اما همانطور كه غذاهای خوشمزه هندی به خاطر ادویه جاتی كه در آنها استفاده می شود، شناخته شده – و به شدت پرطرفدار – هستند، بنابراین دسرهای تهیه شده در این كشور نیز همین حالت را دارند، و اغلب با چاشنی هایی فوق العاده مانند هل و جوز هندی معطر می گردند.
بسیاری از خوراكی های لذتبخش و شیرین هم وجود دارند كه دیدنشان بسیار جذاب است، از ببینكای پیچیده و چند لایه گرفته تا موتوچور لادوی رنگارنگ.
به عنوان یك امتیاز دیگر برای مخاطبان باید به این موضوع اشاره كرد كه دسرهای هندی محدود به یك خوراكی پس از غذا و یا فقط ویژه شام نیستند: بسیاری از غذاهای هندی برای صبحانه میل می شوند، و یا به عنوان یك غذای مختصر (اسنك) در طول سفر مورد استفاده قرار می گیرند.
بنابراین چرا تا به امروز نظر مخاطبان زیادی را به خود جلب نكرده اند؟ سرآشپز اهل شهر بمبئی، فلوید كاردوز، كه مالك كافه دِ بامبِی برِد در نیویورك و همچنین مدیر آشپزخانه رستوران دِ بامبِی كانیتن در خودِ شهر بمبئی می باشد، این موضوع را مرتبط به شكر استفاده شده در این خوراكی ها می داند.
او در این باره می گوید: “دسرهای هندی بسیار شیرین هستند، به طوری كه بسیاری از افراد غیرهندی آنچنان كه باید و شاید از خوردن آنها لذت نمی برند”. اما با در نظر گرفتن این موضوع كه بسیاری از آنها را می توان بدون آرد گندم تهیه كرد، كاردوز پیش بینی می كند كه با مطلع شدن مردم از عدم وجود آرد گندم در این دسرها و یا صرف نظر كردن از خوردن محصولات حیوانی، شهرت این خوراكی ها افزایش خواهد یافت.
او در ادامه افزود: “سرآشپزهای هندی بایستی شروع به اتخاذ رویه ای متفاوت از قبل در خصوص آنها كرده و این دسرها را طوری تهیه كنند كه طرفداران بیشتری از آنها استفاده نمایند. من فكر می كنم كه در صورت تكامل آنها، رشد چشم گیری خواهند داشت و طرفداران زیادی پیدا خواهند كرد”.
اكنون، در ادامه مطلب در مورد شش خوراكی لذت بخش هندی و مورد علاقه كاردوز كه در نقاط مختلف جهان در دسترس هستند، مطالب مفیدی خواهید خواند.
در اقصی نقاط ایران و در شهرها و روستاهای مختلف آن، غذاها و خوراكی های متنوع، بومی و در عین حال دلپذیری تهیه می گردند كه برای آشنایی با آنها می توانید سری به سایت های فعال در حوزه رزرو آنلاین هتل بزنید.
ببینكا
كاردوز در زمان كودكی خود و به هنگام زندگی در شهر بمبئی، به ببنیكا، كه یك كیك غنی شده سفت بوده و به طور سنتی در روزهای تعطیل در منطقه گائو واقع در كشور هند صرف می شده، علاقه مند بوده است. او در این مورد این چنین به خاطر می آورد كه: “خانواده ام آن را می پختند و من هم كه عاشق خوردن آن بودم”.
ریشه این غذا به ساكنان پرتغالی برمی گردد كه در قرن شانزدهم میلادی به گائو قدم گذاشته و دسرهای به سبك كاستارد (فرنی) خود را به آنجا وارد كرده بودند.
موارد اصلی تشكیل دهنده ببنیكا متشكل از یك خمیر تخم مرغ، آرد، جوز هندی و شیر نارگیل است، كه در لایه هایی نازك پخته شده و سپس بین لایه ها به روغنِ كرة آب شده آغشته می شوند.
تهیه این غذا زمان بر است و با افزایش تعداد لایه ها نیازمند كار و دقت بیشتری از طرف آشپز آن است. هفت لایه معمولاً حداقل تعداد لایه های تهیه شده است، اما در برخی از نسخه ها تا 16 لایه نیز تهیه می شود. در هر حالت، شیارهای رنگارنگ روی ببینكا نشان دهنده مهارت های آشپز آن بوده و موجب خوشحالی مصرف كنندگان می گردند.
كاردوز در این باره عنوان نمود كه: “در منطقه گائو، همیشه از این نوع دسر استفاده شده است، اما مصرف آن به طور ویژه در ایام كریسمس بالا می رود”.
در كجا می توانید این دسر را پیدا كنید: جیسس ئه گوس در لیزبون، پرتغال
برخلاف دیگر خوراكی های خوشمزه و شیرین هندی، از منطقه ماهاراشترا و گوجارات پنجره ای متناهی برای امتحان كردن این دسر وجود دارد. كاردوز می گوید: “یك عالمه انبه در هند وجود دارد و این دسر نوعی خوراكی است كه فقط در طول فصل انبه تهیه می گردد”.
دلیل این موضوع بسیار ساده است: پوره ساده پالپ انبه همانند ستاره ای حاضر در این دسر است (در زبان هندی، “آم” به معنی انبه و “راس” به معنی آب است). و در حقیقت، مقاومت در مقابل خوردن كاسه بزرگی پر از انبه با رنگ زیبایی كه دارد، بسیار سخت است.
ممكن است دستورپخت های دیگر از زعفران، شیر و یا پودر شكر برای طعم دهی به پوره استفاده نمایند، اما مهمترین جزء این دسر، نوع درست و صحیح انبه است – نوع آلفونسوی آن كه خیلی نرم و آبدار است، بهترین انتخاب خواهد بود. سپس تركیب میوه، اغلب سرد و با پوره و نان ترد سرخ شده سِرو می گردد.
در كجا می توانید این دسر را پیدا كنید: ثالی این سانیوِیل، كالیفرنیا
حلوای گاجار (هویج)
كیك هویج در مقایسه با این غذای متشكل از هویج های خرد شده كم رنگ تر است، به طوری كه یكی از مشهورترین دسرهای این كشور به شمار می رود. كاردوز در مورد این دسر، كه در اصل ریشه آن در شمال هند است، می گوید: “همسر من بهترین حلوای گاجار را در جهان درست می كند. او همیشه در روز جشن دیوالی این دسر را درست می كند”.
این دسر اغلب به صورت متراكم همراه با هویج های تازه و پسته سبز روشن و یا مغز بادام خرد شده در یك كاسه سِرو می شود.
رمز و راز پشت پرده این خوشمزگی مربوط به پختن هویج ها در شیر و روغن گرفته شده از كره تا زمانی است كه حالتی خامه ای و پودینگ مانند به خود بگیرند. سپس این تركیب با هل سبزرنگ، پسته و بعضی وقت ها كشمش معطر می گردد. كاردوز در این باره افزود: “لذتبخش ترین شیوه خوردن آن اضافه كردن بستنی وانیلی برای خوشمزگی بیشتر آن است”.
در كجا می توانید این دسر را پیدا كنید: خائو گولی در تورنتو، كانادا
شریخند
كاردوز در مورد این دسر، كه اولین بار در قطاری در مسیر دهلی نو به بمبئی آن را خورده، این چنین می گوید كه: “خیلی ساده و خوشمزه است”.
دسر گجراتی بیشتر شبیه به دسر ماست است: متشكل از ماست معطر شده با هل، شكر و زعفران است. زعفران یك رنگ زرد ظریفی را به پودینگ اضافه می نماید، و آن را تبدیل به دسر ماستی شبیه به دیگر دسرها می نماید.
اغلب اوقات با پوره نمكی سِرو می گردد كه خوراك نهایی را به تركیبی شور و شیرین تبدیل می نماید. و در حالی كه این دسر جزء دسرهای مورد علاقه كاردوز است، اما دیر با آن آشنا شده است: “دسرهای هندی بسیار وابسته به منطقه ای هستند كه در آن ریشه دارند، تا قبل از سوار شدنم به آن قطار و خوردن آن دسر، نمی دانستم كه دسر شریخند حتی وجود هم دارد”.
در كجا می توانید این دسر را پیدا كنید: گانپاودر در لندن، بریتانیا
میشتی دوی
این غذا از منطقه غرب بنگال از موادی ساده تهیه می شود كه سود تك تك آنها از مجموعه آن ها به شكل دسر بیشتر است.
فرآیند پخت این دسر با شیر آغاز می گردد، به طوری كه ابتدا آن را جوشانده و سپس به وسیله شكر زرد كه از آب نیشكر و یا شیره درختان خرما بدست می آید، شیرین می گردد. پس از آن، ماست اضافه شده و كل تركیب تا زمان سفت شدن نگهداری می شود.
كاردوز در این باره عنوان كرد كه: “این دسر طعمی شبیه به غذاهای پخته دارد، اما آن را سرد میل می نمایید”. روش سنتی سِرو دسر میشتی دوی در كاسه سفالی یا رُسی، همراه با رشته های روشن زعفران، پسته خرد شده یا حتی گُل های قابل خوردن است كه اغلب بر روی دسر پاشیده می شوند.
كاردوز توضیح می دهد كه: “این غذا كه البته از منظر فنی دسر به حساب می آید را می توانید برای صبحانه و یا نهار میل كنید”. حتی می تواند در كنار یك غذای غیر شیرین یا تند مانند ماهی سِرو گردد.
در كجا می توانید این دسر را پیدا كنید: مانگو پیكل در شیكاگو، ایالت ایلینویس. شركت كاتی رول در نیویورك نیز این دسر را به صورت نوشیدنی ارائه می دهد.
ماتیچور لادو
این توپ های عمیقاً سرخ شده احتمالاً به نان شیرینی های گرد و حلقه ای شباهت داشته باشد، اما با محوریت آرد نخود، از مزه ای عالی برخوردار هستند.
كاردوز در مورد این دسر می گوید كه: “یك دسر موتیچور لادوی خوب بایستی لطیف باشد و به محض اینكه یك گاز از آن گرفتید، باید روی زبانتان بشكند”.
این غذا، كه ریشه آن در شمال كشور هند است، اغلب به آن چاشنی زعفران و یا دانه های خربزه زده می شود و توسط شربت غلیظ شكر شیرین می گردد. این توپ ها همچنین گاه گاهی با رنگ خوراكی نارنجی تركیب می شوند تا زیباتر دیده شوند.
در كجا می توانید این دسر را پیدا كنید: ماسالا ثئوری در سیدنی، استرالیا
