رستوران «کوکس» (Koks) در جزایر فارو اولین رستوران این کشور کوچک اروپایی است که به عنوان یک رستوران دارای ستاره میشلین در نقطه ای دوردست در این کشور بین ایسلند و نروژ واقع شده است. در این رستوران کوچک و جالب، غذایی سرو می شود که خوردن آن به شجاعت و علاقه خاصی نیاز دارد. رستوران کوکس در دره ای دور از جاده و در مرکز طبیعتی خشن و وحشی واقع شده است. در بیشتر فصول سال در این منطقه بادهای شدیدی می وزد و قسمت های مختلفی از این رستوران کوچک، تاکنون بارها توسط باد کنده شده و به دریا انداخته شده اند.
این رستوران کوچک در اعماق منطقه تانگافیور کمی دورتر از تورشاوان، پایتخت جزایر فارو قرار دارد. از آنجایی که 99 درصد از جزایر فارو از اقیانوس تشکیل شده است، بخش زیادی از منو غذایی این رستوران به
غذاهای دریایی مربوط شده و بخش اندک غیردریایی نیز تماماً از موادی تهیه می شود که محصول همین منطقه هستند. بسیاری از این غذاها منحصربفرد هستند از جمله صدف ماهوگانی. صدف ماهوگانی یکی از قدیمی ترین موجودات دریایی است که در این مناطق یافت می شود و برخی از آن ها بیش از 500 سال عمر دارند. از این رو تنها دانشمندان و آشپزان این هتل هستند که از صدف ماهوگانی استفاده می کنند. در کنار این رستوران خانه کوچکی وجود دارد که برای خشک کردن و طعم دادن به گوشت استفاده می شود، گوشتی که اغلب بدون اضافه کردن چیزی خاص روی دیواره چوبی کنار خانه آویزان شده تا با وزش باد شدید خشک شود.
این رستوران 17 منو غذایی مختلف دارد که اورچین دریایی، گیاه سورل وحشی و گوشت گوسفند خشک شده در باد از مهم ترین آن ها به شمار می آیند. برخی از غذاهای این رستوران خام هستند و هر کسی توان و شجاعت خوردن آن ها را ندارد. سکرپیکجوت (گوشت گوسفند خشک شده با باد) محبوب ترین غذای این منطقه است که بدون نمک زدن در کنار دریا آویزان می شود تا قارچ هایی آبی رنگ روی آن رشد کنند. مردم جزایر فارو این کار را با ماهی نیز می کنند و با اضافه کردن چندین غذای نوردیک دیگر به منوی غذایی خود توانسته اند به طلایه دار غذاهای نوردیک در شمال اروپا تبدیل شوند.
با اعلام بدست آوردن جایزه میشلین توسط رستوران کوکس، صدها نفر برای خوردن غذای مخصوص سرآشپز این رستوران هجوم بردند به نحوی که پیدا کردن یک صندلی خالی در فصل کوتاه تابستان در این رستوران بسیار سخت شده است. این موفقیت بخش دیگری از تلاش های موفق دولت جزایر فارو در جلب توجه گردشگران خارجی به منطقه ای بوده که بسیار بادخیز، مرطوب، ابری و سرد است. بدین ترتیب تمامی هتل های منطقه برای فصل تابستان رزرو شده و برخی از ساکنین محلی خانه های خود را به گردشگران اجاره می دهند.
از آنجایی که مردم این منطقه از نوادگان وایکینگ ها هستند انتظار می رود که مانند نیاکان خود گوشت را به صورت دودی کردن یا با افزودن نمک خشک کرده و برای مدت طولانی نگه دارند. اما به دلیل وزش بادهای شدید در منطقه، تقریباً هیچ درختی در این دره رشد نکرده و به همین دلیل فرآوری نمک و حتی تولید دود با استفاده از چوب برای دودی کردن غذا غیرممکن شده است. بعد از این که گوشت را در فضای باز آویزان کردند و این گوشت در اثر بادهای تند به خوبی خشک و ترد شد، آن را در آب جوش انداخته و سپس همراه با سیب زمینی آب پز شده سرو می کنند و مقداری دنبلان پخته نیز در کنار آن قرار می دهند.
رستوران کوکس آنقدر کوچک است که هر شب تنها به 24 مهمان خدمت رسانی می کند و برای هر فرد هزینه ای 220 دلاری در پی دارد که برای نوشیدنی های خاص نیز بیش از صد دلار به این هزینه اضافه خواهد شد. صدف ماهوگانی در این رستوران به صورت خام سرو می شود. ساندویچ مخصوص کوکس که از پوست خشک شده ماهی کود، لایه ای از گوشت غاز شمالی، مقداری چربی نهنگ و مقداری از گیاهان محلی تشکیل شده یکی دیگر از غذاهای خوشمزه مخصوص سرآشپز است.
روستای کرکجوبور که این رستوران در آن واقع شده یکی از زیباترین نقاط جزایر فارو است با خانه هایی که سقف گلی داشته و متعلق به قرن یازدهم هستند. از دیگر جاذبه های این روستا می توان به کلیسایی اشاره کرد که در سال 1300 میلادی ساخته شده است. رستوران کوکس در فصل زمستان تعطیل است و تنها در فصل بهار و تابستان می توان به آنجا رفت.
