدیمی است.
وگاتور (Vagator)
Vagator بیشتر به نخل های بلندبالا، صخره های سرخ رنگ و قلعه تاریخی و پرتغالی اش شناخته می شود. شهری با رستوران های متعدد که بزرگترین ساحل شمالی گوا را در خود جای داده است. ساحلی آفتابی باسنگ ریزه ها و شن های سفید که انواع ورزش های مهیج آبی را در خود جای داده است. اگر کمی از شهر فاصله بگیرید و به سمت روستای چپورا حرکت کنید می توانید سری به معبد باستانی هندوها بزنید. در بندر چپورا اتاق ها و کلبه هایی روستایی متعددی قراردارند که به توریست ها کرایه داده می شوند. در اغلب روزها می توانید در این بندر شاهد ماهیگیری ماهیگیران چپورایی باشید و ماهی تازه میل کنید. قلعه تاریخی چپورا که در دهانه رودخانه چپورا قرارگرفته و در سال 1617 میلادی توسط پرتغالی ها ساخته شده است نیز یکی دیگر از دیدنی های منطقه چپوراست. گرچه قلعه تخریب شده اما دیوارهای آن هنوز پابرجاست و نمای بسیار زیبایی را از ساحل روبرویش به نمایش می گذارد.
منطقه پوندا
پوندا یکی از مراکز جنوبی ایالت گواست که شهری صنعتی است اما اطراف این شهر را معابد مختلفی قراردارند که بازدید از آن ها بسیار جذاب است. معبد ShriShantadurga که در میان انبوه درختان گرمسیری پنهان شده است در کنار مزرعه Savoi، معابد تاریخی و کهن Shri Mahalsa، Shri Manguesh و Shri Laxmi Narasimha، مجموعه های سنگی Khandepar که در میان جنگل های انبوه در روستایی با همین نام قرار گرفته است و کوچکترین منطقه حفاظت شده گوا که باندلا نامیده می شود همه از جاذبه های گردشگری است که در فواصل چند کیلومتری این منطقه صنعتی قرارگرفته اند.
بازار آنجون
این بازار یکی از بازارهای سنتی منطقه گواست که هیپی های مهاجر به گوا آن را در ابتدا برای فروش دست ساخته هایشان و تامین هزینه های زندگی در روزهای چهارشنبه برپاکردند. بازاری که کم کم رونق گرفت و حالا یکی از بازارهای محبوب گوا با بیش از 500 غرفه برای خرید لوازم و صنایع دستی این ایالت کوچک محسوب می شود و به جز فصل باران های موسمی که برپایی چادرها و غرفه ها در زیر باران کاری دشوار است و موجب تعطیلی بازار می شود در باقی فصول برپاست. حالا علاوه بر محصولات و جواهرات دست ساز، انواع مجسمه ها، ساری های سنتی، ادویه های خوش عطر گوا، غرفه های خالکوبی و طراحی با حنا و … در این بازار شلوغ عرضه می شود. در این بازار می توانید سوغاتی هایی از سراسر هند را از نزدیک ببینید از زنانی که خودشان را از گجرات به این بازار می رسانند تا بازرگانانی که از کشمیر به این بازار رسیده اند. در نزدیکی این بازار نیز کافه های متعددی قرار دارند و اغلب برنامه های اجرای موسیقی زنده نیز به چشم می خورد که طرفداران خاص خود را دارد.
ساحل Mandrem
کیلومترها ساحل تمیز و چشم نواز با شن هایی طلایی که در نزدیکی روستایی ساحلی با همین نام قرار گرفته است که 21 کیلومتری با مرکز ایالت گوا فاصله دارد. اگر به دنبال ساحلی در شمال گوا می گردید ساحل ماندریم یکی از گزینه های پیش روی شماست. این روستا دو ساحل اصلی دارد که به ترتیب Junas و Ashvem نام دارند. Mandrem ساحلی است که به داشتن آب های شفاف شهره است و یکی از زیباترین سواحل شمال گوا به حساب می آید. اما زمانی که فصل باران های موسمی فرامی رسد و بارندگی افزایش می یابد زیبایی این ساحل چند برابر می شود جایی که نهر پرآب روستا خودش را به ساحل می رساند و صحنه های چشم نوازی را خلق می کند. ریزورت های این ساحل و روستای زیبایش نیز زبانزد است. دوچرخه سواری در طبیعت زیبای این روستا و در امتداد ساحل رویایی اش در کنار ورزش های آبی رایج در این ساحل یکی از تورهای محبوب این منطقه است.
ساحل Sinquerim و قلعه Aguada
اگر هنوز هم در مناطق شمالی گوا هستید بهتر است سری به روستای Sinquerim زده و ا ساحل زیبا و جذابش لذت ببرید. اما علاوه بر سواحل آفتابی در نزدیکی این روستا قلعه تاریخی قرار دارد که از قرن هفدهم میلادی به یادگار مانده است و یادگاری از حضور پرتغالی ها است که در برابر هجوم هلندی ها ساخته شده است. قلعه ای با برج و باروهای محافظتی که یک برج فانوس دریایی بلند بالا و تاریخی را در خود جای داده است که قریب به 200 سال قدمت دارد. یک آب انبار قدیمی و بسیار بزرگ که ظرفیت گنجایش 10 میلیون لیتر آب را دارد و در روزگار دور منبع تامین آب مورد نیاز کشتی های پهلو گرفته در این ساحل بوده است.
ساحل Palolem
گوا از دو بخش جنوبی و شمالی تشکیل شده است و در هر دو بخش خود سواحلی چشم نواز دارد. یکی از سواحل جنوبی پرآوازه ایالت گوا ساحل Palolem است. ساحلی کارت پستالی و مواج با شن های نرم و انبوه درختان نخل که در یک خلیج آرام و دنج قرار گرفته است. این خلیج امن یکی از دلچسب ترین و مناسب ترین نقاط گوا برای شناکردن است. سایر ورزش های آب همانند کایاک سواری نیز در این خلیج زیبا و ساحلش بسیار پررونق است. ساحل پر از رستوران های متعدد و متنوع است که برای هر مسافر و گردشگری مناسب است. در نزدیکی این ساخل می توانید در کلاس های یوگا شرکت کنید و یا به یک دوره آموزش آشپزی سر بزنید و یا اینکه با کرایه یک دوچرخه از خطوط زیبای ساحلی لذت ببرید. قایق های کروز هم شما را در گشت و گذار دلچسبتان در سواحل جنوبی گوا همراهی می کنند.
منطقه حفاظت شده پرندگان سلیم علی
گوا در کنار طبیعت دلربا و گرمسیری اش، سواحل آفتابی و شفافش و همچنین بناهای تاریخی و مععماری هنرمندانه اش یکی از غنی ترین گنجینه های حیات وحش نیز هست. دکتر سلیم معزالدین عبد العلی پرنده شناس پرآوازه ای است که اهل گوا است و در تمام هندوستان شناخته شده است. مسئولین حفاظت از جنگل های گورا که در سال 1988 میلادی جزیره Chorao را به عنوان پناهگاه پرندگان اعلام کرده بودند به پاس خدمات ارزشمند این پرنده شناس اهل گوا نام او را بر روی این پناهگاه حیات وحش قرار می دهند. دسترسی به این پناهگاه جذاب با عبور از میان مرداب و تنها با قایق امکان پذیر است. به جز مرغ ماهی خوار سفید و حواصیل ارغوانی شما می توانید پرندگان دیگری همانند مرغ های ماهی خوار رنگارنگ، عقاب ها، کورکورها، دارکوب، آبچلیک، بوجانگای و مرغ مینا را نیز به وفور از نزدیک ببینید. علا.ه بر پرندگان روباه، شغال، تمساح، سمور و ماهی های خالدار از دیگر ساکنین این منطقه حفاظت شده اند. این منطقه یک برج پرنده نگری نیز دارد که تنها با قایق قابل دسترسی است آن هم در صورت مساعد بودن اوضاع رودخانه!
آبشار دودهسگار
زیباترین آبشار ایالت گوا همین آبشار دودهسگار است که با 630 متر ارتفاع دومین آبشار بلند هندوستان نیز به شمار می آید. این آبشار در جنوب شرفی ترین نقطه پناهگاه حیات وحش Bhagwan Mahavir قرار گرفته است و در ماه اکتبر که مصادف با فصل باران های موسمی است به زیباترین و پرآب ترین شکل خود می رسد و به دلیل فشار زیاد آب آنقدر سفید است که درست مثل یک آبشار شیر به نظر می رسد. برای دسترسی به این آبشار باید خودتان را به روستای Kulem برسانید.
