5 نمونه از زیباترین ایستگاه‌های مترو در مسکو

جاذبه‌هایی شگفت‌انگیز، پیشینه‌ای غنی و مردمانی مهربان از افتخارات شهر مسکو به‌شمار می‌روند. هرچند متروهای پایتخت روسیه نیز موجب شهرت این شهر شده‌اند. سامانه متروی مسکو از سال 1935 افتتاح شد و در حال حاضر 214 ایستگاه مترو در این شهر وجود دارند. در سفر خود به هر کشوری، به صرفه و بهتر است که از مترو برای رفت و امد استفاده کنید، یکی از شهرهایی که عبور و مرور در آن از طریق مترو آسان است تهران می باشد که در صورت سفر و رزرو هتل در تهران می توانید نقشه مسیرهای آن را از اینترنت دانلود کنید اما معماری متروی ما کجا و مسکو کجا. در مقاله زیر 5 مورد از خیره‌ کننده‌ ترین ایستگاه‌های متروی مسکو که ارزش دیدن دارند را معرفی می‌کنیم.

این ایستگاه در ماه می سال 1935 افتتاح شد و به منظور گرامیداشت کارگران جوان کومسومول که پهلوانانه در این ایستگاه زحمت کشیدند این نام بر آن نهاده شد. این ایستگاه یکی از سنتی‌ترین ایستگاه‌های مسکو است که به‌وسیله معماری مشهور به‌نام شوزِف که طراحی آرامگاه لِنین را نیز انجام داده بود، طراحی شده است. اغلب ایستگاه‌های مترو در مسکو مانند قصر هستند. همه چیز مجلل، زیبا، باشکوه و باعظمت است. معماری این ایستگاه‌ها حیرت‌انگیز است و جلاکاری‌های زیبایی در آنها انجام شده است و موزاییک‌های به‌ کاربرده‌ شده در آنها زیبایی این ایستگاه‌ها را دوچندان کرده‌اند.

این ایستگاه در ماه مارچ سال 1938 افتتاح شد و هدف از ساخت آن، تنها یک ایستگاه مترو نبود، بلکه این ایستگاه بخشی از یک پروژه اصلی به‌ نام تئاتر آکادمیک بولشوآی اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی بود. در ابتدا قرار بود این ایستگاه ساده و البته وسیع باشد ولی یکی از سرمایه‌گذاران پروژه بر قراردادن تعداد زیادی مجسمه در این ایستگاه پافشاری کرد و نتیجه کار بسیار وزین از آب درآمد و نمی‌توان گفت که تغییر زیادی کرد.

این ایستگاه در 11 سپتامبر سال 1938 افتتاح شد و برخی آن را زیباترین ایستگاه در سامانه متروی شهر مسکو می‌دانند. این ایستگاه نسبتاً فوق مدرن است ولی با این حال بسیار باروح به‌نظر می‌رسد. همچنین نمادها و عناصری در این ایستگاه برای نسل‌های معاصر و آینده طراحی شده‌اند. فلزات به‌کاربرده‌شده در ستون‌ها که بسیار زیاد تحت تأثیر معماری این مکان قرار گرفته‌اند، متشکل از قطعات سفینه‌های هوایی که پیشتر در پروژه سیولکُوسکی ساخته شده‌اند. این فلزات میل شدید به ستاره‌ها را برای نوعی کمونیسم جهان‌شمول در میان مردم شوروی نشان می‌دهند. در آن زمان مایاکُوسکی کمنیست‌ترین شاعر شوروی به‌شمار می‌رفت. معاصرین به‌خوبی معانی ناگفته‌ها و نمادگرایی پنهان در این ایستگاه را متوجه می‌شدند.

این ایستگاه در 30 ژانویه سال 1952 افتتاح شد و بلافاصله پایتخت‌نشینان دو لقب «افسانه زیرزمینی» و «گُل سنگی» را به آن دادند. معماری این ایستگاه بسیار ساده است ولی این سادگی به گونه‌ای اجرا شده که بسیار مورد قبول قرار گرفته است. اصلی‌ترین دکوراسیون این ایستگاه 32 پنجره با شیشه‌هایی رنگی است که زیبایی خیره‌کننده‌ای به این ایستگاه داده است. جالب است بدانید که این شیشه‌ها از کلیسای جامع ریگا پایتخت لتونی برداشته شده‌اند، در حالی که تزئینات آن با اقتباس از کتاب‌های روحانیون ارتودوکس انجام شده است. با توجه به اینکه این ایستگاه مترو خودش را وقف نبوغ کرده بود ولی تا حدودی به شکل معبدی با تعداد زیادی پیام نهفته جالب از کار درآمد.