میرازور در پایین کوه های بسیار زیبایی قرار گرفته و اطراف آن را باغ ها و انواعی از درختان میوه، باغچه سبزیجات و گیاهان دارویی و درختان متعدد مرکبات احاطه کرده اند که محصولات آن ها در نهایت روی میز غذای شما جای خواهند گرفت که در اکثر موارد تنها دقایقی پس از چیده شدن صورت می گیرد. همچنین در اطراف این رستوران مرغ هایی هستند که تخم گذاشته و کندوهایی که عسل تولید می کنند، در حالی که برخی مهمانان خوش شانس توسط سرآشپز مشهور رستوران، مائور کولاگرکو، به یک تور جذاب در دروان باغ ها و مزه کردن محصولات آن، لذت بردن از بوی گیج کننده درون این باغ ها و بخصوص رُزماری های وحشی، یاسمن و شکوفه های پرتغال دعوت خواهند شد.
یک آشپزخانه باز در پایین ترین طبقه ساختمان سه طبقه رستوران میرازور قرار دارد که در دسامبر 2018 دارای دو ستاره میشلین بوده و در میان بهترین رستوران های جهان رتبه سوم را داشت. این رستوران توانست یک ستاره میشلین دیگر در ژانویه 2019 بدست آورده و در ادامه به عنوان بهترین رستوران جهان انتخاب شد. این اولین بار در تاریخ رستوران داری و آشپزی فرانسه است که یک سرآشپز غیرفرانسوی- کولاگرکو یک سرآشپز آرژانتینی است- توانسته سه ستاره میشلین دریافت نماید.
غذاهایی در کلاس جهانی
در همان طبقه اول رستوران، ستاره این نمایش قرار گرفته است: سالن غذاخوری. حتی در ماه تاریک دسامبر نیز نماهای پانورامیک خیره کننده این بخش از رستوران در موازات دریای مدیترانه، کوهستان ها، شهر منتون و قایق های تفریحی چندین میلیون دلاری در لنگرگاه، مهمانان را شگفت زده می سازد. وقتی به روزهای روشن تابستان و ترکیب آن با آسمان صاف و دریای آبی فکر می کنید، بار دیگر به اسم میرازور خواهید رسید. میزهای چوبی گرد و زیبا در بهترین جاها قرار گرفته و هیچ رومیزی یا سفره ای روی آن ها دیده نمی شود در حالی که یک گلدان یا افشره گرد تنها چیزی است که روی آن ها قرار گرفته است.
چوب قهرمان طراحی بخش عمده ای از دکوراسیون و طراحی این رستوران است که با در آغوش کشیده شدن طبیعت توسط رستوران میرازور مطابقت دارد. تیم دستیاران و آشپزان کولاگرکو نیز تیمی بین المللی هستند که از 14 کشور و ملیت متفاوت آمده اند و تعداد آن ها به 50 نفر می رسد. این موضوع تحقق بی نقص ترکیب گرمای خلاقانه و حرفه ای گری مطلق است. برخی از این افراد به طور مداوم با مهمانان رستوران صحبت کرده و دفترچه ای با عنوان ساده «میرازور» که توسط کولاگرکو نوشته شده و در آن به اسامی مزرعه داران، ماهیگیران و تامین کنندگان غذاهای رستوران اشاره شده را نشان می دهند.
اعتبار شاعرانه
در این میان اما برخی از آیتم های غذایی رستوران همواره تا حدودی ثابت باقی می مانند. نان اشتراکی یکی از ان هاست که یک نان گرد شش تکه است که در کاسه های چوبی سرو می شود. همراه این کاسه نان یک سس زرد رنگ روغن زیتون همراه با آبلیمو و زنجبیل است. آبلیمو افزودنی مورد علاقه کولاگرکو به شمار می آید. در کنار این دو آیتم، شعری از پابلو نرودا، شاعر مشهور شیلیایی است که روی یک تکه کاغذ نور پخش کن نوشته شده و در مدح تکه نان است. چغندر قرمز و خامه خاویار نیز از چاشنی های مورد علاقه کولاگرکو به شمار می آیند. در ابتدا مقدار قابل توجهی سبزیجات برای مهمانان سرو می گردد و در ادامه مهمانان با نوعی سبزی بسیار نازک که در نمک پخته شده و همراه با سسی مملو از دانه های خاویار مواجه خواهند شد.
در وعده ناهار نیز ممکن است با اسکوئید بسیار لذیذ و ترد یا گوشت کبوتر همراه با سسی که از قهوه ساخته شده از شما پذیرایی شود. در میان شیرینی های متعددی که برای مهمانان سرو می شود می توان به شکلات های پرویی که به زیبایی با روغن زیتون محلی و پودر رُزماری ترکیب شده و اتحادی منحصربفرد بین فرهنگ غذایی آمریکای جنوبی و مدیترانه بوده و نماد سبک آشپزی کولاگرکو است اشاره کرد. پنیر نیز یکی از آیتم های خوراکی معمول رستوران میرازور است که بعد از یک ناهار فراوان نیز انسان را وسوسه می کند. جای تعجب ندارد که اینجا نیز پنیرهای فرانسوی و ایتالیایی حرف اول را می زند زیرا رستوران میرازور در نزدیکی مرز بین ایتالیا و فرانسه واقع شده است.
خوشگذرانی پرهزینه
البته خوشگذرانی در چنین رستوران خلاقانه و زیبایی بدون هزینه نیست. یک ناهار معمول حدود 200 دلار هزینه دارد. اگر چه چنین قیمتی برای نهار قابل توجه است اما تجربه ای که در رستوران میرازور کسب می کنید ارزش این قیمت گزاف را خواهد داشت. برای درک بهترین علت شهرت و اعتبار رستوران میرازور با ریکاردو چانتون، سرآشپز مشهور و تحسین شده هتل شانگاریلا در هنگ کنگ صحبت می کنیم که هفت سال زیر نظر کولاگرکو کار کرده است.
در مراسم اهدای جوایز بهترین رستوران های جهان که در سنگاپور برگزار شد، اولین کاری که کولاگرکو هنگام دریافت جایزه خود کرد این بود که از چانتون خواست به دیگر اعضای تیم آشپزان رستوران میرازور پیوسته و او را یکی از اعضای «خانواده» خطاب کرد. چانتون از تجربیات خاص خود تحت نظر کولاگرکو در میرازور صحبت می کند: «مائورو بسیار ذهن بازی دارد، رفتار دوستانه داشته و یک انسان با قلبی بزرگ است. او را بسیار دوست دارم. او یک سرآشپز معتبر و رک است. وقتی چیزی را حس می کند آن را به نمایش می گذارد و ما چیزهای بسیار بسیار زیادی را با هم به اشتراک گذاشته ایم. نداشتن منو چیزی است که همه چیز را جالب می سازد، هیچ غذایی همیشه یکسان نیست. وقتی که یک دستورالعمل غذایی داشته باشید، همواره این ریسک را کرده و به چیزی باز خواهید گشت که سال گذشته، تابستان گذشته کرده اید».
وی در مورد تجربه خود در میرازور چنین ادامه می دهد: «اما در میرازور اینطور نیست و همیشه رو به جلو قدم بر می دارید. مائورو از افرادی که می گویند “چرا که نه؟” خوشش می آید. او همیشه از من نظرخواهی می کند و هیچگاه نمی گوید که ما این کار را می کنیم زیرا می داند که هر چه بیشتر از دیگران بشنوی، بیشتر یاد خواهی گرفت». این مقدار از روشنفکری و باز بودن تفکر این سرآشپز نقش مهمی در موفقیت رستوران میرازور داشته است.
