شهر «ماترا» (Matera) که تا همین چند سال پیش ایتالیایی ها ان را برای خود ننگی بزرگ می دانستند اکنون به یکی از زیباترین و دیدنی ترین نقاط آن کشور تبدیل شده است، شهری که در دل سنگ های یک تکه روی یک تپه کنده کاری شده است. بسیاری از ساکنان این شهر هنوز دورانی که ماترا به عنوان یک شهر آلوده و کثیف شناخته می شد را به یاد دارند. ساکنان ماترا در مواردی خانه های خود را در درون غارهای تاریکی ساخته بودند که بیش از 9.000 سال پیش اجداد این مردم در آن ها سکونت داشتند. برای دیدن شهرهای کا در چند سال اخیر دچار تغییر و تحول شده اند با
رزرو آنلاین هتل به راحتی به مقصد مورد نظرتان سفر کنید.
در گذشته مردم شهر ماترا، محل سکونت مشترکی با حیوانات اهلی مزرعه هایشان داشتند و بدین ترتیب بیماری در این شهر سنگی موج می زد که باعث بالا رفتن آمار مرگ و میر شده بود. این شرایط همچنان ادامه داشت تا این که دولت در دهه 1950 تصمیم گرفت به صورت اجباری و با اعمال زور ساکنان این شهر را در جای دیگر اسکان دهد. در سال های اخیر این شهر باستانی تغییرات بسیار زیادی را تجربه کرده است: بسیاری از غارهای شهر سنگی ماترا بازسازی شده و به رستوران ها، مراکز خرید و هتل های مدرن و مجللی تبدیل شده اند.
یک عکاس اهل رم به نام فدریکو اسکارچیلی اخیراً دیوارهای سنگی بی رنگ این شهر باستانی را برای پروژه عکاسی خود استفاده کرده است و این شهر را مکانی خاص و فوق العاده برای این پروژه می داند. که در ادامه تعدای از عکس های او را خواهید دید.
در سال 1993، سازمان یونسکو شهر باستانی ماترا را به فهرست میراث جهانی خود اضافه نموده و به عنوان پایتخت فرهنگی اروپا در سال 2019 انتخاب کرد. اسکارچیلی که از تاریخچه و مناظر فرهنگی این شهر باستانی حیرت زده شده است در این باره می گوید:” ماترا یکی از قدیمی ترین شهرهای ایتالیا و متعلق به دوره پالئوزوییک و قرون وسطی است”. شهر باستانی ماترا دارای مکان های فرهنگی و هنری بسیار متعددی است که ده ها قرن از شکل گیری آن ها می گذرد. به گفته اسکارچیلی، کلیساهای سنگی این شهر پر از ویژگی های منحصر به فرد هنری است.َ
این کلیساهای ساخته شده در درون غارهای عمیق و تاریک که قدمتی صدها هزار ساله دارند با نقاشی های آبرنگی که از صحنه های مربوط به کتاب مقدس الهام گرفته شده اند تزیین شده و انسان را به حیرت وا می دارند. اسکارچیلی که در موسسه طراحی اروپا در رم در رشته عکاسی تحصیل کرده از این شهر به عنوان راهی برای جستجوی دنیا استفاده می کند. او به گردشگران و کسانی که در این شهر باستانی سنگی حاضر شده اند توصیه می کند که به تپه روبروی این شهر که «مورجیا» (Murgia) نام دارد رفته و از آنجا نمایی پانورامیک و خیره کننده را از این شهر افسانه ای تماشاگر باشند.
لوییجی پلاسماتی، 89 ساله، که از ساکنان گذشته این شهر باستانی بوده به یاد می آورد که در این شهر و در فقر و فلاکت بزرگ شده بود. وی در این باره چنین می گوید:” بسیار غیرانسانی بود. خانواده هایی بودند با 9 تا 10 بچه که کنار قاطرها و خوک ها می خوابیدند. داشتیم از گرسنگی می مردیم”.
کمتر از 70 سال پیش حدود 15.000 نفر که اکثراً کشاورز و دامدار بودند در این شهر زندگی کرده و از کوچکترین امکانات مدرن بی بهره بودند. بیماری هایی مانند مالاریا، طاعون و تیفوس بسیار شایع بود. جایی برای خواب وجود نداشت و والدین و فرزندانشان به صورت دسته جمعی روی تختخواب هایی کوچک می خوابیدند که زیر آن ها فضایی برای نگهداری مرغ طراحی شده بود. حیوانات مزرعه برای این که دزدیده نشوند در درون خانه نگهداری می شدند. خانواده های پرجمعیت روزی یک بار دور یک میز بسیار کوچک جمع شده تا یک غذای ساده متشکل از نان و پاستا یا آش می خوردند.
مرگ و میر در میان کودکان بسیار بالا بود و پلاسماتی نیز یکی از 5 برادر و خواهرش را به دلیل همین بیماری ها از دست داد و کسانی که زنده می ماندند نیز بی سواد بار می آمدند. وی در این باره می گوید:” من از سن شش سالگی کار می کردم، صبح خیلی زود برای درو کردن محصول به مزرعه می رفتم. برای فروش سیگارهای عجیب و غریب در اینجا وآنجا هر کاری می کردیم اما هیچ وقت پولی برای خرج کردن وجود نداشت”. اما تاریخ کثیف و پر از قحطی ماترا آن را به یک شهر بسیار مدرن تبدیل کرده که هزاران نفر از سراسر جهان به تماشای آن می آیند.
شرایط ناگوار این شهر باستانی برای اولین بار پس از تبعید یک نویسنده مشهور ایتالیایی به نام کارلو لوی توسط بنیتو موسولینی، رهبر فاشیست ایتالیا، در سال 1935 به یکی از مناطق نزدیک شهر ماترا مورد توجه جهانیان قرار گرفت. وی در کتاب خود با عنوان «مسیح در ابولی توقف کرد» صحنه های وحشتناکی که در این شهر به چشم دیده بود را توصیف می کند: مبلمان زباله، کودکانی که یا کاملاً لخت بودند یا بیماری بدن آن ها را نابود کرده بود. در نهایت وی توصیفات خود را این گونه به پایان می رساند:” در تمام طول عمرم چنین تصویری از فقر ندیده بودم”.
در سال 1950 بود که نخست وزیر ایتالیا از این شهر دیدن کرده و آن را «مایه شرم ملی» دانست و بدین ترتیب اقداماتی در چندین مرحله انجام شد که باعث تغییر سرنوشت ساکنان و ظاهر این شهر سنگی شد. ابتدا شهر ماترا برای سال ها متروکه بود و کسی نمی خواست حتی از آن دیدن کند اما رفته رفته با سرمایه گذاری که در آن صورت گرفت به یک جاذبه گردشگری منحصر به فرد و یک سایت فرهنگی باستانی ارزشمند تبدیل شد که امروزه هزاران نفر از سراسر دنیا تنها برای تماشای آن به ایتالیا سفر می کنند.
