آشنایی با استان زیبای هرمزگان
هرمزگان هشتمین استان وسیع کشورمان درست در همسایگی خلیج همیشه فارس و در شمال تنگه مشهور هرمز قرار گرفته است. این استان پهناور اغلب با بنادر استراتژیک و مهمش همانند بندر لنگه و بندر عباس و یا جزایر چهارده گانه اش یعنی کیش، قشم، ابوموسی، هنگام و …. شناخته می شود. شاید تعجب کنید اگر بدانید که هرمزگان یکی از کوهستانی ترین استان های جنوبی کشور است و در میان سرزمین های هموار جنوبی ناهموارترین استان جنوبی ایران محسوب می شود که ارتفاعات حیرت انگیز و منحصر به فردی دارد. در این استان، شهرستانی کمتر شناخته شده با نام جدید پارسیان قرار دارد که روزگاری شهری کوچک با نام گاوبندی بوده است. این شهرستان نوپا که شهر پارسیان در مرکز آن قرار دارد در میان اهالی جنوبی کشورمان بیشتر به نخلستان های سرسبز و خرم خود شهره است که حجم انبوهی از خرمای جنوب کشور را تامین می کند. سرزمین نخلستان ها شاید عبارتی مناسب برای توصیف این شهرستان زیبا باشد.
شهر پارسیان در فاصله 404 کیلومتری از مرکز استان یعنی بندرعباس و در فاصله 220 کیلومتری از شهر معروف بندرلنگه قرار گرفته است. آنچه پارسیان را از سایر نقاط استان هرمزگان متمایز می کند آب و هوای به مراتب مطلوب تر و معتدل تر به نسبت سایر شهرها و روستاهای این استان گرم و مرطوب است. شهرستان یاد شده ارتفاعات جذابی را نیز در خود جای داده که در میزان بارش های این منطقه تاثیر به سزایی دارد. برای ملاقات کوه های عجیب و غریب و مریخی پارسیان عازم روستایی کوچک به نام چک چک می شویم که در دهستان مهرگان بخش پارسیان قرار گرفته است. روستای چک چک در فاصله 25 کیلومتری شهر پارسیان و 62 کیلومتری شهر صنعتی عسلویه واقع شده است. با رسیدن به حوالی روستا باید خودتان را برای یک دره نوردی اساسی و لذت بخش آماده کنید.
تنگه شوتاریکو
کوه های شوتاریکو همانند اغلب کوه های جنوبی کشور از ظاهری جالب و متفاوت برخوردارند. کوه هایی به رنگ روشن که ظاهری خشن و پر از فرورفتگی های متعدد دارند که نشان از فرسایش شدید این ارتفاعات است؛ از این رو در همان ابتدای مسیر شاید کمی ترسناک هم به نظر برسند. در میان ارتفاعات دره ای ناهموار و سنگلاخی قرار دارد که اغلب یک رودخانه فصلی در آن جریان دارد اما گاهی به سبب کاهش بارندگی ها و گرمای هوا اثری از رودخانه نیست. دره نوردی به سبب ظاهر زیبا و شکوهمند کوه هایی که دو طرف دره را فراگرفته اند بسیار دلنشین است. جهت گذر از این دره ناهموار باید از روی صخره های متعددی در میان دره و از پیچ و خم های مختلفی عبور کنید. در همان ابتدای امر به خاطر داشته باشید که پیمودن این دره حتما نیاز به حضور یک راهنمای آشنا به مسیر دارد چراکه راه طولانی بوده و طبیعت این منطقه نیز ناشناخته است. 
پس از پیمودن مسیر دره به نقطه ای می رسید که مسیر به دو بخش تقسیم می شود. یکی از این دوراهی ها قرار است ما را به تنگه ای معروف به نام شوتاریکو برساند و مسیر دیگر هم به تنگه دیگر با نام اودبه یا آب دبه ختم خواهد شد. هر یک از دو مسیر را که بپیمایید دنیایی از شگفتی در انتظار شما است. در هر دو تنگه شاهد حضور چشمه های متعدد خواهید بود اما اودبه بیشتر به سبب حضور آبشار کوچک و نخل های زیبای خود شهره است و البته مسیر پیمایش کوتاه تر و ساده تری دارد. اگر مسیر سمت راست را برگزینید شما در انتها به تنگه شو تاریکو خواهید رسید و مسیر دسترسی به آن پر پیچ و خم تر و طولانی تر است. اما کمی که در طول مسیر پیش می روید سر و کله بوته های سرسبز بر سینه کوه ها پیدا می شود. شاید جالب باشد بدانید که بسیاری از گیاهان این منطقه خاصیت دارویی دارند و اغلب مورد استفاده اهالی قرار می گیرند. 
بر روی سینه کش کوه مسیرهایی قرار دارند که در روزگاران دور برای انتقال آب از دل این کوه ها به سمت آبادی ها مورد استفاده قرار می گرفتند؛ مسیرهایی که حالا لوله گذاری شده اند و هنوز هم آب مورد نیاز اهالی روستا را تامین می کنند. در ادامه مسیر کم کم شکل و شمایل صخره ها عجیب تر شده و گاه صخره ها پر از خزه است. صخره های لیزی که پیمودنشان نیازمند صبر و حوصله و البته کمی دقت است. کم کم صخره های صاف به یکدیگر نزدیک شده و بخش هایی از مسیر مسقف می شود. رد پای آب را که دنبال کنید با کمی دقت به سرچشمه خواهید رسید. با ورود به تنگه هوا به سرعت خنک تر و مطلوب تر خواهد شد. خنکی هوا سبب حضور پرنده های مختلف در این تنگه شده است که صدای آوازشان در گوشه و کنار آن می پیچد. 
غارهای کوچک و بزرگ حاصل شکل و شمایل عجیب صخره های این منطقه است که در طی مسیر مکررا به چشم می خورند. مسیر پیچ در پیچ بوده و در پس هر پیچ جهانی جدیدتر به چشم می خورد. صخره ها آنقدر به هم نزدیک شده اند که نور خورشید به زحمت خودش را به داخل تنگ شو تاریکو می رساند. این موضوع باعث شده تا هوا نیز مطلوب تر و معتدل تر باشد و به دلیل حضور آبی خنک، به مراتب خنک تر از بیرون تنگه باشد. آنچه در این فضای کوهستانی مسقف و زیبا چشم هر بیننده ای را می رباید گودال های پر از آبی است که بیشتر به رنگ سبز و یا فیروزه ای هستند. 
گاه سقف شکاف برداشته و نور خورشید بر روی برکه های کوچک می تابد که صحنه های چشم نوازی را خلق می کند. گودال های آب گاه به رنگ سبز هم دیده می شوند که انعکاس رنگشان بر روی دیوارهای صخره ای بلند بسیار دیدنی و حیرت انگیز است. سرتاسر تنگه مملو از حضور این گودال های سبز و فیروزه ای است. در مجاورت گودال های آب دیوارهای تنگه هم به سبب حضور گیاهان متعدد بسیار زیبا و چشم نواز شده اند. صدای حرکت آب و آرامش حاکم بر فضای تنگه شوتاریکو آن را بسیار سحرانگیزتر کرده است. در دل این تنگه خیال انگیز چشمه های متعددی از دل زمین می جوشند که سببب ایجاد چنین زیبایی حیرت انگیزی شده اند. گودال های آب سبز و فیروزه ای اغلب هر بیننده ای را برای یک آب تنی لذت بخش در این آب خنک وسوسه می نماید. تنگه بیشتر به رویایی شباهت دارد که اغلب می توان در میان خطوط کتاب های تخیلی پیدا کرد.
