صنعت جهانگردی عامل یک دهم کربن موجود در هوا در جهان

شاید دانستن این مسئله تعجب انگیز نباشد که کشورهایی که موجب بیشترین خطر در این زمینه می شوند در میان بزرگترین کشورها از لحاظ وسعت و ثروت بودند که در آنها ایالات متحده آمریکا، چین و آلمان در صدر لیست رتبه بندی قرار داشتند.
سفرهای هوایی مجرم اصلی این مسئله بود، از این رو پژوهشگران اظهار داشتند که این صنعت شدیدا آلوده کننده با ثروتمندتر شدن دنیا و افزایش تقاضای سفرهای تجملاتی و رزرو هتل بصورت روز افزون مشکل ساز خواهد شد.
صنعت جهانگردی جهانی بطور کلی با افزایش نرخ سالانه حدودا 5 درصدی مواجه بوده است که از میزان رشد تجارت بین المللی پیشی گرفته است.

سفرهای جهانی عامل 23 درصد کربنی است که در اثر صنعت توریسم در سال 2013 به وجود آمده است و این تصویر نشاندهنده ی جریان انتشار کربن از منابع آن در سرتاسر دنیاست. پیکان های این تصویر برعکس حمل و نقل مردم است، و رنگ های قرمز تا آبی نشاندهنده ی صدر تا ذیل لیست منابع انتشار گازهای گلخانه ای است. ( دانشگاه سیدنی)
مطالعات آنها در 189 کشور به اندازه گیری ردپای کربن در فعالیتهای توریستی می پردازد؛ فعالیتهایی همچون حمل و نقل، فستیوال ها، هتل ها، غذاها، خرید و زنجیره تامین بالادستی این کالاها و خدمات.
بر اساس گفته دکتر مالیک، این مطالعه یک سال و نیم به طول انجامید و در بردارنده ی تخمین تاثیرات آب و هوایی یک میلیارد زنجیره ی تامین بوده است.
مطالعات قبلی انجام شده تنها مربوط به مناطقی خاص بوده است و یا طیف محدودتری از فعالیتهای توریستی را مدنظر داشته است. این مطالعات منجر به تخمین های مربوط به انتشار کربن بوده که یک چهارم ارقام جدیدی است که توسط دکتر مالیک و همکاران او ارائه شده است.
در شرایط فعلی، حداقل 15 درصد انتشار گازهایی که مربوط به توریسم است با اهداف الزامی روبرو نیست، از آنجایی که گازهایی که از هوانوردی بین المللی و سوخت گیری کشتیرانی متصاعد می شوند از معاهده ی آب و هوای پاریس استثنا شده اند.
از آن بدتر آنکه رئیس جمهور ایالات متحده دانلد ترامپ – رهبر بزرگترین منبع انتشار گازهای گلخانه ای مربوط به توریسم در دنیا – از معاهده ی پاریس حمایت نمی کند و حتی در مورد وجود تغییرات آب و هوایی اظهار شک کرده است.
دکتر یا ین سون، نویسنده و از دانشگاه کوئین لند، اظهار داشت که حرکت به سوی توریسمِ کم اثر بسیار سخت خواهد بود، از آنجایی که انتظار می رود این صنعت در سالهای بعد قوی و قوی تر بشود. او همچنین گفت: « با درنظر گرفتن اینکه توریسم قاعدتا رشد بیشتری از بخش های اقتصادی دیگر خواهد داشت، احتمال دارد جامعه جهانی با محدود کردن پروازهای جهانی به کشورهای خاص، توریسم را در معاهده های بین المللی آینده همچون معاهده ی پاریس بگنجاند.برای مهارکردن رشد بی رویه انتشار گازهای گلخانه ای مربوط به فعالیتهای توریستی، شاید مالیات کربن یا طرح های تجاری کربن – مخصوصا مربوط به هوانوردی- مورد نیاز باشد.»

پروفسور منفرد لنزن، سرپژوهشگر از دانشگاه سیدنی، گفت: « مسافران می توانند گام هایی بردارند برای آنکه اطمینان حاصل کنند که سفرشان سالم تر است و خطرات کمتری برای سیاره زمین در پی دارد. برای آنکه نسل های آینده امکان مسافرت داشته باشند، من در طرح کاهش خطرات زیست محیطی سرمایه گذاری میکنم به اندازه ای که تا اندازه ی مطلوبی این خطرات کاهش یابد، از این رو به جای انتخاب گزینه های سهل الوصول مثل افزایش راندمان برق شهری بر روی مواردی مثل جنگل کاری سرمایه گذاری میکنم.» او همچنین افزود: « البته این گونه اقدامات هزینه بر است. اگر من از ملبورن به بریتانیای کبیر یک سفر رفت و برگشت داشته باشم، حداقل 425 دلار ( برابر 237 پوند) برای خنثی کردن گازهای متصاعد از سفرم پرداخت خواهم کرد، و اگر بخواهم همین سفر را از سیدنی به بریزبین داشته باشم بایستی 45 دلار (برابر با 25 پوند) بصورت مازاد بپردازم.»
به عقیده ی نویسندگان این مقاله، ملت های زیادی به توریسم به چشم یک توسعه نسبتا کم اثر نگاه کرده اند که باعث شده است که آنها بطور گسترده ای برای جذب توریست بر روی زیرساخت های خود سرمایه گذاری کنند.
این ذهنیت در مللی همچون ژاپن، نپال و مجارستان شایع بوده است که آن ها را بدان واداشته که در عرض زمان کوتاهی تعداد توریست های خود را دوبرابر کنند. با این حال، پژوهشگران هشدار دادند که این نگرش اشتباه هست زیرا تحلیل های آنها نشان می دهد که توریسم در مقایسه با اَشکال دیگر توسعه ی اقتصادی به طور قابل توجهی میزان کربن را شدت می بخشد.
صنعت جهانگردی، در معرض آب و هوای متغیر، در شرف تنزل قابل توجهی است. با افزایش دمای هوا، کمتر می توان بر روی برف و یخ در مناطقی که برای جذب توریست بر روی آنها حساب باز می شود اعتماد کرد؛ مناطقی همچون پیست اسکی و مناطقی موسوم به « سرزمین عجائب زمستانی » مانند Lapland در کشور فنلاند.
در این حین، بالارفتن سطوح آب دریا زیرساخت های ساحلی که مشخصه ی بارز اقامت گاه های گرمسیری و جزیره ای است را در معرض تهدید قرار می دهد و در اثر گرمایش جهانی عجایب طبیعی جهان همچون صخره ی مرجانی بزرگ (Great Barrier Reef) در غرب اقیانوس آرام جذابیت خود را از دست می دهند و توریست های کمتری جذب خواهند کرد.
سازمان جهانی گردشگری سازمان ملل متحد پیشتر اقداماتی را برای مبارزه با انتشار کربن مربوط به توریسم پیشنهاد کرده بود که در آنها مسافران را برای اجتناب از پروازهای بلند مدت ترغیب می کرد و برای گردانندگان توریسم جهت بهبود انرژی و بهره وری کربن انگیزه سازی می کرد.

در کشورهای جزیره ای مثل مالدیو و موریس، بعلت جمعیت کم، توریسم عامل 80 درصد انتشار گازهای گلخانه ای است.
نویسندگان این مقاله همچنین بیان داشتند که انتقال کمک مالی و فنی از کشورهای ثروتمندتر می تواند راهی برای برداشتن باری از دوش این کشورها باشد و به آنها اجازه خواهد داد که برای آینده آمادگی کسب کنند.