واقعیت مجازی در حال رشد و غلبه بر فضای تكنولوژیكی است و سوال اینجاست كه آیا می تواند به طور كامل جایگزین گردشگری گردد؟ سوالات بی پاسخ بسیاری در رابطه با فناوری واقعیت مجازی در اَشكال مختلف وجود دارد، با این حال این شركت معتقد است كه واقعیت مجازی، هرگز جایگزین صنعت گردشگری نخواهد گردید. در عوض، تجارب حاصل از مسافرت را بهبود خواهد داد.
واقعیت مجازی، انواع جدیدی از تجربه ها را امكانپذیر می نماید. شركت سِیبر لَبز نمونه ای از یك تور گردشگری در شهر رمِ دوره امپراطوری روم را بصورت واقعیت مجازی ارائه كرده است. چنین تجارب جدیدی می تواند بسیار مفید واقع شده و زمینه های تاریخی و قدیمی بسیار غنی را فراهم آورد. بعلاوه، تجربه واقعیت مجازی بسیار در دسترس تر بوده و به لحاظ آماده سازی ذهنی برای تجارب جهان واقعی و یا كسب تجربه در فعالیت هایی همانند شیرجه در استخر كوسه ها، بسیار یاری رسان است.
با این حال، مهمترین چیز در جهان فیزیكی و قابل لمس (مهمترین ویژگی جهان واقعی)، اعتبار و صحت آن است. این همان چیزیست كه اهمیت داشته و همزمان با افزایش غلبه واقعیت مجازی بر حوزه گردشگری، ارزش تجارب واقعی هم به همان میزان در حال افزایش است.
بشر به شدت نسبت به امكان كاوش در جهان هستی، هیجان زده است. اساسی ترین و اولیه ترین شكل گردشگری در فضا، رسیدن به ارتفاعی بالاتر از خط كارمن – یا همان خط مرزی بین اتمسفر زمین و فضا – است.
طی سال های متمادی، برنامه های بسیاری در این زمینه وجود داشته، اما به نظر می رسد كه فقط شركت هواپیمائی ویرجین آتلانتیك، برای راه اندازی پروازهایی به این منظور تا پایان سال 2018، بطور جدی فعالیت داشته است. تاكنون 500 مسافر هزینه این سفر را كه حدوداً 250.000 دلار به ازای هر نفر است، پرداخت نموده اند. به هر حال، مشكل اصلی چنین سفرهایی، هزینه بالای آنهاست. هرچیزی به غیر از یك سفر كوتاه به فضا، می تواند هزینه آن را به شدت افزایش دهد.
مابین سال های 2001 تا 2009، 7 شهروند از ایستگاه فضائی بین المللی بازدید بعمل آوردند. هزینه این سفر ها در این بازه زمانی، از 20 میلیون دلار تا 40 میلیون دلار متغیر بود. به هرحال طی سال های آتی، احتمالاً یك ایستگاه فضائی گردشگر پسند توسط بخش خصوصی افتتاح گردد. اما به مانند زمان كنونی، هزینه ها بسیار بالا خواهند بود.
سفر فضائی موسوم به اسپیس ایكس كه سفری به دور ماه است، هزینه ای بین 175 تا 300 میلیون دلار به ازای هر مسافر خواهد داشت (این سفر دو مسافر خواهد داشت). به هر حال، هدف بلند مدت، كاهش هزینه های پروازی به 200.000 دلار برای سفرهای رفت و برگشتی به سیاره مریخ است.
بلاک چین
بلاک چین، لغتی است كه به شكلی فراگیر در سال های گذشته مورد استفاده قرار گرفته است. این مورد در دگرگونی تمامی لایه های جامعه، ضروریست. بلاک چین، دیواره هایی از داده هاست كه به ترتیب به زنجیره ای از دیواره ها و موانع مشابه اضافه گردیده اند. زمانیكه یك دیوار در جای خود قرار گیرد، بدون كنار گذاشتن كل زنجیره، نمی توان آن دیوار را جابجا كرده و یا تغییر داد. اما این مقوله چه ارتباطی با صنعت گردشگری دارد؟
سیستم بلاک چین در مواقعی بسیار حائز اهمیت است كه نیاز به سوابق شفاف و تغییرناپذیر از هر نوع اطلاعات برای دسترسی به بخش هایی كه شاید به یكدیگر اعتماد ندارند، دارید. نمونه های بلاک چین كه پیش از این در صنایع مورد استفاده قرار گرفته اند:
وب جت در حال راه اندازی سیستم كنترل اتاق های موجود در هتل بر روی بلاک چین است، حال آنكه شركت هواپیمایی ایرباس امكانات بلاک چین را از طریق متخصصان خود مورد بررسی قرار داده و قبلاً بخشی از شركت بلاک چین پروژه هایپرلِجِر بوده است.
به هر حال، وجود متخصصین متمركز به منظور اطمینان از هویت مناسب، انطباق سیاست و امنیت ضروری خواهد بود. هزینه این فناوری به صورت بالقوه بسیار زیاد است، اما بلاک چین اطمینان دارد كه تأثیری عظیم بر صنعت گردشگری و سفر طی سال های پیش رو خواهد گذاشت.
اعتماد، عامل ضروری در ساده سازی مسافرت است. این انتخاب ماست كه اطلاعاتی را در مورد خودمان با دیگران به اشتراك بگذاریم تا از میزان اعتماد آنها به خود مطلع گردیم. هر چه اعتماد بیشتری وجود داشته باشد، كیفیت تجربه ای كه كسب می گردد، بالاتر خواهد بود. مشكلات سفر مانند سیستم ورود هوشمند كره ای یا سیستم ایزی پاسِ آلمانی با هدف تسهیل مسافرت ایجاد گردیده اند. این موارد كه از طریق پرسشنامه، بررسی های زمینه ای و مصاحبه انجام گرفته اند، اعتماد را در بین افراد ایجاد كرده اند. مهمترین هدف، توانایی در حوزه ساخت دقیق و سریع هویت در هر نقطه از یك سفر می باشد.
استرالیا در این زمینه اهداف جاه طلبانه ای را دنبال می كند، به نحوی كه برای اتوماتیك نمودن 90 درصد از سفرهای هوایی بین المللی تا سال 2020 با بكارگیری مجموعه ای از سیستم های شناسایی چهره، اثر انگشت و اسكن عنبیه چشم به منظور تشخیص هویت مسافران برنامه ریزی كرده است. در برخی از ورودی های فرودگاه های آلمان و فرانسه، گذرنامه ها اسكن شده و از چهره مسافران عكس گرفته می شود تا این اطمینان حاصل گردد كه كارت های شناسایی با صاحبان آنها مطابقت دارند. برخی از شركت های هواپیمائی هم در حال امتحان كردن مسیرها و روش های مشابه هستند. بنابراین، شاید اعتماد و ساده سازی مسافرت، راه ورود به آینده باشد.
تصور جهانی كه مسافرت در آن عملاً تبدیل به فرآیندی با دستان آزاد می شود، خیلی آسان است، خصوصاً زمانیكه با تعداد بسیار زیادی از فناوری ها مانند تشخیص هویت بیومتریك تركیب گردد. چمدان اتوماتیك و یك حمل كننده فردی، مراحل تولید خود را پشت سر می گذارند و چه كسی می داند، شاید خیلی زود روزی فرا برسد كه دیدن روبات های كوچكی كه صاحبان خود را در فرودگاه ها، ایستگاه های قطار و غیره همراهی می كنند،حتی شاید در آینده ای نزدیک برای رزرو هتل و یا در قسمت پذیرش هتل ربات ها اداره ی امور را بر عهده داشته باشند و در مجموع حضور آنها به اتفاقی معمولی در زندگی روزمره تبدیل گردد.
چگونه سزار مانریک به صنعت گردشگری لانزاروت رونق بخشید
