مینودشت
جنگل چهل چای
تنها هفت کیلومتر از شهر مینودشت که فاصله بگیرید خود را در میان جنگلی بکر و زیبا خواهید یافت که به سان بهشتی جذاب است. این جنگل زیبا که انبوه مراتع سرسبز آن را در بر گرفته اند در دامان جادویی البرز شمالی قرارگرفته و به جنگل چهل چای شهره است. جنگلی که علاوه بر حضور درختان بلندبالا و زیبا، رودخانه های خروشان و چشمه سارهای متعددی نیز در دل آن جریان دارند. عبور رودخانه چهل چای از دل این جنگل بر طراوت و زیبایی اش افزوده است. این جنگل را با نام تنگ چهل چای نیز می شناسند و اگر از بلندای کوه ها به این جنگل متراکم بنگرید خواهید دید که چگونه در دامان کوه ها و در دل دره ها درست در مسیر حرکت رودخانه چهل چای پیش روی کرده است. این پارک جنگلی جادویی مجهز به امکاناتی همانند آلاچیق، سرویس بهداشتی، نمازخانه و فروشگاه برای شب مانی است. جنگل در نزدیکی روستای کلوکند قرار گرفته است و 59 هکتاری وسعت دارد.
آبشارهای ریگ چشمه
پیچ وخم جاده را که پشت سر بگذارید 18 کیلومتر بعد به روستای زیبای ریگ چشمه پایین خواهید رسید. به سان اغلب روستاهای مینودشت، این روستا را نیز مراتعی حیرت انگیز احاطه کرده اند. با رسیدن به روستا و پشت سر گذاشتن آن وارد جنگلی زیبا و فوق بکر خواهید شد که در همان نگاه اول چشم تان را خواهد ربود. اگر در دل جنگل به پیش بروید، در طول مسیر رودخانه ای خروشان را در میان انبوه درختان متراکم خواهید دید که در کنار چشمه سارها منظره بی بدیلی را بوجود آورده است. با پیاده روی در اعماق جنگل شما به آبشاری بسیار زیبا خواهید رسید که با نام آبشار ریگ چشمه شناخته می شود. آبشار از بلندای سنگ های خزه گرفته پایین می جهد و در قالب رودخانه ای به مسیر ادامه می دهد. منظره حیرت انگیز جنگلی بکر در کنار این آبشار زیبا حتما خستگی راه را از تن شما به دور خواهد کرد. اما 200 متر آن سوتر از آبشار، غاری آهکی و بسیار زیبا قرار دارد که پیمایش آن آ ن قدر سخت نیست و مناظر بی بدیلی را در دل خود پنهان کرده است. این غار هم با نام ریگ چشمه شناخته می شود. قصد سفر به اعماق جنگل و بازدید از آبشار و غار را اگر داشتید حتما با یک راهنمای محلی این مسیر زیبا را طی کنید.
منطقه لوه
لوه نام بهشتی کوچک در دل شهرستان مینودشت است. یک منطقه جنگلی با انبوه جنگل های هیرکانی که درست در همسایگی پارک ملی گلستان قرار گرفته است. این جنگل ها که از ضلع جنوبی شان به ارتفاعات البرز می پیوندند با انبوه درختان بلوط در کنار ممرز، افرا، زبان گنجشک، انجلی، ولیک و ده ها درخت دیگر منظره بی بدیلی را خلق کرده اند. این جنگل بکر که بیش از 3500 هکتار وسعت دارد یکی از بزرگترین جنگل های بلوط استان گلستان را در خود جای داده است. جنگل لوه، خانه شوکا و مارال ایرانی است و با انبوه درختانی که در دامان کوه ها و صخره ها و در شیب یک دره روییده اند زیبایی کم نظیری دارد. در این جنگل رودخانه ها و چشم های متعددی جریان دارند اما آنچه نام لوه را بر سر زبان ها انداخته است آبشار پله ای زیبا و حیرت انگیز آن است که از چندین بخش تشکیل شده است. هر یک از بخش ها ارتفاع متفاوتی دارند اما در بلندترین بخش این مسیر پلکانی زیبا، به ارتفاع 15 متری می رسیم. آبشار در نهایت 70 متر ارتفاع دارد که حیرت انگیز است. انبوه گیاهان و خزه های اطراف این آبشار آن را به بهشتی دوست داشتنی مبدل کرده است. جنگل لوه هم اکنون در محدوده منطقه حفاظت شده لوه، در 16 کیلومتری شهر گالیکش و در نزدیکی روستای لوه قرار دارد.
آبشار لولوم
مینودشت آنقدر آبشار دارد که چشم به هر سو بچرخانید یک آبشار زیبا را شکار خواهید کرد. در این میان اما آبشار زیبای لولوم یک سر و گردن از سایر آبشارها بالاتر است. یک آبشار پلکانی که در اعماق جنگلی زیبا قرار گرفته و طبیعت بکر و جذابش در کنار ارتفاع 30 متری آبشار، از این آبشار یک جاذبه بی بدیل ساخته است. آبشار لولوم در کنار روستایی با همین نام واقع شده است. لولوم در میان دشتی وسیع و سرسبز قرار گرفته است. با گذر از روستا و عبور از پیچ و خم باغات و مزارع به جنگلی پا می نهید که به راستی معجزه خلقت است. با کمی پیش روی در دل این جنگل بکر و حیرت انگیز کم کم نوای این آبشار زیبا و پرآب به گوش می رسد. با نزدیک شدن به آبشار و دیدن این حجم از زیبایی با سنگ های بزرگ و خزه گرفته و درختانی زیبا و بلند و طبیعتی باطراوت، تنها شکرگزار چنین زیبایی خواهید بود. اما این پایان مسیر نیست با حرکت در دل جنگل چندین و چند آبشار به چشم تان خواهد خورد که اگرچه از حیث ارتفاع کوتاه تر از آبشار نخست هستند اما زیبایی بی بدیل شان در دل این طبیعت بکر مجال هیچ فکر و سخنی را نمی دهد، آنچه در توصیف این طبیعت زیبا می توان گفت تنها یک کلمه است؛ زیبا!
سایر آبشارهای مینودشت
اما لولوم تنها آبشار این منطقه نیست، آبشارهای بسیار زیبای دیگری در حوالی مینودشت جاخوش کرده اند. آبشار زیبای ساسنگ، آبشار چشم نواز حسینا، آبشار دیدنی یکه سور، آبشار دیدنی مبارک آباد و آبشار زیبای باقرآباد شماری دیگر از آبشارهای این منطقه استثنایی اند که حتما باید سری به آن ها بزنید.
قلعه قافه
در میان جاذبه های بی بدیل شهر مینودشت، روستاهای این دیار هرکدام خود یک جاذبه طبیعی تمام عیارند. در این میان روستای قلعه قافه از آن دست روستاهای شناخته شده است که حتما باید سری به آن بزنید. روستای قلعه قافه 35 کیلومتر با مینودشت فاصله دارد و در زمره روستاهای کوهستانی این دیار قرار دارد. روستایی با بافت سنتی و خانه هایی دوشادوش یکدیگر، که متاسفانه در جریان زلزله های اخیر تعدادی از این خانه ها دچار آسیب شده و برخی تخریب شدند. این روستای کوهستانی، که یکی از ییلاقات محبوب مینودشت در فصول گرم سال است، قدمتی بلند دارد و سابقه سکونت در آن به پیش از میلاد مسیح می رسد. آنطور که به نظر می رسد سال ها قبل قلعه ای بر فراز یکی از کوه های روستا قرارداشته که محل سنگرگرفتن مردم به هنگام حمله راهزنان بوده است. در این روستا با کوچه های سنگ فرش، شما هوایی دلچسب و مطبوع را تجربه خواهید کرد. آنچه این روستای زیبا را بر سر زبان ها انداخته است جنگل های بکر و زیبا، آبشار، غارهای کوچک و بزرگ و ارتفاعات زیبای اطراف آن همانند ماران است. یک زیارتگاه نیز در دل این روستا قرار دارد که در بین اهالی از قداست خاصی برخوردار است.
شهر تاریخی دشت حلقه
دشت حلقه که در 12 کیلومتری مینودشت و در مجاورت روستای دشت حلقه قرار گرفته، نام یک محوطه تاریخی است. محوطه ای که در سال 1353 هجری شمسی کشف شده و در واقع بقایای یکی از شهرهای مهم و آباد دوران اشکانی و ساسانی است. آنطور که از کاوش های باستان شناسی برمی آید دور تا دور این شهر تاریخی ، که حالا قسمتی از آن زیر زمین های کشاورزی مدفون شده است، دو حصار مستحکم و قطور قرار داشته و مرکز حکومت شهر نیز بر روی تپه ای بلند قرار داشته است. این محوطه تاریخی ارزشمند در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است.
غار کیارام
نامگذاری مینودشت
پی تاریخ را اگر بگیرید خواهید دید که تا همین یک قرن پیش مینودشتی در کار نبوده است. داستان از آنجا آغاز می گردد که رضاخان در دوره سربازی خود بارها به منطقه حاجیلر سر زده بود تا اینکه پس از در دست گرفتن قدرت بازهم به همان دشت بازمی گردد و این بار دستور می دهد نام آن روستای کوچک را به دشت مینو تغییر دهند. دشت مینو هم پس از چند ماه به مینودشت تغییر پیدا می کند و درست از سال 1318 هجری شمسی در نقشه ایران از منطقه ای با نام مینودشت سخن به میان می آید. اما مینودشت امروز از تاریخی طولانی و پر فراز و نشیب برجای مانده است. سال ها قبل در دوران حمله مغول ها عده ای که کبودجامه نامیده می شدند پس از سقوط خوارزمیان توسط حمله مغول بر جرجان آن روزها ساکن و حاکم می شوند. روستای کوچکی که در آن دیار قرار داشته سال ها کبودجامه نامیده می شده است تا اینکه در دوران قاجار طایفه ای بزرگ با نام حاجیلر به این منطقه مهاجرت می نمایند. حضور این طایفه سبب نامگذاری منطقه با نام حاجیلر می شود. چندین سال بعد نام منطقه به سنگر و بعدهم سنگرحاجیلر تغییر پیدا می کند. نامی که احتمالا برگرفته از یک جنگ تمام عیار با یک خان فندرسکی است که اهالی حاجیلر با برپایی یک سنگر در منطقه فعلی پسرک در شهر مینودشت در برابر این هجمه مقاومت می نمایند. این نام همچنان باقی بود تا اینکه در نهایت توسط رضاخان تغییر داده شد. مینودشت را بسیاری با نام دشت بهشت نیز می شناسند، نامی که الحق برازنده این زیبای پرناز در دامان البرز شمالی است. انبوه جنگل های متراکم، آبشارها، رودخانه ها، چشمه سارها و ارتفاعات البرز این بهشت کوچک را به مقصدی تمام عیار مبدل کرده است که حتما باید سری به آن بزنید.
