جزیره ماداگاسکار در اقیانوس هند و در ساحل جنوب شرقی آفریقا واقع شده است، این جزیره به طور چشمگیری بیش از 80 میلیون سال است که از دیگر نقاط زمین دورافتاده است، در نتیجه ی این فاصله، جهانی فوق العاده زیبا و منحصر به فرد، مملو از درختانی وارونه، جنگل های سنگی و لمور ها را می توانید در این جزیره مشاهده کنید. گفتنی است که سفرنامه نویس معروف ژان بپتیس، از سفر خود به این سرزمین رویایی مطالب زیادی نوشته است که راهنمایی برای توریست ها به شمار می آید.
جنگل کریندی و بائوباب ها
سفر خود را از سمت غرب و با تماشای حیات وحش شروع کنید و در میان درختان نمادین این جزیره قدم بزنید. با روحیه و شادی در میان جنگل پرسه بزنید، از میان مسیر های جنگلی که هر یک به دیگری شباهت دارد عبور کنید. اندکی صبور باشید تا در میان انبوه درختان بتوانید لمورها را تماشا کنید، لمورها با سرهای خرس عروسکی مانند و چشم های قهوه ای عینکی شکل از میان گودی درختان بیرون می آیند.
چند قدمی که پیش روید حیوانی پشمالو و سفید رنگ به نام شیفاک ورو، مانند هنرمند بندبازی در نوک درختان ظاهر می شود، سر کوچک فرزندش که از بدن ابریشمی و پشمالوی شکم مادر بیرون زده است و بر فراز درختان می چرخند. با ادامه مسیر خانواده لمورهای قرمز رنگ را خواهید یافت که برای بررسی انسان ها، خود را به آنها می رسانند. آخرین بازماندگان جزیره ی دورافتاده در جنگل سنگی کریندی، در خزان خشک جنگل در سواحل غربی ماداگاسکار زیستگاهی برای خود فراهم کرده اند. این زیستگاه از هشت گونه ی متفاوت لمورها محافظت می کند و همچنین موجودی که شکم او با دیدن انسان ها شروع به غر می کند نیز در این زیستگاه زندگی می کند. این جنگل باشکوه یکی از بهترین مکان ها برای بازدید لمورها و گونه نادر و کمیاب فوسا از راسته گربه سانان می باشد. 
سه گونه ی کمیاب از حیوانات جزیره، روز را در کمپ مرکز تحقیقاتی زیست محیطی کریندی گذراندند. این حیوانات ژنتیک عجیب و وحشتناکی دارند با ترکیب ژن های سگ و راسو، با خز های خاکستری قهوه، چشم های زرد رنگ و دمی که به اندازه ی بدن شان بزرگ است را می توانید در ظاهر آنها مشاهده کنید. مامی رامپارانی مدیر کمپ مرکزی است که نگران زیستگاه و آینده این موجودات است، کشاورزی و بریدن درختان موجب نابودی این زیستگاه طبیعی می شود و حیواناتی که غذای کافی در طبیعت نمی یابند به سوی کمپ می آیند. مدیر کمپ با نگهبانی مراقب حیوانات بوده و از بازگشت این موجودات به سوی جنگل اطمینان پیدا می کند. از نظر او حفظ منابع طبیعی چالش بزرگی در ماداگاسکار می باشد و تا زمانی که حیوانات جنگل وجود دارند امید برای حمایت از آنها نیز ادامه دارد.
تنه های تنومند و پهن درختان بلند جنگل کریندی در این چالش طبیعت نقش مهمی دارند. این درختان بائوباب نامیده می شوند و مادر جنگل محسوب می شوند، گفتنی است که روزگاری این منطقه مملو از درختان بائوباب بوده است اما با گسترش کشاورزی در طول قرون گذشته از تعداد آنها کاسته شده است و تعدادی در اطراف با فاصله از هم قرار دارند، تنه ی این درختان همچون خانه ضخیم است، سر به فلک کشیده اند و زیبایی را به جزیره ماداگاسکار هدیه بخشیده اند. 
تقریبا در 25 مایلی جنوب جنگل کریندی، خیابان بائوباب قرار دارد که یادآور عظمت و شکوه از دست رفته می باشد. سیده دم مه غلیظی این خیابان را فرا می گیرد و 20 درخت بائوباب در امتداد جاده صف کشیده اند با سایه های تیره و مه گرفته را می توانید نظاره کنید، برخی از این درختان بیش از 600 سال قدمت دارند. کشاورزان با داس و تبر بر دست از میان مه غلیظ ظاهر می شوند. در امتداد این خیابان خانه های از گل ساخته شده، بومی ها در بیرون از خانه آتش روشن می کنند، ظروف سیاه شده را روی آتش قرار داده و آماده پختن غذا می شوند. خورشید طلوع می کند و در این لحظات از میزان گرد و غبار مه نیز کاسته می شود. روز شروع شده و ترافیک را در این جاده مشاهده خواهید کرد، جیپ ها و دوچرخه های موتوری از خیابان بائوباب به سوی شهر ساحلی مورونداوا حرکت می کنند. در کنار این درختان غول پیکر قلمه های ضعیفی با عرض یک سانتی متر و یک متر و نیم ارتفاع نیز به چشم می خورند که در کنار این درختان تنومند در حال رشد بوده و نشانه ای از آینده ی درخشان می باشند.
جاده ای به سوی منطقه حفاظت شده سینجی
سفر به ماداگاسکار سرتاسر هیجان و ماجراجویی است و طبیعت رنگارنگ در گذر از جاده ای با دست انداز های زیاد از کریندی به سوی منطقه محافظت شده ی سینجی در سمت شمال در انتظار گردشگران است. از نظر راهنماهای تور محلی، در کنار گوناگونی زیستی و منحصر به فرد جزیره، ماداگاسکار به داشتن جاده های بد نیز شهرت دارد. کمتر از بیست درصد جاده های این جزیره آسفالت شده اند و طی کردن مسیری به سوی جاذبه ی دیگر کار دشواری می باشد. نقشه گوگل مسافت را مشخص می کند و طبق گوگل از کریندی تا جاده ای صد مایلی به سوی روستای بکوپاکا در شمال، سه ساعت طول خواهد کشید. روی نقشه های گوگل حساب نکنید که اشتباهات زیادی دارد. این منطقه محافظت شده با داشتن جغرافیای منحصر به فرد، جنگل های کرنا، حیات وحش پرندگان وحشی و جمعیت انبوه لمورها در لیست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. گفتنی است که گذر از این مسیر جنگلی همراه با خانواده لمورها پر از هیجان است. 
هنگام عبور از این مسیر جنگلی از گل و لای که شبیه جاده نیست گذر خواهید کرد و صبح زود شاهد رفت و آمد کودکان به مدرسه یا بازی فوتبال در میان گرد و غبار خواهید بود. زنان با دامن های رنگی و روشن در میان دهکده ها قدم می زنند و دسته های ذرت یا هیزم در دستان خود جمع کرده اند، و صورت آنها با خمیری که از درخت تمبر هندی به دست می آید، پوشیده شده است تا از پوست آنها در برابر تابش آفتاب محافظت کند. خانواده ها در کنار رودخانه رخت می شویند، لباس های آنها بر کناره و لبه ساحل یا بر روی گاری چوبی و غیره آویزان است تا خشک شوند. 
زیپو که نوعی گاو کوهان دار است برای مردم ماداگاسکار اهمیت زیادی دارد. از این حیوانات برای حمل و نقل و همچنین در زمین کشاورزی استفاده می شود، و نیز در مراسم رسمی یا مراسم تدفین و در امر پزشکی نیز کاربرد دارند. روغن کوهان زیپو قدرت زیادی به انسان می دهد و بومی ها با مالیدن آن به پوست خود قوی می شوند. در میان سفر جاده با رسیدن به رودخانه سیریبیهینا قطع می شود و جیپ ها با احتیاط بر روی قایق هایی از فلز که با طناب بسته شده اند، به آن سوی رودخانه هدایت می شوند. 
با کاهش گرمای شدید روز، فعالیت بومی ها در روستاهای نزدیک جاده افزایش می یابد، مرد ها با داس نی ها را کنار می زنند و زن ها با هاون های بزرگ برنج را کوفته و آرد می کنند. کودکان به سوی هر وسیله نقلیه هجوم می آورند و برای تمرین زبان خارجی خود، محترمانه از گردشگران خودکار یا آب نبات درخواست می کنند. عبور از این مسیر و گذر از رودخانه تا رسیدن به روستای بکوپاکا در شمال، تقریبا یازده ساعت طول می کشد.
پارک ملی سینگی دی بماراها
بهتر است چند روزی در ماجراجویی پارک ملی عجیب و متفاوت ماداگاسکار زمان صرف کنید. برای بازدید از این پارک ملی معروف و صعود از صخره های بزرگ می بایستی در بکوپاکا به سوی دفتر اداری بروید و بلیت ورود به پارک ملی سینگی دی بماراها را رزرو نمایید. اکثر توریست هایی که این مسیر طولانی را طی می کنند تمایل دارند از این طبیعت وحش بی نظیر بازدید کنند.
این پارک ملی به دو بخش بزرگ و کوچک تقسیم شده است، و قسمت کوچک تری نیز دورتر از اداره پارک گسترده شده است. راهنمایی تور گردشگران را هدایت می کند و آنها را از میان گذرگاه باریکی عبور می دهد، به گردشگران از قبل تذکر داده می شود که این منطقه بسیار مقدس بوده و قبر های زیادی در آنجا وجود دارد، می بایستی به مرده ها احترام بگذارید. گفتنی است که اجازه بازدید به کودکان داده نمی شود، زیرا مردم محلی معتقدند که در این مکان کودکان ممکن است با روحی روبرو شوند.
گفته می شود که تقریبا 150 میلیون سال پیش سرتاسر ماداگاسکار زیر دریا قرار داشت، با پس رفتن آب سرزمینی فوق العاده زیبا و چشم اندازهایی از دنیای دیگر، غارها و صخره هایی از سنگ آهک، فسیلی هایی از بدن جانوران دریایی منقرض شده ظاهر گشت. قرون گذشته ظاهر جدید و متفاوتی به صخره ها بخشیده است، ساقه های نرم درخت انجیر دور این صخره ها حلقه زده است و تا شکاف سنگ ها به چشم می خورد. کنار صخره ها برکه های کوچک مارماهی و خرچنگ هایی را درون خود پنهان کرده است و تارهای بزرگ عنکبوت از ابریشم طلایی در بین برجستگی های میان صخره ها گسترده شده است. 
مجموعه ای از طناب ها، نردبان و پل ها به بازدید کنندگان کمک می کند تا از این مسیر عبور کنند، و به مسیری در پشت صخره ها برسند، و در ارتفاعات بلند از سنگ آهک به تماشای خورشید بنشینند. هدهد ماداگاسکار و عقاب دریایی بر فراز این جنگل خاکستری پرواز می کنند و گونه شیفاک دکن با چهره ای سیاه رنگ و بدنی با خز های سفید در این طبیعت جست و خیز می کند.
تمام این تلاش ها و گذر از بخش کوچک یا پتی پارک ملی، تنها تمرینی برای رویارویی با رویداد مهم عبور از بخش بزرگ جنگل سینگی است، که تقریبا در ده مایلی این پارک قرار دارد. در بخش بزرگ می بایستی لوازم صخره نوردی را آماده کنید و قبل از شروع مسیر کارابینر یا حلقه ی کوچک برای وصل کردن طناب به صخره ها را بررسی کنید. با شروع این مسیر صدای شیفاک ها را که در میان درختان انعکاس دارد را خواهید شنید و از پرواز طوطی های سیاه رنگ بر بالای سرتان حیرت زده خواهید شد.
با ادامه صخره نوردی به زمین پرتگاه مانندی می رسید که دیگر قادر به دیدن قله نخواهید بود. هنگام عبور از صخره ها بهتر است که میخ هایی را به صخره ها چکش کنید و سیم های ضخیمی را بین آنها قرار دهید تا بتوانید حلقه ی طناب را به این سیم ها آویز کنید و خودتان را به بالا بکشانید. این مسیر طولانی است، تقریبا 60 متر به سمت بالا می روید، بارها حلقه ی طناب را به سیم های وصل شده می چسبانید تا بتوانید به مسیر امنی که بتوان بر روی سنگ های آهکی قدم گذاشت، برسید. اگر آهسته و آرام به مسیر ادامه دهید می توانید به راحتی مسیر مقابل خود را ببینید و در نتیجه ترس بر وجودتان غلبه نمی کند. هنگامی که بر فراز صخره ها رسیدید می توانید عظمت و شکوه بخش بزرگ پارک ملی سینگی را تماشا کنید. چشم انداز های زیبایی که تا جنگل گسترده شده است. ادامه باقی مسیر در پارک ملی چندین ساعت دیگر طول خواهد کشید، از میان صخره ها می خزید، از روی پل های طنابی به آرامی گذر کرده، و از غار های وسیعی پایین رفته و درون تونل ها می بایستی سینه خیز به راه خود ادامه دهید تا ادامه هیجان مسیر را تجربه کنید.
